Nele is twee jaar geleden mama geworden en doet het daarom of desondanks nóg eens allemaal opnieuw! Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap.
‘Hi! We hebben jouw profiel gezien en denken dat jij de perfecte persoon bent om ambassadeur te worden van onze community. Laat zeker weten als je zin hebt in een collab! Groetjes!’ Terwijl ik mijn baby over mijn schouder drapeerde om een boertje te laten na de voeding, hingen mijn borsten nog wat te lekken op mijn knieën. Mijn trui had ik voor die voeding half over mijn hoofd getrokken en een broek had ik die dag zelfs nog niet gedragen. Mijn avondeten bestond uit een zak chips die half leeggevreten nog naast me lag te kraken. En toen las ik dus dat berichtje via Instagram. Meteen schoten mijn ogen alle kanten op, want ik voelde me betrapt.
Waarom stuurden ze net mij dat bericht? Op welke basis werd de selectie van mogelijke ambassadeurs gemaakt? En hadden ze mijn profiel gezien of hadden ze mij gezien? Hoe dan ook: in beide gevallen konden ze onmogelijk besluiten dat ik de geschikte persoon zou zijn om ambassadeur te worden van hun community. Die community was er namelijk eentje van meisjes en vrouwen die van hun gezicht en lijf een dagtaak en serieuze investering gemaakt hebben, al was het maar door tig Instagramfilters aan te kopen die ervoor zorgen dat iedereen er bovennatuurlijk uitziet en vanuit de juiste hoek op elkaar lijkt. En laat het nu net zo zijn dat ik tegenwoordig niet eens meer op mezelf lijk. Niet vanbinnen en niet vanbuiten.
Ik durf te zeggen dat ik het niet erg vind om even niet mezelf te zijn.
Ik heb ook geen community nodig om me daaraan te herinneren, dat doet mijn wisselend humeur en de spiegelwand in de douche al. Net zoals de opmerking van een niet nader genoemd persoon uit mijn heel nabije omgeving dat ik er niet ‘dik’ maar ‘pas bevallen’ uitzie. En mij ook zo gedraag. We all know what that means. Ik durf te zeggen dat ik het niet erg vind om even niet mezelf te zijn. Dat ik dankbaar ben dat mijn lijf twee gezonde kinderen gedragen en gebaard heeft, en dat mijn hoofd nog net fris genoeg is om iedereen in leven te houden, inclusief mezelf. Ik weet dat dat een puike prestatie is. Maar ik durf ook te zeggen dat ik het soms mis om even mezelf te zijn, of toch die versie die me bekender voorkomt. En dat ik nog een puike prestatie ga moeten leveren om daar weer te komen.
Toch ga ik in de tussentijd niets van mezelf wegfilteren. En al zeker niet mijn verfomfaaide kop en lijf, waarbij ik de vreemde duckface in de bijt zou zijn in die community waarvan sprake. Dus antwoordde ik. ‘Hi! Ik heb jullie profiel gezien en denk dat ik de minst geschikte persoon ben om ambassadeur te worden van jullie community. Ik laat dus weten dat ik geen zin heb in een collab. Tenzij een collab iets is om te eten terwijl je met je trui over je hoofd getrokken en je borsten bloot net je baby gevoed hebt. Groetjes!’
Meer columns van Nele:
