'Ik kon veel minder rusten omdat ik minder naar mijn lichaam, maar meer naar de grillen van mijn peuterzoon luisterde.'
Myrthe (30): ‘Zwanger zijn en tegelijkertijd zorgen voor een actieve peuter is een intensieve karwei’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Myrthe (30) was voor een tweede keer zwanger terwijl ze nog volop moest zorgen voor een actieve peuter. Lars (30) en zij zijn nu de trotse ouders van Armand, de kleine broer van Hubert (3).
‘Vroeger dacht ik dat zwanger zijn betekende dat je gewoon een dikke buik kreeg’, aldus Myrthe. ‘Ik had echt geen idee van alle andere veranderingen die erbij komen kijken, zowel fysiek als mentaal. Want naast andere fysieke kwaaltjes zoals zware benen, een pijnlijke rug of gezwollen voeten, was ik ook in mijn hoofd plots volledig uit balans. Alle emoties werden uitvergroot, waardoor ik alle rationaliteit verloor. Ook in mijn vriendenkring veranderde er helaas veel. Sommigen zagen me enkel nog als toekomstige moeder en niet meer als Myrthe, waardoor we uit elkaar groeiden.‘
Strippen
‘Lars en ik hadden al een zoontje Hubert toen we opnieuw zwanger werden’, vertelt Myrthe. ‘Die tweede zwangerschap verliep toch moeizamer dan de eerste. Terwijl ik die eerste keer bleef doorwerken tot de dag dat ik moest bevallen, stopte ik bij de tweede zwangerschap drie maanden voor mijn uitgerekende datum. Zwanger zijn en tegelijkertijd moeten zorgen voor een actieve peuter is een intensieve karwei. Ik kon veel minder rusten omdat ik minder naar mijn lichaam, maar meer naar de grillen van mijn peuterzoon luisterde (lacht).‘
Ik leerde dat kraamtranen geen verzonnen term is. Ik ben normaal echt geen huiler, maar vlak na de bevalling schoot ik al bij de kleinste dingen helemaal vol.
‘De bevalling van Hubert verliep heel vlotjes, maar bij Armand besloot te gynaecoloog om me te strippen’, zegt Myrthe. ‘De bedoeling is om de zwangerschap op te wekken en daarbij worden de vliezen van je baarmoedermond manueel losgewoeld, maar dit was geen prettige ervaring. Ik vond dit enorm pijnlijk. Vlak erna kreeg ik wel mijn weeën en vanaf dan ging alles heel snel. Te snel zelfs, want de vroedvrouwen moesten nog van alles en nog wat klaarleggen.’
Dodelijke blik
‘Wat mij hielp tijdens mijn bevalling was mijn hele omgeving buitensluiten en volledig in mezelf keren’, zegt Myrthe. ‘Voor mijn vriend was dit minder aangenaam, want toen hij me liefdevol aanraakte, irriteerde dit me al en gaf ik hem een dodelijke blik (lacht). Het klinkt misschien raar maar ik voelde me ook verbonden met alle vrouwen die dit vroeger en nu ook meemaakten. Dat hielp me om erop te vertrouwen dat ik dit ook zou kunnen. Twintig minuutjes later lag ons zoontje in mijn armen.’
‘We kozen voor Armand omdat we een naam wilden die goed paste bij Hubert’, aldus Myrthe. ‘Ons eerste zoontje is vernoemd naar mijn overleden grootvader en Armand is ook zo’n stoere, oude naam. Het klinkt zo cliché, maar het is zo waar: het moment waarop je je kleintje in je armen houdt, ben je alle pijn meteen vergeten. ‘Toen Armand de eerste keer bij me weg werd genomen, besefte ik pas echt dat dat leventje niet meer in mijn buik zat, maar in de wereld. Mijn buik voelde plots zo leeg en ik werd heel emotioneel.’
Kraamtranen
‘Eenmaal thuis genoot ik er echt van om met ons viertjes in die warme cocon te zitten’, zegt Myrthe. ‘Ik had in het begin zelfs het allerliefste geen bezoek. Ik leerde ook dat kraamtranen geen verzonnen term zijn. Ik ben normaal echt geen huiler, maar vlak na de bevalling schoot ik al bij de kleinste dingen helemaal vol.’
Natuurlijk pas je je leven wel aan. Ik reis enorm graag, maar nu is een uitje naar de Ardennen zelfs al een avontuur.
‘Ik vind mama zijn echt fantastisch’, aldus Myrthe. ‘Ik geniet van het zorgen voor mijn kindjes, hen liefde te geven en te zien welke sterke band we nu al hebben. Heel wat mensen vertelden me dat mama worden me helemaal zou veranderen als persoon. Dat klopt totaal niet. Ik ben lekker mezelf gebleven, met het enige verschil dat ik nu verantwoordelijk ben voor twee kleine wezentjes. Natuurlijk pas je je leven wel aan. Ik reis enorm graag, maar nu is een uitje naar de Ardennen zelfs al een avontuur.’
Evenwicht zoeken
‘Het moeilijkste aan het moederschap vind ik om alles in balans te houden’, besluit Myrthe. ‘Mijn werk, relatie, vriendschappen, het huishouden en eigen interesses: dit alles moet wijken voor het moederschap. Dat frustreert me soms. Ik moet dus echt leren om opnieuw tijd voor mezelf op te eisen waarin ik eens met mijn partner op date ga, met vriendinnen afspreek of gewoon lekker alleen in de zetel kruip.’
Met deze foto kondigden we onze allereerste zwangerschap aan. De jeugdigheid en onwetendheid is nog op onze gezichten af te lezen.
Mijn zus, die fotografe is, maakte deze foto. Hij toont mijn favoriete gevoel aan zwanger zijn: de schopjes die je van je kleintje voelt in je buik.
Ik hoopte dat Hubert goed zou reageren op zijn kleine broer. Gelukkig is hij heel zorgzaam. Op deze foto was hij het wel een beetje beu om te poseren (lacht).
Ik geniet van borstvoeding geven. Al is het soms tussen de soep en de patatten, of in dit geval pizza.
Borstvoeding geven, zeker na een drukke dag, doet enorm deugd. Dan komen we samen tot rust. Op dat moment voel ik me ook zo intens verbonden met Armand.
Dit is de eerste foto van mijn drie mannen bij ons thuis. Ik ben zo trots op ons gezinnetje.
Ik ga heel vaak wandelen met Armand in de draagzak. Hij geniet er ook met volle teugen van, kijk maar naar zijn snoetje.
Fotograaf: Marijn Vissers
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
