‘Cellulitis is een biologisch fenomeen in je lichaam. Zelfs baby’s hebben het!’
Elisabeth Lucie Baeten (33): ‘De maatschappij praat ons onzekerheden aan omdat ze er geld mee verdient’
Elisabeth Lucie Baeten (33) is schrijfster, actrice, speurder in ‘The Masked Singer’, Instagramfenomeen, mama van twee en nu ook ambassadrice van totaalspektakel De Grote Schijn. ‘Ik worstelde vroeger met mijn gewicht of beter gezegd: ik worstelde met het idee van m’n gewicht. Met mijn lijf was namelijk niks mis, wel met het idee dat we door de maatschappij krijgen over hoe ons lijf er moet uitzien’, vertelt ze.
Elisabeth Lucie Baeten heeft net haar tweede kinderboek ‘En ze leefden nog altijd’ uit, ze is scenariste van onder andere ‘Loslopend wild’ en seizoen 2 van ‘Nonkels’, ze groeide met haar virale filmpjes als Katrien van politieke PR uit tot een Instagramfenomeen én ze is mama van twee. ‘Mijn leven is het laatste jaar enorm veranderd’, vertelt ze.
Hoe komt het volgens jou dat je zo populair bent?
‘Ik denk dat mensen wel nood hebben aan een kritische stem in deze tijd en er was wel een gat in satirische commentaar op politiek. Verder heeft het zoals veel in het leven vooral te maken met een heel goede timing en een goede samenloop van omstandigheden.’
Voelt het soms nog wat surreëel?
‘Ik voel wel dat het de realiteit is, maar ik sta daar niet echt bij stil omdat het momenteel héél druk is. Het is moeilijk om vanop een afstandje te kijken naar iets dat met jezelf aan het gebeuren is. Het is mijn werk en ik ben blij dat alles supergoed gaat, dat is het gevoel dat overweegt.’
Word je vaak herkend en aangesproken?
‘Het gebeurt redelijk vaak, maar het stoort niet, want we leven nog altijd in Vlaanderen. Er zitten geen mensen in de struiken te schuilen om toch maar een foto van mij te hebben als ik ’s morgens buitenkom. Ik heb vaak babbeltjes met mensen en dat is altijd heel gezellig.’
Wat is het vreemdste dat je al meemaakte met een fan?
‘Op een boekvoorstelling kwam er ooit eens iemand naar mij toe en die had een doos pralines mee voor mij. Dat was de eerste keer dat ik een cadeautje kreeg en ik vond dat heel bijzonder dat die dat speciaal voor míj was gaan halen. Rare of stomme dingen daar bleef ik gelukkig van gespaard.’
Het is ook niet mijn bedoeling om iemand te kwetsen. Ik wil eerder mensen wakker schudden, maar ik schuw het niet om mijn mening te delen en de dingen te benoemen zoals ze zijn. Gelukkig kan je met humor veel aankaarten.
Je bent ambassadrice van ‘De Grote Schijn’. Waarom is die magische lichtwandeling een aanrader?
‘Het Rivierenhof is sowieso al een prachtig domein. De Grote Schijn maakt het nóg mooier, want door al die betoverende lichtshows, geluidstechnieken en technologieën zit je precies in een reallife sprookje! Het is iets uniek. De organisatoren wekken het natuurschoon tot leven met feeërieke taferelen die zo lijken weggeplukt uit een fantasyfilm! Het is de mooiste manier waarop je een avondwandeling kan doen. Mijn kinderen spreken er een heel jaar over.’
Je bracht ook je tweede boek uit waarin je opnieuw clichés uit de klassieke sprookjes doorbreekt. Waarom is dit zo belangrijk voor jou?
‘In plaats van dingen te herschrijven of te vernietigen, vind ik het belangrijk om daarnaast iets anders aan te bieden. Ik wil de leefwereld van kinderen groter maken, met verhalen waar ze in deze tijd meer aan hebben en die meer over hen gaan. Het zijn personages waarin kinderen zich herkennen en waarvan ze iets kunnen leren. Ik schrijf bijvoorbeeld over Pinokkio. Hij wil in mijn boek net zoals in het sprookje een gewone jongen zijn, maar in mijn versie kan dat niet omdat hij een aandoening heeft waardoor ie niet kan sporten. Dat bezorgt hem veel verdriet, maar hij zoekt toch een manier om z’n droom waar te maken. In onze tijd werd er niet gesproken over kindjes die ziek waren, dat werd stilgezwegen en dat is doodjammer.’
Heb je het gevoel dat er anno 2024 nog steeds veel discriminatie op allerlei vlakken is?
‘Absoluut! Het wordt jammer genoeg zelfs nog erger! We denken heel hard in wij tegen zij, terwijl de zij-groep ondertussen veel groter is dan de wij-groep. Minderheden zijn de meerderheid. Verhalen waar we die discriminatie aankaarten zoals in mijn boek, zijn dus zeker niet minder nodig dan tien jaar geleden, integendeel.’
Maakt dit je soms kwaad?
‘Dat maakt me ongelooflijk kwaad, maar kwaad zijn, is m’n grootste drijfveer en daaruit haal ik inspiratie om mijn filmpjes te maken of boeken te schrijven. Ik snap gewoon niet dat je mensen zou discrimineren, maar zolang sommigen daar profijt blijven uithalen, vrees ik dat het blijft bestaan en dat maakt we woedend. Ik blijf daartegen vechten.’
Ik heb mijn lichaam, omdat ik zoveel pijn heb, op verschillende momenten in m’n leven al gehaat!
Je maakt satirische Instagramvideo’s waarin je politici op hun plaats zet. Wat is je doel?
‘Mijn video’s zijn vooral gericht aan de mensen die de leiding hebben of die op de hoogste niveaus staan. Ik hoop dat hún ogen opengaan. Doordat iedereen dit begint te delen of commentaar geeft onder het filmpje, beginnen we de discussie.’
Was er ooit al een politicus die daarover contact met je durfde opnemen?
‘Ik kreeg al heel wat complimenten van politici van bijna alle partijen, behalve eentje. De meesten vinden het niet erg. Het is ook niet mijn bedoeling om iemand te kwetsen. Ik wil eerder mensen wakker schudden, maar ik schuw het niet om mijn mening te delen en de dingen te benoemen zoals ze zijn. Gelukkig kan je met humor veel aankaarten.’
Is dat soms vermoeiend, want iedereen is het met je eens, maar er verandert bitter weinig?
‘Ik geloof echt als we allemaal ons steentje bijdragen, hoe klein het ook is, dat we veranderingen kunnen teweegbrengen. Het slechtste wat we kunnen doen, is geloven dat het er allemaal niet toe doet. Ik snap dat sommigen zo denken, want ik herval er ook soms heel kort in. Maar het helpt wél degelijk. Als is het maar om het moraal van mensen die ook vrezen dat ons protest niks uithaalt weer op te krikken. Ik wil me niet neerleggen bij de situatie, zeker nu ik een groter platform heb. Ik heb het gevoel dat mijn content al een paar keer effect had. Niet per se door míjn filmpje, maar wel door de honderden mensen die onder die video het gesprek aangaan. Politici mengen zich zelfs in de comments omdat ze zien dat al die honderden mensen hetzelfde denken, dan moet je wel beginnen luisteren.’
Waar ik het wel nog lastig mee heb, is dat we opgevoed zijn met het principe: doe maar normaal en wees stil. Terwijl ik net extravert en luid ben, waardoor ik me soms té aanwezig voel.
Bij Flair staat self-love centraal: heb je veel zelfliefde?
‘Ik ben ondertussen 33 én mama, dus ik til niet te hard meer aan uiterlijkheden. Waar ik het wel nog lastig mee heb, is dat we opgevoed zijn met het principe: doe maar normaal en wees stil. Terwijl ik net extravert en luid ben, waardoor ik me soms té aanwezig voel. ‘s Nachts vergeet mijn hoofd dat het net goed is dat ik mijn mening verkondig en dan begin ik helaas te piekeren. Ik werk er wel hard aan om dat de kop in te drukken.’
Je maakt er geen geheim van dat je adenomyose en andere chronische ziektes hebt. Is het moeilijk om self-love te hebben als je lijf altijd pijn doet?
‘Absoluut! Ik heb mijn lichaam, omdat ik zoveel pijn heb, op verschillende momenten in m’n leven al gehaat! Ik verlies soms de verbinding tussen m’n hoofd en lichaam omdat dat laatste zoveel problemen geeft. Door de operatie waarbij mijn baarmoeder werd weggehaald is het gelukkig al een pak beter.’
Adenomyose is een vrouwelijke ziekte waar, door gebrek aan research, nog altijd heel weinig over geweten is. Vind je dat frusterend?
‘Absoluut! Onderzoek werd eeuwenlang op witte mannen van in de veertig gedaan. Gelukkig is dit enorm aan het verbeteren de laatste jaren net omdat we onze mond hierover durven opentrekken. De medische wereld wíl hier ook stappen in zetten, nu moet er nog geld komen van de overheid zodat we hier stappen in kunnen zetten.’
We verspillen zoveel energie met wakker te liggen over hoe we eruitzien! Dat is niet ons eigen schuld, dat wordt ons aangepraat door de maatschappij omdat ze veel geld verdienen met onze onzekerheden. Denk maar aan scheermiddelen, dieetproducten en antirimpelcrèmes. Dat is puur kapitalisme.
Ben jij vatbaar voor stereotiepe schoonheidsidealen en perfecte plaatjes?
‘Vroeger wel! Ik worstelde met mijn gewicht of beter gezegd: ik worstelde met het idee van m’n gewicht. Met mijn lijf was namelijk niks mis, wel met het idee dat we door de maatschappij krijgen over hoe ons lijf er moet uitzien. We verspillen zoveel energie met wakker te liggen over hoe we eruitzien! Dat is niet ons eigen schuld, dat wordt ons aangepraat door de maatschappij omdat ze veel geld verdienen met onze onzekerheden. Denk maar aan scheermiddelen, dieetproducten en antirimpelcrèmes. Dat is puur kapitalisme. Cellulitis is letterlijk uitgevonden om geld uit onze zakken te slaan, want cellulitis is een biologisch fenomeen in je lichaam. Zelfs baby’s hebben het!’
Zou je ooit cosmetische ingrepen overwegen?
‘Ik denk niet dat ik dit zal doen. Op dit moment zegt het me niet veel. Misschien omdat ik al zoveel medische ingrepen móest doen dat ik niet voor een “folieke” onder het mes wil gaan. Ik veroordeel mensen niet dat dit wel doen, want doe vooral wat je gelukkig maakt. Veranderingen aan je uiterlijk kunnen je ook gelukkiger maken. Ik droeg enkele jaren geleden blokjes en ben nu heel blij met mijn rechte tanden. Ik zou het gewoon erg vinden als je denkt dat je dit móet doen om aanvaard te worden of te voldoen aan een bepaald opgelegd ideaal. We moeten dus allemaal véél liever zijn voor onszelf. Ik snap dat ik “makkelijk” spreken heb, want ik zit natuurlijk in de luxe dat ik er volgens het stereotiepe schoonheidsideaal redelijk aanvaardbaar uitzie.’
Probeer je die self-love ook mee te geven aan je kinderen?
‘Absoluut. Vroeger was het bon ton om te zeggen dat je twee kilo wilde afvallen of dat je een bepaald dessert ging skippen uit schrik om bij te komen. Ik ben van het principe dat je een koek eet als je er zin in hebt, en je eet er geen drie omdat je anders buikpijn hebt, maar niet omdat dat niet goed is voor je lijn. Ik weer dat soort praat volledig uit mijn huis. Mijn dochter heeft de neiging om heel streng te zijn voor zichzelf en we zijn er heel hard mee bezig dat dat zich niet te hard nestelt in haar hoofdje.’
Ik ben van het principe dat je een koek eet als je er zin in hebt, en je eet er geen drie omdat je anders buikpijn hebt, maar niet omdat dat niet goed is voor je lijn. Ik weer dat soort praat volledig uit mijn huis.
Self-love slaat ook op mentaal welzijn: zijn er dingen waar jij soms mee worstelt?
‘Ik heb veel anxiety, ik heb last van hyperventilatie en ik ben heel stressgevoelig. Maar ik had dat als kind al. Ik kreeg mijn eerste paniekaanval toen ik acht jaar oud was. Het zit dus al in mij en dat in combinatie met hoe druk het de laatste tijd is in mijn leven, zorgt ervoor dat ik niet mijn meest rustige zelf ben.’
Vanwaar kwam die rusteloosheid als kind?
‘Ik heb niet zo’n makkelijk hoofd. Een paar jaar geleden toen ik mama werd, besefte ik dat ik hoogsensitief ben. Toen ik zeven was, stelden ze hoogbegaafdheid vast. Die twee dingen maken het leven een pak uitdagender. Ik heb niet de simpelste handleiding hersengewijs.’
Merk je dat het als fulltime werkende mama soms moeilijk is om een evenwicht te vinden?
‘Het moederschap in combinatie met een fulltime job is enorm heftig! Ik verwaarloos noch mijn kinderen, noch mijn job, waardoor het vooral mezelf is die ik voorbijloop. Ik blijf gewoon keihard gaan tot ik na drie dagen plots besef dat ik al die tijd zelfs niet eens diep ademhaalde.’
Hoe probeer je toch die me-time in te lassen?
‘Wandelen is voor mij een ideale uitlaatklep. Ik hou ook van mediteren, zelfs al is het maar vijf minuutjes. Verder heel supersimpele dingen zoals naar muziek luisteren, lopen, een boek lezen of vogels spotten.’
Heb je nog tijd voor je partner?
‘Vincent en ik proberen echt wel nog vaak dingen met ons tweetjes te doen. Als ik een event heb, neem ik hem mee als plus-one, zo zie ik hem toch nog als ik het waanzinnig druk heb voor m’n job. We proberen er ook af en toe eens een dagje samen op uit te trekken als de kindjes op school zitten, dan doen we een escaperoom of iets anders actief. We zijn al lang samen, dus we hebben een goede basis.’
Het moederschap in combinatie met een fulltime job is enorm heftig! Ik verwaarloos noch mijn kinderen, noch mijn job waardoor het vooral mezelf is die ik voorbijloop.
Ben je eigenlijk veranderd sinds je mama werd?
‘Absoluut! Heel je leven verandert, dus het kan niet anders dan dat jij als persoon ook verandert. Ik had het daar de eerste jaren moeilijk mee, want het is zo ingrijpend om een kindje te krijgen. Tegelijkertijd brengt het veel rust, want veel dingen doen er gewoon niet meer toe. Je leert als mama veel beter relativeren.’
Kreeg je al te maken met negatieve reacties?
‘Dat valt heel goed mee. Ik kreeg gelukkig nog geen haat, maar ik word wel even verdrietig als ik dat zie gebeuren bij andere bekende mensen. Ik zou dat sowieso slecht naast me kunnen neerleggen, want ik ben een enorme people pleaser. Als het van mij afhangt, zouden ze de commentsecties bij verschillende media mogen afschaffen, want het maakt héél wat mensen verdrietig. Enkel nog hartjes geven aan elkaar, dat lijkt me fijn!’
De Grote Schijn loopt van 24 oktober tot en met 17 november 2024. Tickets en info via www.degroteschijn.be.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
