'Ik schrok me dan ook een ongeluk toen ik die positieve zwangerschapstest zag!'
Ashley (25): ‘Er werd baarmoederhalskanker vastgesteld en ik was bang dat ik nooit meer mama zou kunnen worden’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Ashley (25) raakte ondanks haar baamoederhalskanker toch zwanger. Wesley (29) en zij zijn nu de trotse ouders van Rhoan, het halfbroertje van Imke (5) en Norah (3).
‘Toen ik m’n vriend Wesley leerde kennen, had hij al twee dochtertjes Imke (3) en Norah (1) uit een vorige relatie’, vertelt Ashley. ‘Ik vond het geweldig om plusmama te zijn van die twee pittige dametjes. Daardoor groeide ook het gevoel dat ik zelf een kindje wilde krijgen. Helaas werd er eind 2020 baarmoederhalskanker vastgesteld. Mijn wereld stortte natuurlijk in, want ik wilde zo graag zwanger worden. Ik was bang dat ik nooit meer mama zou kunnen worden.’
Bekkeninstabiliteit
‘Gelukkig bleef de kanker in het eerste stadium’, aldus Ashley. ‘Omdat zowel mijn mama als mijn zus moeilijk zwanger raakte, raadde mijn gynaecoloog aan om op tijd met de pil te stoppen. Zo gezegd, zo gedaan en vier maanden later was het al prijs! Ik schrok me een ongeluk toen ik die positieve zwangerschapstest zag! Wesley moest me echt kalmeren, want ik was door het dolle heen (lacht). Ik riep de hele tijd: “Ik ga mama worden!” terwijl de tranen van geluk over m’n wangen stroomden.’
Helaas werd er eind 2020 baarmoederhalskanker vastgesteld. Mijn wereld stortte natuurlijk in, want ik wilde zo graag zwanger worden. Ik was bang dat ik nooit meer mama zou kunnen worden.
‘Helaas verliep de zwangerschap niet zo vlotjes, want ik had bekkeninstabiliteit’, zegt Ashley. ‘Dat zorgde voor een voortdurende pijn in mijn bekken en rug. Ik werd door mijn werkgever op werkverwijdering gezet, waardoor ik thuis mocht blijven om te rusten, maar toch een hoge uitkering bleef ontvangen. Veel rusten kwam er niet altijd aan te pas, want er liepen nog twee kleine kindjes rond thuis. Het huishouden deed ik meestal ‘s nachts, want ik kon toch niet slapen van de pijn. Ik stond zo te strijken om 2u en het stof af te doen om 3u (lacht). Voor Wesley was het ook niet altijd een pretje, want mijn humeur zakte vaak onder nul door de pijn.’
Epidurale
‘Op 38 weken verloor ik ‘s avonds plots wat bloed’, vertelt Ashley. ‘We reden naar het ziekenhuis toen ik ook nog eens krampen kreeg. Daar bleek dat ik vier centimeter ontsluiting had, en we bereidden ons erop voor dat ons zoontje de volgende ochtend ter wereld zou komen. Maar de weeën stopten, waardoor ik terug naar huis mocht in afwachting tot mijn water zou breken. Het duurde nog een week vooraleer ons kindje besloot dat ie uit m’n buik wou. Ik wilde eerst zonder epidurale bevallen, maar de pijn was niet uit te houden waardoor ik toch van gedachten veranderde. Plots was er geen tijd meer voor, want ons kindje wilde eruit.’
Helaas verliep de zwangerschap niet zo vlotjes, want ik had bekkeninstabiliteit. Dat zorgde voor een voortdurende pijn in mijn bekken en rug.
‘Eenmaal in het verloskwartier perste ik zo hard als ik kon, het zag zelfs zwart voor m’n ogen‘, zegt Ashley. ‘En toen hoorde ik ons kindje huilen. Ik keek naar hem en ik was op slag verliefd. Hij was perfect! We doopten hem Rhoan, als afleiding van Rohan uit de “Lord Of The Rings”-films. We hadden schrik dat mensen de h zouden uitspreken, daarom verplaatsen we die meer naar voren in de naam.’
Magisch gevoel
‘Ik kon niet zo hard genieten van m’n zwangerschap, maar de kraamperiode maakte dit meer dan goed’, besluit Ashley. ‘Het mama zijn is zo magisch. Het is soms heel zwaar, maar ik geniet er enorm hard van. Hem zijn flesje geven ‘s ochtends wanneer iedereen nog slaapt en de wereld nog moet ontwaken, dat is het mooiste gevoel dat er bestaat! Ons gezinnetje is nu compleet en ik kan niet gelukkiger zijn met mijn drie fantastische engeltjes. Ik testte me enkele maanden geleden opnieuw en helaas is de kanker nog niet weg, maar het blijft wel kampen in het eerste stadium.’
Mijn buik is negen maanden lang het huis geweest van zo’n prachtig wezentje, en daar ben ik supertrots op.
Met deze foto maakten we het geweldige nieuws bekend op onze sociale media. We kochten ook net een huisje, twee vliegen in één klap.
Onze hond Myra was een grote steun tijdens mijn zwangerschap. Ze week geen seconde van mijn zijde.
De allereerste foto van ons drietjes. Deze werd gemaakt door de vroedvrouw.
De eerste ontmoeting met zijn zusjes.
Tijdens de zwangerschap noemde we Rhoan ‘onze Freggel’ omdat we het geslacht geheim wilden houden voor onze familie en vrienden.
Mijn vriend Wesley maakte deze foto. Ik vind het prachtig dat Rhoan net mijn wang aanraakt.
Een eerste mijlpaal!
We trokken allemaal onze mooiste outfit aan voor Rhoans doopsel.
Ons prachtige zoontje. Hij maakt ons gezin compleet.
Nog meer mama’s over het moederschap:
- Tula (26): ‘Ik stopte na 2,5 maand met borstvoeding geven, want mijn tepels waren kapot’
- Lisa (24): ‘Ik vond het niet zo leuk om zwanger te zijn. Mijn lichaam veranderde enorm en dat maakte me onzeker.’
- Marie (28): ‘Je krijgt als mama veel goedbedoelde raad. Ik leerde vooral op m’n eigen gevoel afgaan.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
