‘Ik leer mijn kinderen dat het oké is om uniek te zijn.’
Ann Wauters (42): ‘Ik zie er met mijn 1m95 anders uit dan de gemiddelde vrouw. Als tiener was dat niet leuk, maar nu heb ik daar vrede mee.’
Voormalige topbasketbalspeelster Ann Wauters (42) is een van de elf BV’s die een loodzware militaire training volgt in ‘Special Forces: Wie Durft Wint’. ‘Ik wíst dat het pittig zou worden voor mijn lijf, want mijn knieën zijn versleten’, vertelt Ann.
Ann Wauters is een van de dappere bekende Vlamingen die het avontuur durft aan te gaan in de Marokkaanse woestijn in ‘Special Forces: Wie Durft Wint’. Ze stappen zes dagen lang volledig uit hun comfortzone en verleggen niet enkel hun fysieke, maar ook mentale grenzen. ‘Ik deed mee omdat ik een beetje zot ben’, lacht Ann Wauters. ‘Ik was onmiddellijk getriggerd omdat het gaat om een fysieke beproeving, maar er komt veel meer bij kijken dan dat. Je moet je stress onder controle krijgen en blijven nadenken in lastige situaties. Dat mentale aspect vind ik heel interessant. In mijn sportcarrière zocht ik ook altijd de limieten op, maar dat bleef altijd binnen mijn comfortzone, want ik kende die basketbalwereld. Dit was onbekend terrein voor me én dat vond ik een grote uitdaging. Ik leerde veel uit mijn basketverleden en probeer dat door te geven aan anderen. Nu kan ik tonen dat ik dit zelf ook kan toepassen in een compleet andere situatie. Ik praat er veel over, dus ik moest het zelf ook eens tonen zodat ik zeker geloofwaardig overkom.’
Wat vind je omgeving van je deelname?
‘Mensen die me als atlete begeleidden, raadden met dit af en zeiden dat mijn knieën het niet zouden aankunnen. Ik schrok daarvan en daarom begon ik wel wat te twijfelen om mee te doen, maar de drang om die grenzen op te zoeken en mezelf tegen te komen was groter en daarom zei ik ja. Mijn vrouw kent me het best en zij vond het wel iets voor mij. Ze weet dat ik af en toe een zotte uitdaging nodig heb. Onze kindjes vonden het ook heel tof. Andere vrienden vonden dan weer dat ik al genoeg had afgezien in mijn carrière.’
Waar had je op voorhand het meeste schrik voor?
‘Ik wíst dat het pittig zou worden voor mijn lijf. Ik draag elke dag de gevolgen mee van meer dan twintig jaar op hoog niveau te basketten. Mijn knieën zijn versleten, dat is geen prettig gevoel. Toch had ik meer schrik voor waterproeven en opgesloten worden in of moeten kruipen door kleine ruimtes. Ik keek naar afleveringen uit Nederland om toch een idee te krijgen van de proeven en wist dat die er zouden tussenzitten.’
Heb je je enigszins proberen voorbereiden thuis?
‘Zeker. Je moet op fysiek vlak een goede basis hebben, want enkel met een sterke mindset kom je er niet. Ik ben altijd blijven sporten na het basketten. Natuurlijk niet meer op hetzelfde niveau, want het is niet meer m’n job, maar het blijft een hobby. Als ik een dag niet sport of eerder beweeg, dan voel ik me niet goed. Ik doe dit zodat mijn lichaam niet te veel zou veranderen, maar ook vooral voor het mentale aspect. Ik had nu slechts zes weken om me voor te bereiden, dus schakelde ik een versnelling hoger bij het sporten. Zo ging ik verschillende keren stappen met een zware rugzak op m’n rug. De buren verklaarden me waarschijnlijk zot als ze me zagen vertrekken (lacht). Verder begon ik ook te pompen en door mijn sportverleden was ik daar snel mee weg.’
Ik wíst dat het pittig zou worden voor mijn lijf. Ik draag elke dag de gevolgen mee van meer dan twintig jaar op hoog niveau te basketten. Mijn knieën zijn versleten, dat is geen prettig gevoel.
Welke kandidaten schatte je hoogst in en welke het minste?
‘Er waren niet veel vrouwen die meededen. Hannelore en Laura zijn in vergelijking met mij veel kleinere en tengerdere vrouwen, dus ik vroeg me echt af hoe zij dit zouden doen. Ik kende Hannelore uit “De Verraders”, dat was een heel fijn weerzien, en ik wist dat zij een aantal jaar geleden haar rug brak. Ik vind het moedig dat ze deze uitdaging aangaat, want het is zó belastend voor je rug. Ik vond het wel tof dat we als vrouwen onderling naar elkaar toe trokken en elkaar extra aanmoedigden.’
Had je het gevoel dat je je als vrouw nog meer wilde bewijzen?
‘Nee. Op dat moment was ik me echt niet bewust dat er camera’s waren omdat ik helemaal opgeslorpt werd in die opleiding. Ik was heel gefocust en niet bezig met wat mensen thuis van mij zouden denken. Wij praatten in het algemeen weinig over ons dagelijkse leven, want we waren alleen maar bezig met die proeven. Ik vond dat weleens fijn!’
Ben je benieuwd hoe Hannelore dit avontuur beleefde: Hannelore Simoens (32) valt af in ‘Special Forces: Wie Durft Wint’: ‘Ik had te veel pijn in mijn rug en was bang dat het blijvende schade zou aanrichten’
Heb je dit avontuur achteraf gezien onderschat?
‘Ik wist dat ze ons fysiek gingen uitputten en dat we op onze grenzen zouden botsen. Ik had me dus goed voorbereid, maar in het echt was het toch nóg zwaarder! Je kan je eigenlijk niet voorbereiden op de constante druk die je voelt. We hadden weinig vrije momenten en als die er toch waren, bleven we voortdurend alert omdat er opnieuw een proef kon komen. Die voortdurende stress doet iets met je lichaam én met je hoofd! Dat maakte het niet enkel fysiek, maar ook mentaal heel zwaar!’
Wat vond je het zwaarste?
‘Bij een bepaalde oefening moesten we achter een vrachtwagen lopen terwijl ze continu dingen eruit smeten die wij moesten oprapen en er terug ingooien. Hoe trager je was, hoe sneller die vrachtwagen reed. Dat was verschrikkelijk!’
Ben je het als topsporter gewend om in het rood te gaan?
‘Het klinkt misschien raar, maar ik zie graag af tijdens een work-out om me daarna supergoed in mijn vel te voelen. Maar tijdens het programma was het constant afzien! Er was geen rust of herstelfase om van die inspanning te kunnen genieten. Het was gewoon de hele tijd overleven!’
Wat ging je dan net wel weer goed af?
‘Die cat crawl! Ik heb geen hoogtevrees, maar je hangt daar op zestig meter hoogte, dus dat doet toch iets met je. Ik was heel trots op mezelf en dat was een persoonlijke overwinning. Ik ging met een nieuwsgierige mindset naar daar omdat ik graag nieuwe dingen ontdek en dat was echt het geval. Ik leerde daar heel wat bij!’
Ik leerde door mijn sportcarrière om van mijn lichaam te houden, want dat was mijn instrument om mijn job uit te oefenen.
Speelt je sportverleden in je voordeel in dit programma?
‘Het heeft me sowieso geholpen. Ik heb op fysiek vlak een goede basisconditie, muscle memory waardoor ik bepaalde oefeningen snel oppik en heel wat doorzettingsvermogen. Verder leerde basketten me omgaan met het feit dat ik niet altijd de beste kan zijn in alles. In een teamsport heeft iedereen zijn sterktes en samen vorm je een topgeheel. Bij de Special Forces is dat ook zo.’
Ben jij een grote teamplayer?
‘Ja! Ik zal altijd kijken tijdens de proeven of ik iemand kan helpen. Maar ik moet toegeven dat het die eerste dagen echt overleven was! Iedereen dacht toen nog iets meer aan zichzelf omdat we fysiek zo afgemat werden. Pas later kwamen er meer groepsopdrachten en dat is ook meer mijn dada.’
Heb je jezelf beter leren kennen dankzij dit programma?
‘Wat ik van mezelf wist, werd bevestigd: ik ben een doorzetter en ik kan goed tegen fysieke pijn. Daarnaast had ik me mentaal wel graag nog iets verder gepusht. Ik ben een klein beetje ontgoocheld in mezelf. Het is ook gewoon bijzonder frusterend als je door wil gaan, maar je lichaam niet meer kan. Maar dat is dan op zijn beurt voor mij een uitdaging om daar mentaal mee om te kunnen gaan, want soms moet je kunnen toegeven én aanvaarden dat het niet meer gaat.’
Ben je jezelf tegengekomen tijdens dit avontuur?
‘Zeker. Dat was de reden dat ik hieraan meedeed, want op je grenzen botsen, leert je zoveel over jezelf. Ondanks de ontgoocheling kijk ik trots op dit avontuur terug.’
Ik zie er met mijn 1m95 anders uit dan de gemiddelde vrouw. Als tiener was het niet leuk om overal uit te steken. Maar nu heb ik er vrede mee omdat ik daar iets leuk en goed mee kon doen: ik maakte er mijn job van.
Vind je het vreemd om jezelf zo terug te zien op tv?
‘Na vijf minuten stonden we allemaal in ons blootje, dus de grenzen waren heel snel weg (lacht). Ik was ook totaal niet bezig met die camera’s omdat ik zo opgeslorpt werd door die proeven. Als ik nu beelden zie, denk ik soms wel: oei, ik zag er al beter uit! Langs de andere kant maakt dat ruwe beeldmateriaal het programma net zo mooi. Het zou vreemd zijn om ons daar te zien rondlopen met make-up op. Het enige wat we na een tijdje vroegen, was een verzorgende crème omdat onze handen echt volledig open lagen. Dat was niet esthetisch bedoeld, maar gewoon omdat het pijn deed.’
Bij Flair staat self-love centraal: heb je veel self-love?
‘Ik leerde door mijn sportcarrière om van mijn lichaam te houden, want dat was mijn instrument om mijn job uit te oefenen. Ik heb dus een goede relatie met mijn lijf. Ik heb natuurlijk net zoals heel veel vrouwen wel bepaalde complexen.’
Ben je benieuwd hoe Laura terugkijkt op deze unieke ervaring? Laura Tesoro (26) over ‘Special Forces’: ‘Je ziet de lelijkste, maar tegelijkertijd ook de puurste versie van mezelf’
Zoals?
‘Ik zie er met mijn 1m95 anders uit dan de gemiddelde vrouw. Als tiener was het niet leuk om overal uit te steken en wou ik heel graag zoals al mijn klasgenootjes zijn. Maar ik heb daar nu vrede mee omdat ik daar iets leuk en goed mee kon doen: ik maakte er mijn job van. Nu besef ik dat het helemaal oké is om niet aan de “normen” te voldoen.’
Is dat een boodschap die je aan je kindjes wil meegeven?
‘Ja. Als je beseft dat het oké is om uniek te zijn, dan sta je steviger in je schoenen. Ik probeer dat dus zeker aan mijn kinderen te vertellen, want kinderen kunnen heel hard zijn voor elkaar. Ik wijs hen er altijd op dat het niet is omdat iemand er anders uitziet, dat je daar direct commentaar op moet hebben. Ze beginnen nu stilletjesaan te puberen en ik merk dat ze een enorme drang hebben om erbij te horen. Dat is een oerverlangen van iedereen. Maar ik prent ze in dat dat niet ten koste mag gaan van hun authenticiteit. Dat is een zoektocht voor vele jongeren en zelfs nog volwassenen. Ik kreeg van mijn ouders mee dat ik niet te veel mocht opvallen, maar ik wil mijn kinderen leren dat dat net wel oké is.’
Mijn kinderen beginnen stilletjesaan te puberen en ik merk dat ze een enorme drang hebben om erbij te horen. Ik prent ze in dat dat niet ten koste mag gaan van hun authenticiteit.
Ben je vatbaar voor perfecte plaatjes op sociale media?
‘Ik ben daar niet zo hard mee bezig. Ik wil altijd mezelf proberen zijn en daar horen onvolmaaktheden bij. Ik vind het niet nodig om er perfect uit te zien.’
Kreeg je al te maken met negatieve reacties?
‘Basketbal was niet de populairste sport in België, waardoor we niet veel media-aandacht kregen. Dat heeft z’n nadelen, maar ook het voordeel dat ik gespaard bleef van slechte reacties. Ik merk dat je tegenwoordig als je in de belangstelling staat toch stevig in je schoenen moet staan om daarmee om te kunnengaan. Ik denk dat een olifantenvel hebben niet bestaat, want je blijft een mens en haatcomments komen toch altijd hard binnen. Ik zou het daar ook moeilijk mee hebben.’
Tot slot: waarom moeten we zeker kijken naar ‘Special Forces: Wie Durft Wint’?
‘Je ziet een groep mensen die elkaar niet kennen, maar op korte tijd zo’n intens avontuur beleven en een hechte band krijgen. Het is geen opgezet tv-programma, maar alles wat je ziet is echt en oprecht, en dat bestaat tegenwoordig nog weinig.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
