De jonge dj stond deze zomer op Tomorrowland, Pukkelpop én Ibiza.
Amber Broos (19): ‘Het publiek zien losgaan op mijn muziek geeft me een onbeschrijfelijk gevoel dat ik met niets anders kan vergelijken’
Ze is amper 19, maar stond dit jaar al op Pukkelpop, Ushuaïa in Ibiza én (drie keer!) op Tomorrowland. Ons land mag dus nog een top-dj aan het lijstje toevoegen, want Amber Broos is on fire. Hoe ze haar eerste festivalzomer als artiest beleefde? ‘Het was crazy, maar ik heb er zó hard van genoten’, aldus de rijzende ster.
Wie deze zomer in de Boiler Room van Pukkelpop of aan de Freedom Stage van Tomorrowland stond kan het beamen: Amber Broos kan er wat van. Je hoort de 19-jarige dj uit Leuven intussen al drie jaar draaien op StuBru, en deze zomer knalde ze de pannen van het dak op verschillende grote festivals. Ze beleeft momenteel de natte droom van elke opkomende dj, al blijft ze wel met de voetjes op de grond. ‘Mijn grootste droom is uitgekomen. Ik wil nu gewoon vooral verder doen zoals ik bezig ben’, vertelt ze.
Ben je al een beetje bekomen van de drukke festivalzomer?
‘Ja hoor, al was echt wel súperdruk (lacht). De voorbije weken zijn nog aan het nazinderen, en ik probeer daar nu heel bewust van na te genieten.’
Je stond onder andere op Pukkelpop en maar liefst drie keer op Tomorrowland. Was dat voor jou een heel andere ervaring dan op een gewoon feestje draaien?
‘Ja, ik heb dat toch wel anders beleefd. Heel veel dj’s dromen ervan om op die festivals te staan, vooral omdat het publiek daar immens veel zin heeft om naar je muziek te luisteren. Zeker na twee jaar binnenzitten. Ik ben zó dankbaar dat ik de kans kreeg om dat zelf te ervaren. De sfeer zat keigoed en iedereen had zin om goed te feesten en helemaal los te gaan. Dan is het zalig om daar vanop het podium deel van uit te maken.’
Het was een kinderdroom van jou om ooit op Tomorrowland te staan. Hoe reageerde je toen je hoorde dat die droom werkelijkheid zou worden?
‘Extreem excited (lacht) en vooral heel dankbaar. Dat is de droom van bijna elke dj, dus ik kon op dat moment niet gelukkiger zijn.’
Veel tijd om op adem te komen was er niet, maar dat was ook niet per se nodig, want ik haal net ontzettend veel energie uit mijn sets.
En wat nu die droom in vervulling is gegaan? Heb je er nog?
‘Ik had nog een droom: in Ushuaïa op Ibiza staan, maar die is een paar weken geleden ook uitgekomen (lacht). Ik heb deze zomer dus heel veel dingen van mijn bucketlist kunnen afvinken, daar wil ik nu nog even van nagenieten, en dan zien we wel wat er nog op mijn pad komt! Ik zou vooral graag verder willen doen zoals ik nu bezig ben, en misschien nog iets internationaler gaan met mijn muziek.’
Het is na de coronacrisis inderdaad heel snel gegaan voor jou. Hoe probeer jij af en toe toch op adem te komen?
‘Het was inderdaad twee maanden keihard knallen, maar ook keihard genieten. Veel tijd om op adem te komen was er niet, maar dat was ook niet per se nodig, want ik haal net ontzettend veel energie uit mijn sets. Dat is echt genieten. Ik ben van nature trouwens een heel fervente planner (lacht). Ik probeer dus alles heel goed in te plannen, en dat zorgt er ook voor dat ik mijn rust goed kan bewaren.’
Bij Flair dragen we self-love hoog in het vaandel. Is er op dat vlak iets waar je wel nog aan kan werken?
‘Ik ben altijd al een grote stresskip geweest. Vooral rond mijn veertiende had ik immens veel stress en wilde ik alles heel perfectionistisch doen. Dat perfectionistisch kantje heb ik nog steeds, maar ik heb intussen wel geleerd om het af en toe los te laten. Ik bereid me altijd heel goed voor, zodat ik op het moment zelf niet meer hoef te stressen en extra hard kan genieten. Ik probeer in het algemeen ook minder streng te zijn voor mijzelf, en niet te hard na te denken als ik op het podium sta, want anders leef je niet echt in het moment. Dat zou zonde zijn.’
Je hebt deze zomer voor een groot publiek mogen staan. Is dat dan geen extra stressfactor?
‘Neen, ik vind dat net fantastisch leuk! Ik haal daar heel veel energie uit, echt crazy! Pas op, die eerste plaat is altijd even spannend, hè. Maar als je dan opkijkt en al dat volk op je muziek ziet dansen, dat brengt bij mij een liefdevol en onbeschrijfelijk gevoel teweeg. Als ik bijvoorbeeld eens een minder dagje heb of mij een beetje ziekjes voel, dan kan ik na vijf minuten draaien toch weer helemaal hyped op het podium staan.’
Dat perfectionistisch kantje heb ik nog steeds, maar ik heb intussen wel geleerd om het af en toe los te laten.
Hoe komt dat denk je?
‘Ik kan dat heel moeilijk uitleggen aan mensen die zelf geen dj zijn (lacht). Als je het publiek echt volle bak ziet gaan op de muziek die je geselecteerd hebt, dan geeft dat een uniek gevoel dat ik nergens anders mee kan vergelijken.’
En als je je dan toch eens minder voelt, verwerk je dat dan ook in je sets?
‘Ja, dat gebeurt. En zoals ik al zei: als ik een mindere dag heb, en ik ga draaien, dan maakt dat mijn dag alsnog goed.’
Het is voor jou een soort van therapie dan?
‘Ja, eigenlijk wel! Het is een soort van therapie én een echte uitlaatklep. Dj’en is mijn grootste passie en ik kan er volledig mijn ding mee doen, dat heeft een positieve impact op mijn gemoed.’
Je bent er bijna 24/7 mee bezig. Raak je het dan nooit eens beu?
‘Als ik zelf niet bezig ben met muziek, dan ben ik wel naar muziek aan het luisteren, dus het is inderdaad iets waar ik constant mee bezig ben. Maar ik vind het eerlijk gezegd niet erg dat die knop bijna altijd aanstaat. De balans zit voor mij nog steeds goed, en dat maakt dat ik mijn passie nog meer kan appreciëren.’
En heb je dan geen schrik dat het na verloop van tijd een routine zal worden?
‘Goh, als dat je routine is, dan heb je in mijn ogen heel veel geluk (lacht). Maar ik blijf mijzelf wel pushen en uitdagen. Als dj kan je blijven bijleren, en ik probeer mijn sets ook altijd helemaal anders te maken. Dus voordat het echt een routine wordt, zijn we nog wel even bezig (lacht).’
Je studeert ook nog. Is dat omdat je toch nog een back-upplan wil hebben?
‘Goh, dat is is eerder iets wat ik gewoon voor mijzelf wil doen. Ik studeer namelijk echt graag (lacht). En zolang dat combineerbaar is, blijf ik dat dan ook graag doen. Dat geeft ook een bepaalde structuur aan mijn dagen.’
De balans zit voor mij nog steeds goed, en dat maakt dat ik mijn passie nog meer kan appreciëren.
Veel vrije tijd heb je dus niet. Heb je dan geen schrik dat je een eenzaam leven tegemoet gaat?
‘Ik probeer dat heel goed in het oog te houden, omdat ik inderdaad héél veel dingen doe. Maar ik ben omringd door fantastische mensen die mij heel hard supporten. Mijn vrienden kennen mij al van voordat ik begon te draaien, en hoewel het geen “technomensen” zijn, gunnen ze het mij enorm hard en zijn ze er ook regelmatig bij. Als ik naar de les ga, kom ik ook nog in contact met andere mensen, dus voorlopig maak ik mij daar nog geen zorgen om.’
Is het dj-wereldje ook een echte community of heerst er toch ook nog wat concurrentie?
‘Het is speciaal om je passie te delen met mensen die dezelfde passie hebben, dus ik ervaar het echt wel als een community. Natuurlijk is er wel een béétje gezonde concurrentie; iedereen werkt er heel hard voor, want er zijn maar een beperkt aantal plaatsen. Maar we gunnen het elkaar tegelijkertijd wel.’
Vrouwen zijn in de dj-wereld nog in de minderheid, maar er is wel een verandering op til. Merk je dat sommige meisjes naar je opkijken?
‘Ik vind het sowieso heel fijn dat er steeds meer vrouwen bijkomen! Ik krijg inderdaad weleens berichtjes van meisjes, en ook van jongens, die naar tips vragen. Het is supertof om te merken dat jongeren ook goesting hebben om eraan te beginnen, ondanks het technische aspect.’
Je wordt soms zelfs vergeleken met een andere straffe madam: Charlotte De Witte.
‘Ik vind het een hele eer dat ik daarmee vergeleken word, want zij is een van mijn grote voorbeelden. Maar ik denk dat wij alle twee wel iets helemaal anders doen. We doen beiden gewoon volledig ons eigen ding.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
