‘Ik ben voorlopig nog een heel bezorgde mama die zich bij het minste onmiddellijk zorgen maakt, maar ik hoop daar nog in te groeien.’
Tyana (23): ‘Ik vind het een grote eer om de titel van mama te mogen dragen’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Tyana (23) dacht dat ze nooit natuurlijk zwanger zou raken, maar kreeg toch het allermooiste geschenk van moeder natuur. Jordy (26) en zij zijn nu de trotse ouders van Emanuel.
‘Ik had als kind al een grote kinderwens’, vertelt Tyana. ‘Helaas kreeg ik op mijn negentiende te horen dat slechts een kwart van mijn eierstokken werkten, dus mijn droom om ooit mama te worden, viel in duigen. Het was dus een wonder toen ik ontdekte dat ik toch op natuurlijke wijze zwanger was! Ik had al heel wat traantjes gelaten om het feit dat ik misschien nooit een kindje zou kunnen krijgen, en plots werd mijn grootste droom werkelijkheid.’
Nog meer mooie, inspirerende en ontroerende verhalen van mama’s over het moederschap vind je onder onze rubriek Babyb(r)abbels.
Allergische reactie
‘Ik zat natuurlijk vanaf de eerste dag van mijn zwangerschap op een roze wolk en kon het geweldige nieuws niet verzwijgen voor mijn familie en vrienden’, aldus Tyana. ‘Iedereen was verbaasd omdat ze wisten dat ik heel moeilijk zwanger kon raken, maar ze waren natuurlijk ontzettend blij omdat ze goed beseften dat dit mijn grote wens was. Het geslacht kwamen we iets later te weten aan de hand van ballonnen en schattige cakepops.’
Ik werd met spoed overgebracht naar het ziekenhuis waar ze me vertelden als ze moesten kiezen tussen moeder of kind, dat ze mij zouden kiezen. Mijn wereld stortte in.
‘De zwangerschap verliep vlot, al had ik toen ik 24 weken ver was de schrik van mijn leven’, zegt Tyana. ‘Jordy en ik maakten een uitstapje naar de kinderboerderij, maar daar kreeg ik plots een allergische reactie op iets dat ik at. Ik begon te stikken en kreeg uitslag in mijn nek en gezicht. Ik werd met spoed overgebracht naar het ziekenhuis waar ze me vertelden als ze moesten kiezen tussen moeder of kind, dat ze mij zouden kiezen. Mijn wereld stortte in! Ik was wonder boven wonder zwanger, en nu dreigde ik mijn kindje te verliezen. Na zes verschrikkelijk bange uren kreeg ik het goede nieuws dat zowel ik als ons kindje er niets aan zou overhouden.’
Gekneusde rib
‘Ik kreeg vanaf ik 28 weken ver was al oefenweeën die behoorlijk veel pijn deden’, vertelt Tyana. ‘Ik had sinds die allergische reactie ook veel schrik om ons kindje te verliezen, dus ik wilde eigenlijk zo snel mogelijk bevallen. Bovendien was de baby die laatste weken heel actief waardoor ik zelfs een gekneusde rib had door zijn schoppen. Op 39 weken sprak de gynaecoloog eindelijk de magische woorden uit: “Je wordt ingeleid”.’
Ik vind het niet altijd even makkelijk om mama te zijn. Het is enorm zwaar! Veel slapeloze nachten, het gehuil en gekrijs van je baby, je machteloos voelen omdat je niet weet wat er scheelt of je niets kan doen om zijn pijn weg te nemen.
‘Ik dacht dat ik mijn zoontje binnen de paar uren in mijn armen zou hebben, maar niets was minder waar’, aldus Tyana. ‘Ik had na een volledige dag en nacht weeën nog steeds niet voldoende opening. Op een bepaald moment kwamen de vroedvrouwen in paniek mijn kamer binnen omdat de hartslag van ons kindje snel achteruit ging. Ik moest snel beginnen persen, maar ook tijdens de arbeid viel zijn hartslag weg. Met een zuignapje kwam hij ter wereld, maar toen ze hem op mijn borst legde, huilde hij niet. Ik dacht dat ze te laat waren, maar na enkele seconden, die voor mij een eeuwigheid duurde, zette hij toch zijn keelgat open!’
Slapeloze nachten
‘We kozen voor de naam Emanuel omdat we een unieke naam wilden, die iedereen toch goed kan uitspreken’, vertelt Tyana. ‘Ik vind het niet altijd even makkelijk om mama te zijn. Het is enorm zwaar! Veel slapeloze nachten, het gehuil en gekrijs van je baby, je machteloos voelen omdat je niet weet wat er scheelt of je niets kan doen om zijn pijn weg te nemen. Ik ben voorlopig nog een heel bezorgde mama die zich bij het minste onmiddellijk zorgen maakt, maar ik hoop daar nog in te groeien. Ik zie ons zoontje alleszins supergraag en ik vind het een eer om de titel van mama te mogen dragen.’
Op deze foto was ik 34 weken zwanger.
Iedereen kreeg een cakepop met een blauwe vulling. Als je hier een stuk van beet, wist je dat we een zoontje verwachtten.
Met een sticker konden onze vrienden en familie aangeven of ze dachten dat we een zoontje of dochtertje verwachtten.
Jordy is een toppapa!
Emanuel is een heel vrolijke baby.
We kozen als thema voor diertjes, omdat we een beestig leuk gezinnetje zijn.
Op deze foto is hij bijna twee maanden oud en probeert ie recht te blijven zitten.
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
