Ingeborg Sergeant (58) over ‘De Verraders’: ‘De mooiste relaties in mijn leven vind ik die waar ik voluit mag kwaad zijn én voluit vreugde mag ervaren’

Wie had gedacht dat Ingeborg zó een fantastische bondgenoot zou zijn? Wij wel, that’s for sure. De sterke madam slaagt er aflevering na aflevering in om de kijkers thuis én de medebondgenoten en sluwe verraders te verrassen met haar strijdlust. Ze wíl die verraders pakken. Maar zal haar dat ook lukken?

Zangeres en presentatrice Ingeborg Sergeant (58) maakte het in de eerste aflevering van ‘De Verraders’ meteen duidelijk: doe haar maar team bondgenoten. Dat ze zó meegezogen zou worden in het onrecht van verraad en de eerlijkheid van de bondgenoten, da’s wel een verrassing. Wij spraken met de straffe vrouw over haar deelname aan het spel, tussen de leeuwenkreten en de meditatiesessies door.

Je bent het spel gestart als trouwe bondgenoot. Was dat de situatie waarin je wilde zitten, of had je toch graag de verradersrol opgenomen?

‘Ik voelde me veel comfortabeler om bondgenoot te zijn. Voor mij had het helemaal niet anders moeten lopen. Misschien had ik het wel gekund, maar waarschijnlijk toch niet zo heel goed. Het is namelijk geen rol die je daar moet aannemen, je speelt het spel onder je eigen naam. En ik blijf dan toch liever trouw aan mezelf.’

Je hebt een rijke achtergrond in de televisiewereld. Maar ‘De Verraders’ is toch alweer iets helemaal anders?

‘Ja, dat was het inderdaad. Ik speel het spel als kandidaat, wat al ander is voor mij. Maar het had wel z’n voordelen. Zo moest ik eens niets zelf regelen en was het gewoon go with the flow. Ik ben daarbij ook fan van het eerste uur.’

Kreeg kijkend Vlaanderen een andere Ingeborg te zien dan we gewoon zijn?

‘Ik heb meer facetten van mezelf laten zien en daar ben ik heel blij mee. Ik was het meisje van ‘Door De Wind’, daarna het meisje van ‘Schuif Af’, dan werd ik het meisje van ‘Blind Date’, en zo heb ik een bepaalde reputatie opgebouwd. Mensen hebben dan de neiging om je in een hokje te zetten, terwijl ze je helemaal niet kennen. Ik ben veel meer dan dat kleine bakje je soms vertelt.

Ik ben blij dat ik in ‘De Verraders’ eens meer kanten van mezelf kon tonen, van ontroering tot onmacht en boosheid maar ook vreugde. Al die emoties voelde ik door me heen stromen. Die intensiteit, daar hou ik van, want ik ben stil maar kan soms ook een draak of een leeuw zijn. Mijn man kent die vooral, maar nu heeft kijkend Vlaanderen die ook eens ontmoet (lacht).’

Soms speelde het feit dat je zo betrouwbaar overkomt, net in je nadeel.

‘Dat was inderdaad lastig. Het probleem is dat je moeilijk kan blijven herhalen dat je écht een bondgenoot bent, want dat is superverdacht. Als je tien keer na elkaar zegt dat je echt, echt, ECHT te vertrouwen bent, dan geloven ze je niet meer. Ik moest dus even naar de juiste manier zoeken om dat anders over te brengen. Desondanks heb ik me een paar keer serieus moeten verdedigen – bij Amine (Boujouh, red.) of Slongs (Dievanongs, red.) bijvoorbeeld. Gelukkig was ik op die momenten wel mondig genoeg om duidelijk te verantwoorden waarom ik bepaalde zaken deed of zei als bondgenoot.’

Uit vorige seizoenen bleek al dat het mentaal een erg zwaar spel is. Hoe heb je dat ervaren?

‘Er was gelukkig begeleiding aanwezig. Ik heb daar ook gebruik van gemaakt en bracht soms een bezoekje aan de psycholoog van het programma. Het is dezelfde psycholoog als bij ‘Blind Getrouwd’ dus het deed deugd even af te stemmen met iemand die vertrouwd voelde en met zekerheid helemaal te vertrouwen was. Door het feit dat het een spel is, komen alle gevoeligheden van ons innerlijke kind namelijk weer naar boven. Alle thema’s die ik kende als kind, werden aangeraakt. Zo lag ik vroeger meestal goed in de groep. Toen ik dan die eerste aflevering als meest betrouwbare persoon werd aangeduid, kwamen alle patronen weer terug: ik werd weer even het aangepaste kind dat soms zorgde voor de ouders en de andere kinderen in het gezin. Maar ook bij mensen die als kind niet mochten meespelen en dan snel naar huis gestuurd werden, kwamen die oude wondes weer aan de oppervlakte. En da’s best heftig.’

Kon je de realiteit en het spel goed scheiden?

‘Nee, die grens is volledig weg. Ik had nochtans een mok gemaakt om me aan die boodschap te herinneren, dat het maar een spel was. Maar dat heeft duidelijk niet geholpen. Groepsdynamisch gezien, als je met zoveel mensen zoiets intens samen meemaakt, dan ís het echt. Je kan wel zeggen dat het tv is, maar dat is niet waar. Mensen worden echt geraakt en hebben oprecht plezier. Je maakt samen iets mee.’

Wat was volgens jou de belangrijkste eigenschap die je nodig had om in dit spel te slagen?

‘De speurneus van Dorianne (Aussems, red.), het relativeringsvermogen van Wouter (Torfs, red.) en de topacteertalenten van William (Boeva, red.). Je moet een combinatie hebben van verschillende eigenschappen. Dat terwijl ik gewoon een leuke tijd wilde hebben. Ik wilde gewoon niet ongelukkig zijn, maar als je écht in het opzet wil slagen, moet je misschien wel een beetje ongelukkig durven zijn. Ik heb me wel gesmeten hoor, maar meer in functie van het plezier. Dat is ook een beetje the story of my life: onderweg genieten.’

Vind je van jezelf dat je goed kan liegen?

‘Liegen heeft veel facetten. Je anders voordoen dan je je op dat moment voelt, dat ken ik natuurlijk. Dat kennen we allemaal. Van mijn vader leerde ik om me over dingen te zetten, al voel ik me niet zo goed. Terwijl mijn moeder me aanmoedigde om me kwetsbaar op te stellen en te tonen hoe het écht met me gaat. Ik kreeg dus wel een goede combinatie van die twee mee in mijn opvoeding. Door te groeien als persoon, voel ik ook meer en meer een diep verlangen om zo waarachtig mogelijk te zijn over mijn gevoelens. Toch twijfel ik soms nog of ik andere mensen dan wel met mijn verdriet wil opzadelen. Een tweestrijd, dus.’

Ben je een gelukkige persoon?

‘Je treft mij op een heel gelukkig moment. Maar ik werk hard, en dat is soms zwaar. Ik sta wel weer aan een nieuwe fase, heb ik zo het gevoel, want ik wil mijn leven precies nog een keer volledig omgooien. Maar ja, dat doe ik om de tien jaar (lacht). Die balans tussen werk en privé, heb ik van thuis meegekregen. Daar heb ik geleerd dat je niet altijd per se het ene moet doen, maar dat je mag flirten met het ene en het andere.’

Wat maakt jou dan weer minder gelukkig?

‘Ik krijg de kriebels van mensen die fake zijn. Lief in het gezicht, terwijl je niet echt weet hoe ze echt over je denken. Ik heb gelukkig veel mensen rondom mij die wél waarachtig zijn, maar ook in die cirkel ben ik mij bewust dat er mensen zijn die niet altijd alles durven zeggen. De mooiste relaties in mijn leven vind ik die waar ik voluit mag kwaad zijn én voluit vreugde mag ervaren. Waar ik volledig alles mag zijn.’

Wat vond jij het moeilijkste aan je deelname aan De Verraders?

‘De nachten. Ik ben een hele goede slaper, maar als de verraders vertrokken uit het kasteel, was er waanzinnig veel lawaai en muziek zodat niemand iets door zou hebben. Daarvan werd ik dan wakker. Dan ging ik mediteren en kwam ik terug helemaal tot rust, tot ik terug in slaap viel. Maar dan kwamen die uit hun conclaaf en was er opnieuw zo’n lawaai! Terug wakker! Elke nacht was voor mij dus slecht, en mede daardoor ben ik gecrasht.’

Wat heb je geleerd uit jouw deelname aan ‘De Verraders’?

‘Het leven zit vol met verraders en bondgenoten.’

Je ziet ‘De Verraders’ elke zondag om 19u55 bij VTM.

Lees ook:

Series & films / De Verraders

Series & films / De Verraders

ZIEN: ex aequo aan de Ronde Tafel in ‘De Verraders’: wie wordt vlak voor de finale verbannen?

Interview

Interview

Sofie Dumont (50) over ‘De Verraders’: ‘Het imago van sterke vrouw heeft me genekt’

Interview

Interview

Lotte Vanwezemael (31) over ‘De Verraders’: ‘Het is een soort spiegel die je wordt voorgehouden’