‘Ik wil een voorbeeld zijn voor mijn kinderen en andere jongeren dat je uit die put kan kruipen als je het écht wil.’
Ismaïl Abdoul (48) in ‘Special Forces’: ‘Ik zat vijf keer in de gevangenis, maar toch kwam het goed met mij’
Ismaïl Abdoul (48) is een van de bekende gezichten die zich waagt aan een loodzware training in het tweede seizoen van ‘Special Forces’. ‘Ik wist dat ik zou vallen, maar als je tien keer valt, moet je elf keer opstaan! Ik ben mentaal niet snel te breken’, vertelt de ex-bokser.
Davina Simons, Saïd Boumazoughe, Loïc Van Impe, Ine Beyen, Ismaïl Abdoul, Jan Bakelants, Lynn Van den Broeck, Nora Gharib, Olivier Deschacht, Geert Meyfroidt en Gers Pardoel: zij zijn de elf bekende rekruten die zich voor het gloednieuwe seizoen van ‘Special Forces’ in Zuid-Afrika wagen aan de zwaarste training ter wereld. ‘Ik solliciteerde vroeger bij het leger, maar ze weigerden me omwille van mijn strafblad’, vertelt Ismaïl Abdoul. ‘Toen VTM me opbelde of ik Natalia wou vervangen in “Special Forces” zag ik mijn kans om te bewijzen dat ik wél een goede soldaat ben.’
Je was vroeger een topbokser, maar ben je nu nog steeds heel sportief?
‘Ik geef nog steeds veel bokstraining onder meer aan gedetineerden in de gevangenis van Oudenaarde en aan jongeren met agressieproblemen. Lopen kan ik helaas niet meer door mijn heup. Ik word daar binnenkort aan geopereerd, want ik loop eigenlijk al vijf jaar rond met pijn. Mijn deelname aan “Special Forces” gaf me dat laatste duwtje dat ik nodig had om er toch eens naar te laten kijken en het oordeel was direct dat ik een nieuwe heup nodig heb.’
Hoe bereidde je je voor op dit avontuur?
‘Ze belden me pas twee weken voor de start van het programma omdat Natalia uitviel. Ondanks dat lopen moeilijk was, begon ik toch als een gek die veertien dagen voor de start met een rugzak te trainen. Ik vrees dat dat eigenlijk meer kwaad dan goed heeft gedaan. Maar ik ben een doorbijter en ik wilde zo ver mogelijk geraken.’
Waar had je het meeste schrik voor?
‘Koude! Mijn kinderen zeggen dat ik een mietje ben op dat vlak. Ze vinden het dan ook geweldig als ik in de douche sta om een beker koud water over de rand te gooien, want dan gil ik als een vrouw (lacht). De stoere bokser is dan ver te zoeken. Ik werk in de bouw en in de winter loop ik daar rond als een mummie met vier truien over elkaar, een sjaal, een muts en de dikste jas die ik kan vinden. Die eerste proef in dat ijskoud water hakte er dan ook zwaar in! Ik zag enorm af.’
Mijn kinderen zeggen dat ik een mietje ben op vlak van koude. Ze vinden het dan ook geweldig als ik in de douche sta om een beker koud water over de rand te gooien, want dan gil ik als een vrouw (lacht).
Wat ging je dan wél weer goed af?
‘Krachtproeven. Ik boks al heel mijn leven, dus op dat vlak sta ik heel sterk. Er zat een milling (een man-tegen-mangevecht, red.) in en daar keek ik enorm naar uit. Ik vond het dan ook grappig dat ze tegen mij zeiden dat ik gecontroleerd moest boksen en niet in het wilde weg mocht slaan. Verder heb ik een gigantisch grote wilskracht. Ik zal blijven vechten tot ik er bij neerval. Ik wist dat ik zou vallen, maar als je tien keer valt, moet je elf keer opstaan! Ik ben mentaal niet snel te breken.’
Is dat een boodschap die je wil meegeven aan je kinderen?
‘Absoluut, dat is mijn levensmotto. Ik pas dat ook niet enkel toe in het sporten, maar ook in m’n dagelijkse leven. Ik heb een heel zwaar gerechtelijk verleden. Ik zat vijf keer in de gevangenis. Maar toch kwam het goed met mij! Je kan je herpakken en je leven honderdtachtig graden draaien, maar je moet zélf die klik maken.’
Had je deze training toch een beetje onderschat?
‘Zeker! Het is veel zwaarder dan ik ooit had kunnen denken. Ik merkte dat ik niet meer die twintigjarige bokser vanuit de ring ben. Het was soms frustrerend dat mijn lijf niet meer meewilde. Maar tegelijkertijd was het een mooie ervaring, iets uniek dat je maar één keer in je leven meemaakt, dus ik ben heel dankbaar dat ik hieraan mocht meedoen. Hoedje af voor de Special Forces, dat zijn toppers!’
Ik heb een heel zwaar gerechtelijk verleden. Ik zat vijf keer in de gevangenis. Maar toch kwam het goed met mij! Je kan je herpakken en je leven honderdtachtig graden draaien, maar je moet zélf die klik maken.
Bij Flair staat self-love centraal: heb je veel zelfliefde?
‘Ik ben zeker trots op mezelf. Ik heb zoals ik eerder al zei een heel zwaar crimineel verleden, maar ik ben fier dat ik terug op het juiste pad terechtkwam. Ik zat mijn gevangenisstraf uit en betaalde al mijn schulden tot op de laatste euro terug. Ondertussen ben ik vijfentwintig jaar samen met mijn geweldige vrouw, hebben we twee prachtige kinderen, heb ik een toffe job en doe ik iets terug voor de maatschappij met mijn bokstraining. Ik wil een voorbeeld zijn voor mijn kinderen en andere jongeren en tonen dat je uit die put kan kruipen als je het écht wil.’
Is het je grootste angst als vader dat je kinderen ook de foute weg zouden opgaan?
‘Zeker! Ik kan hen wel een goede opvoeding geven en duizend keer zeggen dat criminaliteit niet loont, maar je hebt het niet altijd zelf in de hand waar ze terechtkomen. Ik kan ze niet onder een glazen stolp houden, ik moet ze loslaten en erop vertrouwen dat ze de juiste keuzes maken. Ze weten dat ze ook altijd alles tegen mij kunnen zeggen. Ik werd met de harde hand opgevoed en durfde daarom niet over mijn problemen te praten met mijn ouders. Ik pak dat anders aan met mijn zonen. Ik zal nooit kwaad zijn als ze een fout maken, maar wél als er erover liegen tegen mij.’
Ik kan mijn zonen wel een goede opvoeding geven en duizend keer zeggen dat criminaliteit niet loont, maar je hebt het niet altijd zelf in de hand waar ze terechtkomen. Ik kan ze niet onder een glazen stolp houden, ik moet ze loslaten en erop vertrouwen dat ze de juiste keuzes maken.
Heb je bepaalde complexen op uiterlijk vlak?
‘Ik ben niet meer zo scherp als vroeger, maar ik lig daar niet wakker van, want ik ben blij dat ik ouder mág worden. Niet iedereen heeft dat geluk. Mijn vrouw kan weleens klagen als ze een rimpel of een grijs haartje ontdekt, maar ik beschouw ouder worden net als een cadeau. Ik zeg haar dan ook meermaals per dag dat ze de mooiste vrouw ter wereld is.’
Was je vroeger wel vatbaar voor stereotiepe ideaalbeelden?
‘Natuurlijk. Ik had vroeger een krulletje op mijn voorhoofd, dat was mijn kenmerk, en ik was soms een halfuur bezig om dat goed te leggen met gel (lacht). Ik wilde ook altijd mooie kleren dragen, met een dikke auto rijden en zo fit mogelijk zijn. Ik was een macho. Nu ben ik helemaal niet meer ijdel. Ik besef nu wat écht belangrijk is in mijn leven: mijn vrouw en kinderen.’
Probeer je die self-love er ook in te peperen bij je kinderen?
‘Sowieso. Sociale media zijn soms vergif. Kinderen kunnen ook heel gemeen zijn tegen elkaar. Mijn jongste zoon is niet zo goed in wiskunde, maar ik probeer hem echt duidelijk te maken dat hij niet in álles de beste moet zijn zolang hij maar zijn best doet. Ik was ook niet de beste student, dus ik koos de richting metaalbewerking waar ik met mijn handen kon werken, want daar ben ik wél goed in. Je moet niet kijken naar wat je niet hebt, maar naar wat je wél hebt.’
Velen denken omdat ik in de gevangenis zat dat ik nog steeds een crimineel ben of dat ik niet te vertrouwen ben. Ik krijg vaak te maken met zulke vooroordelen, mijn verleden zal altijd wat aan mij blijven plakken. Terwijl iedereen toch een tweede kans verdient.
Kreeg je al te maken met negatieve reacties?
‘Sowieso. Velen denken omdat ik in de gevangenis zat dat ik nog steeds een crimineel ben of dat ik niet te vertrouwen ben. Ik krijg al vaak te maken met zulke vooroordelen, mijn verleden zal altijd wat aan mij blijven plakken. Terwijl iedereen toch een tweede kans verdient. Ik bewijs al heel wat jaren dat ik een voorbeeldige man, papa én mens ben.’
Zou je het tof vinden als je zonen in je voetsporen zouden treden als bokser?
‘Eerlijk gezegd niet! Ik ben heel blij dat ze allebei voetballen. Ze volgen wel een keer per week kickboksles, maar ik hoop dat ze nooit competitie willen doen. Als voetballer, zelfs op een niet zo hoog niveau, kan je een mooi centje aan je hobby verdienen. Als bokser mag je dat in ons land op je buik schrijven terwijl je er vaak méér energie in moet steken. Maar vooral het fysieke aspect is niet gezond. Een hoofd is eigenlijk niet gemaakt om op te slaan. Elke klap die je tegen je hoofd krijgt, is er eentje te veel.’
Voel jij de gevolgen van je bokscarrière?
‘Absoluut. Ik ben een groot warhoofd, ik vergeet gigantisch veel en dat heeft sowieso te maken met het feit dat ik heel veel kloppen op m’n hoofd kreeg. Hoe ouder ik word, hoe slechter. Ik wens mijn kinderen dat niet toe. Zij moeten een mooier leven leiden dan ik.’
Tot slot: waarom moeten we zeker naar ‘Special Forces’ kijken?
‘Het is tof om eens een ander beeld te krijgen van bekende personen. Het is ook mooi om te zien hoe diep mensen kunnen gaan! Ik schrok zelfs van mezelf.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
