'Ons zoontje kwam ter wereld met zijn poep eerst.'
Tinne (30): ‘Ik legde me erbij neer dat m’n vriend geen kinderen wilde. Na 6 jaar veranderde hij van gedachten.’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Tinne (30) legde zich erbij neer dat haar vriend Vicenzo (38) geen kinderen meer wilde omdat ze hem zo graag zag. Hij veranderde na zes jaar toch van gedachten en nu zijn ze de trotse ouders van Matteo.
‘Ik had een kinderwens, maar toen ik mijn huidige vriend Vicenzo leerde kennen, maakte hij al van in het begin duidelijk dat hij geen kinderen meer wilde’, vertelt Tinne. ‘Hij heeft al een dochter Laura uit een vorige relatie. Ik zie hem zo graag dat ik me neerlegde bij zijn beslissing. Ik wilde hem niet kwijt. Na zes jaar zei hij plots op een avond: “Schat, wat denk je om samen een kindje te maken?” Ik wist niet wat me overkwam! Ik was in de zevende hemel! Hij vond dat ik zo goed voor zijn dochtertje zorgde, dat hij mij ook een eigen kindje gunde.’
Magische schopjes
‘Vrij snel daarna was ik al zwanger, maar ik had helaas een zwangerschapsverlies’, aldus Tinne. ‘Na enkele maanden had ik opnieuw een positieve zwangerschapstest in mijn handen en deze keer liep alles wel goed. De eerste vier maanden van m’n zwangerschap waren geen lachertje. Ik was enorm misselijk, en dat van ‘s morgens tot ‘s avonds. Ik moest natuurlijk iets van eten proberen binnenhouden, dus at ik de hele dag door kleine beetjes.’
‘De misselijkheid ging gelukkig weg en toen kon ik pas écht genieten van dat kleine wondertje dat in m’n buik groeide’, zegt Tinne. ‘Die eerste schopjes voelen vond ik magisch! Mijn buik werd ook almaar groter en groter, maar dat stoorde me niet. Ik kreeg van iedereen ook complimentjes dat ik heel mooi zwanger was.‘
Vruchtwater verloren
‘Het enige probleem was dat ons kindje de hele zwangerschap lang in stuit bleef liggen’, aldus Tinne. ‘Ik probeerde allerlei dingen om hem nog te doen draaien. Zo ging ik geregeld op m’n handen staan of legde ik een kersenpit kussentje op m’n buik. Ik wilde namelijk heel graag op de natuurlijke manier bevallen. Toen ik op 36 weken op controle ging, lag ie helaas nog steeds verkeerd, dus maakten we een afspraak om de baby de week erna uitwendig te proberen draaien. Ook dat was jammer genoeg geen succes, dus het zou toch een keizersnede worden.’
Iedereen in de verloskamer stond met open mond te kijken, want ik had geen kik gegeven. Ze vertelden met dat ze nog nooit eerder zo’n vlotte stuitbevalling hadden meegemaakt.
‘Op een nacht werd ik wakker en had ik het gevoel dat ik heel dringend moest plassen’, vertelt Tinne. ‘Toen ik naar het toilet stapte, voelde ik het water lopen en ik dacht dat ik in m’n broek had geplast (lacht). Het was nog een maand voor mijn uitgerekende datum, maar we besloten toch naar het ziekenhuis te gaan toen ik ook krampen kreeg. Eenmaal daar bleek dat ik inderdaad vruchtwater verloor, dus ik zou die nacht of ‘s ochtends een keizersnede krijgen.’
Stuitbevalling
‘Toen een verpleegster me enkele uren later kwam controleren, zag ze tot haar grote verbazing dat ik al volledige ontsluiting had’, gaat Tinne verder. ‘Ze maande me aan om zeker niet te persen en belde de gynaecoloog om zo snel mogelijk af te komen. Ik voelde de drang om te persen en kon het echt niet meer tegenhouden. Een verpleegster riep dat ze hem al zag en dan besliste ik om gewoon alles te geven uit schrik dat er anders iets zou gebeuren met mijn baby’tje. De gynaecoloog kwam net op tijd binnen en even later kwam ons zoontje ter wereld, met zijn poep eerst!’
‘Iedereen in de verloskamer stond met open mond te kijken, want ik had geen kik gegeven’, lacht Tinne. ‘Ze vertelden met dat ze nog nooit eerder zo’n vlotte stuitbevalling hadden meegemaakt. Ik was eerlijk gezegd ook heel trots op mezelf. Ik was wel gescheurd, dus ik moest genaaid worden, maar ook dat onderging ik zonder roepen of tieren.’
Tepelkloven
‘We doopten ons zoontje Matteo’, aldus Tinne. ‘Ik had die naam al even in gedachten toen mijn vriend op een avond heel toevallig vroeg wat ik van de de naam Matteo vond (lacht). Dat was dus snel in kannen en kruiken. Zijn naam betekent trouwens “geschenk van God” en voor mij is hij echt het mooiste geschenk dat ik ooit heb gekregen.’
Ik voelde me verplicht om borstvoeding te geven omdat iedereen beweert dat dat het beste is voor een kindje. Ik besliste na een tijdje om over te schakelen naar flesvoeding en zo viel er een enorme last van m’n schouders.
‘Ik had nooit gedacht dat ik mama zou worden, dus dat nu mogen meemaken, vervult mijn stoutste dromen’, zegt Tinne. ‘Ik vind het fantastisch, al is het niet altijd makkelijk. Iedereen heeft een vaak verschillende mening en probeert die ook op te dringen aan je, terwijl ik gewoon mijn gevoel volgde. Zo voelde ik me wat verplicht om borstvoeding te geven omdat iedereen beweert dat dat het beste is voor een kindje. Maar helaas liep dit met Matteo niet vlot en kreeg ik last van enorme tepelkloven. Ik besliste om over te schakelen naar flesvoeding en zo viel er een enorme last van m’n schouders. Ik droomde altijd van twee kindjes. Met Matteo is ons gezinnetje dus compleet.’
Op deze foto was ik 35 weken zwanger. Ik kwam toen net van de kapper, want ik wou er goed uitzien als ik ging bevallen. Ik had ook een afspraak bij de pedicure, maar die heb ik niet meer gehaald.
Op kerstavond was ik 3 maanden zwanger en vroeg ik aan mijn broer Thomas of hij peter wilde worden. Hij was verrast en zei natuurlijk ja!
Toen ik 28 weken zwanger was liet ik bij Pretecho in Lommel echo’s in 3D maken! Een leuk aandenken voor later.
Matteo was net geboren. Dit is het heerlijke moment dat ze hem op m’n borst legden. Een moment dat ik nooit meer zal vergeten.
Mijn vriend Vicenzo en ons zoontje Matteo. Mijn 2 allerliefste schatten.
Ik ontwierp het geboortekaartje online. De tekst is prachtig: ‘Wie deze kleine vent ziet, gelooft z’n eigen ogen niet. En zal moeten beamen, wonderen maak je nog altijd samen!’. De doopsuiker maakte ik ook zelf.
Op deze foto is Matteo twee dagen oud. Wat is hij toch om op te eten!
Ik en mijn engeltje. Wat zie ik hem toch zo graag!
Matteo bleek last te hebben van heupdysplasie omdat hij heel de zwangerschap in stuit lag. Nu moet hij dus een harnasje dragen. Hopelijk is hij er snel vanaf!
Op deze foto staan mijn mama, mijn moeke, Matteo en ik. Mijn moeke was supergelukkig toen ze hoorde dat ze voor het eerst overgrootmoeder werd! Voor mijn ouders was het ook hun eerste kleinkindje.
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
