‘Pas als mensen doorvragen, vertel ik dat ik medeoprichter ben.’
Colin Deblonde richtte op zijn 21ste zijn eigen bedrijf op: ‘Als ik nieuwe mensen ontmoet, zeg ik dat ik bij een start-up werk’
Drive, doorzettingsvermogen en een aanstekelijk enthousiasme, dat hebben de drie jonge wolven die wij spraken gemeen. Wij vroegen hen hoe ze ondanks hun jonge leeftijd al zo’n topfunctie uitoefenen. Colin Deblonde (25) richtte op zijn 21ste zijn eigen bedrijf op en is dus een jonge ceo.
‘Net voor corona bedacht ik samen met twee vrienden Dripl, een gezonde frisdrankenautomaat zonder verpakkingen. Mijn medeoprichters en ik waren nog aan het studeren en omdat er door corona niks anders te beleven viel, hadden we de tijd en ruimte om ons idee uit te werken. Vandaag telt Dripl twintig medewerkers en ben ik CEO.
Tijdens mijn studies productontwikkeling werden we gestimuleerd om relevante problemen op een zo duurzaam mogelijke manier op te lossen. Tegelijkertijd wilden we al graag iets opzetten naast onze studie. Die twee zaken vormden de potgrond. Het zaadje kwam toen we in het station van Antwerpen voorbij een drankautomaat liepen en het belachelijk vonden dat we onze hervulbare drinkflesjes niet konden vullen met frisdrank. Oké, misschien moeten we de frisdrankindustrie zélf heruitvinden, dachten we. We zijn toen prototypes voor een vulmachine beginnen te bouwen. Eén week voor de lockdown hebben we die getest op een campus. Dat ging heel goed, en na wat persaandacht volgde er interesse van investeerders.
Op datzelfde moment ben ik aan een masteropleiding in business economics begonnen, maar omdat Dripl zo goed begon te lopen, heb ik die studie gepauzeerd. Misschien haal ik dat extra diploma nog wel. Mijn moeder zou dat in elk geval graag willen, al is mijn dagelijkse werkveld de beste leerschool. Het is persoonlijke groei on steroids.
In de beginperiode van ons bedrijf merkte ik dat er een discrepantie ontstond met mijn omgeving. Het contrast tussen de bezigheden van mijn vrienden en die van mezelf was heel groot. Nu zij afstuderen en aan het werk zijn, wordt dat gat een beetje dichtgereden. “Hier is onze CEO”, plagen ze me weleens. Als ik nieuwe mensen ontmoet, zeg ik trouwens dat ik bij een start-up werk. Pas als ze doorvragen, vertel ik dat ik medeoprichter ben.
Optimisme als grootste skill
Ik heb nog steeds af en toe last van het impostersyndroom, maar eerder wanneer ik op andere plekken ben dan binnen ons team. Als je nog zo jong bent, heb je mensen rondom je nodig die expertise hebben. Daar gaan we dan ook bewust naar op zoek. We geven onze mensen veel vrijheid, maar ook veel verantwoordelijkheid. Soms denk ik: moet ik niet meer van mijn jonge jaren genieten? Maar ik doe mijn job heel graag en heb nooit het gevoel dat ik aan het werken ben.
Mijn vriendin vindt mijn lange dagen niet altijd leuk, al is er al meer balans dan vroeger. In het begin moest ik heel tastbare dingen opgeven, zoals samenkomen met vrienden of een skireis. Nu kan ik weer acht uur slapen en heb ik weer hobby’s (lacht). Recent ben ik begonnen met boksen, een heel goede uitlaatklep. Ik loop en zwem geregeld, en koken vind ik heel meditatief. Soms ga ik er een week tussenuit naar het zuiden van Frankrijk, Italië of Spanje om van daaruit te werken. Ik zou graag nog een keer in het buitenland wonen, dichtbij of ver weg, want ik vind vrij zijn heel belangrijk. Maar op dat vlak boet ik momenteel een beetje in.
Mijn belangrijkste skill is mijn optimisme. Er zit als ondernemer zoveel tegen en je moet zoveel opgeven, dus je kan maar beter van nature heel optimistisch zijn. Je moet erin blijven geloven, maar ook realistisch zijn. Het is mijn droom om Dripl groot maken, want ik geloof dat we een erg relevante missie hebben. Er zijn zoveel plastic verpakkingen, dat is echt een stom en absurd probleem. We hebben de ambitie om tegen 2030 een miljard verpakkingen te vermijden. Momenteel zitten we aan 2,2 miljoen, maar we willen wereldwijd actief worden en zijn volop met een expansieplan bezig.’
Tekst: Arkasha Keysers
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
