‘Ik ben niet ijdel. Ik ben daar in mijn vak al zo hard mee bezig, dat ik dat in mijn vrije tijd volledig loslaat.’
Koen De Bouw (59): ‘Mijn vrouw rolt soms met haar ogen als ik in bepaalde outfits de deur uitga’
Koen De Bouw (59) speelt mee in de nieuwe Streamz-reeks ‘Styx’. ‘In Hollywood was het een tijdje een ding dat je als acteur best een sixpack en brede biceps had, maar dat is eigenlijk een gevaar voor een acteur. De kijkers moeten zich net herkennen in jou en je personage’, vertelt de acteur.
In de nieuwe Streamz-reeks ‘Styx’ volgen we de corrupte politieagent Raphaël Styx (Sebastien Dewaele) die vervreemd is van zijn eigen familie. Na een achtervolging wordt hij neergeschoten en spoelt hij ‘s ochtends aan. Hij opent zijn ogen, maar voelt geen polsslag. De kogelwonden in zijn borstkas bewijzen dat hij niet alles heeft gedroomd. In deze misdaadreeks met horrortwist heeft ook Koen De Bouw een rol te pakken. ‘Ik speel dokter Franken’, vertelt de acteur. ‘Hij helpt naast zijn job ook in de voedselbank, dus hij zet zich in voor de minderbedeelden.’
De spannende trailer van ‘Styx’: ZIEN: nieuwe misdaadreeks ‘Styx’ doet ons nú al op het puntje van onze stoel zitten
Heb je veel gelijkenissen met dat personage?
‘Ik ben geen dokter en die ambitie had ik ook nooit. We staan eigenlijk heel ver van elkaar af. Behalve dat we dezelfde taal spreken, hebben we niet echt iets gemeen.’
Styx krijgt een tweede kans in de serie. Geloof jij dat iedereen een tweede kans verdient ongeacht wat ze uitspookten?
‘Ik geloof zeker in tweede kansen, want je leert alleen als je fouten maakt en dus een tweede, derde of zelfs vierde kans krijgt. Dat is de enige manier om jezelf te kunnen verbeteren. All saints were sinners. Alle heiligen waren ooit zondaars. Als je direct als heilige werd geboren, was er ook niet veel kunst aan.’
Ik geloof zeker in tweede kansen, want je leert alleen als je fouten maakt en dus een tweede, derde of zelfs vierde kans krijgt. Dat is de enige manier om jezelf te kunnen verbeteren.
De reeks gaat ook over leven na de dood, geloof je daarin?
‘Dat is geen geloof, dat is een vaststelling of zelfs bijna wetenschap. De hele planeet zit vol met vergane én toekomstige levens. Heel ons tijdsbestek is een verzameling van wat voorbij is, het heden en wat nog komt. Niets verlaat deze planeet. Enkel in welke vorm dat is, is eventueel stof tot discussie.’
De serie heeft een horrorkantje: hou je van dat genre?
‘Ik ben er niet vertrouwd mee. En ik zal er niet spontaan voor kiezen, want de wereld is van oudsher al heftig genoeg. Maar in “Styx” zit de magische formule om mensen die van misdaad houden aan te trekken en tegelijkertijd kennis te laten maken met dat randje horror. Als je wat minder snel voor dat laatste genre zou kiezen, krijg je daar nu toch een introductie tot die op een manier heel aantrekkelijk is.’
Een paar jaar geleden speelde ik mee in een Amerikaanse reeks. Ik besefte plots in welke grote productie ik stond en die stress verlamde me.
Je bent een van de bekendste acteurs in ons land: heb jij nog zenuwen voor een nieuwe rol?
‘Ik probeer me te wapenen tegen het feit dat een rol spelen een gewoonte zou worden. Daarom speel ik ook vaak in buitenlandse producties mee. Zo deed ik het afgelopen jaar naast “Styx” ook vijf buitenlandse projecten. Die zijn in het Frans of Engels en dat blijft toch een uitdaging, want dat is mijn moedertaal natuurlijk niet. Dat blijft spannend, maar ik hou daar wel van en daarom aanvaard ik die aanbiedingen met plezier. Ik heb die adrenaline nodig. Tegelijkertijd heb ik die zenuwen wel graag onder controle. Als de stress te groot is of een angst wordt, is dat heel onaangenaam. Het blijft een oefening.’
Overkwam je dit al?
‘Ja. Een paar jaar geleden speelde ik mee in een Amerikaanse reeks. Ik besefte plots in welke grote productie ik stond en die stress verlamde me. Het duurde een paar maanden voor ik dat onder controle had en met een goed gevoel naar de set kon gaan. Al doende leer je natuurlijk.’
Heb je in Vlaanderen nog zenuwen, want ze verwachten met je palmares natuurlijk heel veel van je?
‘Dat valt goed mee. Ik zie meestal meer stress bij mijn tegenspelers en ik ben de eerste die hen op hun gemak zal stellen. Dat is zoals voetbal spelen. Je teamgenoot mag niet te veel stress hebben of je krijgt geen enkele deftige pas terug en daar heb je uiteraard niks aan.’
Is er nog een rol die je héél graag eens zou willen spelen?
‘Ik ben ervan overtuigd dat een verhaal of een rol mij kiest en niet andersom. Ik heb dus geen droomrollen.’
Self-love wil niet enkel zeggen dat je je focust op je goede kanten. Het betekent vooral dat je je mindere kantjes onder ogen moet leren komen en dan tools ontwikkelt om het beste van jezelf te maken.
Bij Flair staat self-love centraal: heb jij veel zelfliefde of is er toch nog werk aan?
‘Ik werk daar eigenlijk via mijn personages aan. Ik zou niks kunnen neerzetten als ik er niet wat van mezelf in stop. Ik speelde al hele lieve mensen, maar ook rotzakken. Ik zoek die deeltjes binnen mezelf op. Self-love wil namelijk niet enkel zeggen dat je je focust op je goede kanten. Het betekent vooral dat je je mindere kantjes onder ogen moet leren komen en dan tools ontwikkelt om het beste van jezelf te maken. Zelfliefde betekent dus vooral werken aan jezelf. Dat kan volgens mij het best via therapie, via een extern iemand. Op die manier kan je jezelf volledig ontwikkelen en vervolgens omarmen, en dat is heel belangrijk.’
Volg(de) jij therapie?
‘Mijn vrouw is therapeut, dus ik woon met een therapeute samen (lacht). Het gebeurt dus automatisch bij mij. Zij redt elke dag mensen van henzelf. Ik heb immens veel respect voor dat beroep.’
Heb je moeite met ouder worden, want de zestig komt dichterbij?
‘Op mijn twintigste stelde ik vast dat mijn omgeving vond dat ik er goed uitzag. Ik wapende me daar van in het begin tegen, want ik wist dat er ooit een dag zou komen dat ik er anders zou uitzien en dat die fysieke verschijning dus geen referentie mag zijn. Tegenwoordig willen mensen per se jong blijven, maar dat drijft sommigen tot waanzin.’
Voel je soms dat je geen 3×7 meer bent?
‘Een paar jaar geleden moest ik voor een film enorm hard trainen en ik merkte dat ik op een half jaar tijd er sterker en beter uitzag dan toen ik eenentwintig was! Je kan je op je zestigste nog steeds op het hoogtepunt van je leven voelen. Dat vraagt inspanningen, maar het is zeker mogelijk.’
Op mijn twintigste stelde ik vast dat mijn omgeving vond dat ik er goed uitzag. Ik wapende me daar van in het begin tegen, want ik wist dat er ooit een dag zou komen dat ik er anders zou uitzien en dat die fysieke verschijning dus geen referentie mag zijn.
Ben jij vatbaar voor al die perfecte plaatjes of stereotiepe schoonheidsidealen?
‘Nee. In Hollywood was het een tijdje een ding dat je als acteur best een sixpack en brede biceps had, maar dat is eigenlijk een gevaar voor een acteur. De kijkers moeten zich net herkennen in jou en je personage. Je moet ook lelijk durven zijn voor een rol. Zo kwam ik al eens twintig kilo bij. Dat is niet leuk, maar je doet dit om een personage zo geloofwaardig mogelijk neer te zetten. Onlangs kreeg ik opnieuw de vraag om veel aan te komen, maar ik bedankte ervoor. Niet om esthetische redenen, maar het is gewoon niet gezond.’
Ben je ijdel?
‘Totaal niet. Ik neem mijn vak wel serieus, maar mezelf niet. Ik sta eigenlijk wat te weinig voor de spiegel. Mijn vrouw rolt soms met haar ogen als ik in bepaalde outfits de deur uitga (lacht). Ik kan daar geen tijd insteken. Ik ben daar in mijn vak al zo hard mee bezig, dat ik dat in mijn vrije tijd volledig loslaat.’
Peperde je die self-love er ook in bij je zonen?
‘Dat was een organisch proces binnen de opvoeding. Ik denk dat bijna elke ouder zijn kinderen wil meegeven dat er een leven lang werk aan de winkel is. Sociale media waren in hun tienerjaren gelukkig ook nog niet zo aanwezig.’
Kreeg je al te maken met negatieve comments online?
‘Moest dat al zo zijn, dan kunnen wie woorden me onmogelijk raken. Je bent zelf de enige die beslist wie en wat je raakt. Wat me wél raakt, is de pijn van mensen die de behoefte voelen om gemene reacties online te gooien. Het is duidelijk dat dat soort mensen erg worstelen met zichzelf.’
Tot slot: waarom moeten we zeker kijken naar ‘Styx’?
‘Om dezelfde reden dan waarom ik er zo graag naar keek: het ultieme goede en het ultieme kwade staan tegenover elkaar en dat geeft altijd een spannende dynamiek. Verder was dat streepje horror voor mij onbekend terrein, maar de regisseur genoot er enorm van en maakte mij daarvoor warm.’
‘Styx’ zie je vanaf 2 februari exclusief op Streamz.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
