Nele is twee jaar geleden mama geworden en doet het daarom of desondanks nóg eens allemaal opnieuw! Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap.
Mijn kleuter noemt pizza eten in de zetel terwijl we naar televisie kijken ‘picknicken’ en ik besef dat ik mezelf daarmee veel moeite heb bespaard. Ik ben namelijk niet het type moeder om te picknicken. Ik neem geen drie verschillende fruitsoorten in evenveel bij elkaar passende plastic potjes mee als we buitenkomen, om vervolgens op een idyllisch plekje het dekentje dat altijd in mijn broekzak steekt te spreiden en te genieten van het moment en dat fruit. Ik mag al blij zijn als mijn kleuter gegeten heeft voor we het huis uitgaan en ik in het andere geval nog een stukje koek vastgekleefd vind in de voering van mijn jas, dat ze het liefst opeet op het vuile toilet van een brasserie om dat ze met een snack in de hand beter kan kakken. Om maar te zeggen dat aan die potjestraining ook nog wat werk is.
Het gebeurt nochtans vaker dat mijn dochter vraagt om iets te gaan doen. ‘Iets leuks doen’, noemt ze het. Alsof gewoon thuis zijn en niks doen niet leuk is. Eén keer hebben we echt een poging gedaan om te picknicken. Het was een mooie zomerdag, onze herbruikbare drinkbus was onderweg uitgelopen in de tas en we waren ongeveer 2536 euro kwijt aan inkopen, want wat fruit, een stokbrood en truffelsalami in een potje kosten blijkbaar een rib uit je lijf. Bovendien waren we een keukenmesje vergeten, waardoor de watermeloen gebruikt werd als voetbal, de kiwi’s als petanqueballen en de ananas als cochonnet. Omdat we geen fruit hoefden te snijden hadden we namelijk wel de tijd om te googelen wat de naam is van het balletje waar je alle andere ballen naar gooit bij een potje petanque.
Het ouderschap is vooral een kwestie van de verwachtingen laag te houden. Voor jezelf en voor je kinderen.
Het grote probleem zijn dan ook niet die activiteiten op zich. Het is het gehannes dat bij die activiteiten komt kijken. Ooit wordt het vast beter, maar vandaag ontbreekt het me aan energie om echt veel meer te doen dan thuis liggend op het tapijt met Lego te spelen. Liefst met mijn ogen dicht. Dus een picknickmand vullen? Zolang het niet in mijn handtas past, gebeurt het niet. Daar moet ik de baby tegenwoordig overigens inproppen, dus laat al maar. Daarom leer ik mijn dochter dat op vakantie gaan hetzelfde is als een namiddag op een terras zitten, zwemmen is samen in bad gaan en een wandeling maken is boodschappen doen in de supermarkt, dan is dat ook meteen gedaan.
Mijn dochter genoot oprecht van onze picknick in de woonkamer en dat is eigenlijk het enige wat telt. Morgen zeg ik dat we naar de speeltuin gaan en laat ik haar in de tuin rondlopen. Het ouderschap is dan ook vooral een kwestie van de verwachtingen laag te houden. Voor jezelf en voor je kinderen. Op die manier is het goed en kan het alleen maar allemaal beter worden.
Meer columns van Nele:
