‘Ik genoot ervan om gewoon te kijken naar wie mijn personage is als persoon.’
Claire Foy speelt de mama in ‘All of Us Strangers’: ‘Ik zou graag meer van dit soort films zien en erin meespelen’
Het romantische drama ‘All of Us Strangers’ was te zien in de bioscoop, en nu ook op Disney+. Daarin spelen niet enkel Andrew Scott en Paul Mescal de hoofdrollen, maar ook Claire Foy doet erin mee. Wij spraken de ‘The Crown’-actrice over haar ingewikkelde rol als mama van het hoofdpersonage.
In ‘All of Us Strangers’ wordt het ritme van Adams (Andrew Scott) eenzame leven in zijn gigantische appartementsgebouw in Londen onderbroken wanneer zijn buurman Harry (Paul Mescal) komt aankloppen voor gezelschap. Terwijl hun relatie vordert, begint hij herinneringen uit zijn verleden boven te halen. Hij besluit terug te gaan naar zijn ouderlijke huis en treft daar zijn ouders (Claire Foy en Jamie Bell) aan die dertig jaar geleden zijn gestorven… Niemand minder dan ‘The Crown’-actrice Claire Foy kruipt in de huid van Adams mama. Wij spraken haar over de intense rol.
Wat was het eerste dat je dacht toen je het script las?
‘Oef, dat weet ik niet precies meer (lacht)! Ik herinner me wel dat ik heel ontroerd was. Ik had ook hoge verwachtingen want ik hou echt van Andrew Haighs werk. Dus ik was zeker enthousiast, maar ook nerveus, want soms als je zo opgewonden bent om een script te lezen, kan je ook teleurgesteld worden (lacht). Maar het was zo mooi en echt zoals je het ziet op het scherm: heel teder, eerlijk en mooi geschreven. Het gaat echt over hoe mensen met elkaar omgaan. Ik was verbaasd én vereerd dat hij me vroeg om het te lezen en het te overwegen. Ik vond een heel mooi script.’
Vaak gaat er voor mij heel veel voorbereidingswerk aan een project vooraf, maar deze gaat puur over aanwezig zijn.
Ze zeggen dat je tijdens elk filmproject wel iets leert. Wat heb je dit keer geleerd?
‘Vaak gaat er voor mij heel veel voorbereidingswerk aan een project vooraf, maar deze gaat puur over aanwezig zijn, open staan voor de rol, gewoon reageren en begrijpen wie de personages zijn. Er niet te veel over nadenken, dus. Ik moest gewoon afwachten en zien wat er tijdens die scènes allemaal naar boven kwam.’
Voelt dat niet gek om op die manier een rol te spelen?
‘Het kan soms behoorlijk zenuwslopend zijn om zo open te staan voor wat er gaat gebeuren, maar ik voelde me goed ondersteund en veilig om dat te doen. Ik werkte met fantastische acteurs en Andrew is zo’n ongelooflijke regisseur. Ik heb geleerd dat het best moedig is om jezelf met niet te veel werk te overbelasten. Niet iedereen kan dat, maar het was fantastisch dat ik hierbij die kans wel kreeg.’
Hoe was je ervaring met Andrew Haigh als regisseur?
‘Andrew is een fantastisch mens. Hij heeft een goed gevoel voor humor, waardoor het voor hem volgens mij onmogelijk is om zichzelf te serieus te nemen, waardoor er wat humor en onwetendheid zit in wat hij doet. Hij stond ook heel open voor vragen, maar als hij het antwoord niet had, wilde hij ze ook niet krijgen. Hij moedigde ons aan om op dezelfde manier te denken en niet te proberen om alles vast te leggen. Dit is ook een heel persoonlijk verhaal voor hem. We hebben scènes geshoot in zijn ouderlijk huis, waardoor de film automatisch een gevoel van authenticiteit krijgt.’
Waar haalde je je inspiratie om deze rol te spelen?
‘Je kan natuurlijk je eigen levenservaring toepassen, maar ik heb in dit geval geen twaalfjarige zoon of geen volwassen man als zoon (lacht). Hier draait het gewoon om het begrijpen van en het investeren in de relaties waarover de schrijver heeft geschreven. Het script is daarvoor duidelijk genoeg. De film zoomt zo goed in op het gezin en de dynamiek tussen hen, het is een hele specifieke relatie die neergeschreven is. Wat ze zeggen tegen elkaar en wat niet, hoe ze zichzelf uiten… Het is heel uitzonderlijk dat iemand exact kan zeggen hoe ze zich voelen. Je merkt het wanneer iemand zich oncomfortabel voelt of het moeilijk heeft. Voor mij zat het dus allemaal in het script.’
Hier draait het gewoon om het begrijpen van en het investeren in de relaties waarover de schrijver heeft geschreven.
Als kijker is het heel emotioneel om naar te kijken, voelde het ook zo voor jou?
‘Absoluut. Ik wist dat het een emotioneel verhaal was toen ik het script las, ik heb zelfs gehuild, maar je reactie als acteur is vaak niet hetzelfde als die van je personage. Vooral in de laatste scène kon ik mezelf niet echt onder controle krijgen, omdat het niet juist was voor het personage. We begonnen met Andrews deel, en dat was overweldigend en hartverscheurend. Ook voor mij persoonlijk was het moeilijk om iemand waarvan ik hou zo kwetsbaar en open te zien. Weten wie de acteurs zijn als mensen en zien wat ze doen op het scherm, was gewoon teveel voor mij blijkbaar. Maar we hebben ook veel plezier beleefd! Na het shooten van die scènes speelden we bijvoorbeeld “Heads Up”, waar ik trouwens heel slecht in ben. Je hebt die lichtzinnigheid nodig om er niet te hard in te blijven zitten. Ik kan het niet met me meeslepen. Dus het was leuk, maar het had emotioneel ook enorm veel impact. En ik prijs mezelf gelukkig, want wie kan al die emoties in z’n werk loslaten? Dat is geweldig.’
De scènes met jou, Jamie en Andrew voelen heel authentiek aan. Hoe was het om met hen te werken?
‘Ikzelf, Jamie en Andrew kwamen heel goed overeen. Een van de beste, maar tegelijk ook gevaarlijkste kwaliteiten van een acteur is dat je heel snel heel diep kan gaan met mensen. In dit geval hadden we geluk dat we elkaar allemaal beschermden en respectvol en begripvol waren naar elkaar toe. Het was een geweldige kans om samen te werken met acteurs van dit kaliber.’
Hoe gemakkelijk is het voor een ervaren acteur om die authenticiteit te recreëren als jij misschien heel anders zou hebben gereageerd dan jouw personage?
‘Je moet ervoor zorgen dat jouw keuzes niet geleid worden door hoe jij wilt dat de persoon reageert of hoe jij zelf zou reageren, want dat doet er niet toe. Ik probeer mijn personage nooit te beoordelen over dat ze zich niet op de “juiste manier” gedraagt. Ik vind het zelfs fascinerend om te zien hoe anderen zich gedragen.’
Is er een scène die je altijd zal bijblijven?
‘Sowieso de laatste scène die we hebben gefilmd, gewoon omdat het zo emotioneel is. Dat kan ik niet vergeten. Zelfs nu als ik erop terugkijk, word ik er emotioneel van. Het was zo’n speciale, magische scène om deel van uit te maken. Die zal ik altijd koesteren. Ook samen met Andrew en Jamie in bed liggen, voelde lieflijk, ongelooflijk, maar tegelijk ook absurd aan, omdat Paul Mescal er ineens ook bij kwam. Dat was echt een eenmalige ervaring (lacht). De schoonheid en dwaasheid van wat ik doe voor de kost is heel fijn.’
Het voelde niet alsof hij aan het acteren was, hij was zo bekwaam en eerlijk dat het mij bijbleef.
Je hebt een goede band met Jamie Bell op het scherm. Kenden jullie elkaar al van voor ‘All Of Us Strangers’?
‘Nee, ik had hem nog nooit ontmoet! Ik bewonderde hem natuurlijk wel al, “Billy Elliot” is een van mijn favoriete films ooit. Ik denk dat veel mensen die die film kijken een soort connectie met Jamie voelen, omdat hij zo jong en verbazingwekkend was. Het voelde niet alsof hij aan het acteren was, hij was zo bekwaam en eerlijk dat het mij bijbleef. Hij stelt ook écht niet teleur als persoon. Samenwerken met hem stond dus zeker bovenaan mijn bucketlist.’
Hoe was het om de scène op te nemen met Andrew Scott waarin zijn personage vertelt over zijn seksualiteit?
‘Andrew is geweldig om mee samen te spelen. Hij was heel duidelijk over dat hij niet wilde dat het een typische coming-outscène zou zijn. We konden zoveel richtingen uit met het dialoog en het sentiment van die scène. Ik denk dat het moest zijn wat het nu is, namelijk een stille frictie in plaats van een enorm moment, want dat zou niet heel waarheidsgetrouw aanvoelen. Ik wilde het niet makkelijker verteerbaar maken. Ik wilde dat het een ongemakkelijke reactie zou uitlokken.’
Gewoon kunnen acteren is mijn favoriete ding om te doen, maar ik hou vooral ook van de scènes waarbij het dialoog je helemaal meeneemt zonder je iets hoeft te doen.
Hoe was deze rol anders voor jou dan andere?
‘Elke job is anders. Deze was anders door het feit dat de moeder eigenlijk een gewone vrouw is. Ze beklom geen berg of deed niets uitzonderlijk. Het enige wat haar uniek maakt, is het feit dat ze dood is. Dat is wel een belangrijk detail (lacht). Ik genoot ervan om gewoon te kijken naar wie ze is als persoon. De film valt en staat met de dynamieken van de relaties. En ik denk dat dit voor iedereen bewijst dat de film sterk genoeg is om alles overeind te houden. Ik zou graag meer zulke films zien en in meer van zo’n films willen meespelen. Gewoon kunnen acteren is mijn favoriete ding om te doen, maar ik hou vooral ook van de scènes waarbij het dialoog je helemaal meeneemt zonder je iets hoeft te doen. Je zegt gewoon de woorden en die leiden je.’
Wat had je niet verwacht van de set van ‘All Of Us Strangers’?
‘Ik had niet verwacht dat ik zo hard herinnerd zou worden aan mijn eigen kindertijd, en dat komt vooral door het setontwerp. De set doet erg denken aan vrijwel elk huis waar ik ooit in de jaren 80 en 90 ben geweest. De tapijten, de zitbanken, de ketel… Alles deed me denken aan die tijd en daar had ik op voorhand niet bij stilgestaan. Het was verbazingwekkend.’
Tenslotte: kan je de film in drie woorden voor mij omschrijven?
‘Teder, eerlijk en intiem.’
‘All Of Us Strangers’ is nu te streamen via Disney+.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
