Charlotte speelt de hoofdrol van Eva in de nieuwe film ‘Het Smelt’, geregisseerd door Veerle Baetens.
Charlotte De Bruyne (33): ‘Als ik niet sport, voel ik dat ik mezelf heel snel minder graag zie’
‘Het Smelt’, de verfilming van het gelijknamige boek van Lize Spit, is sinds deze week in de bioscoop te zien. Veerle Baetens maakt met de film haar regiedebuut. Hoofdrolspeelster van dienst is niemand minder dan Charlotte De Bruyne (33), die je vast kent uit ‘Grond’ en ‘De Twaalf’. Onlangs was Charlotte ook te zien in ‘De Slimste Mens ter Wereld’. Wij spraken haar over de film en haar rol als Eva, maar ook over zelfliefde en meer.
Waarom denk je dat Veerle Baetens jou voor de rol van Eva heeft gekozen?
‘Ik was superblij toen Veerle mij vroeg. We hadden nog nooit samengewerkt, maar het klikte eigenlijk meteen. Eva is een heel straf en gelaagd personage. Als acteur wacht je eigenlijk altijd op dit soort intense rollen. Veerle heeft eerst heel erg lang gezocht naar de jonge Eva. Je moet natuurlijk iemand vinden die goed kan spelen en de juiste uitstraling heeft, en hoe jonger de cast, hoe uitdagender die zoektocht. Eens ze de fantastische Rosa Marchant had gevonden, ging ze op zoek naar een actrice die bij haar paste en dat was ik. Qua looks lijken we wel op elkaar.’
Hoe straf vind je de gelijkenissen tussen Rosa en jezelf?
‘We lijken écht op elkaar, waardoor het heel goed werkt in de film. We hebben ook wel wat veranderd aan ons uiterlijk. Dus zeker als we juist gestyled zijn, is de gelijkenis best wel straf!’
Het verleden werd gefilmd in de zomer, terwijl mijn deel in de winter werd geshoot. Daardoor kon ik het deel dat zich in het verleden afspeelt, een maand lang bestuderen en nadoen.
Hoe heb je je voorbereid op deze rol?
‘Het was superfijn om heel nauw met Veerle samen te werken. We hebben veel tijd samen gespendeerd naar aanleiding van de opnames. We hebben samen verschillende keren het scenario gelezen en heel veel gebabbeld. We hebben ook films gekeken om daar referenties uit te halen of naar de acteerprestaties te kijken en ons daarop te baseren… Het is zoals shoppen, maar dan in films en die elementen dan in jezelf samenvoegen. Daarnaast heb ik Rosa enorm bestudeerd, en de jonge Eva eigenlijk nagespeeld. Het verleden werd gefilmd in de zomer, terwijl mijn deel in de winter werd geshoot. Daardoor kon ik het deel dat zich in het verleden afspeelt, een maand lang bestuderen en naspelen. Ik keek naar hoe Rosa speelde en deed een studie van Eva’s lichaamstaal, haar lichaam dat naar binnen is gekeerd, de tics in haar gezicht, en ging na welke ze zou overhouden en welke niet… Dat was superleuk om te doen. Daar heb ik mij echt mee kunnen bezighouden. Het was een apart werk, maar wel heel cool.’
Is er een bepaalde actrice waar je naar opkijkt?
‘Ik kijk enorm op naar Isabelle Huppert. Zij speelt bijna altijd dramatische rollen, maar ze speelt die zo goed en op een kleine manier. Alles gebeurt in haar ogen. Ik vind dat een ongelooflijke klassevrouw met veel stijl en kracht, maar tegelijkertijd ben ik ook wat bang van haar als ze speelt. Elke keer wanneer ik haar zie, ben ik gefascineerd en geïntrigeerd. Het is een heel straffe artieste.’
Hoe zou je je personage omschrijven?
‘Eva is een tragisch personage dat zich heel alleen voelt. De film toont echt die eenzaamheid en hoe heftig dat is. Je ziet wel bepaalde mensen toenadering zoeken tot Eva, maar ze zit mentaal al te ver. Tegelijkertijd heeft ze ook heel veel kracht. Veerle en ik hebben haar vaak vergeleken met een superheld die ten strijde trekt. Ze heeft een beslissing genomen en gaat die uitvoeren. En hoe verschrikkelijk haar beslissing ook is, die kracht is wel belangrijk voor het personage. We wilden haar niet als een zielig figuur neerzetten. Ze heeft veel karakter, ze heeft haar mening, ze is heel koppig… Daardoor is het een straffe madam.’
Bestaat er een gevaar dat haar verhaal daardoor geromantiseerd zal worden?
‘De film romantiseert geen problematieken, daar hebben we heel bewust voor gezorgd. We verheerlijken niets en tonen ook niets als oplossing, want dat is het niet. Als je over bepaalde onderwerpen praat, is er altijd een risico dat het verkeerd geïnterpreteerd kan worden. Maar het punt van de film is vooral het gevaar tonen van wat er kan gebeuren als er niet gezorgd wordt voor anderen. Het gaat het thema niet uit de weg, waardoor op die manier het gesprek wel op gang kan komen.’
Voor wie is de film geschikt?
‘Veerle heeft een film gemaakt die heftig is en veel emoties bevat, maar tegelijk ook de kijker (16+) beschermt. “Het Smelt” laat je niet alleen als kijker en houdt je hand wel vast doorheen het verhaal. Er zit veel warmte in. Ik denk dat heel veel mensen geraakt zullen zijn. Het kan ook triggerend zijn: kijk daarom met iemand waar je je goed bij voelt, er zijn veel mensen die iets aan de film zullen hebben.’
Een trigger warning is hier wel op zijn plaats. Wat kan je zeggen tegen toekomstige kijkers?
‘Ben je een gevoelig persoon? Kijk dan niet in je eentje, maar met iemand die je graag hebt en vertrouwt.’
Het boek is veel explicieter is dan de film. In hoeverre lijkt de film nog op het boek?
‘Een boek verfilmen is heel moeilijk, want je moet er je eigen ding mee doen. Veerle heeft daar wel voor gezorgd. Als je het boek hebt gelezen, zal je voelen dat de film er een pure versie van is, die terug naar de kern gaat. In een boek kan je meer tijd nemen en zijn sommige dingen veel explicieter. Maar er is nog altijd een verschil tussen iets lezen en iets zien. Wat heel erg behouden is, is de spanning die schuilt achter beide Eva’s. Soms is de film daardoor bijna een thriller en dat was het boek ook. Heel veel van de spanning uit de film zal herkenbaar zijn voor lezers. Dat maakt het verhaal net zo sterk.’
Niets kon zomaar gedraaid worden. Ik moest altijd ergens mentaal naartoe gaan. En ook al wilde ik dat niet altijd, toch deed ik het.
Wat vond je het meest uitdagend aan deze rol?
‘Dat ik voor het eerst iets mocht spelen dat zo ver van mezelf ligt, waardoor ik echt grote stappen kon zetten als actrice. Deze film was echt ideaal om een andere vorm van spelen te ontdekken. Ik heb superveel bijgeleerd. Daarnaast is het een rol waarbij ik heel weinig moest zeggen. Je denkt: ik heb niet veel lijnen, dus dat gaat gemakkelijk zijn (lacht), maar dat is helemaal niet waar. Je moet een bepaalde sfeer oproepen en dat is elke keer opnieuw teruggrijpen naar het gevoel dat Eva heeft. Dat was dus uitdagend, maar op een hele goede manier. Niets kon zomaar gedraaid worden. Ik moest altijd ergens mentaal naartoe gaan. En ook al wilde ik dat niet altijd, toch deed ik het. Acteren is een hele rare job, want je moet jezelf dingen doen voelen die je eigenlijk niet wil voelen.’
Ben je jezelf ook tegengekomen?
‘”Het Smelt” heeft voor mij een heel positief effect gehad. Ik heb vooral het gevoel dat ik verbreed ben als persoon. Door gesprekken te hebben over het thema, heb ik precies meer tools gekregen om met mensen te praten die het moeilijk hebben. Ik heb dingen gevoeld waardoor ik me ook plots verbonden voelde met mensen uit mijn omgeving die dat verdriet wél kennen. Het is straf dat je door een bepaalde rol te spelen een hele nieuwe blik krijgt op de wereld, maar dat is ook heel vermoeiend. Al is dat niet negatief. Het is fijn om even zo diep te gaan. Daarom vind ik acteren een zalige job.’
Welke invloed had de zware thematiek op jou?
‘Het was moeilijk om los te laten. Een maand lang elke dag opnames is heel intens. Ik zag er ook anders uit, want mijn wenkbrauwen waren licht gekleurd. Ik heb van nature ook krulhaar en mijn haar was met een keratinebehandeling gesteild, waardoor mijn haar drie maanden na de opnames nog altijd zo steil was. Op den duur werd ik daar gek van. Het was alsof dat zolang mijn haar niet krulde, dat ik mezelf niet was. Als je heel de tijd op een bepaalde manier moet spelen, transformeer je ook een beetje in iemand anders. Het duurt even voor je dat echt weer van je afgeschud hebt. Ik kon daar wel goed mee om, maar als je dat als acteur constant doet, kan dat volgens mij op den duur een identiteitscrisis veroorzaken. Ik speel zo’n rol momenteel maar één keer per jaar. Zo heb ik genoeg tijd om terug mezelf te worden.’
Als je heel de tijd op een bepaalde manier moet spelen, transformeer je ook een beetje in iemand anders.
Denk je dat de film gesprekken over de thematiek zal teweegbrengen?
‘Ik vind dat alle goede kunst, niet alleen film, ons doet praten. Met mijn theatergezelschap Ontroerend Goed proberen we ook altijd iets te maken dat mensen in gesprek brengt. Ik denk en hoop dat dat met “Het Smelt” ook zal gebeuren. Op welke manier dan ook, online of op café nadat mensen de film hebben gezien. Ik heb ook zin om er zelf meer over te praten. Ik ben misschien geen expert, maar ik ben een gezicht ervan en die verantwoordelijkheid draag ik mee. En ik denk dat dat iets goed is.’
Hoe doe jij aan self-care op zware draaidagen?
‘Zelfzorg is voor mij eigenlijk tijd. Hoe meer werk je hebt, hoe minder tijd en hoe moeilijker dus om daar ruimte voor te maken. Tijdens zware draaiperiodes is self-care voor mij gewoon heel lang onder een warme douche staan. Maar ook sporten en bewegen is belangrijk voor mij. Ik voel dat als ik dat niet doe, ik mezelf heel snel minder graag zie. Mijn hoofd en lichaam zijn dan precies niet meer verbonden met elkaar. Ik word sneller cranky en ik voel mij minder aantrekkelijk, ook al zie ik er hetzelfde uit. Slaap is ook heel belangrijk. Met oordoppen slaap ik beter, dus die heb ik altijd in mijn handtas zitten (lacht). Ik heb het gevoel dat je met ouder worden beter weet wat je nodig hebt om je goed te voelen. Dat vind ik zalig. Het is mooi als je die dingen die voor jou werken erkent, zonder jezelf onnozel te voelen. Ik denk dat we vaak opgegroeid zijn met een gevoel van: doe maar normaal. En dat is niet nodig. Doe gewoon wat jij wilt. Dat is de max!’
Maak je dan tijd voor dat sporten tijdens drukke dagen?
‘Sporten in die periodes is moeilijk. Yoga doe ik dan bijvoorbeeld op mijn hotelkamer, maar dat hou ik niet altijd vol omdat dat een beetje zielig voelt. Ik ga veel liever naar de les. Ik zwem ook supergraag, maar dat gaat niet altijd. Daarom ben ik beginnen lopen, want je trekt je schoenen aan en je bent vertrokken. Al is het maar twintig minuten.’
Bij Flair staat self-love centraal. Wat betekent dat voor jou?
‘Voor mij is zelfliefde luisteren naar wat ik nodig heb, maar mijzelf ook een klein beetje pushen. Daar een balans in vinden is belangrijk voor mij, want ik functioneer ook als ik een klein beetje schrik heb. Soms moet ik oncomfortabele of griezelige dingen ook toelaten, want dan gebeuren er dingen die ik nog nooit heb gedaan en groei ik als persoon.’
Vind je het soms nog gek om jezelf op scherm te zien?
‘Nee, ik vind het eerder leerrijk. Ik kijk graag naar mezelf, omdat ik er superveel uit kan halen en er beter van kan worden. Je leert je job meer en meer kennen. Als acteur is het gek, want je denkt: wat ik voel, komt ook zo over. Maar dat is niet altijd zo. Dus om beter te worden, moet ik wel naar mezelf kijken.’
Word je dan ook onzeker van bepaalde zaken?
‘Als ik naar mezelf kijk in “Het Smelt”, zie ik eigenlijk mezelf niet meer, dat is iemand anders. Ik word het meest onzeker van fotoshoots of bijvoorbeeld premières, omdat ik denk dat het er op een bepaalde manier zal uitzien en dan is dat helemaal anders. Ik ben veel kritischer voor mezelf dan voor mijn personages .’
Kan je dat dan relativeren?
‘Ik denk er op voorhand enorm over na, want ik ben een echte controlefreak. Als het dan niet uitdraait hoe ik het wilde, kan ik daar wel enorm mee inzitten. Als een outfit niet is hoe ik het in mijn hoofd had, kan ik heel lang naar die foto staren en denken: k*tkleed.’
Wat hoop je dat het publiek uit de film meeneemt?
‘Voor mij blijft de kern van “Het Smelt” Eva’s eenzaamheid. Je kan soms je hoofd wegdraaien van mensen die triestig zijn en het moeilijk hebben, omdat het op dat moment gemakkelijker is om ervan weg te lopen, maar ik hoop dat we dat allemaal niet doen en net wél praten met die mensen. En als je zelf die persoon bent, dat je beseft dat je niet alleen bent. De film is dus voor mij een pleidooi om te kijken naar mensen die alleen zijn, de signalen te herkennen, erover te praten en ernaar luisteren. En als je je alleen voelt, probeer dan de stap te zetten om toch te praten met iemand.’
‘Het Smelt’ is nu te zien in de bioscoop.
Zit je met iets? Praat bij Tele-Onthaal over wat jou bezighoudt. Bel anoniem en gratis naar 106 (24u/7d) of chat via www.tele-onthaal.be.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
