'Het feit dat ik grappige dingen zeg op het juiste moment wil niet zeggen dat ik me per se op m’n gemak voel, dat is gewoon beroepsmisvorming.'
Jonas Geirnaert (40) in ‘Over De Oceaan’: ‘Ik heb mezelf altijd wat sociaal gehandicapt gevonden’
In het tweede seizoen van ‘Over De Oceaan’ steken opnieuw zes bekende Vlamingen 5000 km de Atlantische Oceaan over in een zeilboot. Jonas Geirnaert (40) is een van hen. ‘Kijkers gaan voor het eerst een inkijk krijgen in wie ik écht ben‘, zegt Jonas.
Annelien Coorevits, Elodie Ouedraogo, Gert Verheyen, James Cooke, Jonas Geirnaert en Ella Leyers zeilden vanuit Gran Canaria, zonder ervaring en zonder enige hulp van buitenaf, meer dan 5000 kilometer naar het eiland Santa Lucia. ‘Ik zei niet onmiddellijk ja toen ik de vraag kreeg om mee te doen’, vertelt Jonas Geirnaert. ‘Als ik nog geen kinderen zou hebben, zou ik geen seconde getwijfeld hebben. Maar ik heb een zoontje van een jaar en er was een tweede op komst, dus dat verandert toch veel. Ik word voor dit soort programma’s zelden of nooit gevraagd. Ze hebben precies gewacht tot ik kinderen heb om me allerlei gevaarlijke toeren te laten uitsteken (lacht).’
Wat trok je toch over de streep?
‘Ik wist als ik hier nee op zou zeggen dat ik er de rest van m’n leven spijt van zou hebben. Zo’n kans krijg je geen twee keer, zeker als je geen zeiler bent.’
Je deed mee in het jaar dat je veertig werd. Was dat een manier om die mijlpaal te vieren?
‘Eigenlijk had ik daar zelfs nog niet bij stilgestaan. Dat getal houdt me niet bezig, dus dat had er niks mee te maken.’
Hou je van een uitdaging?
‘Ik ben niet zo avontuurlijk aangelegd, maar ik merk dat dit de laatste jaren aan het veranderen is. Ik probeer dingen waar ik vroeger direct nee op zei. Vroeger was ik een huismus. Reizen hoefden voor mij niet te ver of te avontuurlijk te zijn. Nu vind ik het net leuk om af en toe eens uit m’n comfortzone te stappen.’
Vanwaar kwam die klik?
‘Dat is sowieso de goede invloed van mijn vriendin Julie. Tien jaar geleden reisden we ook een jaar rond in Australië en Nieuw-Zeeland en leefden we in een camper. Dat was fantastisch, maar uit mijzelf zou ik dat nooit gedaan hebben.’
Ik vond het feit dat je met veel mensen in een kleine ruimte zat, heel beangstigend. Ik was bang dat dit vroeg of laat voor wrijvingen zou zorgen.
Kende je de andere bemanningsleden op voorhand al goed?
‘Elodie ken ik het beste, de rest weinig tot niet. Ik was heel blij dat Elo mee was, maar het was geen obstakel moesten het allemaal nieuwe gezichten zijn.’
Heb je je op een of andere manier proberen voorbereiden?
‘Ik bakte tientallen broden op voorhand, want dat was een van m’n belangrijkste taken aan boord. Het was mijn intentie om dat thuis te blijven doen, maar het komt er niet meer van. Er kruipt heel veel tijd in. Tussen het kneden van het deeg in het begin en het moment dat je het brood uit de oven haalt, zit er drie uur. Die uren heb ik ’s avonds niet meer nu er twee kleine spruiten rondlopen. Ooit wil ik dat wel terug oppikken.’
Wat schrok je het meeste af aan dit avontuur?
‘Deze reis is eerst en vooral niet zonder risico. Dat zie je ook in dit seizoen. Verder vond ik het feit dat je met veel mensen in een kleine ruimte zat, ook heel beangstigend. Ik werkte al eens maandenlang met dezelfde mensen aan een programma, maar dan zaten we niet continu samen op een 15 meter lange boot en sliepen we niet in hetzelfde bed. Ik was bang dat dit vroeg of laat voor wrijvingen zou zorgen. Ik weet dat de programmamakers hun uiterste best doen om complementaire en toffe deelnemers uit te kiezen. Maar ik was bang dat er toch conflicten zouden komen in de groep.’
Je zat wekenlang op zee. Ben je een waterrat?
‘Wanneer ik moet kiezen tussen een weekendje zee of de Ardennen, ga ik steevast voor dat laatste. De zee doet me niet veel als ik ernaar moet kijken vanop het land. Maar als ik óp het water mag vertoeven, vind ik het zalig! Ik had ook geluk dat ik enkel de eerste dag last had van zeeziekte.’
Velen hadden het moeilijk met het slaaptekort. Speelde dat jou ook parten?
‘We hebben thuis nog een klein kindje, dus ik was het al gewend om weinig te slapen. Ik was de enige die dacht: ik ga eindelijk eens vier uur aan een stuk kunnen slapen (lacht).’
We hebben thuis nog een klein kindje, dus ik was het al gewend om weinig te slapen. Ik was de enige die dacht: ik ga eindelijk eens vier uur aan een stuk kunnen slapen (lacht).
Wat viel wel tegen op de boot?
‘Wat ik het vervelendste vond, is die voortdurende deining. Je hebt drie weken lang geen enkel moment rust, want die boot gaat voortdurend op en neer. Je wordt continue heen en weer geschud waardoor simpele taken zoals douchen of naar toilet gaan zelfs moeilijk worden. Dat had ik echt onderschat, want het was zo vermoeiend. Je wil dat op den duur gewoon even afzetten en ervoor zorgen dat die boot een uurtje niet zou bewegen, maar dat gaat helaas niet. Ik had het eerste seizoen gezien, maar op beeld merk je niet hoe hard hoe die boot schommelt. Je staat ook vol blauwe plekken van overal tegen te botsen. We zagen er allemaal uit als dalmatiërs.’
Ben je bang geweest?
‘Ja. De eerste nachten, terwijl de zee toen nog niet zo wild was. Overdag als er golven zijn, zie je de horizon en wat de boot doet. ’s Nachts lig je in die kajuit heen en weer te rollen, maar weet je niet of die boot een paar graden helt of we aan het kapseizen zijn. Dat zorgde voor enkele slapeloze nachten, maar gelukkig wende dit wel. We hadden ook vijf dagen enorm zwaar weer en dan sloeg de schrik toch toe.’
Had je geen probleem met het gebrek aan privacy?
‘Dat viel wel mee. Als je echt eens alleen wou zijn, ging dat wel. Dan kon je op het dek zitten met een boek. Als je iemand ziet lezen, laat je die ook even met rust. Het was minder zwaar dan ik dacht omdat je ook in dat ritme van vier uur zit, waardoor je niet voortdurend met twaalf op dezelfde vierkante meter rondloopt. Er zijn maar twee momenten per dag: het ontbijt en avondeten dat je een halfuurtje met iedereen samenzit.’
Stoorde het gebrek aan luxe jou?
‘Tien jaar geleden woonde ik een jaar in een camper, dus ik was het wel al wat gewend. Je moet gewoon op voorhand goed nadenken over wat je meeneemt. Het enige waar ik het wel wat lastig mee had, is dat we maar om de drie dagen mochten douchen. Al denk ik dat ik de enige onnozelaar was die zich daaraan hield. Ik plakte door dat zout dat in lucht hing, dus ik telde af naar de ochtend dat ik mocht douchen. Stinken doe je gelukkig niet, want op zee heb je blijkbaar geen lichaamsgeur. Wat ik miste, en dat is iets heel onnozel, is een washandje. Dat was ik vergeten inpakken, terwijl je je daar wel met een klein beetje zoet water helemaal mee kan wassen. Als ik dit nog eens zou doen, dan zou een washandje het allereerste zijn wat ik zou inpakken.’
Het enige waar ik het wat lastig mee had, is dat we maar om de drie dagen mochten douchen. Al denk ik dat ik de enige onnozelaar was die zich daaraan hield.
Had je last van heimwee?
‘Het begin en en het einde van de reis waren het zwaarste. Ik vond het heel moeilijk om afscheid te nemen. We voeren weg van de kade waarop m’n vriendin en kind stonden, en dat was heel heftig! Ik ben blij dat de camera’s toen niet te veel op mij focusten. Om het gemis wat dragelijk te maken, hing ik foto’s van hen aan het plafond van de kajuit. Het probleem is dat je niks van contact hebt. Je kan niet een keertje bellen, en vooral dat maakt het enorm zwaar. Het meeste van de tijd ben je continu bezig, waardoor je je gedachten kan verzetten. Maar vanaf week drie zit je in een soort routine, waardoor je meer tijd hebt om je gezin te missen.’
Leerde je dingen bij over jezelf?
‘Deze ervaring heeft me niet fundamenteel veranderd. Wat ik wel heerlijk vond, was om eens niet bereikbaar te zijn. Je zit daar drie weken zonder gsm, sociale media en mails. Je hebt niks aan je hoofd, behalve de zorgen dat alles op en aan die boot blijft draaien. Dat doet enorm veel deugd. Ik had het goede voornemen om dat door te trekken thuis en het ook wat rustiger aan te doen. Maar na twee dagen was het al om zeep.‘
Gaan we een andere Jonas leren kennen als kijker?
‘Ik denk het wel. Ik doe niet zo graag mee aan programma’s waarbij je jezelf te veel moet blootgeven. Ik hou m’n werk en mijn privé graag gescheiden. Maar omdat ik zo fan was van het eerste seizoen besloot ik dit toch te doen. Ik had vertrouwen dat de makers respectvol omgingen met ons. Kijkers gaan dus voor het eerst een inkijk krijgen in wie ik écht ben en dat is toch een andere Jonas dan de Jonas die ze kennen uit andere programma’s. Dit was anders dan meespelen in een sketch van “De Ideale Wereld”. Zo waren er momenten dat ik echt heel emotioneel was. Ik had me voorgenomen om niet te wenen op tv, maar je kan dat natuurlijk niet tegenhouden.’
Ik heb mezelf wel altijd wat sociaal gehandicapt gevonden. In sociale situaties wist ik niet goed hoe ik me moest gedragen.
Wat was het allermooiste moment van dit avontuur?
‘Voor mij waren de nachten heel bijzonder. De dogwatch, de shift tussen 2u ‘s nachts en 6 uur ’s morgens, is de lastigste. Maar ergens ook de mooiste. Nadat ik het brood bakte, stond ik op het dek naar de sterrenhemel te staren en dat gevoel is onbeschrijfelijk!’
En wat was het minst toffe moment?
‘We ondernamen een heuse reddingsactie toen er een boot die ook meedeed aan dezelfde rally als ons in de problemen kwam. We deden dit puur op adrenaline, waardoor pas achteraf binnenkwam hoe heftig dit was. De dagen dat we net over halfweg de reis zaten, zat ik ook even in een dipje. Iedereen trouwens omdat de sleur er wat insloop.‘
Bij Flair staat self-love centraal. Zie jij jezelf graag?
‘Ik ben doorgaans best tevreden met mezelf. Ik ben sinds een paar jaar kalend. Ik liep daar een week ambetant over, maar daarna legde ik er mij bij neer. Dus qua uiterlijk heb ik geen complexen. Ik heb mezelf wel altijd wat sociaal gehandicapt gevonden. In sociale situaties wist ik niet goed hoe ik me moest gedragen. Het feit dat ik grappige dingen zeg op het juiste moment wil niet zeggen dat ik me per se op m’n gemak voel, dat is gewoon beroepsmisvorming (lacht). De laatste jaren merk ik tot mijn grote vreugde dat dit een pak vlotter gaat.’
Vormde je hechte vriendschappen aan boord?
‘Ja. Je schept sowieso een band voor het leven. Als ik binnen twintig jaar Ella, James of iemand anders van die bemanning tegenkom, gaan we sowieso al die herinneringen bovenhalen. Maar het is niet zo dat we nu elke avond bij elkaar in de woonkamer zitten. Dat hoeft ook niet. Het was een supermooie ervaring en ik ben blij dat ik dit samen met al die prachtige mensen mocht meemaken. Sommigen verrasten me ook echt.’
Hoezo?
‘Ik had een bijzonder goede klik met James Cooke. Ik leerde hem op die boot ontzettend goed kennen en ik betrapte mezelf erop dat ik best wel veel vooroordelen had over hem. Die waren zeker niet negatief, maar ik had gewoon een totaal verkeerd beeld van hem. Dat was een wijze les. Je kan pas echt weten hoe iemand in elkaar zit, als je er goede gesprekken mee voert.’
‘Over De Oceaan’ zie je elke maandag om 20u35 op Play4 en GoPlay. Zowel het eerste als tweede seizoen kan je ook bekijken op Streamz.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
