Irina (28) uit ‘Out Of Office’ had een burn-out: ‘Ik gaf m’n leven zelfs geen 0 op 10, zo diep zat ik’

Irina (28) is de jongste van de groep in ‘Out Of Office. Ze viel zeven maanden geleden uit vanwege een burn-out. ‘Velen snappen niet dat ik als twintiger een burn-out kon krijgen’, vertelt Irina.

Irina was facility manager voor een internationaal bedrijf en coördineerde het onderhoud van zo’n 200 winkels in Europa. ‘Ik had een bijzonder stresserende job, en dat is nog een understatement’, vertelt Irina. ‘Ik moest om up-to-date te blijven eigenlijk vijf mails tegelijkertijd beantwoorden, terwijl m’n telefoon rinkelende en er mensen aan m’n bureau stonden om iets te vragen. Ik wist meestal niet waar m’n hoofd stond. Maar het ging verder dan gewoon veel werk hebben. Ik had daarbovenop ook heel veel verantwoordelijkheid en dat woog enorm zwaar door.’

Wanneer merkte je voor het eerst dat je burn-out had?

‘Eigenlijk wist ik zelfs niet dat ik een burn-out had. Mijn vriend merkte dat ik al een hele tijd mezelf niet meer was en stelde voor om naar de dokter te gaan. Maar ik was gefocust op mijn job, dus ik bleef maar doorgaan. Ik kreeg zelfs fysieke klachten, maar ook die negeerde ik compleet. Op een bepaald moment zat ik in de zetel en kon ik niet meer.’

Eenmaal de diagnose van burn-out er was, vond je het dan moeilijk om dit toe te geven of voelde je je beschaamd?

‘In het begin wel omdat ik door tal van artsen niet serieus werd genomen. Ik ben echt bij verschillende dokters moeten langsgaan voor die diagnose viel. Dat kostte ontzettend veel energie. Ik had het gevoel dat ik mezelf moest verantwoorden voor die burn-out terwijl ik daar zelf helemaal niet voor koos.’

Merk je dat een burn-out nog steeds niet serieus wordt genomen?

‘Ja. Vooral omdat het nog steeds moeilijk is om te bepalen waar die grens ligt. Soms wordt de stempel burn-out te snel gegeven, terwijl mensen gewoon oververmoeid zijn. Andere keren, zoals in mijn geval, is het wel een burn-out, maar wordt het als een depressie gezien of vinden ze zelfs dat ik overdrijf.’

Denk je dat je jonge leeftijd daar voor iets tussenzit?

‘Ja. Velen snappen niet dat ik als twintiger een burn-out kon krijgen. Maar ik ben al als heel jong meisje beginnen werken terwijl anderen een onbezorgde jeugd hadden. Ik had stress die voor m’n leeftijd niet normaal was. Dat stapelt zich natuurlijk op en op een gegeven moment wordt dat gewoon te veel.’

Waarom doe je mee aan ‘Out Of Office’?

‘Ik wilde eerst niet meedoen. Ik dacht dat het te zwaar zou zijn voor me. Wat me over de streep trok, was dat ik m’n steentje kon bijdragen om iets te doen aan de problematiek van burn-outs. Ik wilde het meer bespreekbaar maken en het taboe doorbreken.‘

Had je schrik om je kwetsbaar op te stellen voor heel Vlaanderen?

‘Ja. Ik kon niet naar mezelf kijken in de spiegel, laat staan mezelf tonen aan heel televisiekijkend Vlaanderen. Maar ik stopte met aan mezelf te denken, net omdat ik zo hard wil dat we een debat beginnen voeren over burn-out. Dat moet van onszelf komen, van mensen die ermee worstelen.’

Is iedereen vatbaar voor een burn-out denk je?

‘Nee. Er zijn bepaalde mensen die veel beter hun grenzen kunnen stellen en zij zullen volgens mij veel minder kans hebben op een burn-out.’

Wat blijft je het meeste bij uit het programma?

‘De fantastische werknemers van de Emiliushoeve. Ik vond het een eer om met hen samen te mogen werken. Ik vind het schandalig dat we mensen met bijzondere kwaliteiten zo weinig zien in onze maatschappij. We schuiven ze aan de kant en laten ze enkel op speciale plekken werken, terwijl zij toch gewoon overal aan de slag kunnen gaan. Onze samenleving mag toch een mengelmoes zijn van individuen?’

Heb je iets geleerd uit het programma?

‘Ik heb nee durven leren zeggen. In de Emiliushoeve krijg je de ruimte om even op adem te komen, wat op vele werkplekken gewoon helaas geen optie is. Dat ga ik sowieso meenemen op m’n toekomstige werkplek(ken).’

Speelde ‘Out Of Office’ een belangrijke rol in je herstel?

‘Sowieso. Het deed enorm veel deugd om met de andere deelnemers die met hetzelfde als ik worstelden vrijuit te kunnen babbelen over onze gevoelens. Ik vond het al lastig om te verwoorden wat ik voelde, dus ik snapte dat het zelfs voor mijn familie en vrienden moeilijk was om me te begrijpen. Bij lotgenoten was het zo makkelijk om m’n hart te luchten en het deed me beseffen dat ik niet zot was en dat ik er niet alleen voor stond.’

Hoe gaat het nu met je?

‘Toen ik het diepst zat, weet ik niet of ik m’n leven qua gelukkig zijn een 0 op 10 had gegeven. Dat was zelfs te hoog. Nu durf ik mezelf een 9 op 10 geven en ik ben ontzettend blij dat ik me zo voel!‘

Tot slot: heb je een gouden tip voor wie tegen een burn-out aanleunt?

‘Laat je begeleiden door een professional. Je kan heel veel praten met je familie en vrienden, maar zoals ik al eerder zei: is het voor hen vaak heel moeilijk om zich in je situatie te verplaatsen. Zoek daarom hulp van buitenaf en ga daar regelmatig langs. Verwacht ook niet dat je op twee weken tijd terug de oude bent. Een burn-out heeft tijd nodig om te helen, veel tijd! Wees dus geduldig en gun jezelf die tijd.’

Lees ook:

• Bruno Vanden Broecke (48) in ‘Out Of Office’: ‘Ik word met zoveel liefde omgeven dat dat op den duur m’n onzekerheden weg erodeerde’
• Interieurdesigner Anneke uit ‘Extreme Makeover Vlaanderen’: ‘Mijn water brak tijdens de opnames’
• Diede (22): ‘Ik ga Hanne niet proberen imiteren. Ik blijf lekker mezelf.’