‘Hoewel er veel bewondering was, kwam er ook veel tegenstand. Mensen die vonden dat een groep die zo populair was bij jonge meisjes absoluut niet kon bestaan.’
Koen en Kris Wauters van Clouseau: ‘Niemand deed normaal tegen ons. Dan is het moeilijk om jezelf niet hoog in te schatten.’
Van ‘Anne’ over ‘Nobelprijs’ tot een tearjerker als ‘Afscheid van een vriend’: Clouseau is ondertussen al bijna veertig jaar een vaste waarde in de Vlaamse muziekwereld. Broers Koen en Kris Wauters vieren hun jubileum graag met een heus Sportpaleisconcert (hun 125ste editie!) in 2024. Wij spraken met het duo over die aankomende festiviteiten, hun broederband en vroegen hen hoe het met hun zelfliefde gesteld is.
40 jaar Clouseau… Van een mijlpaal gesproken! Hoe voelt het om na al die jaren terug naar het Sportpaleis te keren?
Koen: ‘Echt ge-wel-dig! Het is zo’n mengeling van enthousiasme, al een klein beetje stress – alhoewel dat het nog ver weg is – maar ook verwondering en fierheid. Een hele mix van gevoelens door elkaar!’
Kris: ‘We zijn zelf zelden bezig met records of statistieken, maar van dat cijfertje schrokken we wel. We hadden het zelf ook niet door, dus vielen achterover als we de Sportpaleisshows optelden. Zéker omdat gastverschijningen als Night of the Proms of Rode Neuzen Dag XL niet meetellen. Het gaat echt om Clouseau-shows!’
125 Sportpaleizen is écht heel wat. Hoe zit dat met de stress?
Kris: ‘Momenteel is er nog geen stress te bespeuren, maar het is dan ook nog langer dan een jaar tot de show. We zijn fier op dat getal, maar nog oneindig veel fierder op wat we daar gedaan hebben. Om zo’n hele show in elkaar te steken, liefst nog een erg toffe ook, zal binnenkort wel een stresske komen. We weten ook nog maar één of twee procent van wat de show zal worden, we moeten alles nog beslissen. Maar één ding is zeker: het wordt een groot feest.’
Koen: ‘Er komt geen nieuwe muziek uit, we spelen volgend jaar zoveel mogelijk hits. We maken er een feestjaar van!’
Om 40 jaar samen te werken met je broer moet je écht een sterke band hebben. Wat is jullie geheim?
Koen: ‘Binnen én buiten Clouseau zijn wij heel aanvullend voor elkaar. Ik ambieer niet de taak van Kris en omgekeerd hetzelfde. Ik sta vooraan met mijn gat te zwaaien en pak zoveel mogelijk aandacht op dat podium, terwijl Kris altijd de muzikale directeur geweest is. Zelfs al zou ik dat willen doen, ik zou het gewoon niet kunnen.’
Kris: ‘Hoewel ik wél bijzonder goed met mijn gat kan zwaaien, hou ik dat liever voor thuis (lacht). We houden ook allebei even hard van Clouseau en het is gewoon ons leven… Koen was zeventien en ik moest nog twintig worden aan de start. Volgend jaar word ik er al zestig! Dat is écht hallucinant als je daarover nadenkt.’
We zeggen ons gedacht tegen elkaar en gaan daarna niet als een gebroken vogeltje in een hoekje kruipen.
Koen: ‘Wat nog zo’n voordeel is aan met je broer samen te werken, is dat je gewoon kan zeggen waar het op staat. We zeggen ons gedacht tegen elkaar en gaan daarna niet als een gebroken vogeltje in een hoekje kruipen. We gaan door en luisteren naar elkaars kritiek.’
Spenderen jullie, behalve als Clouseau, ook veel tijd samen als broers?
Koen: ‘Vroeger was dat echt zot, we spendeerden ontzettend veel tijd met elkaar. Clouseau was al 90 % van ons leven en van die tien overige procenten gingen we dan nog is zeven samen weg of op vakantie. Dat verandert wel wat als je bijvoorbeeld kinderen krijgt.’
Kris: ‘Maar we zien elkaar nog steeds meer dan voldoende, wees gerust (lacht)!’
Als jullie één moment uit jullie carrière mogen uitpikken als hét hoogtepunt, wat zou dat dan zijn?
Kris: ‘Dat is zo’n verschrikkelijk moeilijke vraag! Wij hebben het gevoel dat de afgelopen 40 jaren aaneenschakelingen van hoogtepunten waren. We kregen soms ambetantere momenten te verduren, maar we kunnen ons leven vullen met wat we het allerliefste doen én we hebben daar dan ook nog succes mee. Hoe gezegend kan je zijn? Dan is het moeilijk om één hoogtepunt uit te kiezen.’
En als jullie zouden teruggaan naar 1984: welk advies zouden jullie de jonge Koen en Kris dan geven?
Koen: ‘Rustig, rustig, rustig. Dat zou ik zeker zeggen. Schat jezelf maar niet te hoog in. We hebben daar doorheen de jaren niet veel last van gehad, maar in het begin toen de boel ontplofte wel. Ik neem het die jonge gasten ook niet kwalijk, want niemand deed normaal tegen ons. Wat er toen gebeurde was ongezien. Dan is het moeilijk om gewoon chill te blijven. Voor de rest denk ik dat we het goed gedaan hebben. Het moet wel, anders zouden we hier niet zitten en zou Clouseau al lang vergeten zijn.’
Ik neem het de jonge Koen niet kwalijk dat ie zichzelf hoog inschatte, want niemand deed normaal tegen ons. Dan is het moeilijk om gewoon chill te blijven.
Kris: ‘Ik vind het wel tof dat we na al die jaren met ons hand op ons hart kunnen zeggen dat we altijd met de juiste intenties met muziek bezig waren. We zijn verliefd op muziek, willen goeie songs maken en ervoor zorgen dat de mensen de beste avond van hun leven beleven op een concert. Er zijn nooit alternatieve doelen geweest, die liefde voor muziek is gewoon zo puur als het maar kan zijn. En dat is in het begin soms moeilijk geweest, want hoewel er erg veel bewondering was, kwam er ook veel tegenstand. Mensen die vonden dat een groep die zo populair was bij jonge meisjes absoluut niet kon bestaan. Gelukkig is dat na een tijdje wel overgewaaid.’
Jullie muziek is werkelijk populair bij alle generaties. Wat doet dat met jullie als jullie zien dat die verschillende leeftijden staan te springen en te zingen op jullie liedjes?
Koen: ‘Dan voel je je wel gezegend. Er is totaal niets mis met muziek maken voor een bepaalde groep mensen, maar dat leeftijdsoverschrijdende én die sociale klassen samen zien, vind ik zó tof: de 55-jarige poetsvrouw zit naast de pas afgestudeerde advocaat in het Sportpaleis en zowel de postbode als de dokter zingen “Nobelprijs” of “Anne” mee. Dat is fantastisch!’
De 55-jarige poetsvrouw zit naast de pas afgestudeerde advocaat in het Sportpaleis en zowel de postbode als de dokter zingen “Nobelprijs” of “Anne” mee.
Bij Flair staat self-love centraal. Hebben jullie veel zelfliefde?
Kris: ‘Niet speciaal, maar wel voldoende denk ik. Ik probeer vrede te hebben met de ambetante, kritische mens die ik soms ben. In sommige gevallen, voor Clouseau bijvoorbeeld, is dat een voordeel want dat helpt je een bepaald niveau te behalen. Daar vind ik de reputatie van “de moeilijke” niet erg. Dat ik dat op persoonlijk vlak ook soms ben, is soms lastiger. Maar ook daar probeer ik mee om te gaan. Laat ons zeggen dat ik mezelf niet geweldig vind, maar het valt goed mee.’
Koen: ‘Ik heb mijn zelfliefde eerlijk gezegd een beetje teruggevonden. Ik was ze niet helemaal kwijt, maar na mijn scheiding ben ik toch even terug op zoek moeten gaan naar mezelf. Dat vond ik een toffe trip, maar niet altijd gemakkelijk. Nu kan ik gelukkig zeggen dat ik wel blij ben met de kern van wie ik ben. Ik sta niet te pronken voor de spiegel, tenzij mijn haar er weer belachelijk bijligt. Langs de andere kant is er genoeg ijdelheid aanwezig, anders zou ik niet zo op een podium durven staan. Ik vind zelfliefde wel belangrijk, want als je écht niet blij bent met wat je in de spiegel te zien krijgt, lijkt het leven me lastig.’
Ik heb mijn zelfliefde eerlijk gezegd een beetje teruggevonden. Ik was ze niet helemaal kwijt, maar na mijn scheiding ben ik toch even terug op zoek moeten gaan naar mezelf. Dat vond ik een toffe trip, maar niet altijd gemakkelijk.
40 jaar Clouseau wil ook zeggen 40 jaartjes ouder dan toen. Hebben jullie het soms moeilijk met ouder worden?
Koen: ‘Als ik de 17-jarige Koen nu zie, ben ik blij dat ik er 56 ben (lacht). Ik had eerlijk gezegd wel last toen ik 40 werd. Ik liep alleen te zagen over mijn leeftijd. Ik trainde als een zot, fysiek was ik nooit sterker dan toen ik 42 was, want ik had twee jaar getraind om tóch nog mee te kunnen met die jongere garde. Kris liet me inzien dat ik morgen een dag ouder ben dan vandaag en dat ik daar niets aan kan veranderen. Wat ik wél nog steeds vervelend vind aan ouder worden, is dat het fysiek meer kraakt dan vroeger. Ik ben een fysieke mens en wil dat graag zo lang mogelijk blijven doen, dus daar werk ik ook heel hard voor. Voor de rest mag ik niet klagen, want ik ben in vergelijking met veel andere mensen supergezond. Ik ben al heel tevreden dat ik nog verjaardagen mag vieren.’
Kris: ‘Toen ik 30, 40 of 50 werd heb ik niet geknipperd, dat deed me niks. Al doen mensen wel anders vanaf je 50ste vind ik, want je bent de helft van je leven dan al gepasseerd. Volgend jaar word ik er 60 en ik weet nu al dat ik daar geen problemen mee ga hebben. Langs de andere kant besef ik dat ik straks 70 jaar ben, en dan ben ik toch echt al een beetje een oude mens lijkt me… Dus misschien verandert dat nog.’
Ik kan me in de ochtend een oude man voelen en in sommige situaties lijk ik wel een twintiger, maar als ik met muziek bezig ben, is die leeftijd niet van belang.
Koen: ‘Maar muziek houdt je écht jong. Ik voel me soms leeftijdsloos dankzij mijn liefde voor muziek. Ik kan me in de ochtend een oude man voelen en in sommige situaties lijk ik wel een twintiger, maar als ik met muziek bezig ben, is die leeftijd niet van belang.’
Wat zijn de toekomstplannen voor Clouseau na dit jubileumoptreden?
Koen: ‘We hebben niet het gevoel dat we al uitgezongen of uitgeschreven zijn, we willen onszelf misschien wel heruitvinden en vooral blijven doen wat we zo graag doen.’
Kris: ‘We staan aan de start van de tweede helft van onze carrière (lacht). We hebben geen spectaculaire dromen meer, want alles wat we al als Vlaamse band konden meemaken, mochten we meemaken. Wat wel heel leuk zou zijn, is dat we nog een plekje zouden krijgen op die lange lijn van Vlaamse hits waar we er nu al enkelen op mochten scoren. Nog zo’n klein streepje of wie weet zelfs een uitroepteken, daar ligt onze ambitie.’
Tickets voor Clouseau40 zijn te koop vanaf donderdag 23 november om 10u.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
