'Ik kan niet meer meelopen in het rijtje als alles in mijn lijf schreeuwt dat ik het anders wil.'
Karine Claassen (32): ‘Ik durf meer mezelf zijn sinds ik mama ben’
Karine Claassen (32) maakte het nieuwe programma ‘Waarom wachten’ waarin ze dieper ingaat op de relatie tussen ouder en kind. ‘Ik was als kind gehoorzaam, maar rebels achter de rug’, aldus Karine.
In ‘Waarom wachten’ praat Karine Claassen met zes duo’s die telkens bestaan uit een bekende persoon en diens moeder of vader over hun bijzondere band. Ze babbelt ronduit apart met hen en dan brengt ze hen samen voor een wandeling waar ze in een oortje fragmenten uit de individuele gesprekken te horen krijgen. Het zorgt voor emotionele, maar ook grappige gesprekken. Karine gaat onder meer langs bij Tine Embrechts en vader Rob, Danira Boukhriss Terkessidis en vader Houssein en Jeroen Perceval en mama Veerle.
Hoe kwam je op het idee om dit programma te maken?
‘Ik ben anderhalf jaar geleden voor de allereerste keer mama geworden, dus ik was volop bezig met die relatie tussen ouders en kinderen. Ik stapte naar Tom Lenaerts met mijn idee en samen kwamen we tot dit concept. Het is heel simpel, maar in z’n eenvoudigheid zegt het net veel en is het een heel universeel thema. Ik vind het ook tof om een programma te maken dat niet vertrekt vanuit een probleem, maar vanuit een liefdevolle relatie. Er zitten zware thema’s in, maar dat is niet de basis van de reeks.’
Kies je bewust altijd programma’s zoals ‘Leven in Kleur’ die met je eigen leven te maken hebben?
‘Er zit geen strategie achter, maar ik put inspiratie uit mijn eigen interesses en leven. Daardoor zijn mijn programma’s ook echt én herkenbaar. Kijkers kennen niet alle facetten van mij. Ze hebben nu misschien een serieuze indruk van mij omdat ik steeds serieuze programma’s maak, terwijl ik ook echt een varken ben (lacht). Ik heb goesting om eens alle regels van tv te doorbreken, gewoon als een bulldozer erdoor te gaan en alles te doen wat mensen niet van mij verwachten.’
Als je luidop mag dromen, welk programma zou je dan graag eens maken?
‘Ik leef voor muziek, dus ik wil heel graag iets doen met muziek en dans. Ik danste vroeger zelf op een hoog niveau. Ik ben dan ook echt gepassioneerd door dansers die een mooi verhaal vertellen, dat kan me zo raken. De programma’s waar ik zelf graag naar kijk zijn eigenlijk totaal anders dan wat ik maak. Ik kijk graag naar glamoureuze reeksen. Dat is een soort escapisme voor mij, want ik zou niet elke dag kunnen kijken naar de serieuze programma’s die ik maak. Ik heb zin in rock ’n roll op tv.’
Kijkers hebben nu misschien een serieuze indruk van mij omdat ik steeds serieuze programma’s maak, terwijl ik ook echt een varken ben (lacht).
Op welke basis koos je de BV’s uit voor ‘Waarom wachten’?
‘Heel wat BV’s wilden meedoen, maar nog niet in het eerste seizoen, dus ik hoop dat sommigen als er een tweede seizoen zou komen wel zullen meewerken. Voor de rest was het eigenlijk nattevingerwerk, want je kent hun verhaal niet net omdat het zo intiem is. Ik ging dus eerst wat polsen of ze het zagen zitten en daarna begonnen we te babbelen. Ik begon met een lange lijst en hield er uiteindelijk zes over. Op papier kan het namelijk wel werken, maar in realiteit niet. Je speelt geen tv, want dit zijn persoonlijke dingen die we bespreken. Ik was uiteindelijk wel verbaasd hoeveel BV’s wilden meewerken. Ik zou dat zelf nooit doen!’
Heb je misschien geen goede band met je ouders?
‘Jawel. Ik had als tiener een heel klassieke relatie met mijn mama en papa. Ik was gehoorzaam, maar wel rebels achter de rug. Tot op de dag van vandaag zijn er nog steeds heel veel dingen die ze niet weten en dat ga ik ook zo houden (lacht). Ik was een hevig kind. Ik kon geen minuut stilzitten en ik was een van de jongens. Als mijn zoon op mij gaat lijken, dan weet ik al wat ik mag verwachten: energie, energie, energie, maar ook een teruggehouden kant.’
Is de relatie met je ouders veranderd door zelf mama te worden?
‘Enorm! Ik ben volledig anders naar mijn ouders gaan kijken toen ik zelf mama werd. Mijn mama en papa zijn plots ook mensen van vlees en bloed geworden. Ik snap beter waarom ze bepaalde keuzes of beslissingen maakten omdat ik nu zelf in hun schoenen sta als mama. Ik heb het gevoel dat zij me nu ook meer zien als vrouw, dan als meisje. Ik kreeg daardoor een betere relatie met mijn mama.’
Heeft mama worden jou veranderd als persoon?
‘Ja. Ik ben directer en ik draai niet meer graag rond de pot. Ik kan niet meer meelopen in het rijtje als alles in mijn lijf schreeuwt dat ik het anders wil. Kortom: ik durf meer mezelf zijn. Verder kan ik beter relativeren, want het belangrijkste in mijn leven is Otis Mumba. Dat wil niet zeggen dat mijn hele leven rond dat mannetje draait. Praktisch natuurlijk wel, want hij kan nog niet zonder mij. Maar ik ben naast mama ook nog een vrouw die zich wil amuseren. Ik kan ook alleen maar een goeie mama zijn als ik ook leuke dingen doe voor mezelf.’
Ik ben volledig anders naar mijn ouders gaan kijken toen ik zelf mama werd. Mijn mama en papa zijn plots ook mensen van vlees en bloed geworden. Ik snap beter waarom ze bepaalde keuzes of beslissingen maakten .
Is de band tussen ouders en hun kinderen volgens jou een van de enige vormen van onvoorwaardelijke liefde?
‘In theorie zou dat zo moeten zijn. Iedereen is het kind van iemand, maar helaas heeft niet iedereen de luxe om onvoorwaardelijk graag gezien te worden. Het doet me pijn als ouder om te horen dat ouders en kinderen echt heftige ruzie hebben of niet meer spreken met elkaar. De meeste issues die je hebt als volwassene stammen uit je kindertijd, daarvoor moet je geen psycholoog zijn omdat dat te beseffen. Dus een warme ouder-kindrelatie zorgt er wel mede voor dat je steviger in je schoenen staat.’
Wat maakt jou de geknipte persoon om dit programma te maken?
‘Dat is een moeilijke vraag, want ik vind bescheidenheid belangrijk. Het programma draait ook niet rond mij. Ik hoop gewoon dat ik een veilige omgeving kan creëren voor de BV’s om hun verhaal te doen. Het mooiste compliment dat ik kan krijgen, is wanneer mensen zich zodanig op hun gemak voelen bij mij dat ze hun hart durven luchten. Verder durf ik dingen benoemen en stel ik gedurfde vragen zodat het gesprek niet aan de oppervlakte blijft, wat me ook soms hartkloppingen bezorgt. Zeker als er daarna aan lange stilte valt. Ik ben niet de typische interviewer. Ik bereid me voor, maar eenmaal voor ik een persoon zit, smijt ik alles weg en ga ik mee in het verhaal. Dat is niet altijd makkelijk voor de mensen met wie ik samenwerk.’
Tine Embrechts is een van de BV’s die meedoet, leer haar hier al iets beter kennen: Tine Embrechts (47): ‘Als mama van vier kinderen maak ik vaak te weinig tijd voor mezelf’
Merk je een bepaalde rode draad doorheen de verschillende interviews?
‘Ja. Veel kinderen zijn bang om hun ouders te kwetsen. En ouders wiens kinderen volwassen zijn, zijn vaak bang dat hun kinderen niet weten dat ze geliefd zijn. Veel mensen spreken dat ook niet uit. Verder komt er altijd wel íets naar boven dat speelt, zelfs in de warmste relaties.’
Wat is het doel van het programma?
‘Ik hoop als mensen langs hun tv wandelen en het programma zien, dat ze even gaan zitten om echt te luisteren en daarna hun mama of papa opbellen! Heel veel dingen zijn enorm herkenbaar en dat doet deugd om te horen. Zo is Tine Embrechts een veertiger en ik had altijd het idee dat je op die leeftijd alles voor elkaar moet hebben. Het deed deugd om te horen dat zij zei dat dat helemaal niet zo is!’
Gaan we de BV’s op een andere manier leren kennen?
‘Ik denk het wel. Ik schrok er zelf van hoe persoonlijk ze waren. Die dynamiek met die ouders doet echt iets.’
Leerde je zelf iets uit het programma?
‘Ja. Ik ga vaker gesprekken aan met mijn geliefden. Als er iets op mijn lever ligt of ik voel dat er iets op de andere zijn of haar maag ligt, babbel ik daarover. Ik vind het vermoeiender om tussen de regels te lezen en los iets graag onmiddellijk op voordat het veel groter wordt dan het eigenlijk is.’
Waarom koos je er eigenlijk voor om de BV’s en hun ouders te laten wandelen tijdens hun gesprekken?
‘Samen weg van alles en niet afgeleid worden, doet veel. Je gaat je hart sneller op tafel leggen. Waarmee ik niet wil zeggen dat dit beter is dan samen iets gaan drinken op café, maar televisiegewijs kan je een wandeling toffer in beeld brengen (lacht).’
Ik ben naast mama ook nog een vrouw die zich wil amuseren. Ik kan ook alleen maar een goeie mama zijn als ik ook leuke dingen doe voor mezelf.
Bij Flair staat self-love centraal. Zie jij jezelf graag?
‘Ik sta steviger in mijn schoenen dan vroeger, maar ik heb nog veel werk! Er bestaan volgens mij geen mensen die elke dag opstaan en 100 % tevreden zijn met wie ze zijn en wat ze doen omdat we gewoon aan onmogelijke standaarden moeten voldoen. Zo zijn er ook dingen die me storen aan mezelf.’
Zoals?
‘Ik vind mijn neus te dik, mijn tanden staan niet helemaal recht, mijn huid is niet zo egaal en ik sleep nog wat zwangerschapskilo’s met me mee. Ik kan wel al beter relativeren dan vroeger en denk soms: stop met zagen! Het is namelijk echt oké als er nog enkele kilo’s aan mijn benen plakken, want ik heb een kindje op de wereld gebracht. Toch heb ik vaak iemand nodig om me daaraan te herinneren, want als ik deze ochtend in de spiegel keek, dacht ik wel weer dat mijn benen te dik zijn. Ik vind het heel vermoeiend dat ik zo over mezelf denk.’
Hoe komt het dat we zo streng zijn voor onszelf?
‘Door onze beeldcultuur. Ik vind het ook heerlijk om door Instagram te scrollen. Ik kijk veel naar fitnessmodellen omdat ze me inspireren, maar de vraag is in hoeverre dat ideaalbeeld dan in mijn hoofd kruipt en ik er zelf ook zo wil uitzien.’
Hoe probeer je jezelf op te peppen op een slechte dag?
‘Of ik ga sporten of ik sluit me op en kom niemand onder ogen. Er zijn dagen dat ik niet wil socializen en al mijn plannen cancel. Bij goeie vrienden kan ik echt zeggen dat ik er even geen zin in heb en die respecteren dat.’
Dat is ook een vorm van self-love: ik wil meer uit het leven halen. Tijd wordt kostbaarder en ik zei al meer nee dan ja omdat ik te veel op voorhand bezig was met wat anderen zouden denken.
Raken negatieve comments je?
‘Ik kan dat niet naast me neerleggen. De persoon die dat wel kan, leg me alsjeblieft uit hoe je dit doet! Ik hou er wel minder rekening mee dan vroeger. Zo moest ik onlangs in een programma een nummer zingen. Vroeger had ik dat niet gedaan omdat ik geen zangeres ben, en ik bang was om me belachelijk te maken. Nu denk ik: waarom niet? Het zal niet perfect gezongen zijn, maar who cares? Op dat vlak ben ik echt gegroeid, want ik wil meer springen en ja zeggen op kansen. Dat is ook een vorm van self-love: ik wil meer uit het leven halen. Tijd wordt kostbaarder en ik zei al meer nee dan ja omdat ik te veel op voorhand bezig was met wat anderen zouden denken.’
Tot slot: waarom moeten we naar ‘Waarom wachten’ kijken?
‘Je leert bekende mensen op een totaal andere manier kennen. Je gaat jezelf hoe dan ook herkennen in hun verhalen en misschien inspireert het je om zelf een gesprek te hebben met een geliefde. Je loopt hier rond omdat je de zoon of dochter bent van iemand, koester dat. Er zit veel emotie in het programma, maar je kan ook eens goed lachen! Daardoor geeft het je een goed gevoel, een soort schouderklopje dat alles oké is.’
‘Waarom wachten’ zie je vanaf 18 april elke dinsdag om 21u20 op Canvas en VRT MAX.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
