‘De verliefde blikken van mijn man, ongeacht hoe bol die babybuik werd, vond ik zalig.’
Allison (31): ‘Ik wilde vroeger geen of maximum één kindje, ondertussen heb ik er drie’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Allison (31) had een chaotische nabevalling na twee eerder vlotte bevallingen. Gregory (32) en zij zijn nu de trotse ouders van Thias, het kleine broertje van Manou (6) en Alixe (3).
‘Gregory en ik raakten drie keer heel vlot zwanger, het was telkens binnen de een à drie maanden prijs’, lacht Allison. ‘Mijn laatste zwangerschap was wel een volledige verrassing omdat die niet gepland was. Mijn hormonale cyclus was door het boostervaccin tegen covid volledig verstoord waardoor ik enkele maanden mijn regels niet kreeg. Toen ik op controle ging bij de gynaecoloog raadde ze mij aan om mijn pil even niet meer te nemen tot ik mijn maandstonden kreeg. Mijn man en ik moesten voorzichtig zijn, maar de kans dat we zwanger zouden raken was zogezegd klein.’
Nog meer mooie, inspirerende en ontroerende verhalen van mama’s over het moederschap vind je onder onze rubriek Babyb(r)abbels.
Verliefde blikken
‘Toch was het enkele weken later prijs’, aldus Allison. ‘Ik had het niet meteen door omdat ik in die periode ook corona kreeg. Na die ziektedagen bleef ik me moe en futloos voelen. Toen mijn borsten pijnlijk aanvoelden en ik plots moest overgeven na het eten van een rijstwafel wisten we hoelaat het was (lacht). Na controle bleek dat ik zelfs al elf weken zwanger was. Ik vond het heerlijk om zwanger te zijn aangezien ik totaal geen last had van kwaaltjes of andere ongemakken. De eerste stampjes in je buik voelen, de verliefde blikken van mijn man, ongeacht hoe bol die babybuik werd en de vele kusjes van mijn dochtertjes op mijn buik vond ik het zaligste!’
De eerste stampjes in je buik voelen, de verliefde blikken van mijn man, ongeacht hoe bol die babybuik werd en de vele kusjes van mijn dochtertjes op mijn buik vond ik het zaligste!
‘Onze vrienden gaven al twee babyshowers, dus voor de derde besloten ze het eens anders aan te pakken’, lacht Allison. ‘In plaats van alle kindjes uit te nodigen, werd het een toffe avond onder de volwassenen waarbij de koppels allerlei opdrachten uitvoerden. Ik amuseerde me rot!’
Choatisch staartje
‘Net zoals de vorige twee sloebers wilde ook de derde liever nog wat langer in mama’s buik blijven’, vertelt Allison. ‘Ik werd dus ingeleid. Na zes uur persen, kwam Thias ter wereld. In vergelijking met zijn twee zussen was dat een vlotte bevalling! We kozen voor de naam Thias omdat mijn familie deels Franstalig is. De namen moet je in Frans en Nederlands kunnen uitspreken, maar we wilden geen klassieke Franse namen. Het mocht iets origineler zijn.’
‘Na de geboorte van Thias voelde ons gezinnetje compleet en zat ik op een roze wolk’, aldus Allison. ‘Helaas tuimelde ik daar snel terug af toen bleek dat ze de placenta er niet uitkregen. De gynaecoloog slaagde er uiteindelijk wel in, maar forceerde mijn baarmoeder waardoor die bloed bleef pompen. Ik verloor uren aan een stuk heel wat bloed en raakte een paar keer bewusteloos omdat mijn bloeddruk veel te laag was. Even overwogen ze me te opereren, maar gelukkig konden ze de bloeding op een andere manier stoppen. De mooie bevalling kreeg daardoor wel een chaotisch staartje. Zeker na al twee bevallingen vlot te hebben doorstaan, verwacht je niet dat zoiets gebeurt.’
Bloedklonter
‘Na vier dagen, en heel wat extra ijzer en bloed, mocht ik het ziekenhuis verlaten samen met Thias’, vertelt Allison. ‘Maar eenmaal thuis begon mijn onderarm plots enorm te jeuken en branden. Toen we naar spoed reden, bleek dat ik een flubit-aanval had wat op zich snel te genezen is. De dag erna ging ik terug op controle, maar zagen de dokters dat ik een bloedklonter in m’n arm had die naar mijn longen of hart kon gaan. Opnieuw paniek, maar na drie dagen allerlei testen te ondergaan in het ziekenhuis konden ze de klonter met medicatie doen verdwijnen. Toen ik die avond eindelijk mijn zoontje in m’n armen kon houden na een week van ziekenhuisbezoeken kwamen alle emoties los en huilde ik de tranen uit mijn ogen.’
Toen ik die avond eindelijk mijn zoontje in m’n armen kon houden na een week van ziekenhuisbezoeken kwamen alle emoties los en huilde ik de tranen uit mijn ogen
‘Ik wilde vroeger geen of maximum één kindje, ondertussen heb ik er drie’, lacht Allison. ‘Toen mijn eerste dochter ter wereld kwam, rolde ik zonder het goed te beseffen in die moederrol en beviel me dat enorm! Het is druk in huis, maar wel fantastisch! Je krijgt zoveel liefde van die kleine spruiten. Ik zette vroeger graag een stapje in de wereld, maar ik merk dat ik nu toch voel dat ik een grote verantwoordelijkheid heb over die drie kinderen waardoor ik veel meer wik en weeg voor ik iets onderneem. Ons gezinnetje is met drie kids wel compleet. Ik ben een gelukkige vrouw én mama!’
Dit is de eerste echo van Thias op circa 11 weken.
Met deze foto maakten we aan de buitenwereld bekend dat we een derde kleine spruit verwachtten.
Een dag om nooit meer te vergeten!
De allerlaatste foto van mijn bolle babybuik. Twee dagen later werd ik ingeleid.
Even knuffelen met ons zoontje. Een uur later kreeg ik mijn bloeding.
Thias is nu al enorm geliefd door zijn grote zussen.
Voor de drie kinderen kozen we de kleur muntgroen. Op het kaartje zie je de silhouetten van zijn zussen.
Onze Thias is een heel vrolijke baby.
Onze drie hartjes!
Onze familie is compleet.
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
