‘Voor ik het wist had ik mijn kleine meid tussen mijn benen door in m’n armen.’
Karolien (35): ‘Ik wilde heel graag op handen en voeten bevallen omdat dat natuurlijk aanvoelde’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Karolien (35) wilde al lang mama worden, maar wou eerst steviger in haar schoenen staan. Jakob (37) en zij zijn nu de trotse ouders van Lucile.
‘Ik was vanaf mijn zevende week de hele zwangerschap lang misselijk’, vertelt Karolien. ‘Daardoor moesten we al snel onze familie inlichten, wat wel een heel mooi moment was, want het was het eerste kleinkindje voor beide families! Ik had me zwanger zijn wel een pak leuker ingebeeld. Ik ben normaal heel positief ingesteld, maar ik worstelde echt met mezelf die negen maanden omdat ik zo ziek was. We moesten zelfs onze vakantie in Slovenië opzeggen omdat ik niet zo lang in de auto kon zitten. Gelukkig maakten we wel een reisje in eigen land om het gemis te compenseren.’
Nog meer mooie, inspirerende en ontroerende verhalen van mama’s over het moederschap vind je onder onze rubriek Babyb(r)abbels.
Acupunctuur
‘Ik vond het vervelend om zoveel pillen te moeten slikken tegen die misselijkheid en probeerde op aanraden van mijn vroedvrouw acupunctuur. Dat gaf me een goed gevoel en die naalden hebben me zeker geholpen om de medicatie te beperken tot een minimum. Ik volgde bij haar ook prenatale lessen die later tijdens de bevalling echt van pas kwamen. Ik wilde namelijk heel graag op handen en voeten bevallen omdat dat natuurlijk aanvoelde en dankzij de vroedvrouw en de steun van m’n man kwam die droom in vervulling.’
Ik wilde heel graag op handen en voeten bevallen omdat dat natuurlijk aanvoelde en dankzij de vroedvrouw en de steun van m’n man kwam die droom in vervulling.
‘De bevalling zelf verliep heel vlot’, aldus Karolien. ‘Voor ik het wist had ik mijn kleine meid tussen mijn benen door in m’n armen. Ik begon spontaan te huilen van geluk! Mijn man aan mijn zijde en onze dochter in mijn handen, dat is ongetwijfeld het allermooiste moment in mijn leven. We kwamen dankzij Spotify – we houden allebei enorm van muziek – op de naam Lucile. Dat voelde direct goed aan.’
Geluksmomentje
‘De eerste nacht vond ik heel eng omdat Lucile voortdurend rochelde omdat ze slijmpjes had’, vertelt Karolien. ‘Dat is blijkbaar normaal, maar dat weet je dus allemaal niet bij je eerste kindje. Een tweede geluksmomentje was mijn eerste koffie! Ik kon koffie negen maanden lang zelfs niet ruiken zonder over te geven, dus dat was echt even genieten (lacht).’
Vroeger stonden mijn dagen altijd volgepland, maar nu geniet ik echt van qualitytime met ons dochtertje.
‘Ik keek er al enkele jaren naar uit om mama te worden, maar ik wachtte best lang omdat ik dit met de juiste persoon wilde doen’, zegt Karolien. ‘Ik wilde zelf ook eerst stevig in m’n schoenen staan, want het is een grote verantwoordelijkheid die ik vroeger nog niet durfde dragen. Elke dag voel ik me dan ook meer mama. De eerste dagen was het wat zoeken en was ik onzeker of ik het wel goed deed. Maar uiteindelijk besef ik dat het allerbelangrijkste is dat je die kleine spruit doodgraag ziet. Lucile is voor ons absoluut het dierbaarste mensje in de wereld.’
Leren loslaten
‘Het mooiste aan mama zijn, vind ik je kindje zien groeien’, aldus Karolien. ‘Elke dag ben ik verwonderd wat ze weer bijleerde. De rest wordt ook bijzaak. Vroeger stonden mijn dagen altijd volgepland, maar nu geniet ik echt van qualitytime met ons dochtertje. Het moeilijkste vind ik haar leren loslaten. Ik kan ze niet goed missen en ik ben steeds bang dat haar iets zal overkomen. Daar moet ik nog in groeien. Jakob en ik hebben nog geen idee of we een tweede of derde kindje willen. We gaan op ons gevoel af en genieten nu volop van onze prachtmeid.’
Ik was een zestal weekjes zwanger en voelde me toen nog supergoed. Het was het eerste reisje met Lucile in m’n buik, maar niemand wist dat ik zwanger was. We huurden een busje om te kamperen in Luxemburg en het was magisch om te weten dat we een extra reiziger mee hadden.
Ik was zo trots toen we deze foto op een 13tal weekjes naar onze vrienden en familie konden doorsturen, ons geheimpje was de wereld uit!
Deze foto is gemaakt toen ik zes maanden ver was. Ik had nooit een echt dikke buik, maar ik wilde die babybuik toch graag vastleggen op foto.
Ik vroeg mijn man om een paar fotos te nemen tijdens de bevalling. Ik ben enorm visueel ingesteld en beelden helpen me beter om die herinneringen te herbeleven. Deze foto is de start van een intense, maar prachtige bevalling.
De eerste week was intens mooi, maar ook angstig omdat alles nieuw is.
De borstvoeding liep niet zo evident, dus al snel moest ik beginnen afkolven en kon papa Lucile ook eten geven. Hij vond dat heel leuk en onze kleine meid keek altijd zo verliefd naar hem.
Lucile was al vrij snel een baby die graag ontdekt en dus werd haar park met gansjes haar favoriete plek.
Fotograaf : Rein Van den Bergh / Shots Fired Media.
De neef van Jakob ontwierp ons geboortekaartje. We wilden een winters thema met veel natuur omdat we veel wandelen.
We gingen vaak wandelen met Lucile in de draagzak. Dit is een foto van op onze laatste avond in Zeeland. In de ochtend was er storm en veel regen, maar tegen de avond kwam de zon en voelden we ons enorm gelukkig!
We sturen veel foto’s naar de grootouders zoals deze selfie. Lucile is 3 maandjes oud en schenkt iedereen een gulle glimlach.
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
