'Ik weet natuurlijk dat dit maar tijdelijk is en ik geniet van alle momentjes samen.’
Yari (30): ‘Ik heb soms het gevoel dat ik m’n eigenheid een beetje verloren ben, want de baby bepaalt alles’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Yari (30) kon door de stress amper genieten van haar zwangerschap. Rino (28) en zij zijn nu de trotse ouders van Nathaniel.
‘Voor ik mijn partner leerde kennen, wilde ik niet per se kindjes’, vertelt Yari. ‘Enkel als mijn partner er zou willen. Ik was vooral bang om bij te komen omdat ik enkele jaren geleden een maagverkleining onderging. Sindsdien zit ik op een gezond gewicht, dus het idee dat die kilo’s er terug zouden aankomen, schrok me af. Maar toen ik Rino ontmoette, was het snel duidelijk dat hij een grote kinderwens had. We sprongen samen in dit avontuur.’
Genetische afwijking
‘In mijn familie zit een genafwijking waardoor ik 70 % kans heb op darmkanker en ook een sterk verhoogde kans voor andere kankers zoals baarmoederkanker, eicel kanker, enzovoort’, vertelt Yari. ‘De kans dat ik dit gen doorgeef is 50 %. Rino en ik wilden dit voorkomen. Daarom kozen we in plaats van natuurlijk zwanger te worden voor ivf met PGT (genetisch testen). Na een eerste keer hadden we 5 embryo’s waarvan twee de genetische afwijking hadden, twee niet en een vijfde overleefde het niet. De eerste terugplaatsing was geen succes, maar de tweede wel. Helaas bleek het vruchtje zich niet verder te ontwikkelen na 6 weken en had ik een zwangerschapsverlies.’
In mijn familie zit een genafwijking waardoor ik 70 % kans heb op verschillende kankers. De kans dat ik dit gen doorgeef is 50 %. Daarom kozen we voor ivf met PGT (genetisch testen).
‘De hormonen die ik moest nemen hadden een grote invloed op m’n lichaam en het deed deugd om er even mee te stoppen, want plots waren al m’n kwaaltjes verdwenen’, gaat Yari verder. ‘Daarom had ik niet meteen zin om onmiddellijk opnieuw te starten met een nieuwe kuur. Ik gunde m’n lichaam wat rust en in tussentijd werd ik natuurlijk zwanger! Toen ik dertien weken ver was, kwamen we het geslacht te weten en we waren in de wolken dat het een jongen was! Er zijn namelijk minder kankers waar hij een verhoogde kans op heeft om ze te krijgen als hij het gen heeft. Op zijn achttiende kan hij laten testen of hij het ook heeft.’
Paniekaanvallen
‘Ik had enorm veel stress tijdens mijn zwangerschap’, vertelt Yari. ‘Ik werd zelfs misselijk van die stress. Dat zorgde ervoor dat ik tijdens mijn eerste trimester een week moest thuisblijven, want ik kon zelfs geen tien minuten rechtstaan. Ik had nul energie. Vanaf dan luisterde ik meer naar mijn lichaam. Helaas had ik op 24 weken opnieuw een serieuze stresspiek, dat had alles te maken met de test voor zwangerschapsdiabetes. Ik kreeg te horen dat ik te veel was bijgekomen terwijl ik enorm goed oplette en in het verleden niet zo’n goede relatie had met eten. Dit triggerde zelfs paniekaanvallen.’
Die stress woog op op mijn relatie met Rino. Ik sloot me volledig af en ik kon het niet verdragen als hij me complimenten gaf of aanraakte. Mijn vriend had het gevoel dat hij niets meer goed kon doen.
‘Die stress woog op op mijn relatie met Rino’, zegt Yari. ‘Ik sloot me volledig af en ik kon het niet verdragen als hij me complimenten gaf of aanraakte. Mijn vriend had het gevoel dat hij niets meer goed kon doen. Dit in combinatie met een heel drukke periode op het werk zorgde ervoor dat ik voortdurend harde buiken had. Ik kon dus echt niet genieten van mijn zwangerschap omdat ik voortdurend stress had. Ik had ook het gevoel dat mijn gynaecoloog me niet begreep.’
Vroedvrouwbevalling
‘Daarom koos ik voor een vroedvrouwbevalling, dat wil zeggen dat je samen met twee vroedvrouwen die je kent bevalt in het verloskwartier van het ziekenhuis zonder ziekenhuispersoneel’, aldus Yari. ‘Dit is veel persoonlijker en bracht me meer rust. Ik ging overtijd en besloot specifieke oefeningen te doen om de bevalling in gang te krijgen zoals veel bewegen, warme badjes pakken en voetreflexologie. Enkele dagen later brak mijn water, het voelde als een ballon die ontplofte. We reden naar het ziekenhuis waar ze het bad al lieten vollopen. De weeën opvangen in dat warme water ging veel makkelijker dan op een bed. Mijn vriend duwde ook bij elke wee op een bepaald drukpunt op mijn rug wat enorm veel hielp. Hierdoor kon ik zonder epidurale bevallen. Ik vertrouwde volledig op m’n eigen lichaam.’
Ik vind het ook lastig dat alles bepaald wordt door je kindje. Ik heb soms het gevoel dat ik m’n eigenheid een beetje ben verloren.
‘Ik vind het heerlijk om mama te zijn, maar het is ook heel vermoeiend, dat had ik toch onderschat’, besluit Yari. ‘Zeker als je borstvoeding geeft, valt de grootste zorg op de vrouw. Gelukkig deed mijn vriend zo goed als alles in het huishouden waardoor ik me kon concentreren op het voeden van ons kindje Wat pittig was, want hij had een sterke zuigreflex en dat resulteerde in pijnlijke tepels. Ik vind het ook lastig dat alles bepaald wordt door je kindje. Ik heb soms het gevoel dat ik m’n eigenheid een beetje ben verloren. Ik weet natuurlijk dat dit maar tijdelijk is en ik geniet van alle momentjes samen.’
Ik had enorm veel schrik om veel kilo’s bij te komen. Gelukkig viel het goed mee!
We zijn gek op zijn babykamer.
Het warme water zorgde ervoor dat ik de weeën veel beter kon opvangen.
Die kleine voetjes!
Het eerste wat ik dacht toen ik hem in m’n armen had, was: zo klein!
We kozen voor snoepjes, een sleutelhanger en de kaarsjes.
Ik ben dolverliefd op ons zoontje.
We zijn een goed team!
Fotograaf: Meredith Wallaert
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
