‘Als ik op voorhand met zekerheid wist dat ik een bondgenoot zou zijn, had ik niet meegedaan aan het programma.’
Andy Peelman (39) in ‘De Verraders’: ‘Ik zou zo zweren op de kop van mijn kinderen, het is maar een spel’
De tweede spannende aflevering van ‘De Verraders’ zit erop en de eerste kandidaat werd onverbiddelijk verbannen. De ronde tafel heeft beslist: voor tv-gezicht Andy Peelman zit het avontuur er jammer genoeg al op. Wij spraken met hem over zijn korte maar krachtige deelname.
Dat Andy Peelman liever de rol van verrader dan die van bondgenoot voor zijn rekening had genomen, stak hij niet onder stoelen of banken. ‘Mijn gedragsverandering is dan ook mijn ondergang geweest’, geeft de acteur zelf toe.
Al in de eerste aflevering was het van je gezicht af te lezen: jij wilde niets liever dan als verrader aangeduid worden. Waarom wilde je dat zo graag?
‘Dat klopt (lacht). Ik wilde erg graag een verrader zijn, want dan heb je het allemaal zelf in de hand, je hebt de volledige controle. Zelf geloof ik er ook heel hard in dat ik mensen écht wel mee op het sleeptouw had kunnen nemen. Ik had de andere kandidaten ook al van in het begin op een dwaalspoor gebracht door te zeggen dat ik dacht dat VTM absoluut geen verrader van me zou maken. Dat terwijl ik er eigenlijk wel van overtuigd was dat ik net wél een verrader zou zijn. Toen de hand van Staf mijn schouder niet raakte en ik besefte dat ik als bondgenoot verder zou spelen, was ik dus wel teleurgesteld.’
Je gaf zelfs aan dat je eigenlijk niet veel zin had om het spel te spelen als bondgenoot.
‘Klopt, maar ik had twee mogelijkheden. Oftewel zagen de kandidaten en de kijkers thuis een hele zure Andy, wat ze niet van mij gewoon zijn. De tweede optie was dat ik er het beste van zou proberen maken. Ik ging voor die laatste keuze, maar het kalf was al half verdronken. Ik had op voorhand al te veel mensen op een dwaalspoor gezet, waardoor mijn gedragswijzigingen me erg verdacht maakten. Dat is de ondergang geweest voor mij.’
Ik had Walter als één van mijn vertrouwenspersonen uitgekozen. De kans dat hij een verrader zou zijn leek mij zó klein.
Daar hebben de verraders dan ook goed op ingespeeld.
‘Zeker! En er was nog een nadeel, want ik had Walter als één van mijn vertrouwenspersonen uitgekozen. De kans dat hij een verrader zou zijn leek mij zó klein. Maar je ziet, toch groter dan verwacht (lacht).’
Had je op voorhand al een tactiek uitgedokterd?
‘Behalve de strategie om mensen al vanaf het begin te laten denken dat ik absoluut géén verrader zou zijn – een tactiek waarmee ik dus in mijn eigen voet heb geschoten – wilde ik ook low profile aan het programma meedoen. Ik heb alleen één probleempje: dat tetteren is sterker dan mezelf. Ik wilde dus wel wat meer op de achtergrond blijven en de groep volgen, maar ik kon het niet laten (lacht).
Je bent een acteur, dus je kan wel goed een rolletje aannemen. Denk je dat je job een groot voordeel had gespeeld in het verdere verloop van het spel?
‘Ik noem mezelf nooit een acteur, dat is een belediging tegenover bijvoorbeeld een Jan Decleir (lacht). Maar ik kan wél zeggen dat ik zo zou zweren op de kop van mijn kinderen en er echt alles aan zou doen om de bondgenoten ervan te overtuigen dat ik aan hun kant stond. Spelen voor je team, de rest doet er niet toe.’
Stel: je had er nog langer ingebleven en de verraders zouden je verleiden om een van hen te worden. Zou je die kans gegrepen hebben?
‘Ja, sowieso! Ik wilde die rol zó graag! Moesten ze me dus vragen om naar team verraders over te stappen, zou ik niet twijfelen. Ik zou meteen een masker kunnen opzetten, want ik kon heel makkelijk die switch maken tussen de realiteit en het spel.’
Moesten ze me gevraagd hebben om naar team verraders over te stappen, zou ik niet getwijfeld hebben.
Moest je je ideale verradersteam mogen samenstellen met de groep van dit seizoen: wie zou je dan uitkiezen?
‘Walter is een schitterende mens, ik heb hem oprecht heel graag. Die zou dus al zeker welkom zijn in mijn team. Ook met Veronique kom ik heel goed overeen, en dat is een taaie dame. Ik denk dat zij de rol van verrader ook aardig had kunnen vertolken.’
Uit vorig seizoen bleek al dat het een zwaar psychologisch sociaal experiment was. Had je daar niet wat schrik voor?
‘Nee, helemaal niet, ik stond heel nuchter in het gebeuren. Ik kan echt wel in mijn achterhoofd houden dat het een spel is en dat je niemand iets kwalijk mag nemen, want liegen en bedriegen is het opzet van dit spel. Wat ik wel erg belangrijk vind is dat je het toch een beetje deftig houdt als deelnemer, daarmee bedoel ik dat je mensen met respect blijft behandelen en niet met persoonlijke beledigingen naar medekandidaten begint uit te halen. Het is en blijft een televisieprogramma. Mensen die zich emotioneel iets sneller laten gaan, zouden hier van kunnen afzien.’
Was er iemand die je vanaf het begin voor geen haar vertrouwde?
‘Niemand persoonlijk vormde een bedreiging in mijn ogen, maar als alle leden vanuit het eerste vliegtuig hun woord hadden gehouden, dan had ik er misschien veel langer ingezeten. Die hebben mij dus eigenlijk wel al meteen verraden, want we hadden tenslotte wel een pact. Maar misschien was het feit dat ik zo snel verbannen werd wel de beste uitkomst aangezien mijn teleurstelling.’
Tot slot: zou je het anders aangepakt hebben als je erop terugkijkt?
‘Als ik met zekerheid had geweten dat ik een bondgenoot zou zijn, had ik niet meegedaan aan het programma. Qua tactiek zou ik het ook anders aanpakken nu ik de uitkomst ken: ik zou namelijk veel minder mensen al vanaf het begin manipuleren. Want dat heeft er jammer genoeg eigenlijk écht voor gezorgd dat ik verdachte nummer één werd.’
Je ziet ‘De Verraders’ elke zondag om 19u55 bij VTM.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
