‘Als het erin zit, wil ik het ook zo diep mogelijk laten zitten.’
Celine Van Ouytsel (27) over ‘De Verraders’: ‘Verraad zit vast wel in iedereen, maar ik wil het niet opzoeken’
Opnieuw moesten twee bondgenoten eraan geloven! In twee dagen – voor de kijker thuis twee weken – tijd werden maar liefst vier (!) bondgenoten naar huis gespeeld. Liliane, Bert, Imke én Celine moesten het spel onverbiddelijk verlaten. We spraken met die laatste over haar deelname.
Celine Van Ouytsel (27) kreeg aan de ronde tafel van vorige week de volle lading van medebondgenoot Hendrik. Het werd erg spannend tussen de twee, maar uiteindelijk was het zij die verbannen werd. ‘Ik ben altijd, vanaf het begin en als ze me hadden willen verleiden nog altijd, een bondgenoot’, klonk het nog tijdens haar kort maar krachtig afscheid. Wij vroegen de ex-miss België hoe zij ‘De Verraders’ heeft ervaren.
Heb je lang moeten nadenken toen ze je benaderden om deel te nemen aan het nieuwe seizoen van ‘De Verraders’?
‘Eigenlijk niet! Vorig jaar kreeg ik ook al de kans om deel te nemen, maar toen ging ik naar Miss World. Ik was toen wél al getriggerd door het idee van een nieuw spelprogramma in dat genre, want zo’n speurtocht is wel mijn ding. Ik hoopte stiekem dus wel dat er ook dit jaar nog interesse was. Ik twijfelde dan ook geen seconde toen ze me opnieuw contacteerden! En ik had het eerste seizoen ook al gezien, dus ik wist waar ik me aan kon verwachten.’
Wat sprak je zo aan om mee te doen?
‘De vernieuwing én de kans om mee te speuren en te ontdekken. Ik was benieuwd of ik de verraders door zou hebben, hoe serieus ik het spel zou nemen én hoe ver ik daarin zou gaan. Dat aspect van een sociaal experiment trok me wel aan.’
Wilde je zelf graag een verrader zijn?
‘Absoluut niet. Mijn tikker ging dus nogal toen Staf de verraders aanduidde (lacht). Ik denk wel dat ik het zou kunnen als het écht moest, want het is een rol dat je speelt. Maar net dat hield me tegen, ik wilde zo dicht mogelijk bij mezelf blijven. Ik bén een bondgenoot in hart en nieren, ook in het echte leven. Ik zag het niet zitten om een rolletje te spelen. Dat verraad zit vast wel in iedereen, maar ik zou het niet willen opzoeken. Als het erin zit, wil ik het ook zo diep mogelijk laten zitten. Geen masker voor mij dus, laat me maar gewoon mezelf zijn. Al was dat niet écht 100 %, eerder 80 à 90, want ik was uiteindelijk ook maar een pion in een spel. Ik bleef altijd op mijn hoede.’
Geen masker voor mij dus, laat me maar gewoon mezelf zijn. Al was dat niet écht 100 %, eerder 80 à 90, want ik was uiteindelijk ook maar een pion in een spel.
Je hebt een erg lief imago. Denk je dat dat in je voordeel speelde?
‘Mensen die me kenden, wisten inderdaad dat dat geen rolletje was. Maar je zit daar met twintig personen waarvan je er een paar helemaal niet kent en vice versa. Ik kan me wel voorstellen dat dat dan net verdacht lijkt. Ik ben alleszins zo goed mogelijk mezelf gebleven.’
Langs de andere kant ben je juriste van opleiding. We weten hoe dat vorig jaar voor Walter is uitgedraaid. Denk je dat je opleiding als juriste ook een troef was of zag je het als een nadeel in dit spel?
‘Ik was wel bang dat ze daardoor hogere verwachtingen zouden hebben, want het is niet zo dat je dan per se beter kan speuren dan anderen. Maar dat viel uiteindelijk wel heel goed mee! Het is wel is ter sprake gekomen, maar ik denk dat ze dat vrij snel terug vergaten.’
Heb je nog andere eigenschappen die je hielpen in het programma?
‘Ik heb mensenkennis en volg mijn buikgevoel, maar die twee zaken komen hier niet van pas. Je kan daar gewoon niet op vertrouwen. Je wordt de hele tijd om de tuin geleid, dat is de bedoeling van het spel. Met mensenkennis kom je dus niet zo ver. Daarnaast ben ik heel nuchter en kon ik altijd goed relativeren en onthouden dat ik in een spel zat. Al was ik vaak in de war (lacht).
Je wordt de hele tijd om te tuin geleid, dat is de bedoeling van het spel. Met mensenkennis kom je dus niet zo ver.
Vertel.
‘Het is niet zo dat de verraders iets saboteren, dat maakt het éxtra moeilijk. Je maakt eigenlijk conclusies puur op basis van kleine gebaren of wat je hoort in de groep. Daarbovenop heb je nog die verleidingen. Als kijker thuis weet je wie de verraders zijn, dus dan lijkt dat zoveel simpeler. Ik heb dat wel écht onderschat, ik dacht dat het makkelijker zou zijn. Maar alles kan een leugen zijn en dat is verwarrend.’
Welke karaktertrekken speelden dan weer in je nadeel?
‘Ik kom misschien net iets té onschuldig over als je me niet kent.’
Had je op voorhand een bepaalde tactiek uitgedokterd?
‘Ja, want al zeg je dat je geen verrader wil zijn, toch kan je nog aangeduid worden. Mijn tactiek als verrader zou eigenlijk hetzelfde geweest zijn als die als bondgenoot: gewoon zo goed mogelijk mezelf blijven en die onschuld bewaren. Maar ik ben toch blij dat ik dat niet hoefde te doen, want als bondgenoot zat ik daar met een andere mindset, namelijk dat ik me zou amuseren en wel zou zien of ik een verrader kon spotten.’
Denk je dat de andere deelnemers je onderschat hebben?
‘Eerder overschat! En ik mezelf ook! Ik hoopte dat ik het verraad wel zou doorhebben, maar niet dus (lacht). Dat is toch niet zo eenvoudig als het lijkt, al doe je echt je best.’
Ik zou nooit meedoen als ik op voorhand al schrik had dat het mentaal té zwaar zou zijn.
Uit vorig seizoen bleek dat het een erg zwaar spel is. Had je daar wat schrik voor?
‘Nee, eigenlijk niet. En ik moet zeggen dat ik dat ook niet zo heb ervaren. Het zit niet in mijn aard om me daar volledig in te laten gaan, daar ben ik nuchter voor. Ik zou ook nooit meedoen als ik op voorhand al schrik had dat het mentaal té zwaar zou zijn. Ik had er echt een goed gevoel over en dat werd ook bevestigd. Al zit je in twee kampen tegen elkaar, toch voelde ik nooit vijandigheid. Ik hield er alleen maar goede dingen aan over!’
Met wie uit de groep kwam je meteen goed overeen?
‘Véronique, die kende ik ook al heel goed. Wanneer je in een spel terechtkomt waarin je niemand kan vertrouwen, is het wel geruststellend om iemand bij je te hebben waarvan je weet dat je die in het echte leven wél kan vertrouwen. Los van welke rol die persoon krijgt, voelt dat ergens veilig. Ik had ook meteen een buikgevoel dat Véronique geen rol speelde en ik denk dat dat wederzijds ook zo was. Zo’n houvast trekt je dus wel steeds even terug uit het spel, naar de realiteit.’
En wie vertrouwde je voor geen haar?
‘Charlotte en dat is voor de volle 100 % door haar imago. Ik kon moeilijk hoogte van haar krijgen en ik kende haar ook helemaal niet. Nu ik haar wél ken, zou ik daar anders naar kijken. Maar tijdens het spel had ik bij Charlotte altijd een twijfelgevoel. Dat is die pokerface hé (lacht).’
Tot slot: heb je het spel goed gespeeld nu je er op terugkijkt?
‘Het spel zelf had ik beter kunnen spelen, maar ik zou het niet anders aanpakken. Het was een experiment én ik heb erg leuke mensen leren kennen en me echt geamuseerd. Dat vind ik het allerbelangrijkste.’
Je ziet ‘De Verraders’ elke zondag om 19u55 bij VTM.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
