Silvie koos ervoor om bewust alleenstaande mama te worden.
Silvie (34): ‘Mensen vragen me vaak of het lastig is om een kindje alleen op te voeden’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Silvie (34) koos ervoor om bewust alleenstaande mama te worden. Deze zomer kwam haar dochtertje Juline ter wereld.
‘Ik nam in 2016 de beslissing om bewust alleenstaande mama te worden’, vertelt Silvie. ‘Ik had enkele gesprekken met psychologen en een jaartje later ging ik van start met inseminaties. Helaas werd al heel snel duidelijk dat het niet zo vlot ging verlopen. Ik maakte namelijk zelf geen follikels aan en moest daarom medicatie nemen. Na drie mislukte inseminaties besloot ik om IVF op te starten. Dat was een echte rollercoaster aan emoties. Maar na zeven pijnlijke pick ups, zestien terugplaatsingen, twee kijkoperaties, oneindig veel bloedtrekken en een miskraam mocht ik drie jaar later Juline verwelkomen. Een mirakel, want het was mijn allerlaatste poging die wonder boven wonder eindelijk lukte.’
Meter en peter
‘Eenmaal ik zwanger was verliep gelukkig wel alles van een leien dakje’, aldus Silvie. ‘Ik had geen last van misselijkheid. Ik voelde me supergoed, ik ging zelfs tot vlak voor mijn bevalling nog drie keer per week zwemmen. Ik vond het fantastisch om dat kleine wezentje in mijn buik te voelen, maar toch kon ik niet wachten om haar in mijn armen te sluiten.’
Ik had de nacht voordien de hele tijd rugweeën, terwijl ik in mijn buik niets van pijn voelde.
‘Ik heb enorm veel last van FOMO’, zegt Silvie. ‘Ik vond het dan ook ideaal dat ik tijdens de coronacrisis zwanger was. Het zorgde er namelijk voor dat ik niet heel veel moest missen (lacht). Juline heeft geen papa, maar ze heeft wel de allerbeste meter en peter van de hele wereld. Ik koos daarvoor mijn beste vriendin en vriend. Ik stelde hen die belangrijke vraag met een zelfgemaakt kaarshoudertje met foto’s en een kaartje met een persoonlijke tekst. Ze waren ontzettend ontroerd en er zijn die dag heel wat traantjes gevloeid, van geluk!’
Rugweeën
‘Ondanks de pandemie hield ik wel een toffe gender reveal party’, vertelt Silvie. ‘Een vriend belde naar de gynaecoloog om het geslacht te weten te komen en bestelde een ballon met daarin kleinere roze of blauwe ballonnetjes afhankelijk of het een meisje of een jongen was. Ik was in de wolken, want ik had eerlijk gezegd een lichte voorkeur voor een dochtertje.’
‘De bevalling was pittig’, zegt Silvie. ‘Ik had de nacht voordien de hele tijd rugweeën, terwijl ik in mijn buik niets van pijn voelde. De volgende dag ging ik om half 7 ‘s morgens naar het ziekenhuis en had ik al vier centimeter ontsluiting. Maar vanaf dat moment ging het tergend traag en kwam er maar geen beweging in. De vroedvrouw liet me allerlei posities aannemen om de bevalling op te wekken, maar de kleine spruit bleef liever in mijn buik zitten (lacht). Even werd een keizersnede overwogen, maar uiteindelijk kwam Juline om half 9 ‘s avonds ter wereld.’
Couveuse
‘Juline moest een nachtje in de couveuse blijven’, aldus Silvie. ‘Ze werd zelfs even beademd. Het was raar om zonder haar terug naar mijn kamer te moeten, maar gelukkig mocht ik ze de dag erna dicht bij mij pakken. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar toen ze in mijn armen lag, was ik die pijnlijke procedures in een klap vergeten. Ik ben ontzettend dankbaar voor al die lieve vroedvrouwen die me de eerste dagen zo goed hielpen. Ik was een beetje bang om naar huis te gaan, want dan stond ik er alleen voor!’
Mensen vragen vaak, helaas met een neerbuigende toon, of het niet lastig is om een kindje alleen op te voeden. Ik antwoord dan altijd heel eerlijk: totaal niet!
‘Gelukkig kon en kan ik altijd rekenen op mijn geweldige familie en vrienden’, vertelt Silvie. ‘Ik had ook kraamhulp die een handje toestaken bij Juline in bad steken of zelfs met het koken. Ik kan het iedereen aanraden. Juline was van in het begin een heel rustig kindje. Ze sliep vrij snel door, waardoor ik eigenlijk totaal niet moe was en we vaak op stap konden met ons tweetjes.‘
Gelukkige mama
‘Ik verlangde er zo hard naar om mama te worden en het is nog leuker dan ik me ooit had kunnen inbeelden’, zegt Silvie. ‘Als Juline naar me lacht, dan springt mijn hart bijna uit mijn borstkas van geluk. Mensen vragen vaak, helaas met een neerbuigende toon, of het niet lastig is om een kindje alleen op te voeden. Ik antwoord dan altijd heel eerlijk: totaal niet! Je moet gewoon hulp durven vragen én aanvaarden. Ik zorg er ook voor dat ik wat me-time inplan. Dat is ook mijn tip voor andere mama’s: verlies jezelf niet uit het oog. Een gelukkige mama is een gelukkige baby.’
‘Dit is de laatste foto die ik nam van mijn zwangere buik, de dag van mijn bevalling.’
‘Ik was zo blij toen ik die roze ballonnetjes zag!’
‘Mijn familie organiseerde een babyshower. Het moest een verrassing zijn, maar ik denk dat toch zeker vijf mensen hun mond voorbij praatten (lacht).’
‘Mijn beste vriend en vriendin zijn gek op Juline. We hebben zelfs een eigen WhatsApp-groepje genaamd “Julinekes grootste fans”.’
‘Juline is een regenboogkindje, dus ik wist meteen dat ik een regenboog wilde op het kaartje. Ik had suikerbonen, lipgloss, een zeepje, maar ook een flesje Bacardi. Dat had ik gemist tijdens de zwangerschap (lacht).’
‘Mijn papa heeft nog drie zussen en was dus de enige die de achternaam De Geyter kon verderzetten. Hij heeft twee dochters dus we dachten dat dit niet zou lukken. Met mij als bewust alleenstaande moeder is er toch nog een De Geyterke.’
‘Een spannende en eenzame nacht, maar sindsdien zijn we onafscheidelijk.’
‘Mijn mama bleef tijdens de hele bevalling en erna bij mij. Het was zo speciaal om dit samen te beleven.’
‘Juline kan ondanks het gebrek aan een papa altijd rekenen op mij en haar warme omgeving.’
‘Juline is mijn alles. Ik zie ze met elke dag die voorbijgaat, nóg liever dan de dag ervoor.’
Foto’s: Wendy Marien.
Meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
