Ella-June Henrard (29): ‘Ik hoop dat ze mij nu eindelijk serieus zullen nemen. Ik ben niet meer het ““jonge meisje””, maar een vrouw.’

Ella-June Henrard (29) kruipt opnieuw in de huid van politieagente Robin De Rover in ‘Fair Trade 2 – De Weg Terug’. ‘Ik merk dat ik in een fase zit waarin ik het leuk vind om personages te spelen die ik lekker zonder make-up mag spelen’, vertelt de actrice.

Het eerste seizoen van ‘Fair Trade’, van ‘Matroesjka’s’-maker Marc Punt, was een groot succes. Je kan nu naar het tweede seizoen ‘Fair Trade 2 – De Weg Terug’ kijken op Streamz. Daarin keren zowel Peter Van den Begin als Patrick Paternoster en Ella-June Henrard als Robin De Rover terug. Robin zoekt opnieuw contact met Patrick om de moordenaar van de corrupte commissaris Wally Wilson te vinden. ‘Ik had niet verwacht dat er een tweede seizoen zou komen, want het script was daar niet op geschreven’, vertelt Ella-June Henrard. ‘Het kwam dus als een verrassing. Toen ik het script las, vond ik de dialogen nog scherper en grappiger, dus ik begon met veel plezier aan het tweede seizoen.’

Vind je het tweede seizoen beter dan het eerste?

‘Ik kan dat momenteel nog moeilijk beoordelen, maar ik kreeg na de première van de eerste afleveringen wel ontzettend veel reacties dat kijkers het nóg beter vonden.’

Je speelt politieagente Robin. Heb je veel gelijkenissen met je personage?

‘Ik sta er vrij ver van, want Robin is meer een gesloten boek en ik ben een flapuit. Ze is wel een puur persoon, dat heb ik ook wel in mij denk ik, dus dat hebben we dan weer gemeenschappelijk.’

Zijn er dingen die je kan leren van je personage?

‘Niet per se van mijn personage. Maar ik leerde wel weer veel door op de set te staan en van mijn medespelers. Zo was het opnieuw een plezier om aan de zijde van zo veel goede acteurs, waaronder Peter Van den Begin, te staan.’

Hoe is het om aan de zijde van Peter te spelen?

‘Peter is zó goed en hij is altijd scherp. Hij gaat er net zoals ik van uit als je je teksten heel goed kent, dat dan pas het echte spel kan beginnen. In de make-up overliepen we daarom soms nog tot twintig keer onze teksten. Geloof me, dan ben je wel voorbereid als ze actie roepen (lacht).’

Is het soms moeilijk om serieus te blijven of je gezicht in de plooi te houden als je naast hem staat?

‘Ik heb daar een goed trucje voor! Peter is supergroot en als ik recht voor mij kijk, dan zie ik zijn borstbeen. Als het camerashot op hem was gericht, dan keek ik gewoon naar z’n borstbeen zodat ik zijn gezicht niet zag en dus niet in de lach kon schieten. Voor de rest hangt daar zo’n concentratie dat alles wat je zegt, ook al is het supergrappig, serieus genomen wordt.’

We hebben je al in verschillende rollen aan het werk gezien: van stoere politieagente tot modepopje Molly in ‘Mijn Slechtste Beste Vriendin’. Wat vind je het leukste om te spelen?

‘Ik vertolk het liefste personages die ver van me afstaan of waar een hoek af is. Ik merk dat ik in een fase zit dat ik het leuk vind om personages te spelen die ik lekker zonder make-up mag spelen.’

Is het voor jou een drempel om op beeld te komen zonder schmink?

‘Helemaal niet. Ik denk dat het als acteur belangrijk is om echt puur en soms zelfs lelijk te durven zijn. Ik voel dat ik daar echt hongerig naar ben. Onlangs heb ik zo’n rol mogen vertolken in de reeks “Exen”. Ik ga niet ontkennen dat als ik dan soms een beeld van mezelf terugzie, dat ik denk: oeps! Maar het is leuk om op die manier eens geconfronteerd te worden met je ego en te kijken in hoeverre je dat kan loslaten.’

Als je luidop mag dromen, welke rol zou je ooit nog eens willen vertolken?

‘Heb je nog een uurtje (lacht)? Er zijn eindeloos veel leuke projecten waar ik nog in zou willen meespelen. Bovenaan mijn bucketlist staat wel de rol van een vrouw met een mentale of fysieke beperking.’

Bij Flair staat self-love centraal. Zie jij jezelf graag?

‘Goh, daar is zeker nog werk aan. Maar ik legde op dat vlak wel al een hele mooie reis af. Zeker de laatste jaren heb ik het gevoel dat ik beter in m’n vel zit en mijn verhuis naar Portugal speelt daar een grote rol in.’

Vertel.

‘Ik had er tweeënhalf jaar geleden een heel zwaar jaar opzitten en ik dacht gewoon: ik ben weg. Ik kocht een oude mobilhome die ik Ronnie doopte. Ik deed er wel zes dagen over om van België naar Portugal te rijden, want hij kan maar 80 km/u. Het was een van de beste beslissingen die ik ooit al nam in m’n leven, want ik heb mezelf echt teruggevonden. Ik leerde mezelf beter kennen én ik ontdekte nieuwe dingen aan mezelf.’

Hoe zagen je eerste weken daar eruit?

‘Heel simpel eigenlijk. Rustig opstaan, veel wandelen, schrijven, met mijn hond bezig zijn. En overleven, want het leven in een oldtimer-mobilhome is geen evidentie. Ik moest echt op missie om de Ronnie te voorzien van water. Ik reed dan verschillende afgelegen dorpjes af om toch ergens een plekje te vinden waar ze een waterbron hadden. Ik moest afstappen van wat ik gewoon was, want thuis draai je gewoon die kraan open. Dat was ook een mooie les, zo zal ik nooit meer mijn tanden poetsen en ondertussen de kraan laten lopen.’

Je stopte zelfs even met acteren?

‘Ja. Ik wilde dat even achter mij laten en zien wat het leven me nog kon brengen. Dus ik zette mijn acteercarrière bewust op een lager pitje dat eerste jaar in Portugal. Maar het bleef toch kriebelen, want ik doe mijn job ongelooflijk graag. Nu kom ik terug naar België voor producties en als ik geen acteerwerk heb, blijf ik in Portugal. Dat zijn voor mij ook twee verschillende werelden. Als ik hier ben, ga ik veel naar het theater en de cinema en laat ik me opslorpen door het stadsleven. Terwijl ik in Portugal veel meer in de natuur ben en echt volledig deconnecteer.’

Doe je daar iets van werk?

‘Ja. Ik startte mijn eigen bedrijfje Raw Kakaw Kid en organiseer in Portugal en in België en Nederland retreats met ceremoniële cacao. Verder is Portugal de ideale plek om mij voor te bereiden op producties en mijn teksten te leren, want het is er zo rustig. Daar kruipt ook heel wat werk in, dus mijn dagen zijn rijkelijk gevuld.’

Ben je soms eenzaam?

‘In het begin wel. Het idee om je boeltje te pakken en gewoon te vertrekken is super empowering: ik tegen de wereld! Maar al snel kwam de realiteit hard binnen: het is zes uur ’s avonds, ik heb gegeten en wat nu? Daar zat ik dan moederziel alleen in een afgelegen bos met mijn kersverse geadopteerde hond. Ik heb echt leren alleen zijn en leren genieten van die rustige momenten waarop ik in m’n eentje een boek lees. Dat is ook genoeg.’

Had je last van heimwee?

‘Ik miste mijn familie en vrienden, maar het was nooit een vaarwel. Het klinkt én is ook heldhaftig om in je eentje naar Portugal te trekken, maar uiteindelijk zit je ook niet aan de andere kant van de wereld (lacht).’

Was je soms bang?

‘Ja. Er waren momenten dat ik ergens in the middle of nowhere geparkeerd stond en de Ronnie kan eigenlijk niet zo goed op slot. Bovendien ging mijn hond me ook zeker niet beschermen. Maar ik probeer dan gewoon heel hard te denken: we zullen de problemen wel oplossen als ze zich voordoen in plaats van dat onheil te manifesteren.’

Wat is het grappigste dat je al meemaakte?

‘Sowieso de eerste keer dat ik met mijn surfbord in het water ging tijdens mijn eerste surfles. Erger kon niet, dat was gewoon gênant! Ik was zo slecht (lacht). Ik ging het gevecht aan met de wilde oceaan, maar ik ben honderd procent verloren.’

Self-love slaat ook op uiterlijk vlak. Heb je bepaalde complexen?

‘Ik heb permanent wallen onder mijn ogen. Ik ervaarde dat vroeger als een complex, terwijl ik dat nu net als een kracht zie. Ik vind het leuk om mezelf op beeld te zien en een écht gezicht te zien dat ook leeft! Eigenlijk is dat een cadeautje, want het geeft veel meer karakter aan m’n gezicht.’

Hoe komt het volgens jou dat we zo streng zijn voor onszelf?

‘Sociale media spelen daar zeker een grote rol in. Ik sta heel hard achter merken die enkel werken met échte mensen en niet enkel graatmagere modellen, die hun beelden niet bewerken met Photoshop en enkel make-up gebruiken die het model ook fijn vindt. Mannen en vrouwen in hun ware gedaante zijn in mijn opinie veel mooier dan gefotoshopte modellen. We nemen goede stappen om dat stereotiep schoonheidsideaal aan diggelen te slaan, maar we zijn er nog niet.’

Ben jij vatbaar voor al die perfecte plaatjes op sociale media?

‘Ik kan dat goed naast me neerleggen. Maar ik heb dan ook een rare relatie met sociale media. Ik vind ze heel moeilijk en ik weet eigenlijk niet hoe je ermee werkt (lacht).’

Je wordt dit jaar dertig. Lig je daarvan wakker?

‘Ik ben daar totaal niet mee bezig. Ik vind het zelfs leuk, terwijl ik bij veel vrienden merk dat dat getal hen wel afschrikt omdat ze denken dat ze nu plots volwassen moeten worden. Ik hoop dat ze me nu eindelijk serieus zullen nemen. Ik ben niet meer het jonge meisje, maar echt een vrouw!’

Kreeg je al te maken met negatieve commentaar?

‘Natuurijk, wie niet? Dat kan gaan van een slechte recensie tot een privéberichtje via sociale media. Ik probeer dat laatste al te beperken, want mensen die ik niet volg, kunnen me al geen berichten sturen. Ik lees weleens een stomme reactie, maar ik kan dat relativeren. Iedereen heeft de dag van vandaag een mening, en heel wat mensen voelen de nood om die openbaar op het internet te plaatsen. Ik lees dat gewoon niet.’

Tot slot: waarom moeten we zeker naar ‘Fair Trade 2 – De Weg Terug’ kijken?

‘Het is ontzettend grappig, er wordt keigoed gespeeld en het heeft een bepaalde luchtigheid waar we allemaal toch even nood aan hebben op een weekavond. Rustig in de zetel duiken met een dekentje en verstand op nul, zalig!’

Lees ook:

• Siska Schoeters en Aster Nzeyimana presenteren ‘The greatest dancer’: ‘We hebben echt zitten huilen als kleine kinderen’
• Violet Braeckman (26) uit ‘Assisen’: ‘Ik hou meer van taartjes dan van mijn buikspieren’
• Annelien Coorevits (36) in ‘Over De Oceaan’: ‘Je ziet me zonder make-up en al kotsend, echter dan dat wordt het niet’