‘Ik had subtieler kunnen zijn, maar ik ben wie ik ben en zo heb ik het ook gespeeld.’
Aagje Vanwalleghem (35) in ‘De Verraders’: ‘Ik wilde me niet oncomfortabel voelen als verrader, dan liever een bondgenoot die zichzelf kon zijn’
Twee verraders werden genadeloos ontmaskerd, twee bondgenoten schaamteloos verleid. Dat het er in ‘De Verraders’ heftig aan toegaat, zagen we ook in de aflevering van gisterenavond. Voor bondgenoot Aagje Vanwalleghem zit het avontuur er jammer genoeg op, want zij werd verbannen aan de ronde tafel. Wij spraken met haar over haar deelname.
‘Toen ik eindelijk aan mijn vrienden, familie en collega’s mocht zeggen dat ik zou deelnemen aan “De Verraders” was dat een opluchting. Hun reacties waren geweldig: sommigen waren er meteen van overtuigd dat ik een verrader zou zijn, anderen plaatsten me direct bij team bondgenoten.’
Je werd uiteindelijk aangeduid als bondgenoot. Wilde je graag een verrader zijn?
‘Het trok me wel aan, omdat ik het zag als een uitdaging. Ik hou van doelen stellen en grenzen verleggen en dat is in de verradersrol wel aan de orde. Het donkere kantje in mij wilde dus wel graag een verrader zijn. Maar toen ik er meer over nadacht, besefte ik dat het zó ver van mijn waarden en normen ligt. Ik twijfelde niet of ik het wel zou aankunnen, maar wel of ik het zou willen. Ik wilde me niet oncomfortabel voelen als verrader. Dan liever een bondgenoot die zichzelf kon zijn.’
Ik wilde me niet oncomfortabel voelen als verrader. Dan liever een bondgenoot die zichzelf kon zijn.
Heb je lang moeten twijfelen om mee te doen aan het programma?
‘Ik was al fan van het eerste seizoen en dacht toen al na over hoe ik zou reageren in zulke situaties, dus ik was eigenlijk zo goed als meteen verkocht. Ik wilde zien hoe ik me gedroeg in verschillende situaties tussen mensen die ik eigenlijk niet zo goed ken en dat in een spel waar alles een leugen kan zijn. Dat leek me echt een toffe uitdaging.’
Uit vorig seizoen bleek dat het een erg zwaar spel is. Had je daar schrik voor?
‘Ik weet van mezelf dat ik een erg emotioneel persoon ben. De mensen die me goed kennen, weten dat ook én weten hoe ze daarmee moeten omgaan. Maar als je in een groep wordt gegooid van mensen die je totaal niet kent, kan dat vuurwerk opleveren. Ik had daar dus wel wat schrik voor, en dat bleek ook terecht te zijn.’
Vertel.
‘Ik vond het wel echt een pittige ervaring. Je kan op voorhand zeggen dat het maar een spel is en dat je alles moet relativeren, maar als je daar écht middenin zit en je er constant mee bezig bent, word je snel meegesleept in bepaalde dingen.’
Je was zelf ook fan van het eerste seizoen. Hoe zit het met het verschil tussen kijker of kandidaat zijn?
‘Er speelt zoveel meer dan je als kijker denkt. Je zit daar met verschillende persoonlijkheden en verhalen vol leugens waardoor het heel moeilijk wordt om in een normale structuur te blijven speuren. Als zoekende bekijk je het helemaal anders én je medebondgenoten zetten je soms onbewust op een dwaalspoor. Je kan het niet vergelijken, want als kijker weet je ook al wie de verraders zijn. Daardoor lijkt het soms zo voor de hand liggend, maar geloof me, dat is het niet.’
Het is een spel en je komt uit een wereldje waarin competitie heel belangrijk is. Heeft dat in je voordeel gespeeld?
‘Ja en nee. Zoals bij sport is het bij een spel ook wel zo dat eens ik ergens in zit, ik ook het onderste uit de kast zal halen en er dus voor de volle 100 % voor ga. Van nature ligt mijn hart op de tong en in “De Verraders” moet je af en toe kunnen bluffen. Dat was een uitdaging voor mij, want ik ben dat echt niet gewend in mijn dagelijks leven.’
Vond je dat de grootste uitdaging?
‘Wel een grote, ja. Ik moest me daar telkens zien uit te vechten terwijl dat gewoon in mijn aard zit. Verder vond ik het zwaar omdat het echt een emotionele rollercoaster was. Je moet constant anticiperen op de situaties die zich voordoen. Dat is vermoeiend.’
Welke eigenschappen hebben je geholpen in dit programma?
‘Ik ben sociaal, rechtdoorzee en open. De meeste mensen voelen dat ook aan, dus het vertrouwen van anderen was er wel snel. Ik heb ook wat mensenkennis, of dat dacht ik toch, want er zijn zoveel verschillende aspecten die je op het verkeerde been zetten.’
Welke karaktertrekken speelden dan weer in je nadeel?
‘Eigenlijk was mijn voordeel ook mijn nadeel, want het open aspect maakte dat ik voor sommige bondgenoten net verdacht leek. En dat ik dacht te kunnen vertrouwen op mijn mensenkennis, maar ik dan compleet uit de lucht kwam vallen bij sommige situaties, hielp ook niet. Ik heb af en toe wel gevloekt op mezelf, want sommige dingen zag ik écht niet aankomen. Dat was best confronterend.’
Ik heb af en toe wel gevloekt op mezelf, want sommige dingen zag ik écht niet aankomen. Dat was best confronterend.
Had je op voorhand een bepaalde tactiek uitgedokterd?
‘Ja, om me low profile te houden (lacht). Dat is dus niet gelukt! Maar ik heb er geen spijt van. Ik wilde de kat uit de boom kijken, maar dat ligt niet in mijn aard. Low profile blijven gaf ik dus al snel op en ik ben gewoon mezelf geweest. Ik kan niet zwijgen in zulke verhitte situaties: je moet dan pleiten en je er proberen uit te vechten. Zeker als je dan nog roddels hoort. Dat is wel heftig.’
Je bent compleet afgesloten van de buitenwereld. Hoe voelde het om je thuisfront achter te laten?
‘We mochten inderdaad geen contact hebben met ons gezin, dus ik vond het wel echt moeilijk om mijn kindjes achter te laten. Ik weet natuurlijk ook dat moest er echt iets zijn, de programmamakers wel zouden ingrijpen. Het moeilijkste vond ik dat ik daardoor met niemand kon praten. Ik probeerde dat dan te doen met deelnemers, maar dat was niet mijn slimste plan.’
Waarom niet?
‘Ik koos duidelijk de verkeerde gesprekpartners uit. Bij een paar mensen dacht ik soms: we laten het spel voor wat het is en we spreken van persoon tot persoon. Met wie ik dat deed? Met Bart, Guy en Klaasje (lacht). Oeps. Zo zie je maar dat je nooit weet wat de bedoelingen van de ander zijn.’
Wie vertrouwde je voor geen haar?
‘Ik had meteen een raar gevoel bij Andy. Hij was zo wispelturig al van in het begin. Zijn argumenten liepen ook door elkaar en naarmate het verdere verloop van het programma merkte ik wel dat dat net iets is waar ik het moeilijk mee heb: als er geen duidelijke rode draad in iemands verhaal zit.’
Tot slot: heb je het spel goed gespeeld als je er nu op terugkijkt?
‘Ik had subtieler kunnen zijn, maar ik ben wie ik ben en zo heb ik het ook gespeeld. Ik vond het echt plezant en zou zo nog eens meedoen. Het was een heuse verrijking.’
Je ziet ‘De Verraders’ elke zondag om 19u55 bij VTM.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
