'Plots waren de rollen omgekeerd en maakte ik me zorgen om papa.'
De vader van Sara (26) trok bij haar in na zijn scheiding
Ze groeide op onder de veilige vleugels van moeder en vader en toen een van haar ouders later in de problemen kwam, werden de rollen liefdevol omgekeerd. Zonder aarzelen namen Sara dan ook haar vader in huis.
‘Mijn ouders zijn gescheiden toen ik zeven jaar oud was. Na de scheiding werd een omgangsregeling afgesproken waarbij ik om de veertien dagen een weekend naar mijn papa ging. Momenten waar ik altijd heel erg naar uitkeek en die ik ronduit zalig vond. Ik mocht bij hem van alles doen en eten dat uit den boze was bij mama. Heel mijn kindertijd was tijd met mijn vader synoniem aan leuke dingen doen. Ook tijdens de week, wanneer we elkaar niet zagen, hielden we nauw contact. Elke avond om zeven uur belde papa me op en overliepen we samen onze dag. Ook al communiceerden mijn ouders na hun scheiding nog nauwelijks met elkaar en woonde papa niet meer bij ons, de band die ik met hem had, heeft daar nooit onder geleden. Toen ik een jaar of zeventien was, begon ik zwaar te puberen en lag ik volledig in de clinch met mijn mama. Het werd op een bepaald ogenblik zo erg dat ik het huis uitging en bij papa introk. Een jaar lang woonde ik bij hem en zijn tweede vrouw.’
Officieel op eigen benen
‘Mama vond dat natuurlijk allesbehalve prettig, maar die periode heeft me wel deugd gedaan. Van papa kreeg ik veel meer vrijheid dan van mama, hij nam ook veel makkelijker iets van mij aan. Mijn vriendenkring bevond zich ook in de buurt waar papa woonde. Ik voelde me erg goed bij hem thuis, en ook hij vond het fijn dat ik bij hem was ingetrokken, maar tussen zijn tweede vrouw en mij klikte het niet zo goed. Daarom ben ik ook maar een jaar bij hen gebleven, en heb ik ook nog even bij mijn grootmoeder, de moeder van mijn vader, gewoond. Uiteindelijk ging ik op kot en daarmee was ik officieel het huis uit. Zodra ik was afgestudeerd trok ik voor vier maanden naar Azië en heb ik daar rondgereisd. Twee weken voor mijn vertrek kwam ik mijn vriend voor het eerst tegen. We hielden de hele reis lang nauw contact en werden van op afstand verliefd op elkaar. Bij mijn terugkeer kwam hij me ophalen op de luchthaven. We werden vrijwel meteen een koppel, zes maanden later woonden we samen.’
Duidelijke afspraken
‘De relatie van mijn papa raakte ondertussen in het slop. Ik wist al langer dat het niet goed ging, maar ik had nooit gedacht dat mijn papa ook onder zijn tweede huwelijk een streep zou zetten. Tot ik een jaar geleden plots telefoon kreeg: papa stond op het punt zijn vrouw te verlaten en vroeg of hij voor een tijdje bij mij kon komen wonen. Zijn vraag kwam als een verrassing, maar ik zag het wel meteen volledig zitten en reageerde dan ook heel enthousiast. Uiteraard moest ik het er eerst met mijn vriend over hebben. Hij reageerde een stuk realistischer en nuchterder. Hij maakte me erop attent dat we een groot deel van onze privacy zouden moeten opgeven. Maar hij begreep wel dat ik mijn vader wilde helpen, en was dan ook bereid hem onderdak te bieden op voorwaarde dat er eerst een paar duidelijke afspraken zouden worden gemaakt.
De eerste dagen ruimde papa netjes op, maar zodra hij zich thuis voelde, werd hij er al snel nonchalanter in.
Er zouden een begin- en einddatum afgesproken worden, papa mocht niet langer dan een maand blijven en hij moest delen in de kosten. Afspraken waarmee papa meteen akkoord was. Ik wilde er zelf allemaal veel lichter overgaan, het zou zo ook wel loslopen. Maar achteraf ben ik erg blij dat mijn vriend voet bij stuk heeft gehouden. Niet veel later spraken we met papa een concrete datum af en twee weken daarna woonde hij bij ons in. Omdat hij toen werkloos was, waren mijn vriend en ik vooral bezorgd over het feit dat hij een hele dag zou thuiszitten en niets om handen zou hebben. Een situatie die vooral voor mijn vriend – die in wisselende shiften werkt – niet optimaal was.’
Omgekeerd rollenpatroon
‘De eerste dagen stelde papa zich heel meegaand op en ruimde hij altijd netjes op. Maar zodra hij zich thuis voelde, werd hij er al snel nonchalanter in. Kleine dingetjes die mij af en toe wel ergerden. Hij vroeg ook vaak hulp bij het in orde brengen van zijn sollicitatiepapieren, terwijl ik daar na een lange werkdag niet altijd meer de tijd of fut voor had. Papa zelf had het er soms moeilijk mee dat ik erop stond om elke dag gezond te koken en op regelmatige tijdstippen te eten. Dat was hij al jaren niet meer gewend. Ik maakte me ook zorgen over hem. Wanneer hij met vrienden had afgesproken en het laat maakte, werd ik ongerust. Al snel kwam ik tot de onthutsende vaststelling dat de klassieke rollen plots waren omgekeerd. Het grootste deel van de tijd slaagden we erin om in een goede verstandhouding samen te wonen. Een keer is de bom bijna ontploft. Ik had na een vermoeiende werkdag en lange looptraining in de kou uitgebreid gekookt voor ons drieën. Toen ik het eten op tafel zette en vroeg of iedereen snel wilde aanschuiven zodat het niet koud werd, antwoordde hij doodleuk: “Ik kom, maar wil eerst mijn spelletje patience op de computer nog uitspelen.” Toen dacht ik: nu moet hij buiten! Tot slaande ruzie is het gelukkig nooit gekomen, maar dat moment was wel een eyeopener en realitycheck voor mij.’
Vader-dochterband aangehaald
‘De constante aanwezigheid van mijn papa maakte het ook voor mij en mijn vriend als koppel niet makkelijk. Je begint niet snel te knuffelen in de zetel als je vader erop zit te kijken, en ik mocht er niet aan denken dat mijn papa ons zou horen wanneer we seks hadden. Maar ondanks alles hebben we samen ook mooie momenten beleefd met ons drieën. Als papa heel spontaan de afwas had gedaan of gestofzuigd, vond ik dat altijd heel fijn. We gingen soms samen shoppen of iets drinken. Maar ook mijn vriend heeft door met hem samen te wonen een goede band met mijn papa en dat doet mij heel veel deugd. Terug onder één dak wonen heeft onze vader-dochterband nog extra versterkt. Door zijn privéproblemen had ik de voorbije jaren het gevoel dat ik hem een beetje was kwijtgeraakt. Vandaag staat papa weer op eigen benen, maar we hebben elkaar wel helemaal teruggevonden. Daardoor heb ik er geen seconde spijt van gehad dat ik hem in huis heb genomen.’
Meer straffe verhalen:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
