Julie Van den Steen (29): ‘Ik ben al meer dan een jaar op zoek naar een huis en die zoektocht is verschrikkelijk’

Julie Van den Steen (29) trekt in het tweede seizoen van ‘Vakantiehuis For Life’ opnieuw met vijf enthousiaste koppels naar de Ardennen waar ze elk een chalet proberen om te toveren tot het buitenverblijf van hun dromen. ‘Ik ben niet direct de persoon die vrienden en familie zullen bellen als er iets gemaakt moet worden in huis’, vertelt Julie.

‘De inschrijvingen verliepen dit jaar eigenlijk niet zoals vorig seizoen via een tv-campagne, maar via mijn persoonlijke Instagrampagina’, vertelt Julie. ‘Ik deed daar een oproepje. Daardoor waren er dit keer iets minder inschrijvingen, maar hebben we wel iets jongere duo’s.’

Hebben jullie bewust voor jongere kandidaten gekozen?

‘Ja. We merkten aan de kijkcijfers van het vorige seizoen dat er heel veel jonge mensen naar het programma keken, dus dan is het een logische stap dat je in de nieuwe afleveringen ook kiest voor dat doelpubliek.’

Jonge mensen kunnen tegenwoordig nog moeilijk een eigen huis kopen, dus laat staan een tweede verblijf betalen. Is dat ook een criterium dat meespeelde in de selectie?

‘Dat heeft er sowieso mee te maken, want jonge mensen hebben het in deze tijd echt niet gemakkelijk. Ik kan er van meespreken, want ik ben ook al meer dan een jaar op zoek naar een huis en die zoektocht is verschrikkelijk!‘

Vertel.

‘Het is als twintiger en dertiger bijna financieel onmogelijk om een huis te kopen. En dan heb ik het niet over een grote villa hé, maar een simpel huisje met drie slaapkamers en een tuintje. Dat is gewoon onbetaalbaar. Niet veel mensen hebben zoveel spaargeld staan om zo’n grote lening aan te gaan, en zeker niet als je zoals mij alleen iets wil kopen. Het feit dat ik ook nog eens een vrouw ben, helpt ook niet.’

Hoezo?

‘Ze nemen me gewoon niet serieus en proberen me allerlei blaasjes wijs te maken. Ik vind het erg om toe te geven, maar ik neem nu telkens een bevriende werfleider die jaren ouder is dan mij mee als ik een huis ga bezichtigen om meer credibiliteit te hebben.’

Jij vergezelt de duo’s naar de Ardennen: heerst er een soort scoutskampgevoel?

‘Ja, exact dat! Het is een keitoffe bende en crew, ik hoop dat dat ook echt zo overkomt op tv. Ik voelde me een soort kampleidster waarbij de duo’s terechtkonden als ze met iets zaten of hun hart eens wilden luchten. Ook achter de schermen hebben we vaak gepraat, want sommigen zaten er na een paar weken wel door.’

Heb jij een goede troostende schouder?

‘Ik doe niet graag aan zelfstoef, maar ik durf van mezelf zeggen dat ik dat goed kan. Ik ben heel empathisch en ik voel dingen goed aan. Ik was vroeger scoutskampleidster en dan ging ik de kapoentjes ‘s nachts troosten wanneer ze heimwee hadden. Dit is eigenlijk een beetje hetzelfde, maar dan met volwassen (lacht). Je moet ze geruststellen en een luisterend oor bieden.’

Is het programma zo intensief?

‘Ja. Ik merkte ook dit jaar dat de duo’s het enorm onderschatten. Ze hebben die eerste weken geen deftig bed, douche en toilet. Dan komt daar nog stress, druk van de jury, slaaptekort en de voortdurende aanwezigheid van die camera’s bij kijken.’

En dan moest jij soms nog eens de boeman spelen als je een bouwnadeel uitdeelde.

‘Die bouwnadelen zoals bijvoorbeeld een hele dag met handboeien werken, kregen de duo’s van een ander duo. Daar heb ik niks mee te maken (lacht). Maar als ik heel eerlijk ben, vond ik het ook weleens tof om de elektriciteit voor 24 uur af te sluiten of ze vast te binden (lacht). Ik kan niet een maand lang de heilige uithangen, zo zit ik niet in elkaar. Ik ben een plaagstok!‘

Is het moeilijk om geen favorietje te hebben bij de duo’s?

‘Dat lukt me niet altijd, maar deze keer wel omdat de duo’s zowel qua karakter als qua werk dat ze verzetten allemaal geweldig waren! Er waren mensen die net als mij geen enkele ervaring hadden met verbouwen, maar op die maand tijd wel dingen verwezenlijkten waar mijn mond echt van openviel. Ik was zo trots op werkelijk elk duo. Ik ben dus blij dat de jury punten moest geven (lacht).’

Zou het iets voor jou zijn: verbouwen?

‘Vroeger zei ik steevast “nee” omdat mijn omgeving me altijd vreemd aankijkt als ik zelf een klusje wil klaren. Maar ik heb het eigenlijk nog nooit gedaan, dus misschien kan ik het wel keigoed? Eerst een huis vinden, dan wil ik het weleens proberen (lacht).’

Ben jij handige harry of heb je twee linkerhanden?

‘Er zit wel een crea bea in mij. Ik wil altijd zelf dingen in elkaar steken, maar dat loopt niet altijd goed af. Zo heb ik vroeger een metalen satéstokje recht door mijn pink gestoken toen ik van een bamboetak een balpen wilde maken. Zo kwam ik al meerdere stoten tegen (lacht). Ik ben dus niet direct de persoon die vrienden en familie zullen bellen als er iets gemaakt moet worden in huis.’

Welke eigenschappen moet je hebben om dit avontuur tot een goed einde te brengen?

‘Veel geduld en volharding, want je moet een maand echt keihard werken en op je tanden bijten. Verder moet je een goed team vormen. Duo’s die complementair zijn en elkaars sterktes en zwaktes kennen, raken meestal ver omdat ze goed op elkaar ingespeeld zijn.’

Met wie zou jij zo’n avontuur overleven zonder elkaar in de haren te vliegen?

‘Goh, dat is een goeie vraag! Dat moet iemand zijn waar ik ruzie mee kan maken en het volgende moment opnieuw de slappe lach kan hebben. Als ik moe ben, ben ik namelijk niet te harden (lacht). Verder ben ik heel expressief, zeker in stresssituaties, en er zijn weinig mensen die daarmee om kunnen. Met mijn papa zou het bijvoorbeeld zeker niet lukken. Toen hij me leerde autorijden, zijn we na een paar lessen moeten stoppen. Het was zo ver dat hij me bijna ging onterven, dus ik ben overgeschakeld op de rijschool (lacht). Ik denk dat mijn beste vriendin de meest geknipte kandidate zou zijn. Zij heeft het meeste geduld met mij.’

Vakantie in de Ardennen spreekt iets minder tot de verbeelding dan in pakweg Ibiza. Wat sprak de duo’s die zich inschreven dan toch aan?

‘Door de coronacrisis hebben we wel de liefde voor op vakantie gaan in eigen land herontdekt. Ik kan daar van meespreken. Vroeger dacht ik bij de Ardennen aan plassen in een bos, jezelf wassen in een beek en veel worst eten (lacht). Maar door de pandemie een beetje verplicht die plekken te herontdekken, merk je dat het daar eigenlijk best wel heel fijn vertoeven is.’

Hoe ziet jouw ideale vakantie er eigenlijk uit?

‘Een combinatie van alles! Ik wil een strand, maar ik kan niet een hele dag gewoon neerliggen. Dus ik wil ook mooie natuur waarin ik kan wandelen en een stadje waar ik op een terrasje iets lekkers kan eten en drinken. Vroeger kon ik er gewoon op uittrekken met de tent, maar tegenwoordig heb ik toch graag iets van luxe en daarmee bedoel ik vooral: goed sanitair! Ik ben te oud geworden om elke dag nog mijn behoefte te doen in de bosjes (lacht).’

Lees ook:

• Cleymans & Van Geel: ‘We willen het liefdesverdriet niet commercialiseren. Het was eerder uit noodzaak dat we er een album over maakten.’
• An Lemmens (41): ‘Ik ben tevreden met wie ik ben, maar soms moet ik ook wat liever zijn voor mezelf’
• Frances Lefebure (33): ‘Ik raak snel overprikkeld en heb echt wel nood aan rust’