‘We gingen toen Lotte drie maanden oud was al skiën met haar in de draagzak.’
Astrid (31): ‘Twee dagen voor de bevalling liep ik nog een trailrun van 12 kilometer’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Astrid (31) is supersportief en bleef gewoon lekker verder sporten met haar bolle babybuik. Nils (43) en zij zijn nu de trotse ouders van Lotte.
‘Nils en ik hadden wel een kinderwens, maar ik keek er eerlijk gezegd echt niet naar uit om zwanger te zijn’, vertelt Astrid. ‘Ik ben namelijk heel sportief en toen ik in verwachting was, zat ik fysiek op m’n hoogtepunt. Ik ben een fervente loopster, marathons én ultralopen, en ik dacht dat ik dat zou moeten opgeven als ik een kindje verwachtte. Gelukkig was dat helemaal niet het geval!’
Nog meer mooie, inspirerende en ontroerende verhalen van mama’s over het moederschap vind je onder onze rubriek Babyb(r)abbels.
Babymoon
‘Op week 3, 8 en 17 liep ik nog een marathon’, gaat Astrid verder. ‘In de tweede trimester had ik veel pijn, dus moest ik even minder sporten, maar vanaf het derde trimester voelde ik me terug topfit. Op onze babymoon beklom ik nog te voet de vulkaan El Teide, wanneer ik bijna acht maand zwanger was liep ik een trailrun van 23 kilometer en twee dagen voor de bevalling deed ik nog mee aan de Urban Trail in Antwerpen die 12 kilometer lang is. Ik moest mijn tempo wel aanpassen, maar ik genoot er met volle teugen van. Die bolle babybuik stak me wel tegen, want alles kostte meer moeite dan ik gewoon was.’
Wanneer ik bijna acht maand zwanger was liep ik een trailrun van 23 kilometer en twee dagen voor de bevalling deed ik nog mee aan de Urban Trail in Antwerpen die 12 kilometer lang is.
‘Zowel de ouders van Nils als mijn ouders hadden nog geen kleinkinderen’, aldus Astrid. ‘Ze hadden het totaal niet verwacht dat wij aan het proberen waren, dus ze waren in shock én in de wolken met de komst van de kleine spruit.’
Navelstreng
‘Mijn bevalling werd ingeleid, maar toch duurde het nog úren’, zegt Astrid. ‘Ik koos dus ook een epidurale die alles toch wat draaglijker maakte. Hoe lang de ontsluitingsfase duurde, zo kort was dan weer de persfase. Na vijf keer persen, dus zo’n tien minuutjes, kwam Lotte al ter wereld. Ik mocht haar zelf opvangen en ze begon al te huilen nog voor haar voetjes geboren werden. Nils mocht de navelstreng doorknippen, wat ook een supermooi moment was.’
Vanaf het eerste moment dat ik Lotte in mijn armen hield, voelde ik me mama. Ik had dat nooit van mezelf gedacht!
‘Vanaf het eerste moment dat ik Lotte in mijn armen hield, voelde ik me mama’, zegt Astrid. ‘Ik had dat nooit van mezelf gedacht! Het is ook leuk dat ik mezelf enorm terugzie in Lotte! Als ik babyfoto’s van mezelf naast die van Lotte leg zijn ze identiek. Een naam kiezen was niet makkelijk, want Nils en ik zaten niet op dezelfde lijn. Ik hield meer van langere Franse namen zoals Charlotte, maar Nils wilde een korte naam, dus werd het Lotte.’
Sporten
‘Ik heb geluk dat ik vanaf de eerste seconde op een roze wolk zat en ik zit daar nog steeds op’, vertelt Astrid. ‘Lotte is dan ook een heel makkelijke baby. Ze sliep meteen al lang door, de borstvoeding lukte zonder problemen en ze huilt bijna nooit. Na tien dagen rusten, kriebelde het om terug te sporten. Ik startte op de crosstrainer en na enkele weken trok ik m’n loopschoenen terug aan. Tijdens mijn laatste maand zwangerschapsverlof gingen Nils en ik drie weken naar de bergen. Lotte ging uiteraard gewoon mee. We gingen langlaufen en toerskiën met Lotte in de draagzak. Mijn partner en ik willen blijven sporten en avontuurlijke vakanties ondernemen, ook mét een baby.’
Mijn partner en ik willen blijven sporten en avontuurlijke vakanties ondernemen, ook mét een baby.
‘Een van onze eerste babyaankopen was trouwens een loopbuggy zodat we samen met Lotte kunnen joggen’, lacht Astrid. ‘Zo’n vijf maanden na de bevalling liep ik samen met mijn papa en Lotte in de buggy de 10 Miles van Antwerpen. En een aantal weken geleden deed ik voor het eerst na de bevalling terug mee aan een echte loopwedstrijd. Ik won, en kon met m’n dochtertje het podium op! Een moment waar ik al meer dan een jaar naar uit keek.’
Nils en ik nemen regelmatig deel aan loopwedstrijden. Als zwangerschapsaankondiging maakten we drie borstnummers: eentje voor Nils, eentje voor mij en eentje voor de baby.
Een van m’n loopjes met een bolle babybuik. Sporten was tijdens de zwangerschap mijn me-time. Mensen keken soms raar, maar ik kreeg gelukkig nooit commentaar.
We kozen voor een vakantie naar Tenerife als babymoon. We maakten vele wandelingen in de vele natuurgebieden en beklommen het hoogste punt op het eiland: El Teide. Deze foto werd daar genomen. Zwanger of niet, op het strand liggen is niets voor ons.
Deze foto werd enkele minuten na de geboorte van Lotte genomen. Dit is zonder enige twijfel het mooiste moment in m’n leven.
We kozen voor een op maat gemaakt geboortekaartje van studio_coco. De bergen zijn onze lievelingsplek, het tentje verwijst naar onze liefde voor avontuur en het wiegje staat uiteraard voor de komst van ons dochtertje.
Onze eerste skivakantie samen waarbij Lotte veilig in de draagdoek zat. We zijn allebei heel ervaren skiërs en zijn uiteraard superalert als we met haar skiën.
Nils en ik zijn echte ‘outdoor’ personen. Ook met onze baby willen we zoveel mogelijk tijd buiten spenderen. We hopen dat we Lotte de liefde voor de natuur kunnen meegeven.
We kunnen geen genoeg krijgen van haar lieve lachjes. Lotte is een heel vrolijke baby.
Ik liep samen met mijn papa en dochtertje in de stroller de 10 Miles van Antwerpen. Ik liep 18 jaar geleden voor het eerst de 10 Miles, als 13 jarig meisje, met mijn papa. Ik vond het geweldig dat we dit nog steeds samen kunnen doen.
Vijf maanden postpartum liep ik voor het eerst terug een ‘echte’ loopwedstrijd. Ik koos voor een trailrun in de Vogezen. Ik won en nam mijn dochtertje mee het podium op. Een moment waar ik al meer dan een jaar naar uitkeek!
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
