Semya (25) heeft naast haar fulltime job twee bedrijven: ‘Ik werk hard om onafhankelijk te zijn van alles en iedereen’

Vandaag is het Internationale Vrouwendag! En hoewel we bij Flair élke dag vrouwen vieren, doen we dat op deze symbolische dag dubbel zo hard. Onze redactrices zetten daarom maar wat graag vrouwen in de spotlight die hen dagelijks inspireren. Redactrice Evi koos voor één van haar lievelingsmensen: bosslady Semya Verlinden.

Semya Verlinden (25) is een sociale media-duizendpoot, die naast haar fulltime job als Digital Media Manager nog twee eigen bedrijven heeft. Voor één van die bedrijven bracht ze vorig jaar haar eerste e-book uit. En als dat nog niet genoeg is, regelt ze dit jaar ook nog eens haar eigen trouw én gaat ze verhuizen. Semya is één van die mensen waarvan het steeds lijkt alsof ze meer uren in een dag hebben dan een normaal persoon.

Semya, je doet véél, heel veel! Vertel.

‘Ja (lacht). Ik ben Digital Media Manager bij Tadaam, een aftakking van Telenet. Wat een beetje inhoudt dat ik de sociale media beheer, maar ook influencermarketing doe en blogs, websites en advertenties beheer. Daarnaast heb ik nog twee eigen minibedrijfjes opgericht. Semthing was mijn eerste bedrijf. Daar deel ik mijn passie voor mode met de wereld en kunnen mensen aankloppen voor stylingsvragen. Daarnaast bied ik ook personal shopping aan, waarbij ik dus echt met klanten op pad trek om outfits uit te zoeken of plaats ik voor hen bestellingen bij online kledingplatformen. De meeste klanten van Semthing zijn op zoek naar advies over hun dagdagelijkse stijl, maar soms kleed ik mensen ook echt specifiek voor events.’

‘Mijn tweede bedrijf, Something Social, heb ik samen met mijn vriendin en businesspartner Lauren Moens opgericht. Daar doen we eigenlijk alles wat social-gerelateerd is, van advertenties opzetten tot social mediabeheer en zelfs social mediacoaching, waarbij we kleine en lokale handelaars op de digitale kaart zetten.’

Dat klinkt als een hele hoop werk! Hoe combineer je die dingen met je vaste job?

‘Het vergt vooral héél veel timemanagement. Mijn planning is echt superstrikt, omdat ik daarnaast eigenlijk ook nog heel veel dingen doe. Ik ga bijna elke ochtend sporten, ik ben ook volop mijn trouw aan het regelen én ohja, ik ga ook verhuizen (lacht). Maar die planning naleven is zo belangrijk. Ik merk dat als ik mijn planning niet goed onderhoud, er wel echt veel moeilijke situaties ontstaan. Niet alleen werkgerelateerde situaties, maar ook persoonlijk. Als ik niet op tijd een pauze inplan, loop ik mezelf compleet voorbij. Ik moet dan ook echt inplannen van: oké, nu ga ik niets doen. Me daar dan ook effectief aan houden, is vaak nog moeilijker. Nu ben ik daar een stuk beter in geworden, al moeten de mensen rondom mij af en toe nog wel eens op tijd stop zeggen.’

Weegt die werkdruk niet te zwaar op jou?

‘Ja sowieso. Als je zoveel dingen tegelijkertijd doet, heb je soms geen plek meer in je hoofd. Ik moet al mijn gedachten van tijd tot tijd even op een rijtje zetten, anders vind ik gewoonweg geen rust. Ik merk ook dat die gedachtenstroom veel invloed kan hebben op mijn slaap. Dan is het bijvoorbeeld drie uur ‘s nachts en opeens schiet ik wakker en denk ik: shit ik moet dit nog bestellen of verdorie, ik moest dat nog posten of inplannen. Dan moet ik tegen mezelf kunnen zeggen: ga slapen, het kan wel wachten tot morgen. Maar daarom is die planning zo belangrijk, anders stop je nooit met werken.’

Hoe hou je al die ballen tegelijkertijd in de lucht?

‘Wel, ik ben een persoon die heel goed kan onthouden, maar nu merk ik echt dat mijn geheugen soms vol zit. Die grens bewaken is enorm belangrijk, maar ik haal er ook wel echt veel energie uit. Dat is mijn eeuwige tweestrijd, want als ik een week heb gehad waarin ik niets doe, dan mis ik het bezig zijn direct (lacht). Ik ben iemand die heel graag vooruit wil gaan. Als ik bijvoorbeeld alleen mijn fulltime job zou doen, denk ik dat ik al snel met mijn vingers zou zitten draaien ‘s avonds. Ik zou me zelfs wat nutteloos voelen, alsof ik niet voldoende doe.’

Wat vind je dan net niet voldoende?

‘Ik vind mijn job oprecht mégaleuk. Maar mijn job is mijn job, hoe graag ik er ook werk en ik echt volledig kan laten zien wat ik kan, mis ik ernaast toch iets. Ik wil graag een verschil kunnen maken. Ik vind het bijvoorbeeld geweldig om te zien dat iemand heel zelfzeker in zijn vel zit, nadat ik hen heb gestyled. En hoe leuk is het om te zien dat er een kleine business echt aan het groeien is op Instagram en de aandacht krijgt dat ze verdienen? Ik haal zoveel voldoening uit het feit dat ik mensen op die manier kan helpen, ook al is het misschien niet lifechanging. Maar ik zie dat echt als de wereld een klein beetje beter maken op mijn eigen manier.’

Vanwaar komt die drive om zo hard te werken?

‘Toen ik studente was, werkte ik al op zes verschillende studentenjobs. Tegelijkertijd. Ik kon er niet tegen om stil te zitten. Ik wil gewoon altijd – puur voor mezelf – onafhankelijk zijn van alles en iedereen. Maar dus ook echt van de maatschappij waarin we leven. Ik wil kunnen zeggen tegen de wereld: I’m living on my own terms. Natuurlijk moet ik ook de wet volgen hé (lacht)! Maar ik bedoel dat ik graag zélf beslis wanneer ik iets ga doen en hoe ik iets ga doen. Als ik mijn eigen baas ben, kan dat. Jammer genoeg wil dat in onze maatschappij zeggen dat je veel centjes moet hebben. Om vrijheid te hebben in deze wereld, moet je een goede basis hebben, waarop je steeds kan terugvallen.‘

Je mama is ziek geweest, ze had borstkanker. Ben je daardoor nog harder beginnen werken?

‘Absoluut. Ik ben een heel zorgzaam type, ook naar mijn broertje toe. Ik heb mijn zusje verloren op een hele jonge leeftijd en dat heeft er deels wel aan bijgedragen dat ik zo beschermend ben. Dat zorgende zit echt heel fel in mij. Ik wil gewoon graag zorgen voor de mensen die mij dierbaar zijn. Maar daardoor vergeet ik soms wel mezelf. Al heb ik heel veel goede vrienden en een geweldige man die mij daaraan doen herinneren.’

Ja, je hebt zonet je Islamitische trouw gehad, proficiat! Zet dat werken druk op je relatie?

‘Dankjewel! En ja, heel hard. Mijn man is voetballer van beroep en heeft daardoor een korte werkdag. Hij is vaak na zijn training al om 13 uur thuis. Ik moet natuurlijk tot 17 uur werken, maar als ik dan thuiskom wachten mijn eigen bedrijfjes nog op mij. Wanneer hij in het weekend training of match heeft, probeer ik dan ook zoveel mogelijk dingen in te plannen. Maar natuurlijk zijn er soms meetings of ga ik shoppen met een klant in de avond. Dat vindt hij wel moeilijk want dat moét niet, puur financieel gesproken. En dat klopt, maar het is wel iets wat ik heel graag doe.’

Zie je jezelf dat voor de rest van je leven doen? Die jobs combineren?

‘Daar denk ik de laatste tijd veel over na, vooral door het idee aan een gezin. Ik wil nog wel even wachten, maar mijn man wil graag al snel aan kinderen beginnen. Ik wil zelf supergraag kinderen, dus die knoop is eigenlijk al doorgehakt: we gaan hier iets voor moeten opgeven. Maar wat dat net wordt, is nog de vraag. Ik zou het supermoeilijk vinden moest Dylan de enige zijn die financieel voor ons en voor onze kinderen zorgt. Al zou ik ook niet kunnen thuisblijven en énkel voor de kinderen zorgen. Ik heb superveel respect voor mama’s die dat doen én kunnen, maar voor mij zou het oprecht mijn worst nightmare zijn. Ik kan geen tien minuten stilzitten en wil echt een verschil maken met de tijd die ik heb.’

En andersom, dat jij zou werken en hij voor de kinderen zorgt? Zou je dat zien zitten?

‘Wel langs de andere kant zou ik dat dus ook moeilijk vinden (lacht). Ik zou me denk ik schuldig voelen als mama. Niet dat dat moet, maar zoals ik al zei: zorgen zit zó hard in mijn natuur. Ik zou waarschijnlijk weer teveel ballen tegelijkertijd in de lucht proberen houden en daarbij opnieuw mezelf vergeten.’

Je bent gelovig, hangt dat ook samen met je werkattitude?

‘Ja en nee. Ook van thuis heb ik die attitude heel erg meegekregen. Mijn ouders zijn allebei echte werkpaarden. Ik kijk enorm naar hen op, vooral als ik zie hoe hard mijn ouders moeten werken voor een basisloon. Dat is iets waar ik al heel jong van besefte dat ik het niet wil. Je moet niet alleen hard werken, maar je moet ook heel slim werken. Dat probeer ik nu anders te doen met mijn eigen bedrijven. Al zorgt dat nog steeds voor veel werkdruk natuurlijk.’

Wordt die werkdruk niet té zwaar op de lange duur?

‘Ik leef liever een paar jaar “oncomfortabel” door drie jobs te combineren en een vijftig-urenweek te draaien en daarna jaren te kunnen doen wat ik wil, dan mijn hele leven gaan werken om te kunnen “overleven”. Ik ben jong en ik moet het nu doen, vind ik.’

Eens je die financiële zekerheid hebt, zou je er dan voor kiezen om enkel je eigen bedrijven te runnen?

‘Dat hangt er vanaf. Het ding aan ondernemen is, je moet dúrven springen. Persoonlijk vind ik dat als vrouw eigenlijk heel gemakkelijk, in tegenstelling tot wat je zou denken. Het glazen plafond is zo duidelijk in de businesswereld waar ik nu in zit, dat ik hier zelfs geen deel van wíl uitmaken. Daarom vind ik de keuze als vrouw niet zo moeilijk, want als je de kansen niet krijgt, moet je ze zelf creëren. Als ik de kansen wel zou krijgen in de bedrijfswereld, zou ik ze natuurlijk met beide handen grijpen.

Je bent heel ambitieus, wat zou je nog willen bereiken?

‘Ik heb echt supergrote dromen (lacht). Ik wil dé top of mind zijn als iemand sociale media zegt, dat mensen meteen aan mij denken en zeggen: Semya weet waar ze mee bezig is. Ook op vlak van mode is dat een droom. Ik wil binnen de modesector een naam worden die iets betekent. Wanneer een bedrijf mij zou aanspreken en me vragen hoe ze iets moeten aanpakken, wil ik gewoon zeggen: I got you!’

Je wil echt een naam maken voor jezelf?

‘Ja! Maar ik wil niet per se beroemd worden, mensen moeten mij niet herkennen op straat. Maar in de bedrijfswereld wil ik wel een naam zijn die deuren doet opengaan. Dat mensen met verstand van de sector weten wie ik ben en wat ik kan. En ik ben er zeker van dat me dat kan lukken.’

Lees ook: