‘We rouwden om iets wat voor anderen niet zichtbaar is.’
Shauni (29): ‘Ik wil nooit meer een fertiliteitstraject doorspartelen omdat het fysiek en mentaal zo zwaar was’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Shauni (29) doorspartelde een fysiek én mentaal zwaar fertiliteitstraject. Jens (29) en zij zijn nu de trotse ouders van Otto.
‘Zwanger raken, liep bij ons niet van een leien dakje’, vertelt Shauni. ‘In 2020 besloten we om voor een kindje te gaan, maar na maandenlang proberen, bleven de positieve zwangerschapstesten helaas uit. We schakelde medische hulp in, maar ook dat verliep stroef. Dat was een moeilijke periode: fysiek én mentaal, want we rouwden om iets wat voor anderen niet zichtbaar is. We voelden ook heel veel teleurstelling. Zo’n twee jaar later was ik eindelijk na een derde terugplaatsing via intracytoplasmatische sperma-injectie (ICSI) zwanger!’
Nog meer mooie, inspirerende en ontroerende verhalen van mama’s over het moederschap vind je onder onze rubriek Babyb(r)abbels.
Zwangerschapsdiabetes
‘Ik hield gedurende dit hobbelige parcours een dagboek bij waarin ik mijn gevoelens van me afschreef’, aldus Shauni. ‘Ons kindje mag dit later ongetwijfeld lezen wanneer hij oud genoeg is. De zwangerschap was een droom! Ik genoot van elk moment, want ik was zo dankbaar dat er eindelijk een klein mensje in mij groeide. De enige zwangerschapskwaaltjes die ik had, waren vermoeidheid en lage rugpijnen, maar daar kon ik goed mee om. Waar ik het wel lastiger mee had, was mijn zwangerschapsdiabetes! Ik had net heel veel zoete goestingskes, dus ik moest serieus op m’n tanden bijten.’
Waar ik het wel lastig mee had, was mijn zwangerschapsdiabetes! Ik had net heel veel zoete goestingskes, dus ik moest serieus op m’n tanden bijten.’
‘Onze buren kregen de primeur om het geslacht als eerste, zelfs vóór ons, te ontdekken’, zegt Shauni. ‘Ze hingen blauwe ballonnen aan de halsband van Stella, onze Franse Bulldog en die liep zo naar ons toe! Onze buurman filmde alles en die video gebruikten we op onze socials als onze zwangerschapsaankondiging. Ik vond het geweldig om zwanger te zijn, maar toch had ik voortdurend schrik dat we ons ongeboren kindje waar we zó lang op wachtten toch nog zouden verliezen.’
Bevallingsbad
‘Ik wilde heel graag zonder epidurale in bad bevallen’, aldus Shauni. ‘Op een nacht kon ik de slaap moeilijk vatten en ik voelde me heel onrustig. Ik voelde onze baby ook niet meer bewegen, dus ik besloot naar het ziekenhuis te gaan ter controle. Daar bleek dat ik al 3,5 centimeter ontsluiting had en ik mocht dus niet meer naar huis (lacht). Na het breken van mijn vliezen werden de weeën intens, maar wel nog draaglijk. Ik nam plaats in het bevallingsbad, maar dat voelde niet comfortabel, dus ik besliste om toch niet in bad te bevallen.’
Na een paar persweeën kwam Otto’s hoofdje tevoorschijn en mochten mijn man en ik hem zelf ter wereld brengen. Dat was het allermooiste moment!
‘Na een paar persweeën kwam Otto’s hoofdje tevoorschijn en mochten mijn man en ik hem zelf ter wereld brengen’, zegt Shauni. ‘Dat was het allermooiste moment! De liefde die ik meteen voor m’n zoontje voelde was overweldigend! Ik zag ook niet alleen mijn zoon geboren worden, maar zag mijn man veranderen in een papa. Er overviel mij een soort rust, want het laatste puzzelstukje van ons leven waar we al jaren naar op zoek waren, was er eindelijk.’
Verrijking
‘De kraamperiode was ook heerlijk’, zegt Shauni. ‘We lieten enkel onze ouders en broers op bezoek komen en lieten vooral ons hondje wennen aan haar nieuwe huisgenootje. Otto was van in het begin een heel makkelijke baby: hij sliep goed door, had geen probleem met eten en weende amper. Ik voel me ook ontzettend goed in mijn nieuwe rol als mama. Er is een leegte opgevuld waarvan ik niet wist dat ze zo groot was. Ik voel me mentaal beter dan ooit en heb extra betekenis in mijn leven gekregen. De relatie met mijn man is ook intenser en nog liefdevoller geworden, want je leert elkaar op een andere manier kennen: als papa en mama.’
Ik voel me mentaal beter dan ooit en heb extra betekenis in mijn leven gekregen. De relatie met mijn man is ook intenser en nog liefdevoller geworden, want je leert elkaar op een andere manier kennen: als papa en mama.’
‘Ik ben ook veranderd als persoon, want vroeger kon ik mezelf nogal verliezen in mijn job’, vertelt Shauni. ‘Otto deed me inzien dat er echt veel meer in het leven is dan enkel werken. Ik heb mezelf gevonden in het moederschap, terwijl ik zelfs niet eens door had dat ik mezelf al een tijdje kwijt was. De fysieke veranderingen zoals haaruitval neem ik er maar al te graag bij. Een kindje verrijkt je leven enorm, tegelijkertijd loop je nooit meer onbezorgd door het leven. Vroeger wilde ik altijd twee kindjes, mijn hart schreeuwt ook voor een broertje of zusje voor Otto. Maar ik wil nooit meer een fertiliteitstraject doorspartelen omdat het fysiek en mentaal zo zwaar was. Gelukkig steunt Jens me in deze beslissing. We zien wel wat de toekomst voor ons in petto heeft en ondertussen genieten we volop met ons drietjes.’
Stella kreeg de eer om aan te kondigen dat we een zoontje kregen. We waren beiden enthousiast dat het een jongen was. Meteen erna maakte ik de bedenking dat ik een man moest opvoeden (lacht).
We lieten mijn bolle babybuikje al op 28 weken vereeuwigen. Otto was de hele fotoshoot heel actief in m’n buik, toen al klaar om te schitteren op de foto’s.
Fotograaf: BSL fotografie in Ertvelde
Het babybuikje werd alsmaar boller. In onze omgeving legden we deze familiefoto vast.
Otto was op deze foto slechts een paar uur oud. Met dit kiekje maakten we zijn geboorte ook bekend op onze socials.
We sloegen de handen in elkaar met een plaatselijk winkeltje, Bizoet.
Twee weken na Otto’s geboorte klopten we bij Marlies De Boeck aan voor een shoot van ons kersverse gezinnetje.
We hoopten dat Stella even verliefd was op Otto als wij. En ja hoor: ze zijn onafscheidelijk. Dit was ons kerstkaartje!
Dit was mijn allereerste moederdaggeschenkje. Otto maakte dit met de hulp van zijn lieve moeke in de opvang. Mijn man stond klaar met een doos tissues (lacht).
Otto is altijd goedgezind. Hij staat op met een grote glimlach en gaat ook slapen met een glimlach. Zijn schaterlach klinkt meerdere keren per dag door de woonkamer.
Op deze foto is Otto even lang geboren als dat hij in m’n buik zat.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
