Ze gaan samen met zes andere BV’s uit de kleren om aandacht te vragen voor de strijd tegen borstkanker in ‘Kom op tegen Kanker: alles in strijd’.
Ann Van den Broeck (47) en Julie Vermeire (25): ‘We staan er niet voor te springen om in ons onderbroek op een podium te dansen’
Ann Van den Broeck en Julie Vermeire gaan in ‘Kom op tegen Kanker, alles in de strijd’ samen met zes collega’s uit de kleren om aandacht te vragen voor de strijd tegen borstkanker. ‘Het was toch een drempel om te strippen’, vertellen de vrouwen. ‘Maar de boodschap is te belangrijk om het niet te doen.’
Borstkanker is de meest voorkomende kanker bij vrouwen: één op de zeven vrouwen wordt erdoor getroffen. Het is dus broodnodig om te durven praten over de ziekte en de juiste steun en begeleiding te krijgen. Met een eenmalige stripact voor het goede doel in het Kursaal in Oostende brengen Fien Germijns, Ann Van den Broeck, Tine Embrechts, Julie Vermeire, Sarah Vandeursen, Zita Wauters, Maïmouna Badjie en Marleen Merckx dit op een ludieke manier onder de aandacht. Wij spraken met actrice Ann Van den Broeck (47) die zelf recent borstkanker had en volop in revalidatie is van de ziekte. Influencer Julie Vermeire (25) verloor haar plusmama aan borstkanker.
De vrouwen maken kennis met elkaar: PREVIEW: ‘De Tettenclub’ komt voor de eerste keer samen in ‘Kom op tegen Kanker, alles in de strijd’
Dé belangrijkste vraag: waarom doen jullie mee?
Ann: ‘Voor mij is het vanzelfsprekend omdat ik zelf ziek ben geweest. Ik beschouw het nu als een missie dat ik mensen bewuster wil maken van hun lichaam, dat ze leren kijken naar en voelen aan hun borsten om zo veranderingen op te merken. Zo kan je op tijd aan de alarmbel trekken, want beter voorkomen dan genezen. Met zo’n groot platform kan ik mijn missie veel kracht bijzetten.’
Julie: ‘Mijn plusmama had borstkanker, dus het ligt me nauw aan het hart. Ik ga naar een gynaecoloog die ook mijn borsten controleert en ik check ze zelf ook regelmatig, maar ik merk toch dat heel wat vriendinnen dat niet doen. Ik doe dus mee omdat ik merk dat ik op sociale media een voorbeeld ben voor veel jongeren en ik hoop hen te motiveren om er zelf bewuster mee bezig te zijn.
Ann: ‘Ik merk ook dat heel wat mensen het moeilijk vinden om erover te praten of niemand vinden om erover te praten. Mensen zijn ook angstig As ze iets voelen, negeren ze het liever in de hoop dat het gewoon terug weggaat. Ik wil dat taboe helpen doorbreken.’
Veel mensen vertelden me dat ze zich schaamden om toe te geven dat ze ziek zijn, omdat dat zou te maken hebben met hun persoonlijkheid. Mensen zouden kunnen denken dat ze een zwak persoon zijn. Maar dat is absoluut niet zo. Dat is brute pech!
Waarom denken jullie dat borstkanker nog steeds in die taboesfeer zit?
Ann: ‘Veel mensen vertelden me dat ze zich schaamden om toe te geven dat ze ziek zijn, omdat dat zou te maken hebben met hun persoonlijkheid. Mensen zouden kunnen denken dat ze een zwak persoon zijn. Maar dat is absoluut niet zo. Dat is brute pech! Door een gezonde levensstijl kan je het risico op kanker wel serieus naar beneden halen
Julie: ‘We worden op school daar ook totaal niet over geïnformeerd. Ik gebruik de helft van wat ik op school leerde niet in mijn dagelijkse leven, dus ik zou het interessant en handig gevonden hebben om over zulke belangrijke zaken ook meer te weten te komen aan de hand van lezingen, workshops of vrouwen die komen getuigen.’
Een op zeven vrouwen in ons land wordt door borstkanker getroffen. Schrokken jullie zelf van die cijfers?
Julie: ‘Ik was in shock, dat is gigantisch!’
Ann: ‘Toen ik mijn diagnose kreeg, was het nog 1 op 9, en dat is nog geen twee jaar geleden. België staat bovenaan wat betreft borstkanker in de wereld, dus we moeten er echt meer bewustwording rond creëren. Wij dragen ons steentje daartoe bij met deze ludieke actie.’
We gaan daar niet beginnen twerken (lacht). Als het te vulgair zou zijn, moesten ze mij echt niet bellen.’
Een stripact!
Ann: ‘Ja, maar het is heel classy en we hebben een toffe choreografie.’
Julie: ‘Klopt. Het is heel stijlvol! We gaan daar niet beginnen twerken (lacht). Als het te vulgair zou zijn, moesten ze mij echt niet bellen.’
Julie, van jou weten we uiteraard dat je kan dansen. Hoe zit dat bij jou Ann?
Ann: ‘Ik kan wel wat bewegen (lacht). Ik ben niet meer zo lenig, maar ik moet in musicals vaak dansen, dus ik ben een goeie mover en ik doe het vooral heel graag. Ik ben nog aan het revalideren, dus voor mij was dit ook heel pittig. Het is gelukkig niet de moeilijkste choreo.’
Julie: ‘Ik maakte echt een vreugdedansje als ik hoorde dat we mochten dansen (lacht). Ik had graag zelfs nóg meer gedanst.’
Was het toch ook een drempel om hier ja op te zeggen, want het strippen is waarschijnlijk volledig uit jullie comfortzone?
Ann: ‘Ik wilde heel graag meewerken aan het programma, maar ik geef eerlijk toe dat dit toch een “nadeel” was. Ik sta er niet voor te springen om in m’n onderbroek op podium te staan voor tv-kijkend Vlaanderen. Maar tijdens de repetities merkte ik als ik in mijn rol van performer kruip in plaats van gewoon Ann dat het vanzelf gaat.’
Julie: ‘Toen ze me vroegen om mee te werken aan een programma rond borstkanker zei ik onmiddellijk ja. Toen ze me vervolgens zeiden dat we uit de kleren moesten gaan, was mijn eerste reactie: “Moet dat?” Ik ben niet opgegroeid in een gezin waar we gewoon naakt rondliepen thuis. Dat is voor mij dus een drempel. De enige die me naakt ziet, is mijn partner. Ik moest er dus wel even over nadenken. Twee jaar geleden had ik dit nooit gedaan! Uiteindelijk zegde ik toch toe omdat het doel té belangrijk is om nee te zeggen. Ik moet mezelf inprenten dat het máár borsten zijn.’
Ik ben niet opgegroeid in een gezin waar we gewoon naakt rondliepen thuis. Dat is voor mij dus een drempel. De enige die me naakt ziet, is mijn partner.
Hoe verliepen de repetities?
Ann: ‘We stonden onder ons acht tijdens de repetities al in onze blote tieten en ik merk dat ik niet zo veel problemen heb om mijn borsten te tonen. Ik zou het veel erger vinden als ik mijn onderbroek zou moeten uitdoen. We hebben gelukkig een slipje aan.’
Julie: ‘Ik merk omdat we dit met ons achtjes doen, dat dit me een enorme boost geeft. Je staat allemaal op een rijtje, dus je hebt dat groepsgevoel en dat motiveert mij enorm. Op m’n eentje zou ik dit nooit durven! En helemaal naakt zou ik ooit nooit doen, dat is een stap te ver.’
Op televisie wordt alles gelukkig mooi verborgen gehouden.
Ann: ‘Klopt. Enkel de mensen in de zaal zullen tijdens de finale onze borsten zien. Op tv zie je niks, want we willen niet dat mensen er screenshots van maken en dat onze blote borsten voor de rest van ons leven op het internet circuleren.’
Julie: ‘Er is ook een strenge controle tijdens de finale dat niemand filmt of foto’s trekt. Dat stelt me enorm gerust.’
Sinds ik ziek was, pak ik mijn tijd voor knuffels, want ik vind dat belangrijk. Het geeft weer wat je voor iemand voelt.
Kennen jullie elkaar eigenlijk goed?
Ann: ‘We hebben elkaar nog niet vaak ontmoet. Je passeert elkaar weleens in de wandelgangen of op een première, maar we voerden voordien nog geen lange gesprekken met elkaar.’
Julie: ‘Ik keek wel altijd enorm op naar Ann, dus ik vind het heel leuk om haar te leren kennen en met haar te mogen samenwerken. Het is een heel leuk samengesteld groepje. We zijn allemaal uiteenlopende karakters, maar toch passen we goed bij elkaar.’
Ann: ‘Ik voelde me vaak schuldig als ik niet meekon omdat mijn energiepijl nog enorm laag staat door mijn revalidatie. Zeker die eerste draaidagen een paar maanden geleden. Ik was vaak pompaf. Maar iedereen reageert heel fijn en ze steunen me daar gelukkig enorm in.’
Wat vinden jullie de mooiste eigenschap van elkaar?
Julie: ‘Ann is superlief, getalenteerd, eerlijk en heel moedig.’
Ann: ‘Ik zou hetzelfde zeggen van Julie en daarbovenop is ze heel zorgzaam.’
Julie: ‘We hebben een heel goede connectie. Als we knuffelen, voel ik echt die vriendschap.’
Ann: ‘Dat vind ik heel leuk om te horen, want sinds ik ziek ben geweest, probeer ik de mensen die ik graag heb echt innig te knuffelen. Ik pak mijn tijd voor knuffels, want ik vind dat belangrijk. Het geeft weer wat je voor iemand voelt.’
We mogen fier zijn op ons lichaam, we zijn acht mooie vrouwen. Als mensen commentaar hebben op ons lijf, dan moeten ze gewoon wegzappen of de zaal uitlopen, punt.
Bij Flair staat self-love enorm centraal: gaf hieraan meedoen jullie self-love ook een boost?
Julie: ‘Absoluut! We doen het toch maar hé, uit de kleren gaan op een podium. We mogen fier zijn op ons lichaam, we zijn acht mooie vrouwen. Als mensen commentaar hebben op ons lijf, dan moeten ze gewoon wegzappen of de zaal uitlopen, punt.’
Ann: ‘Het is dubbel, want ik zie er totaal anders uit dan twee jaar geleden voor ik ziek werd. Ik heb mijn nieuwe lijf nog niet volledig omarmd. Zo hoopte ik dat ik mijn spieren al wat meer zou zien. Ik zie mezelf dus nog niet als ik de spiegel kijk, maar dat is oké. Dat heeft net als mijn revalidatie nog tijd nodig.’
Zijn jullie zenuwachtig voor de grote dag?
Ann: ‘We staan maar vier minuten op het podium, dus het zou echt onnozel zijn als ik dan de mist in ga. Er komt dus wel wat stress bij kijken.’
Julie: ‘Zeker bij de apotheose als we ons met onze rug naar het publiek draaien, zullen de zenuwen ongetwijfeld door mijn lijf gieren. Op de repetitie klap ik nog toe. Dat zal voor mij dus sowieso een overwinning zijn.’
Hebben jullie een ultieme self-love-tip die jullie al enorm hielp in jullie leven?
Julie: ‘Ik weet dat ik nooit een platte buik zal hebben. Ik ben overal iets voller, ik heb geen aanleg om mager te zijn. Vroeger had ik daar complexen over omdat ik me spiegelde aan anderen, maar nu omarm ik mezelf meer omdat ik stopte met mezelf te vergelijken. Je gezondheid is het allerbelangrijkste!’
Ann: ‘Je ziet er keigoed uit! Ik wou dat ik op jouw leeftijd al meer naar mijn buikgevoel luisterde. Zo probeerde ik echt élk dieet. Nu luister ik naar wat mijn lijf nodig heeft.’
Julie: ‘Exact. Ik kan een crashdieet volgen en supermager zijn, maar dat is eerst en vooral niet gezond én ik word daar niet gelukkig van. Het leven moet plezant blijven hé (lacht).’
Tot slot: waarom moeten we zeker kijken naar het programma?
Ann: ‘Het is een heel informatief programma. We vertellen een belangrijke boodschap én we willen mensen een hart onder de riem steken.’
Julie: ‘Daarnaast zijn we keitoffe vrouwen, allemaal goedlachs en enorm enthousiast, dus je gaat je sowieso amuseren!’
‘Kom op tegen Kanker, alles in de strijd’ zie je van maandag 25 maart tem donderdag 28 maart op VRT 1 en VRT MAX, en zaterdag kan je de finale om 21u30 zien op VRT 1 en VRT MAX.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
