Borstvoeding is het beste voor je kind. Sylvie (27) is daar rotsvast van overtuigd en geeft met veel plezier al vijftien maanden de borst aan haar zoontje Liam. Al zou ze stilaan moeten stoppen omdat ze zwanger wil worden.
‘Vroeger vond ik het raar, moeders die langer dan een paar maanden borstvoeding gaven. Mijn tante voedde zes maanden en dat vond ik al veel. Ik dacht dat het iets was dat alleen hippies deden, of toch mensen die iets alternatiever zijn dan ik. Eerlijk gezegd stond ik aanvankelijk zelfs niet te springen om borstvoeding te geven. Ik was bang dat het niet zou lukken, of zelfs pijn zou doen. Maar omdat ik er wel van overtuigd was dat borstvoeding het beste is wat je je kindje kan geven, besloot ik het een kans te geven... en ik vond het fantastisch. Ik had nooit verwacht dat Liam aan de borst nemen zo’n innige band zou scheppen en dat het zo natuurlijk en tegelijkertijd zo intiem zou aanvoelen. Ik geniet zo hard van dat momentje met Liam aan de borst. Ook nu nog, nu hij groter is, hij kijkt me dan zo lief aan en streelt met zijn handje over mijn gezicht. Dat moment koester ik nog te erg om op te geven.’
Beginnen met twee weken
‘Eigenlijk ben ik er een beetje ingerold. Ik ga twee weken voeden, dacht ik eerst. Ik zou wel zien wat het geeft. En het ging meteen goed: Liam dronk goed, ik maakte voldoende melk. Toen werd het plan zes maanden, tot ik opnieuw zou gaan werken. Toen Liam vier maanden was, begon ik met af en toe een beetje gekolfde moedermelk in een flesje aan te bieden. Maar Liam weigerde. En bleef weigeren. Alle mogelijke flesjes hebben we geprobeerd, maar Liam bleef enkel van de borst drinken. Zo heeft mijn zoon eigenlijk zelf beslist om nog door te gaan met borstvoeding. Hij was duidelijk nog niet klaar om te stoppen, en ik – als ik eerlijk was – ook niet. Het voelde nog steeds zo goed aan, dat we gewoon doorgingen. Gelukkig wilde hij toen ik weer aan het werk ging wél van een flesje drinken, maar dan ook alleen als ik niet in de buurt was.’
Mama, doe je kleren omhoog
‘Aan stoppen dacht ik ondertussen niet meer. Op zijn negen maanden werd Liam heel ziek. Hij moest zelfs even opgenomen worden in het ziekenhuis. Eten wilde hij niet, maar hij bleef wel aan de borst drinken. Dat sterkte me in mijn idee dat ik goed bezig was, dat Liam echt nog borstvoeding nodig had. Dus dacht ik: kom, we gaan voor een jaar. En nu is hij dus al vijftien maanden. Weet je, elke leeftijd heeft zijn charmes. Dat maakt het zo’n moeilijke beslissing. Als Liam wil drinken, neemt hij mijn hand en legt die op mijn borst, alsof hij wil zeggen: Kom mama, doe je kleren eens omhoog, ik heb dorst (lacht).’
Moest het van mijn man afhangen, ik was al gestopt met borstvoeding.
‘Overdag geven we hem meestal groeimelk in een flesje, maar ’s avonds en voor zijn dutje, wil hij de borst. Voor hem is het meer dan drinken, het is een knuffelmoment, een gestolen momentje met mama alleen. Ook als ik thuiskom van mijn werk, is het vaak het eerste wat hij vraagt: even drinken. Dan heeft hij nood aan mamatijd, wij met z’n tweetjes, niemand die tussen ons in komt. Ik vind het heerlijk om bijvoorbeeld uit de drukte van een familiefeest te ontsnappen en op een rustig plekje te gaan zitten met Liam aan de borst. Ook Liam geniet daar enorm van. Weet je, als zijn papa of iemand anders hem in bed stopt, valt hij meestal meteen in slaap. Als ik dat doe, duurt het meer dan een halfuur: wat drinken, even knuffelen... Ik voel dat hij nog veel behoefte heeft aan mijn nabijheid en ik kan hem dat niet weigeren.’
Hij heeft toch al tanden?
‘Als het van mijn man afhing, was ik al gestopt met voeden. Hij was sowieso nooit echt een voorstander, vond borstvoeding net als ik een beetje raar, maar hij liet de keuze aan mij over. Ook nu nog: hij steunt me en vindt dat ik zelf moet beslissen wanneer ik stop, maar voor hem had dat gerust gisteren mogen zijn. Ach, aan de andere kant heeft hij niet te klagen: doordat ik borstvoeding geef, is hij nog niet één nacht moeten opstaan voor Liam.’
Ik had nooit verwacht dat Liam aan de borst nemen zo’n innige band zou scheppen.
‘Ook mijn familie heb ik moeten overtuigen. Ze begrijpen niet waarom ik al zo lang voed. Bij hun generatie bestaan er immers nog zo veel misverstanden over borstvoeding. Maar ze zijn bijgedraaid, net als mijn man. Rare opmerkingen krijg ik ook van vrienden en kennissen. Bijt hij je niet? Hij heeft toch al tanden? En ja, ook de vergelijking met een melkkoe valt al eens. Ik negeer die opmerkingen, al vind ik het wel vervelend. Van mensen die raar kijken, trek ik me dan weer helemaal niets aan, al zal ik wel altijd discreet voeden, met een lakentje over Liam heen.’
‘Eigenlijk zeg ik nu al zes maanden: nog eventjes en dan stop ik. We willen graag een tweede kindje, en doordat ik borstvoeding geef, heb ik nog geen regelmatige cyclus. Het is een moeilijke beslissing: laat ik mijn zoontje nog langer genieten of kies ik voor het kindje dat er nu nog niet is? Soms stel ik me wel vragen, hoor. Gaat mijn zoon het later niet raar of zelfs vies vinden dat hij zo lang aan mijn borst heeft gedronken (lacht)? Maar wanneer ik Liam dan aan de borst heb, weet ik weer waarom ik het doe. Dan vallen alle twijfels weg en doe ik wat mijn hart ingeeft dat ik moet doen. Iets mooiers dan borstvoeding is er niet.’
