‘Na twee jaar proberen verscheen het vaagste streepje ooit op een zwangerschapstest.’
Caro (31): ‘Ik onderging een heleboel vruchtbaarheidsonderzoeken en die zijn best pittig en pijnlijk’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Caro (31) had een grote kinderwens, maar zwanger raken liep niet van een leien dakje. Randy (30) en zij zijn nu de trotse ouders van Odet.
‘Randy en ik wisten al heel lang dat we kinderen wilden’, vertelt Caro. ‘Toen ik stopte met de pil kon het dus niet snel genoeg gaan, maar helaas was ik na meer dan een jaar proberen nog steeds niet zwanger. We gingen naar de gynaecoloog en zowel mijn partner als ik ondergingen een heleboel vruchtbaarheidsonderzoeken en bloedafnames, wat voor een vrouw best pittig en pijnlijk is. Niks wees op een verminderde vruchtbaarheid, maar we kozen toch voor intra-uteriene inseminatie (IUI).’
Nog meer mooie, inspirerende en ontroerende verhalen van mama’s over het moederschap vind je onder onze rubriek Babyb(r)abbels.
Ivf
‘Enkele keren per cyclus liet ik bloed prikken in het ziekenhuis en een echo nemen om te kijken of er een eicel groeide’, gaat Caro verder. ‘Ondertussen nam ik hormonen om de groei van de eicel te stimuleren en moest ik op een afgesproken tijdstip hormonen laten inspuiten zodat het eitje op de gewenste dag zou springen. Op die dag bracht mijn partner een spermastaal binnen die opgewaardeerd werd in het labo en dan in de baarmoeder werd ingebracht. Dit deden we zes keer, maar helaas zonder resultaat. We schakelden dus over op ivf.’
Er werd een embryo van matige kwaliteit teruggeplaatst en drie ingevroren, maar we hoorden later dat die het toch niet haalden. We gaven de moed bijna op…
‘Ze plukten negen eicellen waarvan er acht bevrucht werden’, aldus Caro. ‘Er werd een embryo van matige kwaliteit teruggeplaatst en drie ingevroren, maar we hoorden later dat die het toch niet haalden. We gaven de moed bijna op… Toen ik een week later een zwangerschapstest deed, zag ik het vaagste streepje ooit verschijnen! De dagen nadien bleef ik testen doen en dat streepje werd steeds donkerder. Een bloedafname bevestigde het positieve resultaat en we waren in de wolken!’
Misselijkheid
‘De dag erna kreeg ik plots krampen en een bloeding’, vertelt Caro. ‘We moesten enkele dagen wachten om opnieuw bloed te prikken om te weten of ons kindje nog leefde. Het wachten op die uitslag leek eeuwen te duren, maar gelukkig was alles in orde! Ik had mijn hele zwangerschap last van misselijkheid. Ik kreeg medicatie die hielp, maar als ik die vergat, hing ik sowieso boven het toilet. Toch vond ik het heerlijk om zwanger te zijn! Vooral die schopjes in mijn buik en het groeiende babybuikje waren geweldig.’
Ik koos een epidurale. Een goeie beslissing, want ik moest me niet meer focussen op die pijn, maar wel op wat er zat aan te komen: ons kindje!
‘Op 38 weken kreeg ik ‘s morgens weeën’, vertelt Caro. ‘Tegen de middag gingen we naar het ziekenhuis waar het vlot verliep. Toen ik zeven centimeter ontsluiting had, kreeg ik zulke felle pijnscheuten dat ik een epidurale vroeg. Een goeie beslissing, want ik moest me niet meer focussen op die pijn, maar wel op wat er zat aan te komen: ons kindje! Tegen de avond kwam ons Odet ter wereld! Een prachtig moment waar we zo lang naar hadden uitgekeken.’
Prioriteiten
‘We kozen voor Odet omdat mijn vriend toen we enkele jaren geleden op terras zaten plots een brasserie zag met de naam Odette en zei dat hij dit mooi vond klinken voor een meisje’, lacht Caro. ‘Die naam is dus blijven hangen, al kortten wij hem wat in. Het moederschap vind ik tegelijkertijd fantastisch en pittig. Ik ben nog steeds dezelfde Caro als van voor ik mama werd, al besef ik nu wel beter waar mijn prioriteiten liggen: bij mijn gezin. Randy en ik zijn ondertussen terug de eerste stappen aan het zetten in het fertiliteitscentrum omdat we graag een broertje of zusje voor Odet willen.’
We wilden geen taboe maken van een fertiliteitstraject, dus verwerkten we dit bewust in onze aankondiging.
Wij gingen op babymoon naar Kreta om de laatste keer te genieten met ons tweetjes voor de baby kwam.
We hielden het geslacht van de baby een maand voor onszelf en deelden het daarna op een genderreveal met familie en vrienden.
Mijn papa maakte enkele mooie foto’s van Randy en mij om onze zwangerschap voor altijd vast te leggen.
De start van ons ivf-avontuur.
Zo kondigden we de geboorte van Odet aan.
Lynn Van Baelen maakte de mooiste foto’s van ons kersverse gezinnetje.
Ik ben verliefd op ons dochtertje!
Dankzij Odet is er een viergeslacht in onze familie.
Ik probeer elke maand op de 27ste een leuke foto te maken van Odet. Zo krijg ik een leuk overzicht van haar eerste jaar.
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
