'Ik voelde me in het begin meer een melkfabriek dan een mama omdat ik de hele tijd zat te kolven.'
Tula (26): ‘Ik stopte na 2,5 maand met borstvoeding geven, want mijn tepels waren kapot’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Tula (26) moest maar drie keer persen en haar zoontje was er. Karim (28) en zij zijn nu de trotse ouders van Noah.
‘Ik deed een zwangerschapstest toen ik terug thuiskwam na een late shift op m’n werk’, vertelt Tula. ‘Ik was een tijdje ervoor gestopt met anticonceptie en ik had nog steeds mijn regels niet, terwijl ik altijd heel op tijd ben. Omdat ik honger had, was ik die test eigenlijk al een beetje vergeten. Ik kon alleen maar aan eten denken (lacht). Plots kwam mijn vriend Karim heel zenuwachtig naar beneden met de test en riep hij: “Er staat een plusje op!”‘
Soep en puree
‘De volgende dag gingen we langs bij de gynaecoloog, maar hij zag enkel een vruchtzakje’, aldus Tula. ‘We vreesden even voor een miskraam, en moesten een weekje wachten op een nieuwe echo. In die week was ik heel misselijk, dus ergens wist ik wel dat ik nog steeds zwanger was. Het volgende bezoekje aan de gynaecoloog bevestigde mijn gevoel, want hij zag gelukkig een vruchtje! Helaas bleef die misselijkheid en leefde ik die eerste weken van de zwangerschap op soep en puree.‘
De gynaecoloog werd er snel bijgeroepen en na drie keer persen kwam ons prachtige zoontje ter wereld. Om kwart voor 8 kwam ik toe in het ziekenhuis, en nog geen half uur later was ons kindje er al!
‘Toen ik twaalf weken ver was, beleefde ik een tweede schrikmomentje toen ik plots enorm begon te bloeden’, zegt Tula. ‘Het bloed stroomde echt langs mijn benen. We reden onmiddellijk naar de spoed. Ik vreesde dat we ons kindje verloren hadden, maar op de echo was ie tot onze grote vreugde nog vrolijk aan het bewegen. De rest van de zwangerschap verliep zonder problemen. De enige opdoffer die ik nog moest verwerken, was het feit dat mijn werkgever mijn contract niet verlengde toen ie hoorde dat ik zwanger was. Ik solliciteerde bij verschillende bedrijven, maar niemand wilde tot mijn grote verbazing een zwangere vrouw in dienst nemen.‘
Gipsbuik
‘Op de dag dat we een gipsbuik wilden maken als herinnering aan m’n bolle babybuikje brak mijn water’, vertelt Tula. ‘We werkten het klusje wel nog af en ik sprong zelfs nog in de douche voor we naar het ziekenhuis reden. Op dat moment waren de weeën al heel zwaar! Eenmaal aangekomen op het verloskwartier bleek dat ik al volledige ontsluiting had. De gynaecoloog werd er snel bijgeroepen en na drie keer persen kwam ons prachtige zoontje ter wereld. Om kwart voor 8 kwam ik toe in het ziekenhuis, en nog geen half uur later was ons kindje er al! Het gevoel om je kindje de eerste keer vast te houden, is onbeschrijfelijk. Er gaat zoveel door je heen.’
‘Omdat hij te vroeg werd geboren, moest hij in de couveuse en kreeg hij zuurstof’, aldus Tula ‘Ik wilde borstvoeding geven, en ik moest dit kolven in een klein potje zodat ze de melk via een sonde aan ons zoontje konden toedienen. Na drie dagen mocht ik naar huis, maar onze baby moest nog blijven. Bij elke voeding gingen we naar het ziekenhuis en gaven ze hem de afgekolfde melk. Een dikke week later mocht hij eindelijk mee naar huis! Het lukte niet goed om aan de borst te drinken, dus ik bleef afkolven. Maar na 2,5 maand stopte ik met borstvoeding geven, want mijn tepels waren kapot!‘
Melkfabriek
‘Ik had ook wat last na de bevalling, omdat ze me moesten naaien nadat ik inwendig wat gescheurd was’, zegt Tula. ‘Ik heb nog wekenlang als een eend rondgelopen omdat die hechtingen echt pijn deden. Ik kon zelfs amper zitten. Na zes maanden werd verder vastgesteld dat Noah babyastma heeft. Hij moet daar nu nog steeds dagelijks een puffer voor gebruiken, maar zou daar op termijn moeten uitgroeien. We kozen voor de naam Noah omdat hij al een aparte achternaam heeft, dus we wilden een neutrale voornaam. Eigenlijk hadden we eerst een andere naam, maar een kennis van ons kreeg een kindje en zij kozen toevallig nét diezelfde naam.’
Ik voelde me in het begin meer een melkfabriek dan een mama omdat ik de hele tijd zat te kolven. Toen ik stopte met borstvoeding begon ik meer te genieten van onze tijd samen.
‘Ik heb eigenlijk te weinig genoten van die eerste maanden met Noah’, besluit Tula. ‘Ik voelde me in het begin meer een melkfabriek dan een mama omdat ik de hele tijd zat te kolven. Toen ik stopte met borstvoeding begon ik meer te genieten van onze tijd samen. Ik ben echt gek op ons mannetje. Ik ben iemand die normaal veel slaap nodig heeft, maar opstaan in het midden van de nacht voor Noah doe ik met plezier. Soms denk ik aan een broertje of zusje voor hem, maar langs de andere kant is het in deze wereld al moeilijk genoeg om één kind groot te brengen.’
We waren in de wolken toen we de positieve zwangerschapstest zagen. Onze hond Dino ook (lacht).
Ik wilde heel graag een blijvende herinnering aan m’n bolle babybuik, daarom boekte ik een shoot bij Pieces of life fotografie. Ik heb me werkelijk nog nooit zo mooi gevoeld als toen.
Met deze foto maakten we onze zwangerschap bekend aan de hele wereld.
Ik koos de vriendin van mijn papa als meter, omdat mijn papa er helaas niet meer is. Zelf heeft ze geen kinderen, maar ze is fantastisch met Noah.
Dit is de allereerste foto van Noah: 2.720 kg en 46cm.
Het ziekenhuis zet elke maand een foto op hun Facebookpagina met hoeveel kindjes er in tijd geboren werden. In maart 2021 was ons zoontje 1 van de 34 jongens die daar geboren werden.
Onze allereerste gezinsfoto. Deze werd genomen in het ziekenhuis toen Noah nog maar enkele dagen oud was.
Zowel mijn vriend als ik hadden een diertje op ons geboortekaartje, dus besloten we deze traditie verder te zetten bij ons kindje. We kozen voor een olifantje.
Bij het doopsuiker kozen we voor hetzelfde thema als het geboortekaartje.
Met deze foto lieten we aan onze vrienden en familie weten dat ons zoontje Noah ter wereld kwam.
Nog meer mama’s over het moederschap:
- Lisa (24): ‘Ik vond het niet zo leuk om zwanger te zijn. Mijn lichaam veranderde enorm en dat maakte me onzeker.’
- Marie (28): ‘Je krijgt als mama veel goedbedoelde raad. Ik leerde vooral op m’n eigen gevoel afgaan.’
- Jolien (27): ‘De gynaecoloog vertelde ons dat onze beide levens aan een zijden draadje hingen’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
