'Ik kreeg te horen dat ik "een schande voor de school" was.'
Cindy (37) uit ‘Battlecat’: ‘Ik werd ontslagen als leerkracht omdat ik OnlyFans-model ben’
Cindy Dandois (37) is kooivechtster, alleenstaande mama van zes, leerkracht, coach en OnlyFans-model. In ‘Battlecat’ krijg je een blik in haar uitzonderlijke leven. ‘Ze hebben een tekort aan leerkrachten, maar ze zetten toch een leerkracht Frans op straat voor iets legaal dat ze bovendien in haar vrije tijd doet’, aldus Cindy.
‘Het leek me wel een avontuur om dit programma te maken’, vertelt Cindy. ‘Bovendien heeft kooivechten weinig bekendheid en steun van de overheid, dus ik hoop dat ik daar een beetje verandering in kan brengen. Het zou deugd doen om eindelijk wat appreciatie te krijgen voor mijn jarenlange harde werk voor deze sport.’
Hoe kwam Luk Wyns bij jou terecht?
‘Onze kinderen gingen naar dezelfde Freinetschool en zaten samen in de klas. Ik ben nogal een flamboyant type en de meeste mama’s mochten me direct niet, de papa’s daarentegen waren wél fan (lacht). Maar dat hielp dan ook weer niet. Luks vrouw Eleni was de enige die me niet negeerde en wel een babbeltje kwam slaan aan de schoolpoort. Luk zelf kwam ik dan weer tegen op de set van de film “Zillion” waarin ik de vrouwelijke portier speel. We raakten urenlang aan de praat, hij vond mijn leven fascinerend en zo ging de bal aan het rollen om er een programma over te maken.’
Je bent de beste kooivechtster van ons land, maar eerst en vooral: wat is kooivechten of MMA?
‘MMA staat voor mixed martial arts en die naam zegt het eigenlijk al: het is een combinatie van gevechtssporten. Een beetje boksen, een beetje worstelen, een beetje taekwondo, een beetje judo allemaal samengepakt, gemixt en in een kooi uitgegoten.’
Hoe rolde je daarin?
‘Ik ben als klein meisje begonnen met judo en worstelen. Mijn mama wilde dat ik ballet deed, maar ik ben niet het meest elegante type. Ik wilde net als mijn broer worstelen, maar meisjes werden niet
toegelaten. Na lang zeuren, bracht mijn mama me toen ik vijf was als alternatief naar de judoles. Toen ik acht werd, mocht ik toch worstelen en trainde ik elke dag. Maar op m’n twintigste kreeg ik m’n eerste kindje en ik liet me gaan. Ik veranderde van een atletische vrouw naar iemand met overgewicht. Ik begon met MMA om enkele kilootjes kwijt te raken, maar ik bleek zo goed te zijn dat ik al snel begon met wedstrijden.’
Vanwaar je bijnaam Battlecat?
‘Mijn broer gaf me die naam. We zijn grote fan van de serie ‘He-Man’ en Battlecat is een van de personages hieruit. Dat past perfect bij me, want ik ben ook geen katje om zonder handschoenen aan te pakken.’
Moet je veel trainen voor deze sport?
‘Ja. Er komt zowel kracht- als cardiotraining bij kijken en daarnaast moet je veel technieken aanleren. In MMA evolueert alles heel snel, dus je moet ook blijven trainen om te blijven meegroeien met de sport. Je moet scherp blijven.’
Hoe komt het dat de sport niet zo populair is bij ons?
‘We zijn een klein landje waar enkel geld in voetbal wordt gestoken. Het is veel aantrekkelijker om voor veel centjes achter een bal aan te hollen, dan voor een appel en een ei slaag te krijgen. Als je in onze sport met bloed, zweet en tranen de top vijf bereikt, pikken de media het zelfs niet op en zorg je er best voor dat je nog een andere job hebt, anders kan je je energiefactuur niet betalen.’
Is het een gevaarlijke sport?
‘Kooivechten heeft een slecht imago, terwijl boksen eigenlijk veel meer schade aanricht dan MMA. Je krijgt voortdurend klappen met dikke handschoenen op je hoofd waardoor je meer kans hebt op een hersentrauma en zelfs kan sterven. Eigenlijk komt er zelfs meer risico kijken bij toestelturnen. Als die atleten één voet verkeerd zetten, zijn de gevolgen vaak dramatischer.’
Raakte jij al zwaar gekwetst?
‘Mijn schouder raakte al eens uit de kom en ik brak hier en daar weleens een vinger of mijn neus. Tijdens een match voel je dat niet omdat je vol adrenaline zit. De pijn komt pas achteraf. Maar topsport is nooit gezond, dus dat hoort er gewoon bij.’
Mijn kinderen zijn van kleins af aan opgegroeid met kooivechten, dus ik merk ook dat ze het vanzelfsprekend vinden dat hun mama slaag krijgt (lacht).
Ben je niet bang dat je iets ernstig kan voorhebben, want je bent ook mama?
‘Nee. Je bereikt niets door je achter angst te verstoppen. Dat is ook wat ik meegeef aan mijn kinderen: no pain, no gain. Ik heb vertrouwen in wat ik kan en doe, én ik heb vertrouwen in de scheidsrechter die in de kooi staat.’
Komen je kids soms kijken?
‘Zeker. Ik heb zelfs het liefst dat ze komen kijken, want dan zien ze waarom mama zo hard werkt. Ze moeten me vaak missen, maar dan zien ze waarom. Ze zijn er van kleins af aan mee opgegroeid, dus ik merk ook dat ze het vanzelfsprekend vinden dat hun mama slaag krijgt en ze kijken niet op van een bloedneus (lacht). Ze maken zich dan ook niet snel ongerust.’
Je dochters volgen in je voetsporen.
‘Klopt. Ik heb zes kinderen. Mijn dochters Lola (15) en Nafi (10) zijn ook al voor de sport gewonnen. Ik ben eigenlijk zenuwachtiger voor hun wedstrijden dan wanneer ik zelf in die kooi sta. Ik ben ook veel trotser op hun prestaties dan op die van mij.’
Het is gezellig druk bij jou thuis. Wilde je altijd een groot gezin?
‘Ja. Ik wilde eigenlijk zeven kinderen, maar ik ben helaas niet zo sterk in relaties.’
Je lijkt hard, maar je bent wel heel zacht als mama?
‘Ja. Die kinderen kuisen bij wijze van spreke hun voeten aan mij af. Ik zie hen zo graag en ik zal me in allerlei bochten wringen om hen alles te geven wat ze maar willen.’
Je combineert verschillende jobs en je staat er alleen voor. Raak jij soms niet oververmoeid?
‘Ik doe dit op automatische piloot. Ik kan ook niet anders, want ik ben een alleenstaande mama die zes mondjes moet voeden. Ik kan het mezelf niet echt veroorloven om het rustiger aan te doen, want de rekeningen betalen zichzelf niet.’
Sta je nog open voor een man in je leven?
‘Ik ga niet liegen: ik zou het leuk vinden om ’s avonds iemand te hebben waar ik mee kan babbelen of tegen aan kan kruipen in bed, maar liefde kan je niet forceren. En het laat zich niet vinden als je het zoekt, dus dat heb ik een beetje losgelaten.’
Denk je dat sommige mannen zich geïntimideerd voelen door jou?
‘Als ze niet op me durven afstappen, dan blijven ze beter weg! In een gezin zoals het mijne heb ik een sterke en zelfstandige man nodig.’
Naast zelf vechten geef je ook MMA-training.
‘Klopt. Ik startte MMA for kids in België op in de sportclub van m’n broer. Daarna begon ik voor mezelf, maar dat papierwerk vind ik vreselijk. Dus nu werk ik terug samen met iemand die meer het administratieve luik op zich wil nemen en die ook de volwassenen traint. En ik geef training aan de kindjes. Vechten en met kinderen werken zijn mijn twee grote passies. Onze maatschappij zou eindelijk eens moeten beseffen dat we meer geld en tijd moeten investeren in de jeugd.’
Hoop je dat het programma ogen zal openen?
‘Ja! Ze smijten maar met geld voor het bouwen van gevangenissen terwijl ze beter meer centen zouden steken in sport. Sport werkt helend en kinderen kunnen hun energie erin kwijt. Ik ben ervan overtuigd dat er veel minder jongeren in het criminele milieu zouden terechtkomen als ze hun tijd in de gym zouden spenderen in plaats van op straat.’
Ze hebben een tekort aan leerkrachten, maar ze zetten toch een gemotiveerde leerkracht Frans op straat voor iets legaal dat ze bovendien in haar vrije tijd doet. Ze vertelden me dat ik ‘een schande voor de school’ was.
Je bent naast dit alles ook OnlyFans-model. Waarom begon je daarmee?
‘Ik ga daar eerlijk over zijn: uit financiële noodzaak. Ik heb zes kinderen met allemaal hun noden, de energieprijzen schieten de hoogte in, de winkelkar is meer dan 10 % duurder geworden en de auto tanken is al helemaal een hel. Mijn loontje uit het onderwijs covert dit niet hoor. Het was pikante foto’s delen of niet rondkomen, punt.’
Ga je volledig naakt?
‘Nee. Ik deel enkel sexy lingeriefoto’s en het is vooral heel teasend. Zo zal je wel de zijkant van een naakte borst zien, maar ik zal nooit poseren met mijn benen open. Ik maak geen pornografische content.’
Krijg je soms rare verzoeken?
‘Ik heb liever dat creeps me via deze weg benaderen, dan via Instagram. Ik krijg sowieso al vaak dickpics in m’n dm’s, dan heb ik liever dat ze me ervoor betalen via OnlyFans.’
Weten je kids dit?
‘Ja. Ik maak die content uiteraard niet als ze naast me zitten. Ik doe dit als ze allang in hun bedje liggen. Maar ik wil niet dat zij voor verrassingen komen te staan als er ooit foto’s zouden lekken, daarom ben ik er eerlijk over.’
Zouden je dochters dit mogen doen later?
‘Mijn dochters mogen doen wat ze willen zolang het maar legaal is en op een veilige manier gebeurt. Ik zal ze altijd wijzen op de risico’s of gevaren die eraan vasthangen, maar als ze er nog steeds mee willen doorgaan, dan steun ik hen volledig. Ik heb ze goed opgevoed en het zijn intelligente meisjes.’
Krijg je soms negatieve commentaar op je OnlyFans-account?
‘Ja. Maar ik heb daar geen probleem mee, want ik vind dat iedereen een eigen mening mag hebben. Wat ik wél erg vind, is dat ik daar op school voor afgestraft word. Ze hebben sekswerk uit het strafrecht gehaald en ze moedigen sekswerkers aan om uit de anonimiteit te treden, maar ik word nog altijd gestraft door een tuchtmaatregel die je als mens en als ondernemende moeder veroordeelt. Ze hebben een tekort aan leerkrachten, maar ze zetten toch een gemotiveerde leerkracht Frans op straat voor iets legaal dat ze bovendien in haar vrije tijd doet. Ze vertelden me dat ik “een schande voor de school” was. Terwijl ik een keigoede leerkracht ben, dat gaan al m’n leerlingen beamen! Ik vind dat mijn job als leerkracht los staat van de persoon die ik wens te zijn in mijn vrije tijd.’
Je krijgt ook te maken met pesterijen in je buurt.
‘Klopt. Ze zetten krassen op m’n auto of verspreiden content van mijn OnlyFans-pagina, terwijl dat eigenlijk diefstal is. Dat gaat een stap te ver! Ik doe toch nog altijd wat ík wil, want niemand anders betaalt mijn rekeningen. Dat je dit niet goedkeurt, dat is je goed recht. Maar dat je me daarvoor fysiek aanvalt, dat gaat er bij mij niet in.’
Als je in onze samenleving nog maar een klein beetje afwijkt van het zogezegde “normaal”, word je vreemd aangekeken. Ik ga daar tegenin en trek me daar niks van aan.
In een van de afleveringen vertel je dat je jezelf wil zijn in een maatschappij die verwacht dat je bent zoals de andere schapen. Vertel?
‘Als je in onze samenleving nog maar een klein beetje afwijkt van het zogezegde “normaal”, word je vreemd aangekeken. Ik ga daar tegenin en trek me daar niks van aan. We hebben jarenlang gestreden voor vrije meningsuiting en worden aangemoedigd om diversiteit te omarmen en om onszelf te kunnen zijn. Maar als je dan anders bent, is het eigenlijk toch niet oké. We zouden allemaal eens wat liever
mogen zijn tegen elkaar.’
Heb je veel self-love of is er nog werk aan?
‘Ik vind mezelf fantastisch! Dat wil niet zeggen dat ik niets aan mezelf zou veranderen als ik het zou kunnen. Ik zou graag iets aan mijn borsten willen doen, maar ik schaam me daar niet over. Ik heb immers kinderen op de wereld gezet, dus de zwaartekracht heeft zijn werk gedaan. Dat is het grote probleem bij de meesten, die schaamte. Als we dat overboord zouden kunnen gooien, zouden we onszelf veel liever zien.’
Heb jij al iets aan jezelf laten veranderen?
‘Ja. Ik heb fillers in mijn lippen. Niet omdat ik wil voldoen aan bepaalde schoonheidsidealen, maar gewoon omdat ik dat zélf mooi vind. Ik vind het leuk dat ik bepaalde dingen aan mezelf kan veranderen als ik daar zin in heb. Het taboe rond cosmetische ingrepen mag toch eindelijk eens doorbroken worden. Als iemand daar gelukkiger van wordt, dan is er toch geen enkel probleem?’
Waarom zijn we volgens jou zo streng voor onszelf?
‘Door sociale media en de druk die de maatschappij ons in het algemeen oplegt. We verwachten heel veel van onszelf, terwijl we echt wat meer zouden moeten genieten van het leven. Pas op, ik ben daar ook niet ongevoelig voor hoor.’
Hamer je er bij je kids op dat ze zichzelf graag moeten zien?
‘Ja. Ik was vroeger te streng voor hen. Zo hechtte ik veel belang aan hun punten op school terwijl ik ondertussen leerde dat het veel belangrijker is dat ze zich goed in hun vel voelen en een richting kiezen waar ze gelukkig van worden. Daarom stuurde ik hen ook naar een Freinetschool waar minder belang wordt gehecht aan punten, maar wel aan zelfontwikkeling. Ik vind mijn kinderen prachtig, en ik wilde dat ze zichzelf eens door mijn ogen konden zien. Ik wil dan ook niet dat ze later elke dag opstaan om iets
te doen waar ze geen zin in hebben.’
Self-love slaat inderdaad ook op mentaal welzijn. Zijn er dingen waar jij soms van wakker ligt?
‘Ja. Soms blijven de rekeningen zich opstapelen en dan moet ik alternatieven zoeken om rond te komen. Uiteindelijk lukt het me altijd, maar het bezorgt me meermaals slapeloze nachten.’
Heb je tot slot nog een goeie self-love-tip?
‘Stop met je schuldig te voelen als je jezelf eens op de eerste plaats durft te zetten. Ik deed dit vroeger ook. Ik voelde me slecht als ik een training skipte omdat ik echt geen fut meer had na een hele dag werken of als ik de was en strijk eens liet liggen om met mijn kinderen te kunnen spelen. Accepteer dat je af en toe eens faalt of een mindere dag hebt. Het is oké om niet altijd te winnen, durf ook te falen. Soms leer je meer van je verliezen, dan van je winsten, en bovendien apprecieer je na een verlies de winst des te meer.’
‘Battlecat’ is elke dinsdag om 22u30 te zien op VTM 2.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
