‘Ik denk dat ik niet zo’n mooie schedel heb, dus ik heb daar echt schrik voor.’
Joris Hessels (43): ‘Ik verlies mijn haar en dat is een groot complex’
Joris Hessels (43) is een van de bekende gezichten die meedoet aan ‘De Expeditie: Groenland’. ‘Ik heb nog nooit zoveel gevloekt, gehuild én gelachen als toen’, vertelt de tv-maker/acteur.
Actrice Tine Embrechts, presentator Viktor Verhulst, advocaat Sven Mary, actrice Lynn Van Royen, politica Jinnih Beels, YouTuber Average Rob, zangeres/actrice Pommelien Thijs en acteur/presentator/tv-maker Joris Hessels,trekken voor ‘De Expeditie: Groenland’ naar het prachtige Groenland waar ze zichzelf tot het uiterste drijven om een pittig traject van zo’n 164 km af te leggen met ski’s en een loodzware slee. ‘Ik twijfelde niet om mee te doen’, vertelt die laatste. ‘Ik had enkel wat bedenktijd nodig omdat ik het praktisch moest regelen met mijn lief, zoals de opvang van onze kinderen.’
Waarom wou je dit zo graag doen?
‘Op dit moment in m’n leven kwam dit als een welgekomen pauze. We hebben een samengesteld gezin met vier kinderen, mijn vriendin werkt nachtshiften en ik heb ook een drukke werkagenda waardoor er niet veel tijd meer overschiet voor mezelf.’
Hoe heb je dit thuis verkocht gekregen?
‘Mijn lief en ik spraken al vaak over onze situatie en dat het af en toe toch wat veel is. Ze snapte dan ook direct dat ik hier nood aan had. Ze stond volledig achter mij en dankzij haar was dit ook mogelijk. Ik ben haar daar dus enorm dankbaar.’
Average Rob over ‘De Expeditie’ en self-love: Average Rob (31): ‘Ik ben echt klaar om papa te worden en kan niet meer wachten’.
Ben je avontuurlijk aangelegd?
‘Totáál niet! Het avontuurlijkste wat ik al deed qua reizen is in een bungalow op een camping slapen, waar je dus een propere sanitaire blok, een cafetaria en een supermarktje hebt. Deze expeditie is iets wat ik uit mezelf nooit zou doen, want het is volledig uit mijn comfortzone, maar net daarom sprak het me weer aan.’
We hebben een samengesteld gezin met vier kinderen, mijn vriendin werkt nachtshiften en ik heb ook een drukke werkagenda waardoor er niet veel tijd meer overschiet voor mezelf.’
Heb je je voorbereid op dit avontuur?
‘Dat was mijn bedoeling, want de voorbereiding die we hadden in Noorwegen viel ontzettend hard tegen. Daarom wilde ik intensief sporten om mijn conditie te verbeteren en ijsbaden nemen om beter tegen de kou te kunnen. Maar daar kwam uiteindelijk niks van in huis. Ik troostte me met de gedachte dat Groenland plat is, maar dat is een leugen! Laat je niks wijsmaken (lacht)!’
Ben je competitief ingesteld?
‘Ik wilde het koste wat het kost uitlopen, maar ik moest niet per se als eerste de berg op zijn. Dat was meer iets voor Vik en Rob. Ik liep meestal achteraan. Maar ik zal nooit opgeven! Ook al heb ik veel gevloekt, ik hoop dat ze dat er wat uitgeknipt hebben.’
Waar keek je het meeste naar uit?
‘De eindmeet halen en het noorderlicht zien. Verder heb ik echt genoten van het landschap, want we zaten daar toch op een van de meest prachtige plekjes op onze aardbol. Daardoor vergat ik soms hoe zwaar en ongemakkelijk dit avontuur was. De kijkers denken misschien dat eenmaal de camera’s stopten met draaien we in een warm hutje kropen met een lekkere maaltijd, maar vergeet het!’
Waar had je dan weer het meeste schrik voor?
‘Dat ik niet goed zou slapen, want ik ben sowieso al een slechte slaper. En frostbite! Ik ging naar toilet en deed even mijn handschoenen uit, voor maximum één minuut. Toen ik terugkwam, zei iemand plots dat m’n vingertoppen wit waren. Ik had frostbite! Ik schoot in paniek en dat deed verschrikkelijk veel pijn. Zes maanden heb ik geen gevoel gehad in mijn vingertoppen!’
Ik had frostbite! Ik schoot in paniek en dat deed verschrikkelijk veel pijn. Ik heb zes maanden geen gevoel gehad in mijn vingertoppen!
Wat was het mooiste moment uit dit hele avontuur?
‘Dat zijn er heel veel, maar ik denk toch spontaan aan één moment. We hadden allemaal iets mee voor de bende en bij Pommelien waren dat liedjes. Ze ging bij onze vrienden en familie ten rade om te horen welke nummers we graag horen of veel voor ons betekenen. Bij mij is dit “De Wedstrijd” van Bram Vermeulen. Een song die me heel hard doet denken aan mijn vader. Hij toonde nooit veel emoties en dat miste ik heel hard toen ik opgroeide. We zaten op een prachtige plek toen ze dat liedje opzette en plots werd iedereen stil en kwamen alle emoties naar boven.’
Wat vond je dan weer het moeilijkste moment?
‘Ik dacht eerlijk gezegd dat ik mijn vriendin en kinderen niet zou hard zou missen, maar na een weekje kreeg ik toch heimwee. Tine gaf me op een moment enkele tekeningen die m’n kinderen voor me maakte voor ik vertrok en toen kreeg ik het heel moeilijk. De vermoeidheid sloeg toe en ik miste iedereen enorm!’
Ik heb nog nooit zoveel gevloekt, gehuild én gelachen als toen! Omdat die omstandigheden zo extreem zijn, beleef je ook alles heel intens.
Ben je jezelf tegengekomen?
‘Zeker. Het was veel zwaarder dan ik op voorhand had durven denken. Je gemoed slaat daar heel snel om van oprechte blijheid en euforie naar oprechte tristesse en kwaadheid. Ik heb nog nooit zoveel gevloekt, gehuild én gelachen als toen! Omdat die omstandigheden zo extreem zijn, beleef je ook alles heel intens. Eenmaal thuis viel ik echt in een zwart gat.’
Gaan we een andere kant van jou leren kennen?
‘De meesten denken dat ik een heel rustige mens ben, maar dat is totaal niet zo en dat zal je nu wel merken. Ik schiet soms alle kanten uit. Je zal me zien wenen, maar ook veel zien lachen. In mijn programma’s draait het nooit rond mij, maar hier doe ik wel mee als Joris, dus je krijgt sowieso een andere versie te zien.’
Leerde je iets uit dit avontuur?
‘Ik wou dat ik kon zeggen dat ik nu minder op mijn gsm zit en meer geniet van het moment. Of dat ik het rustiger aan doe en wat vaker op de rem ga staan. Maar na twee dagen thuis werd ik weer volledig opgeslorpt door mijn hectische leven en verdwijnen die goede voornemens als sneeuw voor de zon.’
Maakte je vrienden voor het leven?
‘Het is niet zo dat we plots beste vrienden zijn en elkaars deur platlopen. Ik denk dat we het daar ook een voor een veel te druk voor hebben. Maar we deelden wel een unieke ervaring met z’n allen, dat schept een band en zorgt ervoor als we elkaar tegenkomen dat we altijd wel iets te vertellen hebben.’
Ik maak mezelf veel kleiner dan nodig is. Ik volgde al heel wat therapie, maar dat blijft er toch inzitten.
Bij Flair staat self-love centraal: heb je veel zelfliefde?
‘Daar is nog veel werk aan. Ik moet meer vrede hebben met mezelf en me niet voortdurend willen bewijzen of denken dat ik het niet waard ben om ergens te zijn. Het is al beter dan vroeger, maar het kan nog beter.’
Vanwaar komt die onzekerheid?
‘Dat is de aard van het beestje. Ik ben trots op alle programma’s die ik al maakte, maar soms denk ik dat ik toch door de mand ga vallen en dat mensen zullen beseffen dat het ook dat maar is. Daardoor maak ik mezelf veel kleiner dan nodig is. Ik volgde al heel wat therapie, maar dat blijft er toch inzitten.’
Tine over ‘De Expeditie’ en self-love: Tine Embrechts (48): ‘Het is altijd confronterend om mezelf te zien ouder worden op beeld, maar ik zal nooit mijn kop vol botox spuiten’
Zijn er nog dingen waar je op mentaal vlak soms mee worstelt?
‘De pittige combinatie van fulltime werken en een groot gezin blijft een uitdaging. Dat is een beslissing waar ik nog altijd elke dag achter sta, maar het is niet de makkelijkste keuze. Het wordt ook moeilijker nu de kinderen wat groter worden, want ze krijgen verschillende hobby’s en hun leefwerelden beginnen meer uit elkaar te liggen.
Evelien doet nachtshiften en ik wil ook elke kans pakken die ik kan, dus het is een huzarenwerkje om dit allemaal gepland te krijgen. Ik loop mezelf daardoor soms voorbij. De kinderen merken dat ook en zeggen me dat ik niet veel thuis ben en als ik dan thuis ben, zit ik te veel in m’n hoofd. Dat moet ik in het oog houden, want ik kan dit geen tweede keer doen. Ik moet er nu van genieten, want voor ik het weet zijn ze het huis uit. Ik wil het ook allemaal té goed doen.’
Vertel.
‘In mijn hoofd wilde ik onze gezinnen gewoon samengooien en is dat één samengesteld gezin, maar dat is niet zo. Het is chaos en het schiet soms alle kanten op. Dat moet ik leren omarmen in plaats van alles krampachtig willen goed doen. Het blijft een zoektocht om die balans te vinden.’
Leerde je na dit avontuur om meer me-time in te plannen?
‘Ja! Ik ga niet meer in een ijskoud tentje in Groenland zitten, maar Evelien en ik maakten de afspraak om af en toe echt iets voor onszelf te doen als we merken dat het wat veel wordt. En daarnaast willen we ook meer dingen samen met ons tweetjes doen, zonder de kinderen.’
Ik loop mezelf soms voorbij. De kinderen merken dat ook en zeggen me dat ik niet veel thuis ben en als ik dan thuis ben, zit ik te veel in m’n hoofd.
Self-love slaat ook op uiterlijk vlak. Heb je bepaalde complexen?
‘Mijn haar is een groot complex! Ik ben het namelijk aan het verliezen. Beter dan dit gaat het niet worden, tenzij ik naar Turkije trek voor een haartransplantatie. Ik zit daar echt mee in!’
Zal er een moment komen dat je het gewoon allemaal afscheert?
‘Ik denk dat ik niet zo’n mooie schedel heb, dus ik heb daar echt schrik voor. Ik twijfel zelfs om echt voor een haartransplantatie te gaan. Langs de andere kant is dat natuurlijk ook de natuur, ik ben er nog niet volledig uit. Ik word er wel altijd mee geconfronteerd net omdat ik met mijn kop op tv kom. Ik hoop altijd dat er geen dronebeelden zijn, zodat mijn haar niet van bovenaf wordt gefilmd (lacht).’
Heb je moeite met ouder worden?
‘Goh ik voel me niet oud, maar ik zie mezelf wel sneller ouder worden. Ik voel ook dat ik minder snel recupereer, daarom stopte ik met alcohol drinken. Ik wil zien wat het effect is op m’n lijf en slaap!’
Ben je bang om dit keer zo puur op tv te komen?
‘Ik was me bewust van de camera’s, maar op bepaald moment vergeet je dat om dat je zodanig bezig bent met overleven en het feit dat je alweer geen gevoel hebt in je vingertoppen of niet geslapen hebt in die rottent. Maar ik was dus totaal niet bezig hoe ik op beeld zou overkomen, dat is wel duidelijk als je de afleveringen ziet (lacht). Ik zie er echt zo moe uit, verschrikkelijk! Maar het zou vreemd zijn om daar helemaal gestyled rond te lopen, het was geen Club Med-vakantie, hé. Het was zwaar en ik hou er wel van dat die echtheid ook op beeld te zien is, dat is ook het geval in m’n eigen programma’s.’
Dat ik wakker lig van het feit dat ik kaal word, is ingegeven door het ideaalplaatje van de man met de weelderige haardos.
Waarom zijn we eigenlijk zo streng voor onszelf?
‘We leggen onszelf zoveel druk op en dat is voor een groot deel de schuld van onze maatschappij waar presteren er er perfect uitzien centraal staat! Je moet heel sterk zijn en je goed in je vel voelen om daar boven te staan. Daar is ook wat maturiteit voor nodig. Pas als je iets ouder bent, besef je dat je je eigenlijk niks moet aantrekken van wat anderen van je denken en dat je zelf voor je eigen geluk moet zorgen.’
Ben jij vatbaar voor stereotiepe schoonheidsidealen of perfecte plaatjes?
‘Ik zou willen zeggen van niet, maar dat ik wakker lig van het feit dat ik kaal word, is ingegeven door het ideaalplaatje van de man met de weelderige haardos. Ik weet dat mensen véél meer slechte, dan goede foto’s hebben, maar dat die eerste the gram niet halen. Maar toch ben ook ik er soms vatbaar voor.’
Ga je die self-love er ook bij je kinderen inpeperen?
‘Dat probeer ik, maar ik merk nu al dat ze er allemaal hetzelfde willen uitzien. Dat zie je aan hun kledingstijl en kapsel. Maar dat is natuurlijk eigen aan jong zijn en je identiteit zoeken. Ik kan ze wel meegeven dat ze vooral zichzelf moeten blijven, maar ze hebben meestal geen oren naar wat de papa te zeggen heeft. Ze noemen me dan cringe, dat is sowieso het meest gebruikte woord bij ons thuis! Zo kijken ze zelfs niet naar de dingen die ik maak, want dat vinden ze saai. “De Expeditie: Groenland” volgen ze wel, maar dat is vooral omdat Rob en Pommelien meedoen.’
Kreeg je al te maken met negatieve reacties?
‘Dat valt voorlopig goed mee. Ik lees ook niet alles en de dingen die tot bij mij komen zijn meestal lief en ondersteunend. In kranten staat soms een harde recensie over dingen die ik maakte, maar dat moet ik maar slikken als tv-maker.’
Tot slot: waarom moeten we zeker kijken naar ‘De Expeditie: Groenland’?
‘Het is een mooie mix van mensen die elkaar niet kennen, maar die toch een hechte band vormen. Zo had ik een groot vooroordeel over Vik, maar dat verdween de eerste minuut al en ik heb nu veel respect voor hem. Iedereen smijt zich volledig en dat op een authentieke manier, mensen zullen ervan verschieten. Verder is het ongetwijfeld ook gewoon leuk om in je warme zetel te kijken hoe mensen afzien (lacht).’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
