Lesley en Reuben verwelkomden na vijf jaar hun dochtertje Lou via inseminatie.
Lesley (28): ‘Na zoveel teleurstellingen hoorden we plots een hartje kloppen’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Lesley (28) en Reuben (36) verwelkomden na vijf jaar eindelijk hun dochtertje Lou via inseminatie.
‘Mijn man Reuben (36) en ik probeerden maar liefst vijf jaar om zwanger te raken‘, vertelt Lesley. ‘Omdat het op de natuurlijke wijze maar niet lukte, lieten we verschillende onderzoeken in verschillende ziekenhuizen uitvoeren. Daaruit bleek dat we voor inseminatie moesten kiezen. De eerste lukte niet, wat opnieuw een grote tegenslag betekende. We besloten niet op te geven en probeerden het opnieuw, met succes. Ik was zwanger!’
Hoge werkdruk
‘Ik kon het eerst niet geloven, na al die jaren’, aldus Lesley. ‘Ik huilde tranen met tuiten van geluk. Na acht weken werd de eerste echo genomen en opnieuw waren daar die waterlanders. Na zoveel teleurstellingen omdat ik keer op keer weer ongesteld werd, hoorden we nu eindelijk een hartje kloppen.’
Ik voelde een enorme kracht in me naar boven komen tijdens de bevalling. Ik vroeg zelfs een aantal keer aan mijn man of hij het goed stelde (lacht).
‘Ik had er enorm naar uitgekeken om zwanger te zijn, maar de zwangerschap op zich verliep niet zo vlotjes’, zegt Lesley. ‘Ik had fysiek enorm veel last en voelde me voortdurend misselijk. Ik ging vanaf mijn tweede maand al wekelijks naar een kinesist. Ik ben bovendien hoofdverpleegkundige in een woonzorgcentrum, waar het op dat moment enorm druk was door de coronacrisis. Die hoge werkdruk zorgde voor veel stress waardoor ik steeds meer te maken kreeg met harde buiken en een instabiel bekken.‘
Lichtpuntje
‘Daardoor schreef de huisarts me verplichte rust voor tijdens het laatste trimester van mijn zwangerschap’, aldus Lesley. ‘Die maanden kon ik eindelijk wat genieten van dat kleine wezentje dat in mijn buik groeide. Helaas kregen we toen opnieuw te maken met een tegenslag. Zowel mijn overgrootvader als mijn grootvader overleed. Ik verzorgde mijn opa bijna dagelijks waardoor zijn dood echt een grote klap was. Ik vond het zo spijtig dat hij zijn achterkleinkind niet meer zou kunnen ontmoeten.’
‘Het feit dat ik zwanger was, zorgde wel voor een lichtpuntje voor de hele familie tijdens deze verdrietige periode‘, vertelt Lesley. ‘De avond voor mijn uitgerekende datum kreeg ik weeën. Die volgden elkaar al snel op waardoor we naar het ziekenhuis reden. Ik vond het niet fijn om neer te liggen tijdens de weeën, dus ik bleef rondlopen en heen en weer wiebelen om ze op te vangen. Ik voelde een enorme kracht in me naar boven komen tijdens de bevalling. Ik vroeg zelfs een aantal keer aan mijn man of hij het goed stelde (lacht).’
Strijder
‘Uiteindelijk kwam ons dochtertje ter wereld en ze mocht onmiddellijk op mijn borst blijven liggen’, vertelt Lesley. ‘We kozen voor de naam Lou omdat dit strijder betekent. We hebben vijf jaar gestreden om eindelijk zwanger te worden, dus we vonden dit wel toepasselijk. Als tweede naam kozen we voor Jef als eerbetoon aan mijn overleden grootvader.’
We kozen voor de naam Lou omdat dit strijder betekent. We hebben vijf jaar gestreden om eindelijk zwanger te worden, dus we vonden dit wel toepasselijk.
‘Door de coronacrisis mocht onze familie niet op bezoek komen in het ziekenhuis’, zegt Lesley. ‘Maar eerlijk gezegd vond ik dat niet erg. Zo kon ik me die eerste dagen volledig focussen op onze prachtige dochter. Lou lijkt enorm hard op mij. Ze heeft ook een enorm sterke eigen wil (lacht).’
Date night
‘Ik ben geen overbezorgde mama’, vertelt Lesley. ‘Ik heb er geen probleem mee om Lou een dagje achter te laten bij mijn (schoon)ouders of grootmoeder. Ik merk ook dat Lou daar de vruchten van plukt, want ze schrikt niet snel als baby en is enorm sociaal.’
‘Ik ben sinds ik mama werd veel rustiger geworden’, aldus Lesley. ‘Als ik iets op mijn werk niet gedaan krijg, zal ik niet onmiddellijk stressen. Dan blijft het gewoon liggen tot de volgende dag. Ik cijfer mezelf ook niet weg. Ik zorg dat ik op tijd wat broodnodige me-time inlas of dat ik eens op stap kan gaan met vrienden of mijn man. Ook al zijn we nu ouders, we blijven ook partners, dus we maken tijd vrij voor elkaar. Minstens tweemaal per maand gaan we met ons tweetjes uiteten, naar de cinema of zelfs naar de discotheek.’
‘Onze kat Leo wist meteen dat ik zwanger was. Hij was steeds bij mij in de buurt en schonk veel aandacht aan mijn buik. Hij is ons eerste kindje, dus hij mocht niet ontbreken op onze zwangerschapsaankondiging.’
‘Ik heb me nog nooit zo mooi gevoeld als toen ik zwanger was. Mijn buik is negen maanden lang het huis geweest van zo’n prachtig wezentje en daar ben ik supertrots op.’
‘Ik ben een heel creatieve geest en daarom maakte ik zelf het doopsuiker. Ik wilde iets origineels en koos voor bruisballen met daarin gedroogde roosjes.’
‘Het geboortekaartje ontwierpen we zelf met de hulp van onze schoonzus. We kozen voor een giraf omdat die zacht en vredelievend is. Enkel wanneer hij lastiggevallen wordt zal de giraf zich verdedigen. Dat is de perfecte weerspiegeling van mezelf en hopelijk ook van Lou later.’
‘Onze eerste gezinsfoto. Na 6 uur arbeid konden we eindelijk ons meisje verwelkomen. Ik ben bevallen om 5u21. Je kan op onze gezichten aflezen dat het een heel lange nacht was.’
‘Dankzij kleine Lou hebben we een viergeslacht in onze familie. Ik heb een heel hechte band met mijn mama en grootmoeder. Ze passen ook met veel plezier op de baby als ik ga werken.’
‘Lou is hier net een maand oud en ik legde haar speciaal voor de foto even terug in haar warme “huisje”: de gipsbuik die ik liet maken tijdens mijn zwangerschap.’
‘Deze zomer gingen we voor het eerst op reis samen met haar nichtjes. Ode is 4 jaar en zorgt met ontzettend veel liefde en vriendschap voor Lou. Het is mooi om te zien hoeveel ze van elkaar houden.’
‘Hier is Lou de eerste keer aan zee met haar voetjes in het zand en het zeewater. Een hele beleving voor zo’n kleine meid. Ze vond het geweldig, en wij ook!’
‘Hier zit Lou voor de eerste keer in haar buggy, ze was zo trots op zichzelf en ze kan nu alles goed in de gaten houden. We zijn dolverliefd op ons prinsesje!’
Meer mama’s over het moederschap:
- Kylie (25): ‘Ik verveelde me dood, maar de gezondheid van de baby ging voor alles’
- BABYB(R)ABBELS – Annelies (39): ‘Ik droomde van een hecht gezinnetje, maar het leven besliste daar anders over’
- BABYB(R)ABBELS – Lisa (25): ‘De gynaecoloog vertelde ons niet te hopen op een baby zonder aandoening’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
