‘Ik besefte dat ik al vijf minuten midden in dat gangpad stond, op zoek naar één ding: tijd voor mezelf’

Nele is twee jaar geleden mama geworden en doet het daarom of desondanks nóg eens allemaal opnieuw! Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap.

Ik stond in de supermarkt in het mid­den van het gangpad waar de luiers en babyvoeding torenhoog op rekken gestapeld waren en voelde plots een winkelkarretje in mijn rug. Ik schrok, deed snel een stap opzij en verontschuldigde me, want ik ben zo’n people pleaser. Daarna besefte ik dat ik daar al vijf minuten midden in dat gangpad stond, op zoek naar één ding: tijd voor mezelf, onder het mom van zelfzorg. Want als er iets is wat moeders moeten doen tussen het zorgen voor anderen, is het zorgen voor zichzelf. Het zorgt ervoor dat je naast een moederkloek ook nog gewoon tof blijft. Aangenaam voor jezelf en voor de mensen in je directe omgeving.

Maar hoe dan? Dat is de vraag die ik me dan stel. Bij zelfzorg denk ik na­melijk aan een uitje naar de wellness en een vijfgangendiner op restau­rant. Of elke ochtend een yogamatje uitrollen en downward facing dog-­gewijs de zon groeten. Maar laten we realistisch zijn. Ik heb een kleuter en een baby. Het enige wat ik downward facing dog­-gewijs uitrol, zijn volle luiers. Elke ochtend, maar ook elke middag, avond en bij uit­ breiding nacht.

Voor moeders gelden er dan ook andere regels als het op zelfzorg aankomt, dacht ik. Zo ging ik ervan uit dat de tijd nemen om mijn tanden twee keer per dag te poetsen vol­doende zelfzorg was. Met extra zelfzorgpunten als er nog tijd over was om mijn mond ook te spoelen met water. Of douchen en mij afdrogen voordat ik mijn kleren gehaast en achterstevoren aantrek. Zittend eten, aan een tafel in plaats van met open mond de overschotjes te vangen die mijn kleuter naar me gooit met willekeurige bewegingen. Mijn koffie warm drinken in plaats van lauw of zelfs koud. Alleen naar het toilet gaan. Of inkopen gaan doen in de supermarkt, weg van de drukte thuis. Maar karretjes ontwij­ken en krampachtig proberen te ont­houden wat ik allemaal moet kopen omdat ik het winkellijstje vergeten ben, bleek ook niet bepaald minder druk voor mijn hoofd.

Ik was dus fout. Dat is allemaal geen zelfzorg, dat is simpelweg voldoen aan enkele basisbehoef­ten. En dat is dan weer gelijk aan gewoon overleven. Om daarnaast ook nog te leven, is er meer nodig. Hoeveel? Dat moet iedereen maar even voor zichzelf uitmaken. Voor mij komt het uiteindelijk neer op kiezen voor datgene wat ik op dat moment nodig heb. En vaak is dat gewoon ‘mezelf’. Dus raapte ik mezelf op van de vloer van de supermarkt, duwde ik gezwind die winkelkar verder door de gangpaden, rekende af, reed met de muziek te luid weer naar huis en deed daar aan de ultieme vorm van zelfzorg: nog tien minuten op de oprit in de auto blijven zitten.

Tekst: Nele Reymen

Meer columns van Nele:

• ‘Eén plus één is in het geval van kinderen niet gewoon twee. Het is eerder een kwadraat ervan.’
• ‘Scrol vandaag door mijn Google-zoekgeschiedenis en je weet dat ik een moeder ben’
• ‘Als deze hacker zijn huiswerk had gedaan, zou hij weten dat wij al lang geen “leuke tijd” meer hebben gehad’