‘Ik vond niet de partner die ik zocht, maar mijn kinderwens werd wel steeds groter.’
Tabita (35): ‘Ik koos er bewust voor om alleenstaande mama te worden’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Tabita (35) koos ervoor om bewust alleenstaande mama te worden. Ze is nu de trotse mama van Morris Malou.
‘Ik koos ervoor om bewust alleenstaande mama te worden’, vertelt Tabita. ‘Ik vond niet de partner die ik zocht, maar mijn kinderwens werd wel steeds groter en ik werd er natuurlijk ook niet jonger op. Ik droomde al van kleins af om mama te worden, dus het zou altijd een leegte blijven indien ik deze stap niet durfde te zetten. Mijn traject duurde in totaal twee en een half jaar: van het opsturen van mijn aanvraag tot mijn zwangerschap.’
Embryo’s
‘Toen ik het verlossende telefoontje kreeg dat ik op gesprek mocht bij de psychologe om mijn aanvraag te bespreken, sprong ik een gat in de lucht’, vertelt Tabita. ‘Zij keurde mijn aanvraag meteen goed en na enkele gesprekken met de arts vond een aantal maanden later mijn eerste inseminatie plaats. Helaas mislukte deze, net zoals de vier inseminaties daarna. Dus schakelden we over op ICSI (intracytoplasmatische sperma-injectie). Ik hield daar negen embryo’s aan over waarvan de eerste terugplaatsing helaas mislukte. De tweede was wel een succes: ik was eindelijk zwanger!’
Ik droomde al van kleins af om mama te worden, dus het zou altijd een leegte blijven indien ik niet deze stap durfde te nemen.
‘De eerste weken had ik drie keer bloedverlies waardoor ik dacht dat ik m’n kindje al kwijt was’, zegt Tabita. ‘Gelukkig toonde de eerste echo na zeven weken een kloppend hartje! De eerste drie maanden was ik enorm misselijk. Gelukkig beterde dit, maar ik moest medicatie blijven nemen tot de dag voor m’n bevalling. Buiten die misselijkheid gerekend, vond ik het fantastisch om zwanger te zijn. Ik had hier zo hard naar uitgekeken en ik vond mijn buikje zien groeien en het leven dat erin ontstond voelen echt geweldig!’
Stuit
‘Mijn dichte omgeving leefde heel hard met me mee, dus ik vertelde hen snel dat ik zwanger was’, aldus Tabita. ‘Ik ben leerkracht in het derde leerjaar en mijn leerlingen vertelde ik het goede nieuws door hen een woordzoeker te laten oplossen. Ze waren in de wolken! Helaas moest ik vroeger dan verwacht stoppen met lesgeven omdat mijn placenta te laag zat en de kans bestond dat ik veel te vroeg zou bevallen. Ik koos voor twee meters en een peter. Ik vond dat ik mij wel een extraatje kon permitteren aangezien Morris geen papa heeft.’
Ik koos voor twee meters en een peter. Ik vond dat ik mij wel een extraatje kon permitteren aangezien Morris geen papa heeft.
‘De baby lag de laatste weken in stuit, dus we kozen voor een geplande keizersnede’, legt Tabita uit. ‘Vanaf die datum vastlag, begon ik wat te stressen. Zou ik dit allemaal wel alleen kunnen en wat als er iets misliep tijdens die operatie. Nadien besefte ik dat al die zorgen voor niks nodig waren, want alles verliep prima. Mijn mama en beste vriendin mochten me vergezellen in het operatiekwartier. Mama hield mijn hand vast en m’n vriendin nam foto’s. Alle zorgkundigen legden me alles haarfijn uit en stelden me enorm op m’n gemak.’
Dichtnaaien
‘Toen ze Morris voor de eerste keer op m’n borst legden, kwam het besef dat hij mijn zoontje is’, aldus Tabita. ‘Ik was zo gelukkig! Ik was eindelijk mama! Op dat moment dacht ik zelfs niet meer aan het feit dat ze me nog aan het dichtnaaien waren. Ik huilde niet toen ik Morris voor de eerste keer zag, terwijl mijn ouders wel hun tranen lieten vloeien. Ik voelde me daar eerst schuldig over, maar de traantjes kwamen bij mij pas toen ik Morris bij mij thuis in z’n wiegje lag liggen en dacht: we zijn een gezinnetje!’
Ik krijg veel steun van vrienden en familie, maar desondanks is het toch zwaar om er alleen voor te staan als ouder.
‘Ik krijg veel steun van vrienden en familie, maar desondanks is het toch zwaar om er alleen voor te staan als ouder’, zegt Tabita ‘Zeker omdat Morris in het begin veel last had van reflux en darmkolieken. Hij krijste elke avond en ik was de enige die hem kon troosten. Ik weet dat ik er zelf voor gekozen heb om alleenstaande mama te worden en ik sta, hoe pittig het soms ook is, nog altijd achter die beslissing. Ik zou het niet meer anders willen.’
Moederkloek
‘Nu ik mama ben, voel ik dat ik dit al die jaren miste’, zegt Tabita. ‘Ik ben wel al twaalf jaar juf en ik voel me ergens een soort mama voor mijn leerlingen, maar dit is natuurlijk helemaal anders. Ik zit op een roze wolk en ik voel me op en top moederkloek. Ik wil met alle liefde dat ik in mij heb dat kleine wezentje grootbrengen en gelukkig maken. Hij heeft mij een toekomst gegeven en ik ga er alles aan doen om hem op zijn beurt een goede toekomst te geven. Ik ben zo benieuwd om dit kereltje te zien opgroeien.’
Door mama te worden, verloor ik wel mijn zorgeloosheid. Ik heb ook schrik dat er met mij iets zou gebeuren, want ik ben zijn enige ouder.
‘Door mama te worden, verloor ik wel mijn zorgeloosheid’, aldus Tabita. ‘Ik was altijd al bezorgd over de gezondheid van m’n hondjes en mijn familie, en dat is er met Morris bij niet op verbeterd. Ik heb ook schrik dat er met mij iets zou gebeuren, want ik ben zijn enige ouder. Ik heb nog zeven embryo’s in de diepvries liggen, dus ik zou nog voor een broertje of zusje voor Morris kunnen gaan. Maar ik weet niet of ik dit hele proces van het aankopen van donorzaad, eicelpunctie, terugplaatsingen enzovoort opnieuw zie zitten. Ik heb nu ook Morris om voor te zorgen, dus dat traject zal alleen maar zwaarder worden. In mijn hart is er zeker nog plaats voor een tweede kindje, maar ik moet ook mijn verstand laten spreken en wel wat dingen afwegen. Ik ben er dus nog niet helemaal aan uit.’
Ik plaatste op drie maanden een aankondiging op Instagram en Facebook. Ik was blij dat ik dit moment eindelijk met de wereld kon delen. Aangezien ik al jaren single was, had ik niet gedacht dat ik ooit zelf zo’n aankondiging zou kunnen plaatsen.
Mijn beste vriendin maakte foto’s toen ik vijf maanden zwanger was. We trokken naar een bloemenveld in de buurt. Ik was trots op mijn buikje en wou het aan de hele wereld tonen dat ik eindelijk zwanger was.
Door middel van een confettikanon en de bijhorende blauwe rook ontdekten we dat ik zwanger was van een jongetje.
De hondjes zijn ook heel blij met hun kleine broertje.
Na zijn eerste onderzoeken door een pediater, werd Morris bij mij gelegd voor het eerste huid-op-huidcontact. Op dit moment krijgt graag zien meteen een andere betekenis. De liefde voor je kind is een liefde dat je nog nooit eerder hebt gevoeld. Ik voelde mij zo gelukkig!
Mijn hondjes stonden centraal. Je ziet ook een lieveheersbeestje dat verwijst naar mijn overleden meme. Toen zij stierf, zag ik overal lieveheersbeestjes! Een teken dat ze altijd bij me is.
Ik koos voor ieder wat wils: van suikerbonen tot likeur.
Toen Morris twee weken oud was, liet ik een newbornshoot uitvoeren.
Fotograaf: Thalja Rose (thaljarosephotography)
Ik ben zo verliefd op m’n zoontje!
Fotograaf: Thalja Rose (thaljarosephotography)
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
