Jaeyden werd onmiddellijk na de geboorte geopereerd. Ondertussen stelt hij het goed.
Mellorye (23): ‘Ik zag op de echo dat mijn baby een afwijking had’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Mellorye (23) kwam tijdens een echo te weten dat haar baby een afwijking had. Jaeyden werd onmiddellijk na de geboorte geopereerd en ondertussen stelt hij het goed.
‘Ik voelde me al een aantal dagen anders, maar ik wist niet wat er scheelde’, vertelt Mellorye. ‘Tijdens de pauze op mijn werk deed ik een test en die toonde heel duidelijk twee streepjes: ik was zwanger! Ik was enorm blij. Die eerste weken waren een rollercoaster van emoties. Ik was blij met dat kleine wezentje dat in mijn buik groeide, maar ik was tegelijkertijd ook bang voor wat mij te wachten stond en of ik dit wel zou aankunnen. Op de eerste echo na zeven weken hoorde ik een kloppend hartje, op de tweede echo na elf weken zag alles er goed uit, maar op de derde echo na vijftien weken kreeg ik helaas minder goed nieuws.’
Ik wist dat hij onmiddellijk na de geboorte geopereerd moest worden om zijn darmpjes terug in zijn lichaampje te stoppen. Het idee van zo’n klein kindje dat onder het mes moet, bezorgde me echt de kriebels.
‘De gynaecoloog werd stil en zei toen plots: “Dit ziet er niet goed uit””, aldus Mellorye. ‘Mijn hart stopte echt even met slaan! Het bleek dat mijn baby een afwijking had. Hij had gastroschisis, een darmafwijking waarbij de darmen uit de buik hangen. Ik kreeg daarna een hele uitleg wat dit juist inhield, maar ik hoorde de helft niet omdat ik volledig in shock was. Ik had het gevoel dat dit míjn fout was en dat ik misschien iets had kunnen doen om het te voorkomen.’
Onder het mes
‘Dat houdt natuurlijk geen steek, dat besefte ik na een tijdje wel’, zegt Mellorye. ‘Ik had vanaf dat moment om de twee weken een echo om alles goed op te volgen. Ik wist ook dat hij onmiddellijk na de geboorte geopereerd moest worden om zijn darmpjes terug in zijn lichaampje te stoppen. Het idee van zo’n klein kindje dat onder het mes moet, bezorgde me echt de kriebels, maar ik probeerde positief te blijven en nog van mijn zwangerschap te genieten.’
‘Uiteindelijk werd besloten dat ik op 14 oktober zou bevallen met een keizersnede’, vertelt Mellorye. ‘Ik kreeg longrijping, want mijn zoontje was net 36 weken en dus nog prematuur. De nacht voor de ingreep heb ik geen oog dichtgedaan. Ik had zoveel stress! De volgende ochtend kwam mijn kleine spruit ter wereld. Ik heb hem amper twee seconden gezien voor hij naar het operatiekwartier moest.’
Pijnstillers
‘Het duurde acht lange uren voordat ik het nieuws kreeg dat de operatie gelukt was’, zegt Mellorye. ‘Wat een opluchting! Die avond mocht ik hem voor het eerst zien. Ik mocht hem nog niet vasthouden, want hij lag aan allemaal draadjes in zijn bedje. Gelukkig mocht ik hem de dag erna wel knuffelen. De dagen daarop waren heel zwaar. Ik mocht mijn kindje drie keer per dag zien. Hij kreeg nog sondevoeding en pijnstillers. Na twee weken mocht hij naar een andere afdeling waar ik hem kon verzorgen. Uiteindelijk mocht hij op 8 november, de dag dat ik eigenlijk uitgerekend was, mee naar huis.’
Het duurde acht lange uren voordat ik het nieuws kreeg dat de operatie gelukt was. Wat een opluchting!
‘Ik gaf ons zoontje de naam Jaeyden’, zegt Mellorye. ‘Ik vond zowel Aiden als Jayden mooi, dus ik maakte er een mix van. Toen ik thuis was, viel er een last van mijn schouders. Ik durfde eindelijk na al die weken opnieuw lachen, want het ging goed met mijn kindje. Jaeyden is een heel vrolijke baby. Hij eet goed, slaapt door én is flink aan het groeien.’
Grappige geluidjes
‘Ik ben heel graag mama, al is het niet altijd simpel’, besluit Mellorye. ‘Zeker omdat ik er kort na de geboorte alleen voor kwam te staan. Het gaat met ups-and-downs. Soms ben ik honderd procent zeker van mijn stuk en andere dagen vind ik mezelf een slechte mama omdat ik een kwartiertje voor mezelf uittrek. Ik moet daar nog in groeien. Ik vind het alleszins geweldig dat hij bijna elke dag iets nieuws leert. Zo leerde hij onlangs grappige geluidjes maken met zijn mond, en dat toont hij dan ook maar al te graag (lacht). Ik wil graag nog kindjes, maar door wat ik nu meemaakte met Jaeyden, ben ik wel wat bang geworden... Ik zie wel wat de toekomst brengt! Eerst nog genieten van deze kleine spruit.’
Om mijn zwangerschap aan te kondigen liet ik foto’s nemen in de Kalmthoutse Heide.
Op deze foto was ik 5,5 maand zwanger. Ik was al over de helft en supertrots op mijn bolle babybuikje.
Deze foto werd genomen tijdens mijn babyshower. Ik poseer samen met mijn zus. Zij is echt mijn steun en toeverlaat en de beste tante dat Jaeyden zich maar kan wensen.
Ik was zo blij dat de operatie gelukt was en dat ik hem de eerste keer mocht vasthouden.
Het waren bange momentjes toen Jaeyden aan al die draadjes hing, maar ik week niet van zijn zijde.
De littekens van de operatie. Gelukkig zal je daar later bijna niks meer van zien.
Jaeyden is een vechtertje! Samen slaan we ons door alles heen.
Op 7 weken liet ik gipsen afdrukken maken van zijn handje en voetje als herinnering voor later.
Ik vind het heerlijk om te zien hoe Jaeyden elke dag iets nieuws ontdekt.
Jaeyden is ondanks alles wat hij al op zo’n jonge leeftijd moest meemaken, een heel vrolijke baby.
Meer mama’s over het moederschap:
- Ruth (26): ‘De vraag: ““Wanneer komt er een kindje bij jullie?”” lachte ik steeds weg. Maar vanbinnen stierf ik telkens een beetje’
- Katrien (34): ‘Ik zie mijn kinderen enorm graag, maar ik zou liegen als ik zeg dat ik van álle momenten geniet’
- Lize (27): ‘Die moederliefde moest bij mij echt groeien’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
