Wij spraken de foodie over ‘Dat Eet Dan Gelukkig Zijn’, onzekerheden en natuurlijk: eten!
Bockie De Repper: ‘Ik ben onzekerder dan mensen denken. Mijn hoofd staat niet stil en ik denk over alles na.’
Bockie De Repper liet zich in ‘Boris’ van zijn kwetsbare, maar nog altijd charmante kant zien. Ondertussen is hij terug te zien op tv in het tweede seizoen van ‘Dat Eet Dan Gelukkig Zijn’. Wij spraken de foodie over tv maken, onzekerheden en natuurlijk: eten!
Wat is jouw top 3 van favoriete restaurants in België?
‘Direct openen met een knaller! Hij heeft geen restaurant meer, maar voor mij staat Kobe Desramaults nog altijd op nummer één. Die heeft voor het eerst mijn kop doen ontploffen bij De Wulf vroeger. Hij heeft ook nog Chambre Séparée gehad, maar bij De Wulf dacht ik voor het eerst: holy shit, dat je dat kan met eten. We zaten met vier stoere jongens met tranen in de ogen aan tafel, omdat het zo lekker was. Een ander restaurant waar ik supergraag ga eten is Rebelle van Martijn Defauw in Kortrijk. Ze hebben dit jaar één ster gekregen, maar je merkt dat niet aan de bediening of de prijs. En ten slotte NightShop in Brussel, een wijnbar met hapjes. Voor mij voelt dat een beetje als thuiskomen, ook al klinkt dat als een cliché. En zo zijn er nog veel meer in België. Wij hebben echt hele goeie restaurants. Dat wordt altijd onderschat.’
Heb jij gekke eetcombinaties?
‘Het is misschien goed om een poll te doen, want ik weet niet of het gek is. Waar ik enorm van kan genieten is een boterham met choco en die in soep soppen…’
Waar ik enorm van kan genieten is een boterham met choco en die in soep soppen…
Oei ja, dat is raar (lacht).
‘Ja? Iedereen vindt dat raar, maar ik ben zo opgegroeid. We deden dat vroeger altijd. Ik vind dat het lekkerste dat er is. Choco en soep zorgt voor zo’n goed evenwicht. Met tomatensoep vind ik het nog altijd het beste, maar ik mag geen tomaten meer eten sinds mijn galblaas eruit is, want dan krijg ik het zuur…’
Als je voor de rest van je leven nog maar één ding zou mogen eten, wat zou het dan zijn?
‘Oei, het zijn zulke vragen? Ik dacht dat we diep in mijn ziel gingen kijken, maar dit is nog erger.’
Dat is voor straks.
‘Oké, een gerecht… Ik heb het saaiste antwoord ooit, maar dan kies ik steak friet met krokante sla, mayonaise en een sjalotje. Maar dan moet het echt een goeie steak zijn, zoals van Dierendonck of van De Laet of zo. En qua saus neem ik peper- én champignonsaus in één. Mij ga je niet liggen hebben!’
Is er iets dat jij niet lust?
‘Tomaten eet ik supergraag, maar mag ik dus om medische redenen niet meer eten. Olijven in eten heb ik lang niet gesnapt, omdat alles dan naar olijf smaakt. Maar ik heb beseft dat het soms aan de kwaliteit ligt. Goeie olijven kunnen mij wel smaken. Alleen heb ik het er nog altijd mentaal moeilijk mee als ik het in mijn eten zie liggen.’
Jij bent dus geen moeilijke eter?
‘Er is niets dat ik niet lust, en daar ben ik heel blij om! Moeilijke eters zijn niet echt geliefd (lacht) of je denkt toch niet: met jou ga ik een goeie avond hebben, want die is al z’n champignons uit de roomsaus aan het halen.’
Wat is je favoriete moment uit ‘Dat Eet Dan Gelukkig Zijn’?
‘Niet per se een moment, maar wel een gerecht, namelijk de spaghettitaart. We zaten in Tienen, bij een heel leuk koppel dat spaghetti had gemaakt, maar dan in taartvorm met drie soorten gesmolten kaas als topping en spek aan de zijkant. Dat was prachtig. Het was een recept van Rani De Coninck.’
Was het soms ongemakkelijk voor jou om aan te schuiven bij onbekenden, zoals toen je je pet moest afzetten aan tafel in het rusthuis?
‘Alles is ongemakkelijk voor mij, dus zeker als ik in zo’n situatie terechtkom. Het viel best mee als je het fragment ziet, maar ik móést echt mijn pet afzetten van hem waardoor ik dacht: oh, sorry meneer.’
Soms gebeurt het dat mensen emotioneel worden door ons gesprek. Dan voel ik mij wel schuldig, want het is niet dat ik daarop uit ben.
Hoe kom je dan toch uit je comfortzone?
‘Ik ben oprecht benieuwd naar de mensen die voor mij staan. Bij elke persoon vraag ik mij af: wat heb jij meegemaakt om te worden wie je bent? Op de een of andere manier vertrouwen mensen mij ook snel, waarschijnlijk door de oprechte interesse die ik toon. Het is allesbehalve uitlach-tv. Soms gebeurt het dat mensen emotioneel worden door ons gesprek. Dan voel ik mij wel schuldig, want het is niet dat ik daarop uit ben. Allesbehalve. Ik ben gewoon oprecht benieuwd wie de mensen zijn.’
Is er iets dat je uit ‘Dat Eet Dan Gelukkig Zijn’ hebt geleerd?
‘Daarvoor zijn onze stops te kort. Er wordt gebabbeld over het leven, maar het is een soort tapasplank aan verhalen, en dat wilde ik ook. Je kan het natuurlijk ook langer rekken, maar nu vallen we gewoon binnen en zijn we snel weer weg.’
Wat is een misvatting over jou die mensen aannemen door je te zien op tv?
‘Dat ik geen f*ck geef en gewoon maar wat doe. Ik weet niet of dat overkomt op tv, maar ik geef juist heel veel f*cks. Mijn hoofd staat niet stil, ik denk over alles na. Ik ben onzekerder dan mensen denken.’
Kan je een voorbeeld geven?
‘Als ik bijvoorbeeld wordt aangesproken in de winkel en even babbel met de mensen, denk ik achteraf altijd: wat heb ik gezegd? Was ik wel vriendelijk? Was dit of dat oké?’
Zijn er zo nog dingen?
‘Dat ik altijd tof ben. Mijn vriendin kan je verzekeren dat ik dat soms ook niet ben. En de mensen in het café waar ik al ben buitengegooid ook. Ik ben ook maar een mens en doe ook maar wat, dus soms maak ik ook fouten. Natuurlijk vind ik dat ook niet tof en daar probeer ik dan wel iets aan te doen. Ik ben 38 jaar en ben er nog altijd niet aan uit hoe ik op dat vlak in het leven sta, want tegelijkertijd denk ik: wat maakt het uit wat anderen over mij denken? Maar dat overdenken is wel een constante aanwezigheid in mijn leven.’
Ik vind het zalig om lelijk te zijn. En nee, ik zeg dat niet om net complimenten te krijgen.
Bij Flair staat self-love centraal. Hoe kijk jij naar jezelf?
‘Ik heb op jonge leeftijd beseft hoe ik eruitzie en dat ik het ermee zou moeten doen. Dat was een voordeel, want het heeft ervoor gezorgd dat ik in het leven sta zoals nu. Ik vind het zalig om lelijk te zijn. En nee, ik zeg dat niet om net complimenten te krijgen. Ik heb spiegels thuis, ik weet hoe ik eruitzie en ik zit daar niet mee in. Als ik uitga, verlies ik geen tijd om mij mooi te maken, want ik zie er nooit mooi uit. Ik kan belachelijke kleren dragen, want who gives a f*ck. Ik heb mij nooit gespiegeld aan “mooie” mensen in films en videoclips. Wat niet gemakkelijk is, denk ik, want ik hoor van veel mensen dat ze zich wel vergelijken met sociale media.’
Ben jij dan totaal niet vatbaar voor perfecte plaatjes op Instagram?
‘Nee, ik volg alleen foodaccounts op Instagram. Wat ook niet altijd goed is, want ik had onlangs buikgriep en dan kon ik drie dagen niet op Instagram kijken of ik werd alleen maar misselijker. Ik heb nooit naar “mooie” mensen opgekeken. Net het tegenovergestelde: ik doe er lacherig over, maar voor hetzelfde geld zijn dat net hele interessante mensen. Maar ik wil bij de lelijke kant van de mensheid horen, niet bij de mooie kant. Dat is niet mijn ambitie.’
Heb je bepaalde complexen op vlak van uiterlijk?
‘Het zijn niet echt complexen, maar er zijn twee dingen. Mijn voeten vind ik bijvoorbeeld echt niet mooi. Ze hebben precies Bastos gerookt. Vroeger, toen ik zestien of zeventien jaar was, had ik ook haar op mijn rug en zat ik daar wel mee in. Gelukkig is het niet verergerd met ouder worden en hebben veel mensen van mijn leeftijd het. Ik vind het niet het mooiste, maar ik kan ermee leven. Ik moet nooit naar mijn rug kijken. Ik probeer er ook het positieve in te zien. Zo mag mijn vriendin – onder lichte dwang – elke avond vijftien minuten lang mijn rug krabben. Dat haar geeft een extra wrijving, waardoor het nog aangenamer voelt. Over mijn voeten kan ik niets positiefs verzinnen.’
Je kleedt je graag excentriek. Vanwaar haal je de inspiratie voor je stijl?
‘Ik grijp als sinds mijn middelbaar naar grappige T-shirts met grove moppen of gewoon lelijke exemplaren. De lelijkheid in dingen heeft mij altijd al aangesproken. Is dat bewust? Geen idee, ik vind het gewoon tof. Mijn kledingstijl is ook niet veranderd sinds de jaren 90. Ik liep toen al rond als een hiphopper met kinderachtige kledij. En nu loopt iedereen in zulke kleren rond.’
Ik wil bij de lelijke kant van de mensheid horen, niet bij de mooie kant.
Wat is dan een doel dat jij wil bereiken?
‘Mensen die mij van vroeger kennen zullen het waarschijnlijk raar vinden om te lezen, maar ik wil vooral dat iedereen rondom mij gelukkig is en dat ik goed voor hen doe. In mijn tienerjaren was ik een hardcore pubertje met de mindset van f*ck you en f*ck de wereld. Dat is gelukkig veranderd. Ik heb beseft dat de wereld niet alleen rond mij draait. Allesbehalve. En dat ik ook een goed gevoel krijg als ik anderen gelukkig maak. Of dat toch probeer.’
Self-love slaat ook op mentaal welzijn. Zijn er bepaalde dingen waar je mee worstelt?
‘Het leven is sowieso een mentale strijd. Ik ben constant aan het nadenken over wat wij hier doen, vanwaar wij komen, waar we naartoe gaan. We lopen op een vliegende bol tussen allemaal andere vliegende bollen. En ondertussen wachten we op de dood alsof dat niet zo is. Ik heb dus constant levensvragen. Ik heb van mijn 23ste tot mijn 33ste ook rondgelopen met paniekaanvallen. Nu heeft dat gelukkig een naam, maar toen was daar weinig info over. Het was pas toen Herman Brusselmans in zijn boeken en columns erover schreef dat ik besefte: ik heb dat ook. Ik dacht: er zijn dus nog mensen die het gevoel hebben dat ze doodgaan of geen adem meer krijgen?’
Hoe heb je daarmee leren omgaan?
‘Ik heb bij een psycholoog EMDR-therapie gevolgd, speciaal gefocust op traumaverwerking. Mijn paniekaanvallen zijn weg, maar het voelt heel stom dat ik daar tien jaar mee heb rondgelopen. Het was zo vermoeiend. Ik wist niet wanneer het zou toeslaan. Soms duurde het twee uur, maar soms ook een week. Dan moest ik werk afzeggen, meetings cancellen… Ik kon mensen niet onder ogen komen. Ik heb vaak gedacht: ik kan zo niet oud worden. Het was heel vermoeiend.’
En nu?
‘Het is aangepakt, maar het zit wel nog in mij. Ik heb nu meer tools om ermee om te gaan. Als ik nog maar een minipaniekaanval voel aankomen, kan ik die tegenhouden. Het is gek, het heeft mijn leven heel hard veranderd. Het is jammer dat ik er tien jaar van mijn leven mee heb geworsteld.’
Hoe sta jij tegenover negatieve reacties online?
‘Aan de ene kant creëer ik met negatieve commentaar humor op mijn Instagram Stories. Langs de andere kant: als ik een artikel of review over het programma zie passeren, hoop ik wel dat er niet te veel negatieve reacties onder staan. Ik kan er niet aan doen, ik ben toch benieuwd naar wat mensen denken. Mensen mogen altijd hun mening geven over het programma, maar Facebook is om zot van te worden. Als je van mentale SM houdt en jezelf echt wil pijn doen, moet je op Facebook en Twitter kijken. Dus dat doe ik niet meer, want het is moeilijk om je dat niet aan te trekken. Mensen hebben zoveel meningen en zoveel kanalen om die te uiten. Soms denk ik dat we het internet te ver hebben laten komen (lacht). Misschien hadden we moeten stoppen bij Myspace.’
Het is al iets beter, maar ik durf nog altijd niet te kijken naar afleveringen van “De Slimste Mens ter Wereld” als ik in de jury zit.
Hoe vind je het om jezelf op tv te zien?
‘Het is al iets beter, maar ik durf nog altijd niet te kijken naar afleveringen van “De Slimste Mens ter Wereld” als ik in de jury zit. Alle andere wel. Of ik laat mijn vriendin in haar eentje kijken en piep dan van achter de muur en vraag of het goed is (lacht). Bij “Dat Eet Dan Gelukkig Zijn” ligt dat anders, omdat dat niet grappig moet zijn. Het ligt dichter bij mijn YouTubekanaal; eten en filmen wat er gebeurt. Ik ben meer op mijn gemak.’
In ‘Boris’ zagen we hoe jij je kwetsbaar opstelde. Vind je dat moeilijk?
‘Helemaal niet. Dat heb ik altijd al gedaan. Ik ben al van jongs af aan vaak met de dood geconfronteerd geweest. Van vrienden, mijn vader, mijn peter… Waarom zou ik me niet kwetsbaar kunnen opstellen? Het is ook niet dat ik een knop induw en denk: ik ga me nu eens kwetsbaar opstellen, want dat hoort zo. Nee, het is gewoon zo.’
Heb je iets geleerd over jezelf de afgelopen jaren?
‘Met ouder worden heb ik wel ontdekt dat ik een leergierig persoon ben. De vragen die ik stel in tv-programma’s, stel ik niet omdat ze in een script staan, maar omdat ik het antwoord echt wil weten. Ik praat héél graag over het leven. Dat is misschien door veel op café te zitten en met onbekende mensen te praten. Ik stel me veel vragen over wat we hier doen op aarde en toets die ook graag af bij anderen.’
Welk advies heb je voor mensen die onzeker zijn en/of zich aantrekken van wat anderen denken?
‘Als je onzeker bent door wie je volgt op sociale media omdat ze mooi zijn, veel geld hebben of leuke dingen doen… ontvolg dan iedereen en volg alleen mij! Dan kom jij er sowieso beter uit dan ik en voel je je sowieso mooier. Ik zal daar voor zorgen!’
Je was te zien in ‘Boris’ en ‘Dat Eet Dan Gelukkig zijn’. Is er nog een programma dat je heel graag zou willen maken?
‘Goeie vraag… Eerlijk gezegd staat er niks op mijn bucketlist. Voor mij hoeft niets. Als het stopt, stopt het en ga ik gewoon terug naar vanwaar ik kom. Ik was toen ook gelukkig. Het waren natuurlijk leuke jaren waarin mensen naar mij luisterden en ik leuke programma’s kon maken. Maar er is niets waarvan in denk: dat wil ik zeker doen. Ik laat het gewoon op mij afkomen.’
‘Dat Eet Dan Gelukkig Zijn’ is elke donderdag te zien op VTM 2 en VTM GO+.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
