‘Het leuke van een spel spelen tegenover de emotionele uitdaging triggerde me om mee te doen.’
Bart Appeltans (41) in ‘De Verraders’: ‘Ik oefen al mijn hele carrière op het lezen van mensen’
Yes! Gisterenavond werden we getrakteerd op de eerste aflevering van een gloednieuw seizoen van het spannende spel ‘De Verraders’ op VTM. Spoiler alert: de drie verraders werden al bekendgemaakt. Eentje onder hen is interieurarchitect en voormalig ‘Blind Gekocht’-expert Bart Appeltans (41): de meest atypische verrader die we ons kunnen inbeelden. Wij spraken met hem over zijn deelname.
Bart Appeltans werd in de aflevering van gisteren aangeduid als een van de verraders. ‘Dat ze zo’n gereserveerd iemand die altijd nadenkt voor hij iets zegt als verrader aanduidden, was een atypische – maar leuke – keuze’, klinkt het.
Je bent tegenwoordig te zien in verschillende tv-programma’s. Heb je lang getwijfeld toen ze je vroegen om mee te doen aan het nieuwe seizoen van ‘De Verraders’?
‘Eigenlijk echt niet, ik was snel getriggerd. Langs de ene kant kwam het kleine kind in mij naar boven want komaan, zo’n spel in een kasteel, dat is toch geweldig? Langs de andere kant had je dat psychologisch aspect, wat mij ook écht aantrekt. Het leuke van een game spelen tegenover de emotionele en psychische uitdaging overtuigde me mee te doen.’
Uit vorig seizoen bleek inderdaad dat het een erg zwaar psychologisch spel is. Had je daar niet wat schrik voor?
‘Absoluut. Ik heb alle afleveringen van het eerste seizoen nog eens herbekeken en ik besefte ook wel dat het er intens en emotioneel aan toe zou gaan, maar net dat vind ik ook zo boeiend. Wat als je twintig mensen die elkaar persoonlijk niet kennen, samenzet in een kasteel, helemaal afgezonderd van de buitenwereld? Wie neemt de leiding, wie volgt? Hoe snel kan je mensen doordringen? En zou ik dat wel aankunnen? Er waren zoveel zaken die ik me afvroeg.’
Wilde je zelf graag een verrader zijn?
‘Niet per se, dat liet ik over aan de programmamakers. Ik zei dat ik er wel voor openstond, maar ik even graag een bondgenoot zou zijn. Ik ben van nature geen haantje de voorste en hou me normaal meer op de achtergrond, maar net daarom voelde het wel als een uitdaging. Dat ze zo’n gereserveerd iemand die altijd nadenkt voor hij iets zegt als verrader aanduidden, was een atypische keuze. Maar dat maakte het juist zo leuk!’
Wat ging er door je heen toen de hand van Staf op jouw schouder lag en je wist dat je als verrader verder zou spelen?
‘Mijn hartslag schoot de lucht in. Gelukkig doe ik vaak aan yoga en ademhalingsoefeningen, waardoor ik die snel weer naar beneden kreeg. Dat was mijn eerste prioriteit want de medekandidaten zouden het merken dat ik nerveus was als ze hun ogen opendeden. Ik probeerde dus zo kalm mogelijk te blijven en zat echt in een zenmomentje. Toen iedereen terug mocht kijken besefte ik opeens: vanaf nu is het acteren. Ik zat in een rol en moest vooral in mijn achterhoofd houden dat ik een bondgenoot moest spelen. Ik probeerde mezelf daar op den duur zo van te overtuigen dat ik het bijna echt zou geloven. Verrader mocht ik enkel zijn bij momenten waarop het belangrijk was voor het spel.’
Ik ben van nature geen haantje de voorste en hou me normaal meer op de achtergrond, en net daarom voelde het als een uitdaging.
Had je op voorhand al een bepaalde strategie bedacht?
‘Echt helemaal niet. Ik dacht: dat is een probleem dat zich stelt op het moment dat die hand mijn schouder raakt, dan zullen we wel zien (lacht). Nooit gedacht dat ik een verrader zou zijn natuurlijk. Ik moet toegeven dat ik daardoor die eerste twee nachten bitter weinig heb geslapen. Ik dacht effe “shit, wat heb ik nu gedaan”. Maar stap voor stap zag ik hoe ik het spel moet spelen en na die eerste dagen werd de stress wel minder. Dan was de bal aan het rollen en was het goed nadenken en anticiperen telkens er iets gebeurde.’
En kwam er toen wél een tactiek?
‘Mijn eerste gedacht was dat ik alle mensen zo goed mogelijk moest leren kennen zonder dat het zou opvallen. Ik herkende iedereen wel min of meer van tv, maar niet persoonlijk. Je moet als verrader dan de onderste lagen van die mensen ontdekken zonder dat het opvalt. Door je medekandidaten zo goed te leren kennen, kan je beter aanvoelen hoe ze gaan redeneren in het spel. Dat was een beetje mijn tactiek: proberen een stapje voor te zijn op de anderen.’
Klinkt vermoeiend.
‘Dat is het ook, maar je kan op dat moment ook niet met iets anders bezig zijn. De hele tijd die je daar zit ben je met het spel bezig, dag én nacht. Ik vond het wel erg belangrijk dat ik bleef beseffen dat het een spel was, bijvoorbeeld door dingen niet persoonlijk te nemen. En geloof mij, dat is niet altijd makkelijk, dat zal je ook zien in de afleveringen. Het was een complexe oefening.’
Welke eigenschappen maken jou een geschikte verrader?
‘Ik kan mensen vrij goed inschatten en lezen. Dat moet ik ook doen binnen mijn job en deed ik ook in “Blind gekocht” bijvoorbeeld. Op basis van één uurtje moest ik dan proberen snappen wat mensen willen en alles zelf beslissen. Ik oefen dus al mijn hele carrière op het lezen van mensen en ze proberen te begrijpen. Die mensenkennis heeft me zeker geholpen. Een ander positief punt is dat ik mijn emoties goed onder controle kan houden. Al ben ik kwaad, toch kan ik kalm blijven en eerst even reflecteren voor ik reageer. ‘s Avonds in mijn kamer deed ik aan ademhalingsoefeningen en meditatie en dat helpt wel echt in zo’n spel. Ik had dat ook nodig om niet helemaal crazy te worden (lacht).’
Ik oefen al mijn hele carrière op het lezen van mensen en ze proberen te begrijpen. Die mensenkennis heeft me zeker geholpen.
Welke karaktertrekken speelden dan weer in je nadeel?
‘Je kan niet zomaar drie dagen niet met iemand praten. Aangezien ik vooral in het begin redelijk gesloten ben in een groep, was dat geen makkelijke opgave. Ik bleef iets te hard op de achtergrond. Als verrader moet je overal oren en ogen hebben en dat zo subtiel mogelijk. Je kan niet vlakaf vragen wat iemand denkt van een bepaalde persoon, want dat ligt er te dik op. Zo snel een band zoeken met mensen die je niet kent, doe je in het dagelijks leven ook nooit.’
Wat vond je zelf de grootste uitdaging?
‘Je wordt met problemen en vraagstellingen geconfronteerd waarop je je niet kan voorbereiden. Je bent ook alleen en je kan niemand vertrouwen, behalve de twee andere verraders waar je ook nog niet eens openlijk mee kan communiceren overdag. Je moet alles achterhouden en je hebt schrik van wat anderen zouden zien. Gelukkig heb je in de avond overlegmomenten met je medeverraders, maar toch is het moeilijk. Ik ben verder ook wel fier dat ik het heb aangedurfd want het is eigenlijk heel verrassend voor mij om zo’n rol aan te nemen.’
Klopt, want een rol spelen doe je in andere tv-programma’s niet.
‘Ik ben altijd wie ik ben op tv, ik blijf mezelf. Ik vind het ook heel leuk dat mensen me appreciëren hoe ik ben in de realityprogramma’s. Het was dus wel even wennen, maar niet veel mensen weten dat ik vroeger ook een jaartje toneelschool volgde en de leerkracht toen zei dat ik daar wel aanleg voor had. Emoties tonen op commando kan ik dus als dat nodig is (lacht). Maar ik heb wél geprobeerd om zoveel mogelijk mezelf te blijven en enkel een rol te spelen op de momenten waarop dat echt nodig was.’
Het was niet altijd makkelijk om een evenwicht te vinden tussen mezelf blijven en dingen doen tegen mijn natuur in.
Dus we gaan niet opeens een heel andere Bart te zien krijgen?
‘Ik denk het niet, mensen zullen me wel nog altijd herkennen zoals ik ben. Dat deed ik ook bewust, want als ik opeens een masker zou opzetten, zouden mensen mij misschien wel verdenken. Het was niet altijd makkelijk om een evenwicht te vinden tussen mezelf blijven en dingen doen tegen mijn nature.’
Vond je het moeilijk om mensen naar huis te sturen?
‘Ja, echt wel! We hebben ons daar echt geamuseerd, ik ook als verrader. Ik wilde me niet als een kluizenaar afsluiten, maar de euforie binnen de groep evengoed meemaken. Ik had een erg goeie band met veel kandidaten dus ik voelde me daar wel schuldig over. Ik kon die klik maken omdat het een spel was, maar dacht echt zo vaak “sorry, sorry, sorry”! Gelukkig kon iedereen het achteraf wel plaatsen.’
Wat vond je van je medekandidaten?
‘Ik zat op dat vliegtuig en dacht echt: waw! Zo’n grote namen, ik voelde me echt overweldigd. Ik kom normaal gezien niet in die BV-wereld, ik sta meestal op een werf en je ziet me wel op de televisie, maar nooit op die manier. Voor mij is Walter De Donder ook meneer de burgemeester hé! Ik vond dat dus zó cool. En het zijn ook allemaal superlieve mensen.’
Tot slot: heb je het spel goed gespeeld als je er nu op terugkijkt?
‘Zonder te veel te verklappen: ik ben best tevreden met hoe ik het heb aangepakt. Aan de kijkers om het te ontdekken!’
Je ziet ‘De Verraders’ elke zondag om 19u55 bij VTM.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
