'Pas na een halfjaar kon ik echt genieten van het mamazijn omdat León het eindelijk goed stelde'
Lisa (27): ‘Het buikje van ons zoontje scheurde helemaal open en zijn leven hing aan een zijden draadje’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Lisa (27) ontdekte tijdens de echo dat haar baby’tje een buikwanddefect heeft. Hun zoontje vocht voor zijn leven en Geoffrey (33) en zij zijn nu de trotse ouders van León.
‘Mijn man Geoffrey en ik droomden van een kindje, maar de gynaecoloog waarschuwde ons dat ik niet zo vlot zwanger kon raken omdat ik polycysteus-ovariumsyndroom (PCOS) heb waardoor ik minder vaak of zelfs geen eisprong heb’, vertelt Lisa. ‘Toch was ik een jaartje later, zonder het opstarten van de medicatie op natuurlijke wijze zwanger. We waren dolgelukkig! Helaas was die blijdschap van korte duur...’
Buikwanddefect
‘Op de tweede echo bleek dat ons baby’tje gastroschisis of een buikwanddefect had, dat wil zeggen dat het buikje zich niet gesloten heeft waardoor de darmen en/of andere organen uit het lichaam zitten‘, aldus Lisa. ‘Mijn wereld stortte in, want ik vreesde voor de toekomst van ons kindje. De gynaecoloog kon ons op dat moment niet veel meer info geven, dus ik ging thuis op het internet op zoek naar meer informatie. Dat is uiteraard nooit een goed idee, want ik werd alleen maar meer ongerust!’
Op de tweede echo bleek dat ons baby’tje gastroschisis of een buikwanddefect had, dat wil zeggen dat het buikje zich niet gesloten heeft waardoor de darmen en/of andere organen uit het lichaam zitten.
‘Elke echo die nadien volgde, beleefde ik met een bang hartje’, vertelt Lisa. ‘Het was een risicovolle zwangerschap, maar gelukkig deed ons baby’tje het wonderbaarlijk goed in mijn buik. De bevalling werd uiteindelijk ingepland op 37 weken. Ik was enorm zenuwachtig en bang, maar mijn man was m’n rots in de branding en ving samen met mij elke wee op. Toen ik de epidurale kreeg, ging het plots heel snel en voor ik het wist lag ons zoontje in m’n armen.’
Vechtertje
‘Ik mocht ‘m helaas maar enkele seconden vasthouden, want hij moest direct geopereerd worden’, vertelt Lisa. ‘Naast een buikwanddefect bleek hij ook een urologische aandoening te hebben. Helaas kwamen we terecht bij een dokter die er niet veel verstand van had. Hij maakte zelf tijdens een van de operaties een grote fout waardoor het buikje van ons zoontje weer helemaal openscheurde. Zijn leven hing daardoor aan een zijden draadje. Na drie verschrikkelijke maanden mochten we León eindelijk mee naar huis nemen. We kozen voor de naam León omdat dit in het Grieks leeuw betekent en ons zoontje al van in het begin van zijn leven een vechtertje is.’
Deze traumatische ervaringen hebben me veranderd als persoon. Ik was vroeger heel onzeker, maar nu sta ik stevig in m’n schoenen en durf ik op mijn strepen staan.
‘We gingen bij een andere dokter langs die wel degelijk wist waar hij mee bezig was’, aldus Lisa. ‘Hij besloot León toen hij een half jaartje oud was opnieuw te opereren, dit keer wel met succes. We gaan nog steeds met hem naar de kinesist, maar hij doet het geweldig! Deze traumatische ervaringen hebben me veranderd als persoon. Ik was vroeger heel onzeker, maar nu sta ik stevig in m’n schoenen en durf ik op mijn strepen staan. De band met mijn man is ook nog sterker geworden omdat we samen zoveel meemaakten.’
Grote broer
‘Pas na een halfjaar kon ik echt genieten van het mamazijn omdat León het eindelijk goed stelde’, besluit Lisa. ‘Zowel Geoffrey als ik wilden graag nog een kindje, maar na alles wat we meemaakten met onze eerste kleine spruit waren we toch een beetje bang. Ik startte daarom opnieuw met mijn pil, maar toch raakte ik volledig onverwacht zwanger! We waren in eerste instantie bang dat het te snel is, maar nu zijn we superblij dat León er een broertje bij krijgt. Het gaat gelukkig ook heel goed met ons baby’tje, dus we kijken volop uit naar zijn komst. Dan zal ons gezinnetje compleet zijn.’
De zwangerschap was zwaar door de gezondheidsproblemen van ons baby’tje, maar toch genoot ik van het zwanger zijn en was ik trots op mijn babybuikje.
Ik wilde een junglethema voor het geboortekaartje aangezien ons zoontje León of leeuw heet. Ik heb het kaartje zelf gemaakt via de website hippegeboortekaartjes.
Ook het doopsuiker maakte ik volledig zelf. Ik ben graag creatief bezig en zeker tijdens de stressvolle zwangerschap bracht dit me tot rust.
Deze foto werd genomen wanneer León net geboren was. Mijn hart brak toen ze hem direct moesten meenemen naar het operatiekwartier.
Dit was voor mij een heel mooi moment: ik mocht León de allereerste keer aan de borst voeden. Dit mocht pas na twee weken door zijn buikwanddefect.
Dit is mijn favoriete foto van mijn man en ons zoontje die voor de allereerste keer een skin to skin moment hadden. We mochten hem eindelijk na twee weken vasthouden.
We vonden het belangrijk dat ons zoontje gedoopt werd, niet enkel uit traditie, maar omdat mijn geloof me veel steun gaf tijdens de moeilijke zwangerschap. Deze gezinsfoto is genomen op zijn doopsel, en het was een prachtige dag.
Fotograaf: E.mattea.
Mijn kleine leeuw is 1 jaar! Dat vierden we met een cakesmash shoot en een feestje. Ik vond dit een speciaal moment, want León komt natuurlijk van ver en ik had nooit durven dromen dat we hier zouden staan vandaag.
León wordt grote broer! We zijn zo gelukkig dat we opnieuw mama en papa mogen worden van een zoontje, en dat León er een broertje bij krijgt.
Nog meer mama’s over het moederschap:
- Jolien (30): ‘Ik vind het jammer dat er nog een taboe rust op zwanger worden met een beetje hulp van de wetenschap’
- Liesbet (32): ‘Ik ben als mama een pak rustiger geworden. Bij je eerste baby’tje weet je nog niks en raak je bij het minste in paniek.’
- Caroline (44): ‘Ik ervaar het moederschap nu helemaal anders dan toen ik 22 en 31 jaar was. Ik ben rustiger en geniet er meer van.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
