Wij spraken met ‘Beef’-acteur Justin H. Min en ‘The Politician’-actrice Lucy Boynton over de film.
Justin H. Min over ‘The Greatest Hits’: ‘Ik heb zelf in een rouwgroep gezeten, dus ik kon inspiratie uit mijn eigen ervaring putten’
Van ‘The Greatest Showman’ over ‘West Side Story’ tot ‘A Star is Born’: wij houden wel van een muzikaal drama! Voeg daar nog een vleugje fantasy aan toe en je hebt als je het ons vraagt een succes. En dat heeft Disney+ ook begrepen. ‘The Greatest Hits’ is nu te kijken via de streamingdienst en wij kregen de kans om de twee hoofdrolspelers, ‘Beef’-acteur Justin H. Min en ‘The Politician’-actrice Lucy Boynton, te spreken.
In ‘The Greatest Hits’ ontdekt Harriet dat bepaalde liedjes haar letterlijk terug in de tijd kunnen brengen. Terwijl ze het verleden herbeleeft met romantische herinneringen aan haar ex-vriend, botst haar tijdreizen met een nieuwe liefde in het heden. Ze vraagt zich af, zelfs als ze het verleden zou kunnen veranderen, of ze dat wel zou doen.
De film is een muzikaal drama met een touch of fantasy doordat er door de tijd wordt gereisd via muziek. Regisseur en schrijver Ned Benson liet zich hiervoor inspireren door ‘Musicophilia: Tales of Music and the Brain’ van Oliver Sacks. ‘Het boek intrigeerde mij enorm. Het gaat over het idee van muzikale hallucinaties waarbij we naar muziek luisteren en het brein interactie heeft met die muziek’, vertelt hij ons fier.
Dat was één reden voor zijn unieke aanpak, maar een tweede is omdat hij zelf enorm wordt beïnvloed door muziek. ‘Als ik bepaalde liedjes hoor, brengen ze mij altijd terug naar specifieke momenten in mijn leven. Dat was echt de kern van het idee waardoor de film tot stand kwam.’ De boodschap van de film is volgens hem dan ook de emotionele kracht die muziek kan hebben, maar het gaat ook over onze mogelijkheid om het verleden los te laten en verder te gaan naar de volgende fases in ons leven.
Justin H. Min en Lucy Boynton
Voor de twee hoofdrollen koos de regisseur voor ‘The Politician’-actrice Lucy Boynton als Harriet en ‘Beef’-acteur Justin H. Min als David. ‘Het was een hele speciale ervaring en het zijn erg speciale acteurs en mensen’, vertelt Ned vol lof. Wij spraken de twee getalenteerde acteurs dan ook met plezier verder over de film.
Hebben jullie een liedje dat jullie doet denken aan een specifieke gebeurtenis in jullie leven?
Lucy Boynton: ‘Voor mij is dat “Paint The Town Red” van Doja Cat. Toen ik eind vorig jaar een waargebeurd, donker en aangrijpend verhaal aan het filmen was, was er soms – bijvoorbeeld tijdens de lunch of aan het einde van de dag – een moment waarop we er even tussenuit moesten. Dan zette het haar- en make-upteam de radio aan of een Spotify-playlist op om iedereen even uit z’n hoofd en lijf te krijgen. “Paint The Town Red” was ons go to-liedje en dat heeft me ook elke dag gered. Ik ben heel dankbaar voor dat nummer.’
Justin H. Min: ‘Het lied “Bed Rock” van Young Money doet me denken aan mijn tijd aan de universiteit. Waar ik studeerde, sneeuwde het erg vaak maar de enkele keren dat het wél zonnig was en we dus naar buiten konden, was dat lied door onze speakers te horen. Het doet me denken aan de leuke momenten tijdens mijn studies.’
Ik hou er echt van dat de chemie tussen Harriet en Max anders is dan die tussen Harriet en David.
De chemie tussen jullie twee spat van het scherm. Kenden jullie elkaar al voor de opnames of was dit de eerste keer dat jullie elkaar zagen?
Lucy: ‘We hebben elkaar ontmoet tijdens de repetities, dat was heel leuk. Bij theater is dat normaal, maar bij televisie en film is het heel uniek om tijd samen door te brengen voor je op de set staat. Dat maakt echt een wereld van verschil. Je leert elkaars eigenaardigheden al op voorhand kennen, waardoor het, wanneer je dan toch voor de camera staat, cleaner en leuker is.’
Justin: ‘Ik hou er ook echt van dat de chemie tussen Harriet en Max anders is dan die tussen Harriet en David. Soms denken we dat chemie maar op één manier kan, maar chemie kent heel veel iteraties en manifestaties. Ik had dat niet door toen we aan het filmen waren, maar toen ik de film zag, besefte ik dat elke relatie een andere soort chemie heeft.’
Liefde en het lot zijn twee belangrijke thema’s in de film. Is dat iets waar jullie zelf in geloven?
Lucy: ‘Man, hoeveel tijd hebben we? Ik weet het niet, maar ik denk dat het is wat je er zelf van maakt. Als je allebei op dezelfde pagina zit en voelt dat wat jullie hebben uniek is, dan is dat zo.’
Justin: ‘Ik denk niet dat ik geloof in één soulmate, maar ik geloof wel in het idee van zielsverwanten.’
Lucy: ‘Ja, dat zie je ook in vriendschap.’
Justin: ‘Exact. En er is iets onmiskenbaar aan sommige mensen die in je leven komen. Soms is er meteen chemie en voelt het alsof jullie elkaar al jaren kennen, dus daar geloof ik wel in. Maar het lot, oef…’
Lucy: ‘Daarvoor hebben we een therapeut in de kamer nodig (lacht).’
Wat kan je vertellen over het feit dat er fantasy in de film verwerkt zit aan de hand van tijdreizen?
Lucy: ‘We reizen eigenlijk allemaal elke dag door de tijd door naar onze playlists te luisteren. Harriet heeft liedjes, en ik ben er zeker van dat David die ook heeft, die haar meteen terugbrengen naar een tijd en plek met een heel speciaal iemand. Al gaat het voor Harriet natuurlijk wel wat dieper dan dat. Maar ik denk dat het publiek verrast zal zijn door het feit dat het heel begrijpelijk en herkenbaar is.’
Verdergaan is een belangrijk thema in de film. Welke lessen hebben jullie zelf geleerd?
Justin: ‘Het filmen van “The Greatest Hits” herinnerde mij eraan dat verdergaan een proces is en geen eindresultaat en dat je het niet kan aan- en uitzetten. Hetzelfde geldt voor rouwen. Je denkt dat je vooruit geraakt en dat je plots op een bepaalde dag een verschil gaat voelen, maar ik denk dat het leven gewoon een doorlopend proces is.’
Lucy: ‘Ja, tijdens dat verwerkingsproces krijg je een nieuw perspectief op iets waarvan je dacht dat je al het volledige plaatje had. Het is volgens mij heel belangrijk dat je genoeg kan loslaten en jezelf toestaat om het te zien op z’n geheel en voor wat het was, dan enkel de rooskleurige versie ervan. Dat is een grote les die Harriet moet leren in de film en het was heel interessant om dat te onderzoeken.’
Hoe genieten jullie het meest van muziek: door te streamen of door platen te draaien?
Justin: ‘Ik heb een platenspeler, maar helaas staat die momenteel in opslag omdat ik zoveel onderweg ben. Maar toen ik een meer permanente plek had, luisterde ik er wel naar. Er is iets aan vinyl dat gewoon niet kan worden nagemaakt. Het is zo aangenaam om naar te luisteren. Maar natuurlijk hebben we allemaal onze smartphones (lacht), dus ik beluister zo ook wel gewoon liedjes als ik aan het wandelen of werken ben.’
Lucy: ‘Het is fijn dat we nu overal muziek ter beschikking te hebben, maar als ik thuis ben, luister ik altijd muziek met een platenspeler. Vinyl heeft zoveel meer geleefd en heeft een crunchy textuur, waardoor het authentieker aanvoelt. Minder opgeschoond, en daar hou ik wel echt van.’
Justin: ‘Hetzelfde met het kijken van films. We kijken zoveel film en tv op onze computers of onze televisieschermen, wat geweldig is, maar er is nog altijd iets aan in een cinema zitten met het geluidslandschap daar.’
Lucy: ‘Ja, je kan alles er even volledig loslaten.’
Analytisch gezien begrijp je waarom ze die beslissing maakt voor zichzelf, ze moet voor haar toekomstige zelf zorgen, in plaats van te focussen op haar vroegere zelf of haar huidige verlangens. Maar het is zo verdomd moeilijk.
Lucy, hoe heb je je op de rol van Harriet voorbereid en op welke manier herken je jezelf in haar?
Lucy: ‘Ik heb mij hoofdzakelijk voorbereid door terug te gaan naar films en boeken over verlangen en verdriet die ik ooit al had gezien of gelezen. Ik heb bijvoorbeeld het boek “The Lesser Bohemians” van Eimear McBride opnieuw gelezen, en ik was heel erg verrast door het feit dat ik dacht dat het zo’n romantisch boek is, terwijl het eigenlijk gaat over een toxische relatie. Maar McBride schrijft het zo mooi, poëtisch en lyrisch en brengt zo goed over hoe het is om te verlangen naar iemand. Ook andere boeken, zoals “The Year of Magical Thinking” van Joan Didion, hebben me toegang gegeven tot het spelen van Harriet, op een abstracte, maar ook persoonlijke manier.’
Harriet moet een hartverscheurende beslissing maken. Dit voelt als iets onmogelijk om te doen. Hoe was het voor jullie om dit te filmen en hoe zou je zo’n beslissing zelf benaderen?
Lucy: ‘Ik was een wrak de dag dat we die scène moesten filmen. Ik ben zo verrast als ik daarop terugkijk. We waren al zo lang aan het filmen dat ik echt in Harriets hoofd en wereld zat, dus het was echt verschrikkelijk om dat te shooten. Analytisch gezien begrijp je waarom het belangrijk is dat ze die beslissing maakt voor zichzelf, omdat ze voor haar toekomstige zelf moet zorgen in plaats van te focussen op haar vroegere zelf of haar huidige verlangens. Maar het is zo verdomd moeilijk. Tegelijk toont het ook dat ze verheven en genezen is. Het gaf mij echt kracht om Harriet tot dat punt te zien komen. En ik hoop dat dit het publiek een gevoel van perspectief en hoop geeft, en dat ze beseffen dat het altijd mogelijk is.’
Jullie personages leren elkaar kennen in een rouwgroep. Hebben jullie hier research naar gedaan of zijn jullie met mensen gaan praten die zelf zo’n verlies hebben geleden?
Justin: ‘Ik heb eigenlijk zelf in een rouwgroep gezeten, dus ik kon inspiratie uit mijn eigen persoonlijke ervaring putten. We zien in de film hoe Harriet het moeilijk heeft om dingen te delen, en ik heb persoonlijk hetzelfde meegemaakt. Het is heel moeilijk om in zulke ruimtes dingen te vertellen, maar wanneer je het wel doet, voelt het als een enorme bevrijding en heb je echt een groot gemeenschapsgevoel met de mensen in de groep. Ik ben heel blij dat rouwgroepen bestaan. Ze zijn zo behulpzaam voor zoveel mensen.’
Rouwen is anders als je volwassen bent, het is veel confronterender en onmogelijk om gewoon aan de kant te schuiven.
Was er een moment in jullie leven dat het extra moeilijk was om ergens door te geraken?
Lucy: ‘Ja, natuurlijk. Ik denk dat verlies en rouw mij het meeste zijn bijgebleven, omdat je daar echt mee moet leren leven. Dus ja, een overlijden in de familie, daar moest ik mij sowieso doorheen navigeren. En het is anders als je volwassen bent, het is veel confronterender en onmogelijk om gewoon aan de kant te schuiven. Je moet het volledig onder ogen komen. Zoals Justin zei: genezen en rouwen is een proces waar je door moet en je zal beseffen dat het iets is dat voortdurend verandert. Het besluipt je nog zo lang daarna, in nieuwe vormen en op andere manieren.’
Justin, welke lied uit de film is jouw favoriet en waarom?
Justin: ‘”Loud Places” van Jamie xx. Soms kunnen ze op een filmset geen muziek afspelen om verschillende redenen, maar Ned liet ons toe om dat lied te spelen toen we die finale scène aan het filmen waren. Dat lied op de achtergrond horen, terwijl we die scène aan het filmen waren, was echt geweldig. Dat nummer staat nu met die scène in mijn geheugen gegrift. Het is een hartverscheurende scène én een hartverscheurend lied, maar ik hou er hoe dan ook van.’
‘The Greatest Hits’ is nu te streamen via Disney+.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
