Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...
Barbara Sarafian
© VTM

‘Als actrice lig je altijd onder een vergrootglas. Vroeger was ik voor bepaalde rollen te jong of te mager. Nu ben ik te oud of is m’n haar te lang.’

Barbara Sarafian (56): ‘Ik zie veranderingen door de menopauze, maar die nieuwe ik omarm ik’

Herlinde Matthys
Herlinde Matthys Webjournalist

In ‘Kotmadam Sarafian’ ontfermt actrice Barbara Sarafian (56) zich een heel academiejaar lang over zeven studenten in Gent. ‘Ik was echt de mommy! Ze zitten echt in m’n hoofd én m’n hart’, vertelt ze.

We kennen Barbara Sarafian als actrice uit onder meer ‘1985’, ‘Aanrijding in Moscou’ en ‘Rundskop’. In ‘Kotmadam Sarafian’ leren we een andere kant kennen van haar. Ze leeft tien maanden lang samen met zeven studenten op kot en we kunnen je nu al verklappen dat het een rollercoaster aan emoties wordt. Zotte feestjes, examenstress, liefdesverdriet en groeipijnen, het passeert allemaal de revue en Barbara is er om een luisterend oor te bieden of een levensles uit haar eigen ervaringen mee te geven. ‘Ik speel als actrice vaak de moederfiguur van het opkomende talent’, vertelt Barbara. ‘Dat klikt meestal ook wel goed naast de set. Ik ben dan misschien al wel een vijftiger, maar ik ben wel benieuwd naar Gen Z en ik heb die heel graag rond mij omdat ze op een andere manier kijken naar de wereld. Wij kunnen echt iets leren van elkaar in plaats van ons te frustreren aan elkaar.’

Je zoon Julian (28) trok uit het huis. Heb je last van het legenestsyndroom?

‘Totaal niet! Ik ben heel sociaal, maar ik kan ook heel goed alleen zijn. Ik weet namelijk maar al te goed dat ik familie en goede vrienden heb waar ik altijd op kan rekenen, dus ik voel me niet snel eenzaam.’

Heb je met zeven studenten wel af en toe een momentje voor jezelf?

‘Ik trok me op sommige momenten terug en ze wisten dat ze me dan heel even met rust moesten laten. Al werd er na tien minuten meestal al door iemand op m’n deur geklopt met de vraag of ze erbij mochten zitten. Mijn nieuwsgierigheid naar het reilen en zeilen van hun leven primeerde op mijn me-time.’

Ik ben heel sociaal, maar ik kan ook heel goed alleen zijn. Ik weet namelijk maar al te goed dat ik familie en goede vrienden heb waar ik altijd op kan rekenen, dus ik voel me niet snel eenzaam.

Zat je zelf op kot?

‘Ja. Maar niet op dezelfde manier als in het programma met een gemeenschappelijk keuken en leefruimte. Het was ook met andere mensen samen, maar we deden elk ons eigen ding.’

Hoe was jíj als student?

‘Zoals die zeven studenten. Ik ging op zoek naar wie ik was, ik experimenteerde, feestte en leerde mezelf vooral beter kennen.’

Je bent het gewend om een zoon op te voeden, paste je hetzelfde toe op je kotstudenten?

‘Nee. Dat was de taak van de ouders, dus dat gebeurde bij hen thuis. Ze kwamen dat kot ook niet binnen met een zekere kneedbaarheid, want het zijn al een voor een persoonlijkheden. Ik nam het op mij om tijdens de schoolweken de schapen te drijven, dus dat wil zeggen er voor hen te zijn als ze me nodig hebben en ze niet té ver van het padje laten gaan.’

Ben je een strenge kotmadam of zie je veel door de vingers?

‘Hmm dat zou je eigenlijk aan hen moeten vragen. Ze wisten wel van in het begin dat niets me ontgaat! De grote vraag is wanneer ik precies ingrijp. Ik hamerde ook op het feit dat ze moeten studeren. Het mag allemaal plezant zijn, maar de bedoeling is wel dat ze uiteindelijk slagen voor hun jaar.

Wat tolereer je absoluut niet?

‘Luiheid en wanorde. Dat is ook maar logisch! Als je met twee samenleeft, is het al een ramp als je niet netjes bent, laat staan met acht in één huis. Ik vind het een kwestie van respect dat je dan je rommel opruimt zodat iemand anders daar geen last van heeft.’

Ik hamerde wel op het feit dat ze moeten studeren. Het mag allemaal plezant zijn, maar de bedoeling is wel dat ze uiteindelijk slagen voor hun jaar.

Je maakt er geen geheim van dat je graag acht uur slaap hebt. Moest je daarop inboeten?

Ik ga heel vroeg slapen en sta heel vroeg op, terwijl een student een nachtdier is. Het was dus pittig, zeker omdat ik daarnaast nog een fictiereeks filmde, maar ik nam het er met veel plezier en liefde bij!’

Merkte je die generatiekloof op of vind je van jezelf dat je nog enorm up-to-date bent?

‘Ze daagden me eerlijk gezegd soms wel uit. Dan kreeg ik opmerkingen zoals: “Kan je dat wel op je leeftijd?”. De vraag is dan of ik mijn trots laat overheersen en dat koste wat het kost wil doen of gewoon toegeef dat het niet lukt en me laat begeleiden door die gasten. Ik leerde echt veel bij van hen! Maar zij ook van mij hoor.’

Vertel.

‘Gen Z is enorm gericht op alles uit de jaren 80. Zij noemen dat vintage, maar ik groeide in die periode op, dus ik ben eigenlijk de OG (lacht).’

Dit was niet gewoon een job voor mij. Die studenten zitten echt in m’n hoofd én m’n hart.

Wat vindt je zoon van het idee van z’n mama als kotmadam?

‘Ik praatte daar eigenlijk weinig over met hem. Ik zei hem gewoon dat ik tien maanden niet thuis was (lacht). Hij ziet dat als mijn werk, maar voor mij was het een enorme levenservaring!’

Dit was niet gewoon een job voor je?

‘Absoluut niet. Ik was niet de conciërge die met de sleutelbos door de gangen liep om ze op de vingers te tikken wanneer nodig, ik was echt de mommy! Ik was enorm betrokken bij elk van die studenten. Als ik op de set stond, stuurde ik tussen het draaien door een berichtje om te vragen hoe het was met hen. Ze zitten echt in m’n hoofd én m’n hart. Het in ongelooflijk hoeveel bloemen ik van hen kreeg, dat doet deugd.’

Heb je jezelf op een andere manier leren kennen door dit programma?

‘Ik vind dat ik heel tolerant ben, ondanks alle rommel en vuiligheid, en dat verbaasde me wel.’

Overweeg je een carrièreswitch?

‘Ik amuseerde me enorm! De liefde die je van hen krijgt en wat je van hen allemaal opsteekt, dat werkt verslavend. Zolang ik daarna nog kan blijven acteren, zie ik die combi wel echt zitten. Het smaakt absoluut naar meer.’

Bij Flair staat self-love centraal: heb je veel zelfliefde?

‘Ik heb een engeltje en een duiveltje op m’n schouder. De ene is een zelfcriticus en de andere denkt f*** off! Ik besef wanneer ik dat ene te veel doe en mezelf neerhaal, dat ik liever moet zijn voor mezelf. Maar ik ben ook liever strenger voor mezelf dan voor iemand anders. Ik ken mezelf en ik weet dat ik op die manier het beste uit mezelf haal. Maar als het me allemaal te veel wordt, ga ik even liggen en denk ik: los het op.’

Ben jij vatbaar voor stereotiepe schoonheidsidealen of perfecte plaatjes?

‘Ik ben daar zeker gevoelig voor. Maar ook daar probeer ik niet altijd streng te zijn voor mezelf. Ik ben niet meer die jonge vrouw van vroeger. Mijn lichaam ziet er uiteraard niet meer hetzelfde uit en heeft al wat meer tijd nodig om in gang te schieten, maar ik zit daar niet door ik zak en as, want dat is nu eenmaal the circle of life. Dat is soms confronterend, maar ik hou daar gewoon rekening mee. Zo weet ik dat ik niet moet gaan hiken als mijn spieren niet opgewarmd zijn. Ik zie ook die rimpeltjes en ik voel die hormonale veranderingen door de menopauze, maar ik hou daar rekening mee en zoek naar eventuele oplossingen. Het is een nieuwe ik en ook die omarm ik. Je hebt voor alles wel bepaalde middeltjes, maar daar ben ik te lui voor of daar laat ik me niet door meeslepen. Ik wil niet altijd een maskertje of illusie ophouden, want dit is wie ik ben, punt.’

Dat vergrootglas is daar áltijd! Of je nu twintig of vijftig bent. Vroeger was ik voor bepaalde rollen te jong of te mager of was m’n haar te kort. Nu ben ik te oud of is m’n haar te lang. Als je je altijd wil aanpassen naar de smaak van iemand anders, dan ga je nooit gelukkig zijn.

Had je moeite met iets ouder worden?

‘Ik verjaar héél graag! Op kot timmerde ik er ook op om elke verjaardag te vieren, want dat blijft iets speciaal. Eigenlijk zijn het ook vooral anderen die belang hechten aan je leeftijd in plaats van jijzelf. Je bent maar zo oud als je je voelt, het is een cliché, maar wel eentje dat volledig klopt.’

Heb je het gevoel dat je als actrice wel onder een vergrootglas wordt bekeken als je over een bepaalde leeftijdsgrens gaat?

Dat vergrootglas is daar áltijd! Of je nu twintig of vijftig bent. Vroeger was ik voor bepaalde rollen te jong of te mager of was m’n haar te kort. Nu ben ik te oud of is m’n haar te lang. Als je je altijd wil aanpassen naar de smaak van iemand anders, dan ga je nooit gelukkig zijn.’

Is je midlifecrisis al gepasseerd?

‘Ik ben een premature laatbloeier. Ik zat al in m’n midlifecrisis toen ik vijftien was en op m’n veertigste was ik weer onnozel. Ik maak vaak zijsprongen in plaats van het geijkte pad te volgen en dat heeft alles te maken met m’n persoonlijkheid, niet met m’n leeftijd.’

Heb je veel last van de menopauze?

‘Ik schrok daar enorm van! Je lichaam neemt het plots volledig van je over, want die hormonenwinkel raakt volledig uit balans. Ik moest echt opnieuw leren luisteren naar m’n lichaam en wat het nodig heeft.’

Ik schrok enorm van de menopauze! Je lichaam neemt het plots volledig van je over, want die hormonenwinkel raakt volledig uit balans. Ik moest echt opnieuw leren luisteren naar m’n lichaam en wat het nodig heeft.

Self-love slaat uiteraard ook op mentaal welzijn: zijn er bepaalde dingen waar jij soms mee worstelt?

‘Uiteraard, zeker nu ik in de menopauze zit. Je stresshormoon is cortisol en dat schiet vaak de hoogte in omdat die andere hormonen er niet meer zijn om dat te temperen zoals vroeger. Ik probeer mezelf als ik stress over iets te bedenken dat ik me daar vroeger geen zorgen over maakte, dus dat ik dat nu plots ook niet moet doen.’

Kreeg je al te maken met negatieve reacties en raken die je?

‘Ik zeg altijd: onnozelaars (lacht)! Als ze gelijk hebben, dan denk ik: ik wist dit al veel eerder, net omdat ik zelfkritisch ben. Dus dat komt nooit als een verrassing. Ik doe daar zelf ook niet aan mee. Als ik iets post of reageer, dan is het positief. Ik ben eigenlijk geen fan van dat soort vrije podia, want mensen worden zot en schrijven de vreemdste dingen.’

Tot slot: waarom moeten we zeker naar ‘Kotmadam Sarafian’ kijken?

‘Het is absoluut geen fictie, niets is op voorhand uitgeschreven en dat maakt het zo plezant en boeiend. Het zijn zeven totaal verschillende studenten en ze leggen hun hart op tafel. Zij maken dit programma echt.’

Lees ook:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' '