Anaïs verhuisde recent naar New York. Terwijl ze daar haar leven opbouwt, de stad ontdekt en nieuwe vrienden maakt, mist ze soms de oude, zoals Arkasha.
Hoi Kash,
Ik ben onderweg naar huis wanneer plots alles anders is. De buurt staat vol dikke, geblindeerde auto’s omringd door stevige bodyguards. Aan de ingang van het iconische The Carlyle Hotel staan een heleboel mensen, ik geraak er nog maar net langs. ‘What’s happening, who are you waiting for?’, vraag ik aan drie jonge meisjes. Ze blijven strak voor zich uitkijken, met hun gsm in de aanslag en een kramp in hun bovenarm, elk moment klaar voor een selfie. ‘We don’t know!’, klinkt het opgefokt.
Later die avond blijkt The Met Gala de grote schuldige te zijn. De crème de la crème der celebs verzamelt zich achter m’n hoek in prachtige nude dresses en zwarte, nauw aansluitende ninjaoutfits. Call me Miranda Priestly, maar voor één keer is het oké om met opgeheven wenkbrauw de aanwezigen te judgen, ze vrágen er gewoon om met hun crazy fashionstatements en extravagante outfits. Maar dit jaar werden de wenkbrauwen gefronst vanwege een opvallende afwezige: Nicki Minaj.
Zij tweette dat haar cousin’s friend met gezwollen ballen zat, zogezegd na een dosis van het vaccin, en besloot daarom haar eigen prik nog even uit te stellen. Daardoor had ze niet de juiste toegangsbewijzen en was ze niet welkom op het feestje. Ik weet niet of dit nieuws tot bij jullie is geraakt, maar in de VS was #ballgate wel degelijk trending. In die mate dat Nicki gecontacteerd werd door het Witte Huis, omdat ze met haar 22 miljoen Twittervolgers gevaarlijke foutieve informatie verspreidt. Iets waar wel meer celebs zich schuldig aan maken. Zéér benieuwd naar hoe het gesprek tussen de mompelende, slome Biden en de rappende Minaj verliep, gok ik op mínstens twee Samsonmisverstanden. ‘Swollen tentacles mf’er?!’ ‘No, nórmal testicles, Nicki’.
In New York valt het nog mee, maar soms is dit wel érg hard het land van gekke conspiracies en alligator-worstelaars. Waar wij als Belg nogal snel ‘doe maar gewoon, da’s al gek genoeg’ denken, hebben ze hier eerder ‘zot zijn doet geen zeer’ op hun voorhoofd getatoeëerd. Sommige Amerikanen drinken nog liever ontwormingsmiddel voor paarden in plaats van een prik te krijgen, en in Texas bestaat nu een wet die verbiedt om na zes weken zwangerschap nog abortus te plegen – zelfs in geval van verkrachting. Je mag er sinds kort dan weer wel gewoon een wapen dragen, zónder enige training of een vergunning aan te vragen. Behalve op de foor vroeger heb ik nog nooit ergens op geschoten. Geen nood aan. Maar als ik vanaf nu op de gezwollen ballen van verkrachters mag mikken, komen we misschien wel overeen.
Liefs,
Anaïs
Lees de vorige brieven van Arkasha & Anaïs:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
