Nele is twee jaar geleden mama geworden en doet het daarom of desondanks nóg eens allemaal opnieuw! Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap: lichaamssappige verhalen van onvoorwaardelijke liefde, van snot tot natte prot.
‘Slaapt de baby al door?’ Een van de meest overbodige vragen die gesteld wordt aan ouders, want baby’s slapen niet door. Soms wel. Maar vaker niet. Dat is nu eenmaal typisch aan baby’s. Die schijten omhoog, doen aan projectielbraken en maffen zelden het klokje rond. Dat is de deal. Wanneer mensen mijn vermoeide kop zien en vervolgens vragen of de baby al doorslaapt, weet ik dan ook dat ze weten dat de baby nog niet doorslaapt. Het ene is dan ook een rechtstreeks gevolg van het andere. Want baby’s slapen niet door. Soms wel. Maar vaker niet.
Bij mijn eerste dochter waren er niet meteen gebroken nachten, gewoon nachten met hier en daar een barst. Zij sliep al eens een goed blokje, maar dat durfde ik dan niet uit te spreken – zeker niet tegen andere ouders – uit schrik om het kapot te maken. En om kak in mijn brievenbus te vinden. Uiteindelijk hebben we wat verderop een knoert van een slaapregressie gehad en beleven we met haar nu wel een stevige peuterpuberteit, dus het is ook altijd wat. Mijn tweede dochter moest ik de eerste nacht van haar leven wekken om te eten, waardoor ik niet enkel onze biologische band in twijfel trok, maar ook de hoop op alweer een rustig kindje koesterde. En dat is ze doorgaans.
Of de baby al doorslaapt? De vraag stellen is het antwoord weten.
Wanneer ze alsnog wakker wordt voor een voeding, vloek ik me te pletter, maar tegelijkertijd kan ik het haar niet kwalijk nemen. Als het niet zo’n nadelige gevolgen had voor mijn kilo’s, die nu al overtollig zijn, zou ik ’s nachts immers óók graag wat snacken in bed, in een paar warme armen liggen en met mijn ogen dicht gevoed worden. Heerlijk, toch? De nachten waarin de barsten echt breuklijnen dreigen te worden, hakken er echter in. Die jagen me schrik aan. Zoveel dat ik ’s nachts soms wakker lig uit schrik dat de baby of kleuter wakker zal worden, om vervolgens in slaap te vallen wanneer zij wakker worden.
De dag die volgt op zo’n gebroken nacht, heelt lang niet alles. Integendeel: de vermoeidheid maakt alles zwaar, ook en vooral het dragen van de kinderen – letterlijk en figuurlijk. Kom bij ouders met een slaaptekort dus vooral niet af met die zever dat er een crack in everything is, omdat that’s how the light gets in. Als ik tegen de ochtend dan eindelijk in slaap ben gevallen, wil ik vooral dat het licht nérgens binnenkomt. Zelfs in die mate dat ik de gordijnen met plakband tegen de muur kleef, zodat alles donker blijft. Zeg liever dat gebroken nachten nergens toe dienen. Scherven brengen namelijk niet altijd geluk. Soms wel. Maar vaker niet. Dus of de baby al doorslaapt? De vraag stellen is het antwoord weten. Slaapwel!
Meer columns van Nele:
