‘Het is moeilijk om je kind te zien afzien en niks te kunnen doen.’
Annelies (26): ‘Morris huilde tot zestien uur per dag omdat hij tijdens de bevalling met zijn hoofdje vastzat’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Annelies (26) vond haar bevalling het mooiste en tegelijkertijd pijnlijkste gevoel ter wereld. Yannick (26) en zij zijn nu de trotse ouders van Morris.
‘Ik was niet graag zwanger’, vertelt Annelies. ‘Ik werd enorm beperkt in mijn bewegingen, terwijl ik echt geen zittend gat heb en ik had van in het begin van de zwangerschap enorm veel complicaties wat ervoor zorgde dat ik eigenlijk negen maanden lang helse buikpijn had. Toen ik vierentwintig weken ver was, sprong er een cyste op m’n eierstok. Een aantal weken later kreeg ik corona waarvoor ik spuitjes kreeg, maar daar reageerde ik dan weer allergisch op. Kortom, de zwangerschap was geen lachertje.’
Nog meer mooie, inspirerende en ontroerende verhalen van mama’s over het moederschap vind je onder onze rubriek Babyb(r)abbels
Inleiding
‘Yannick en ik deden niet echt iets speciaals om onze zwangerschap aan te kondigen’, gaat Annelies verder. ‘De meter en peter vroegen we ook face-to-face op een avondje uit, zonder al te veel poespas, en een babyshower daar paste ik ook voor. Ik had gewoon te veel buikpijn om te genieten van al die dingen. Achteraf gezien is dat best wel jammer, maar op het moment zelf stond mijn hoofd daar echt niet naar.’
Morris huilde twaalf tot zestien uur per dag omdat hij tijdens de bevalling met zijn hoofdje vastzat waardoor er enkele zenuwen gekneld zaten.
‘Ik werd ingeleid omdat ons kindje het naar z’n zin had in m’n buik en maar niet tevoorschijn kwam’, lacht Annelies. ‘De bevalling zelf vond ik eigenlijk redelijk eng omdat ik maar bleef persen, maar Morris nog steeds geen aanstalten maakte om goedendag te zeggen. Ik vroeg een epidurale, maar die werkte maar langs één kant van m’n lichaam, waardoor ik echt wel nog veel pijn had.’
Zuignap
‘Uiteindelijk besliste de gynaecoloog om een keizersnede te doen, maar er waren geen operatiezalen meer vrij’, zegt Annelies. ‘Uiteindelijk met veel roepen een zuignap kwam onze Morris ter wereld. Dat was het mooiste, maar tegelijkertijd pijnlijkste gevoel ter wereld. We doopten hem Morris omdat we houden van de letter M.’
Ik vertrouw op m’n moedergevoel, ook al is de dokter niet altijd direct mee met m’n verhaal.
‘De kraamperiode was zwaar’, vertelt Annelies. ‘Morris huilde twaalf tot zestien uur per dag omdat hij tijdens de bevalling met zijn hoofdje vastzat waardoor er enkele zenuwen gekneld zaten. Er kwamen mensen op bezoek om kennis te maken met Morris, maar we konden elkaar niet horen omdat Morris de hele tijd zo hard krijste. Het eerste jaar was hij ook vaak ziek.’
Moedergevoel
‘Ik vind het heel fijn om mama te zijn’, zegt Annelies. ‘Maar het is zo moeilijk om je kind te zien afzien en niks te kunnen doen. Door dit alles mee te maken, sta ik als moeder wel sterker in m’n schoenen en merk ik het snel als Morris niet in z’n haak is. Ik vertrouw op m’n moedergevoel, ook al is de dokter niet altijd direct mee met m’n verhaal. Wat ik het leukste vind, is dat ik Morris elke dag zie evolueren. Yannick en ik willen zeker nog kindjes, maar niet de eerst komende jaren. We moeten eerst nog even bekomen van dit avontuur (lacht).’
Yannick en ik.
Wat zijn we verliefd op ons zoontje.
Yannick samen met Morris zien, doet mijn hart echt smelten.
Morris is een echt mamaskindje.
Morris steelt alle harten met zijn grote, blauwe ogen.
Ondertussen is Morris één jaar oud en doet hij het uitstekend.
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
